Σαν η αναπνοή του μυαλού σβήνει,
σαν το παράθυρο του νου κλείνει,
ακούς σε κελί όλο και πιο μακρινό
την ψυχή σου να κλαίει·
σα σκυλί,
που νιώθει πως το αφεντικό του δε θα ξαναδεί.
Μοιραστείτε το:
