Τα ποιήματα που γράφω έχουν ένα στόχο σαφή.
Προσπαθούν να αποκαλύψουν πίσω από συναισθήματα γήινα, τα οποία με πιέζουν,
μία αιώνια ουσία που τα δημιουργεί και τα συντηρεί.
Είναι τα συναισθήματα νοητικά ή σωματικά;
Είναι χημικά; Είναι εγκεφαλικά;
Άσχετα με το πεδίο στο οποίο εκδηλώνονται,
προσπαθώ να εκφράσω την πηγή τους.
Τόσο το ψωμί όσο και το κεκ φτιάχνονται από αλεύρι.
Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες φτιάχνονται από βιολογική ουσία.
Πράγματα που μοιάζουν διαφορετικά μεταξύ τους, μπορούν να έχουν μια κοινή πηγή.
Μίσος, θυμός και έρωτας, φόβος και πονηριά.
Από πού έρχονται;
Η διαίσθησή μου μου λέει:
Όταν βλέπεις το κέικ, βλέπε τη ζύμη.
Όταν βλέπεις τη γυναίκα, βλέπε το κορίτσι.
Όταν βλέπεις τη βροχή, βλέπε τα σύννεφα.
Σε όλα βλέπε την αρχή τους.
Πίσω από κάθε γήινο συναίσθημα
κρύβεται μια αιτία αιώνια, που το δημιουργεί και το συντηρεί.
Τα ποιήματα που γράφω δεν έχουν σαφή στόχο.
Είναι τυχαία ποιήματα, αυθόρμητες αντιδράσεις.
Είναι το κοριτσίστικο το όνειρο μέσα στη μεγάλη γυναίκα.
Είναι η θρέψη στα διάφορα αρτοσκευάσματα.
Είναι το σύννεφο που δημιούργησε τη βροχή.
Είναι όχι το πουλί που φτιάχνει τη φωλιά του στη βεράντα μου,
μα το πουλί που ξεκινά από πολύ μακριά, από ζούγκλες της Μαλαισίας,
και τα πολύχρωμα φτερά του και τα τιτιβίσματά του
είναι μαζί μου πολύ πριν πετάξει πάνω απ’ το Μεγάλο Ωκεανό.
Τα ποιήματα που φτιάχνω έχουν ένα στόχο σαφή.
Φέρνουν τη μεγάλη γυναίκα στον κοριτσίστικο αυθορμητισμό της.
Φέρνουν τα πουλιά στις άφτιαχτες φωλιές τους.
Φέρνουν το νου μας στην άκρη του βουνού
για να ατενίσει τον ορίζοντα απ’ όπου ήρθε κι όπου επιστρέφει.
Ποια είναι τα συναισθήματα τα γήινα και ποια τα αιώνια;
Ποιες οι μαλαισιανές φωλιές και ποιες οι ελληνικές;
Τα πουλιά πάντα πετούν
και χτίζουν τις φωλιές τους πάντα στον ίδιο τόπο.
