Στοχαζόμενοι βαθύτερα σε σχέση με τη φύση της πνευματικής και της σωματικής ένωσης, της πνευματικής και της σωματικής ομορφιάς, και τη σχέση αυτών με το χρόνο.
(διάρκεια 2:04)
ΣΧΟΛΙΟ
Διαβάστε το παρακάτω σχόλιο αφού δείτε το βίντεο.
Το ερώτημα είναι: μπορείς να βλέπεις τον άλλο ως σώμα και παράλληλα ως πνεύμα; Είναι αυτά τα δύο συμβατά μεταξύ τους;
Λοιπόν αυτό το ερώτημα μπορεί να το απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του. Όμως όταν κάνεις την προσπάθεια να αναγνωρίσεις στον άλλο και μια ψυχή επίσης, πέρα από το σώμα, τότε έχεις ένα πεδίο στο οποίο μπορείς να εξερευνήσεις το είδος της ομορφιάς, της πηγής της ευτυχίας, που αναζητάς. Τι είναι η εσωτερική ομορφιά και τι η εξωτερική; Από πού πηγάζουν; Πού εδρεύουν με ένα τρόπο που μπορεί να αυξήσει την ευτυχία σου ουσιωδώς και μόνιμα;
Η σημερινή κουλτούρα δεν ενθαρρύνει αυτού του είδους την εσωτερική αναζήτηση. Είναι τελικά κάτι που θα πρέπει να αποφασίσεις μόνος σου και να ερευνήσεις μέσα στο δικό σου νου και την καρδιά.
Η διαφορά αυτού από τον ρομαντικό έρωτα είναι πως αυτός υποσυνείδητα έχει υλικές επιδιώξεις και εξαρτάται από υλικούς παράγοντες.
Αντίθετα, αν εστιάζεις την αγάπη στην ίδια την ψυχή, τότε δεν ζητάς από τον άλλον να σου δώσει κάτι. Δεν πρόκειται για μια υλική ανταλλαγή, μα για μια εσωτερική ένωση, αυθόρμητη και αυθυπόστατη.
Δεν πρόκειται για συναισθήματα που στηρίζονται στο σώμα, μα για συναισθήματα που έχουν άλλη ζωή, δύναμη και πηγή θρέψης.
Αυτό το Άλλο είναι το Πνεύμα.
Δηλαδή το Πνεύμα εδώ εκφράζεται ως το συναίσθημα της ένωσης αν αφαιρέσεις από αυτό την υλική σκοπιμότητα.
Η υλική σκοπιμότητα αφορά το χρόνο.
Αν αφαιρέσεις το χρόνο, έρχεσαι στο αιώνιο, και βιώνεις την πραγματική ουσία της αγάπης.
Μέσα στο σπόρο του αιώνιου, βρίσκεις το γελαστό σου πρόσωπο.
