Σε κάθε πάτωμα της ύπαρξης
παίζεται διαφορετική μουσική:
διπλά τρέμουν τα μπάσα
και με μπρίο χωριάτικο ηχούν άλλα ντέφια.
Δεν βγάζουν τα φλάουτα όλα
τον ίδιο γλυκό ήχο
και δε σε κάνουν να κλαις
όλα τα βιολιά.
Κάθε επίπεδο της ύπαρξης
ξεχωρίζει απ’ το δικό του όργανο
μια σφυρίχτρα
που μας διαπερνά:
ο ήχος είναι στη βάση ο ίδιος
στη βάση παίζεται μουσική
μα μουσικότερη είναι η μουσική
που ακούγεται από ένα πιο τίμιο αυτίˑ
μια νότα
που παρηγορεί τον ακροατή
κάτι κεραυνικό
που πέφτει από μια ψηλή σκεπή.
Τα ζώα για τις ίδιες έννοιες μιλούν
μα ο κόρακας και τ’ αηδόνι διαφορετικά τραγουδούν.
Τι να λέει η κουκουβάγια
ακίνητη κάπου,
σε κάποιο κλαδί;
