Βλέπεις, με κάθε εισπνοή γεμίζουμε με ζωή
και με κάθε εκπνοή ξεψυχούμε.
Δεν είναι η αρρώστια
παρά ένα κράτημα σ’ ένα αμφίρροπο στάδιο
μια τραμπάλα αβέβαιη ανάμεσα στην ελπίδα και τον πόνο.
Μία γελάμε – τρελά
μια κλαίμε – οικτρά
και μία
πνέουμε σε μια όχι σίγουρη μορφή.
Μας μετατρέπει η αρρώστια
μας αλλάζει την ψυχή.
