Σε μια εποχή όπου η ομορφιά ορίζεται από τα υπερμοντέλα, η επιτυχία ορίζεται από τον πλούτο και η φήμη θεοποιείται στη βάση τού πόσοι σε "ακολουθούν" στα κοινωνικά μίντια, η Λίζι Βελάσκες θέτει το ερώτημα: "Τι μας ορίζει;" Έχοντας χαρακτηριστεί "η πιο άσχημη γυναίκα στον κόσμο" η Λίζι αποφάσισε να αντιστρέψει τα πράγματα και να δημιουργήσει τους δικούς της ορισμούς της ομορφιάς και της ευτυχίας.
------------------
Σημείωση: επειδή πολλές γυναίκες με βρίζουν και λένε η Λίζα δεν είναι άσχημη και είμαι ρατσιστής, θα ήθελα να ρωτήσω ποια γυναίκα θα διάλεγε να έχει τη δική της εμφάνιση.
Χμμ… Δεν βλέπω χέρια…
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτιμούμε την ψυχική της ωριμότητα. Σημαίνει ότι υπάρχουν δυο διαφορετικές πραγματικότητες, αυτή του σώματος και αυτή της ψυχής.
Αν δεν υπάρχουν, τότε γιατί δεν μπορούμε να σκεφτούμε ένα καρβέλι ψωμί και να το φάμε κιόλας;
Η σκέψη απέχει από την υλική μας πραγματικότητα.
Ομοίως, η ψυχική της ομορφιά απέχει από την υλική της εμφάνιση.
Είσαι ρατσιστής όταν απλά καταγράφεις μια αλήθεια που ο καθένας μπορεί να δει (και ο καθένας απεύχεται για τον εαυτό του);
Ακόμα και αν μια γυναίκα έλεγε: "Εμένα δεν θα με πείραζε να έχω την εμφάνισή της", είμαι σίγουρος πως θα το έλεγε με πολύ κόπο και προσπάθεια, προσπαθώντας να καταπνίξει την φυσική της επιθυμία να είναι καλοφτιαγμένη και όμορφη.
Ομοίως, αν ένας άνθρωπος έλεγε πως δεν θα τον πείραζε να έχει μια αρρώστια, θα καταπίεζε τη φυσική του τάση να είναι υγιής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι άνθρωποι άσχημοι ή άρρωστοι είναι κατώτεροι από τους άλλους. Διότι η κατωτερότητα ή ανωτερότητα αφορά την ψυχή, ενώ η ομορφιά ή υγεία αφορά το σώμα.
Αν αρνηθούμε την ασχήμια της, αρνούμαστε το πιο αυταπόδεικτο γεγονός της ζωής μας: πως δεν γεννιόμαστε όλοι ίσοι. Άλλοι είμαστε καλύτεροι στην ομορφιά, άλλοι στη δύναμη, άλλοι στο μυαλό και άλλοι στην ψυχή.
Άλλοι γεννιόμαστε μέσα σε κάποιον πλούτο, και άλλοι στη φτώχεια και στη στέρηση.
Κι όταν η στέρηση μάς χτυπά, ρωτάμε: "Μήπως υπάρχει μια ζωή που δεν γνωρίζει στέρηση;"
Και αφουγκραζόμαστε μια απάντηση από τα ψηλά.
14:08
