Ψυχή μου ανέβαινε και μη θλίβεσαι.
Χιλιάδες διάβολοι πίσω σου σε προγκούν και σε σπρώχνουν
χιλιάδες άγγελοι μπροστά κλαίνε και σε τραβούν
ανέβαινε ψυχή μου και μη θλίβεσαι
ο ήλιος σύντομα στη ράχη του βουνού θα πατήσει
στο κενό θα πηδήξει
και την πιο πικρή σου θλίψη
θα πνίξει στο φως.
Ψυχή μου ανέβαινε και μη θλίβεσαι.
Διάβολοι τους θεούς αγκαλιάσαν, βούλιαξε η αλήθεια, πνίγηκε
κι έτρεξε ο ήλιος τη φωτιά να δροσίσει με το δάκρυ μιας μήτρας που τρελή
τους σπονδύλους του χάους σκαρφάλωνε και γελούσε.
Ανέβαινε ψυχή μου και μη θλίβεσαι.
Διάβολοι πια δεν υπάρχουν κι οι άγγελοι στον Άδη κοιμούνται
και μες στου εφιάλτη τον ιδρωμένο αγώνα γιατί προσπαθούν να εξηγήσουν, γιατί
ζογκλέρ ζήτησες να πας στου Θεού το σκοτεινό τσίρκο
και σε μια στιγμή των ελπίδων σου τα σπίρτα άναψες και το φώτισες.
Ανέβαινε ψυχή μου, ανέβαινε και μη θλίβεσαι.
Δεν υπάρχει διάβολος, άγγελος, φως, σκοτάδι ή χάος.
Η μυρωδιά των σπίρτων που τόλμησες κι έκαψες είναι η μόνη αλήθεια
που ανεβαίνει γελώντας του ουρανού την αόρατη σκάλα
και τον αχό τη σιωπής σφυρίζοντας στης αγάπης, στης ανάγκης το τρομαγμένο αυτί
τσιγγάνικα τσόκαρα στου μηδενός το τερέν χτυπά και βροντά
και χορεύει τη λύτρωση.
