Ο Έκαρτ Τόλε μιλά εδώ για τη συνειδητότητα. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι λέει λαμβάνοντας υπόψη σας την ακόλουθη περιγραφή:
Κάποτε πέρασα ένα απόγευμα τραγουδώντας τα τραγούδια «Χάρε Ράμα Χάρε Κρίσνα» - λατρευτικά τραγούδια που τραγουδούν πολλοί Ινδοί. Όταν το βράδυ πήγα για ύπνο, ονειρεύτηκα ότι ήταν και πάλι απόγευμα και τραγουδούσα τα τραγούδια. Καθώς τραγουδούσα, όλος ο νους μου συγκεντρώθηκε στον ήχο. Έχασα την αίσθηση του σώματός μου, όλα ήταν ήχος. Και ξαφνικά, σαν η συνείδησή μου να έκανε ένα άλμα, το μυαλό μου έγινε το Απέραντο. Και το απέραντο αυτό ήταν μια σιωπή, ένας άφατος κενός χώρος που υπάρχει άσχετα από τη Φύση. Υπάρχει δηλαδή ως η ίδια η βάση της συνειδητότητας -- όχι η συνειδητότητα ως σκέψη, ως φόβος «θα πεθάνω», ως ελπίδα «αν πάω εκεί θα περάσω καλά», αλλά η ίδια η ουσία της συνειδητότητας, πριν γίνει η οποιαδήποτε σκέψη, κι αυτό ήταν ένα απόλυτο κι απέραντο, ενεργειακό και υπέροχα ευδαιμονικό Κενό. Στην πνευματική λογοτεχνία αποκαλείται «Λόγος», που είναι μια έννοια διαφορετική από τα λόγια και από τη λογική. Υπονοεί μια συμπαντική αρμονία και κάτι υπερπροσωπικό, καθώς και έναν ήχο -- κι αυτή η σιωπή που βίωσα ήταν πράγματι ένα είδος ήχου - - στη γιόγκα την περιγράφουν ως «ο αχτύπητος ήχος», ο ήχος που δεν δημιουργείται μέσα από κρούση αντικειμένων.
Πώς θα μπορούσε να δημιουργείται έτσι, όταν σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχουν καθόλου αντικείμενα, καθόλου σώματα, νους και Φύση;
Όμως εσύ υπάρχεις, ως μη-προσωπική ύπαρξη.
Γι' αυτό και οι πνευματικές παραδόσεις μιλάνε ενάντια στο «εγώ». Λένε ξεπέρασε τον εαυτό σου, την ατομικότητά σου, το πρόσωπό σου, και άσε τον Λόγο να σε πλημμυρίσει, αφήσου στην ανάταση.
Κι αυτό προβάλλουν ως τον τρόπο για την ανθρώπινη ευτυχία.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι καθαυτή ούτε ύπνος ούτε εγρήγορση, μπορεί να έρθει είτε στην εγρήγορση είτε ενώ κοιμάσαι, αλλά δεν εμπεριέχει ούτε σκέψη ούτε σώμα. Περιγράφεται ως «αγνή συνειδητότητα».
6:31
