Θεέ μου σε παρακαλώ έλα στη ζωή μου.
Σε παρακαλώ έλα στη ζωή μου.
Εισχώρησε στη ζωή μου. Έλα και μείνε.
Έλα στη ζωή μου. Προσάρμοσέ την σε σένα.
Άνοιξε το μυαλό μου και μπες μέσα.
Σε παρακαλώ εισχώρησε στην ψυχή μου.
Τίμησε την ομορφιά μου. Πρόσεξε την ομορφιά μου. Χάιδεψε την ομορφιά μου.
Πες μου πως σ’ αρέσω και πως με ποθείς. Πες μου πως έχεις την εικόνα μου στο νου σου.
Μια εικόνα χωρίς ατέλειες. Μια ιδεατή εικόνα.
Το στήθος χωρίς την ελιά. Τη μέση χωρίς τα κιλά. Τη ζωή χωρίς το βάρος και το θάνατο. Το νου χωρίς το φόβο.
Στο σκηνικό της ζωής μου υπάρχουν περίσσια έπιπλα. Φτιάξε το σκηνικό απέριττο.
Στο βιβλίο της ζωής μου δύο κεφάλαια θέλουν ξαναγράψιμο.
Το φαγητό μου θέλει άλλο επιδόρπιο.
Στη συμπεριφορά μου ξέχασα τους τρόπους της κοσμιότητας.
Τι σημασία έχει ποια αλλαγή χρειάζεται
για να με βρίσκεις όμορφο, ποθητό και αγαπητό;
Άκου, τη σκακιέρα ταρακούνα τελείως, ανάτρεψε τα πιόνια όλα.
Και μετά ανόρθωσε μόνο τα δικά σου τα πιόνια.
Γιατί δεν έχω κάτι για να πολεμήσω. Θα συνθηκολογήσω.
Μονάχα τρόμο νιώθω σαν η βασίλισσά σου ζυγώνει το βασιλιά μου.
Δεν έχω κάτι για να πολεμήσω.
Θα συνθηκολογήσω.
Η ισχυρή σου βασίλισσα ας αλώσει τα εδάφη μου.
Ας γίνω υπασπιστής της, άντρας της ή σκλάβος.
Τίμησε την ομορφιά μου. Θώρησε την εικόνα μου την τέλεια.
Από το στήθος βγάλε την ελιά, από την ψυχή το φόβο και το βάρος.
Κι από την καρδιά μου βγάλε τα μαύρα τα γυαλιά
που το φως σου μειώνουν,
τη σκέψη τη μαύρη που θαρρεί άρχοντά μου άλλον.
