Αν είναι να έχει η σκέψη τη δική της χαραυγή
ένα αυτόνομο ήλιο
μια λυπημένη βροχή
πρέπει στο σώμα την αυτοδυναμία να δώσει
να μην του δίνει βοήθεια σαν κάτι δύσκολο βρει.
Έχει το σώμα τη δικιά του σκέψη
που μοιάζει με του ήλιου τα φτερά
σαν ξαφνικά μπόρα ξεσπά.
Τη δικιά του δύναμη το σώμα για να κερδίσει
πρέπει στο φως ν’ αποδείξει
πως μπορεί στο σκοτάδι να ζειˑ
αν σε κάθε πανικό
πέφτει και παρακαλεί το μυαλό
πότε θ’ ακούσουμε το δικό του σκοπό;
Άσε το σώμα τον εαυτό του να βρει
μπορεί να χαράξει μια προσωπική χαραυγή.
