Πάνω στο χώμα κάθομαι και τραγουδώ.
Δεν ξέρω τι θέλω να πω.
Μια προσευχή μόνο ν’ αφήσω
από μέσα μου να ξεχαστώ.
Ένα αυθόρμητο μάτι
μία έκρηξη προς τα έξω
να κλειστεί κάθε τι γύρω
σε μια αγκαλιά.
Ο κόσμος να ’ναι σώμα μου
μόνο, να μείνει, σιγαλιά.
Αχ, μια σιγανή προσευχή
έναν γλυκό ήχο που δε σταματά.
