Μοναχική είναι η ψυχή,
άλλη ψυχή δεν ξέρει,
δεν υμνεί όμορφα μάτια,
χείλια γλυκά.
Αλίμονο στην ψυχήˑ
έξω κοιτά
πού θα δει ομορφιά;
Σα το φως που ψάχνει
φως εξωτερικάˑ
τη ματιά
που αργά πετώντας
παρασέρνεται απ’ το Νοτιά.
Ναι, γρήγορα
όμορφα
τι να υμνήσει η ψυχή, με ποια λαλιά
αν μάτι δεν υπήρχε
χαμένο χωρίς όνομα σε περίεργα γυαλιά;
