Ο Γκάρι Ζούκαβ είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ και πνευματικός δάσκαλος. Είναι συγγραφέας τεσσάρων συνεχόμενων μπεστ σέλερ στη λίστα των New York Times. Το βιβλίο του «Οι χορευτές δάσκαλοι του Wu Li -- μια επισκόπηση της καινούργιας φυσικής», κέρδισε το βραβείο Αμερικανικού Επιστημονικού Βιβλίου το 1979. Το βιβλίο του "Η έδρα της ψυχής" (το οποίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά), ήταν πρώτο στις λίστες των μπεστ σέλερ των The New York Times, USA Today, Los Angeles Times, Publishers Weekly και άλλων εντύπων. Παρέμεινε πρώτο στη λίστα των New York Times για 31 εβδομάδες, και παρέμεινε στην ίδια τη λίστα για τρία χρόνια. Τα άλλα δύο βιβλία του είναι «Το τέλος της επιστήμης» και «Η καρδιά της ψυχής». Τα βιβλία του έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε δεκαέξι γλώσσες.
Ο Ντέιβιντ Μπομ, ένας από τους γνωστότερους φυσικούς του 20ού αιώνα, έστειλε στον εκδοτικό οίκο που θα το εξέδιδε τον ακόλουθο έπαινο για το βιβλίο «Οι χορευτές δάσκαλοι του Wu Li»:
«Συστήνεται θερμά σε αυτούς που θέλουν να κατανοήσουν την ουσία της σύγχρονης φυσικής και σε όσους ενδιαφέρονται για το μήνυμα της φυσικής σε σχέση με τον μετασχηματισμό της ανθρώπινης συνειδητότητας.»
Το παρόν βίντεο είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο Γκάρι Ζούκαβ στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή Thinking Allowed., όπου μιλάει για τον καινούργιο πνευματικό άνθρωπο και για τη φύση και το ρόλο του πνευματικού δασκάλου.
11:06
----------------
Η louiselvis σχολίασε στο βίντεο:
Δε ξερω τι εννοει ο καθενας λεγοντας πνευματικος δασκαλος,αλλα για μενα ειναι καποιος που εχει ανεβει επιπεδα συνειδητοτητας και εχει αγγιξει τα θεια πεδια. Δε ξερω αν ο τυπος ειναι, ή απλα εχει διαβασει πολλα βιβλια και μεταφερει διανοητικη γνωση απλα και μονο, αλλα τα λεει ωραια και κατα τη γνωμη μου ισχυουν!
Απαντώ:
Ο «πνευματικός δάσκαλος» στον οποίο αναφέρεσαι είναι ο δάσκαλος τον οποίο περιγράφει αυτός. Είναι φανερό ότι ξέρει τι λέει επειδή λαμβάνει ο ίδιος τέτοια καθοδήγηση -- καθοδήγηση από πνευματικά όντα.
Αυτόν τον ίδιο τον περιγράφει η Wikipedia ως «πνευματικό δάσκαλο», αλλά είναι φανερό ότι εδώ η φράση χρησιμοποιείται πιο γενικά για να εννοήσει ένα πνευματικά προσανατολισμένο άτομο που μεταφέρει πνευματικά μηνύματα στην κοινωνία. Ο Καζαντζάκης, ας πούμε, υπό αυτή την έννοια ήταν πνευματικός δάσκαλος.
Και ο Ζούκαβ το κάνει πράγματι αυτό, μέσα από τη διαίσθησή του και την ωριμότητά του, μέσα από κάποιες πνευματικές εμπειρίες που υποθέτω ότι είχε και μέσα από την καθοδήγηση που ο ίδιος λαμβάνει.
Τελικά, το θέμα βέβαια δεν είναι αν θα τον ονομάσουμε «πνευματικό δάσκαλο», αλλά αν σου δίνει κάτι θετικό και εξυψωτικό.
