Το σώμα μας είναι μέρος της γενικότερης ύλης.
Κινείται ακολουθώντας το συμπαντικό μηχανισμό.
Είναι η άγνοια του νόμου αυτού
που δίνει τη ψευδαίσθηση της προσωπικής κίνησης.
Κινείται σαν το υδραγωγείο
τρέχει σαν ατμομηχανή
και όπως τ’ αστέρια κυκλώνουνε τις γραμμές τους στο χάος
ερωτεύεται και κοιμάται
ξεχνιέται και παραμιλά.
Τίποτα δεν πράττουμε.
Τίποτα δεν θέλουμε.
Πνέουμε αναπαυτικά
με όποιον καιρό.
Τίποτα που γίνεται δεν απευχόμαστε
κύματα που αφήνονται στο γιαλό.
Γρανάζια
σε ένα πιο ευρύ μυαλό.
