Πλακώνει άξαφνα πάνω μου η σκιά της ζωής
κι αποτραβιέμαι από γνωστούς, φίλους, ελπίδες και συμμετοχή ενεργή.
Μέσα όμως στην απομόνωση
γλυκύτατες μου έρχονται εμπνεύσεις
πως φιλάω μια γυναίκα και της λέω σ’ αγαπώ
πως ξαπλωμένος κοιτάζω τη δύση
και μου φαίνεται σαν αυγήˑ
από ονειροπόλημα σε ονειροπόλημα
από φανταστική σε φανταστική ελπίδα
φτιάχνω στα ποιήματά μου τον κορμόˑ
για να τον περιχύσω
με τη γλυκιά σοκολάτα της λογικής.
Μοιραστείτε το:
