Ένα καινούργιο αγκάθι νομίζω φύτρωσε
στο βάθος της σπηλιάς
γιατί μύρισε ο πόνος
εξαίσια.
Μια κοπέλα
που κάποτε έπιασα απ’ τα μαλλιά
και τη χαστούκισα
είχε τούτη τη μυρωδιά.
Πώς τη λέγαν
δε μυρίζω πια.
-------------------------------------------------
Θα σας φανεί παράξενο
μα τούτη η κουφάλα
γίνεται το κεφάλι μου
σταθερή η πέτρα
σταθερή η θέληση που έχω
ασκητής να μείνω
έτσι, απλά, δεν ξέρω γιατίˑ
ίσως για να περιμένω την ανατολή.
-------------------------------------------------
Ας ήταν ένα ελάφι να περάσει
ας μην ήταν απόκρημνα
ας μην ήταν ο κόσμος μια πέτρα
κι ο ασκητής δάσος ξερό, χωρίς ζωή.
Ας ήταν
ο ασκητής ένα ελάφι
που έτρεχε γεμάτο ζωή.
Σκοτεινή νύχτα, πηχτή
δε ξέρω τι λέω, χάθηκε ο νους μου, δε θα φανεί.
-----------------------------------------
Κρύο νυχτιάτικο
δεν μιλάς στις πέτρες
δεν αγγίζεις των ερημιτών
τις σταθερές καρδιές.
Είναι τα κορμιά τους
βράχοι
κρυμμένοι βράχοι
σε χαμένες σπηλιές.
Κρύο, δεν ξέρεις πώς
κρυώνουν των ασκητών οι ζεστές καρδιέςˑ
όχι από σύννεφα
ούτε καταρρακτώδεις βροχές.
Γελώ, κρύο
δε μ’ αγγίζεις
τι με πονά δεν ξέρεις να λεςˑ
μαχαίρια του κόσμου τούτου
ράβουν μόνο θεϊκές καρδιές
Κρύο. Τι θες;
