eleni

πίσω σε: Περιγραφές και Συζητήσεις
Μοιραστείτε το:

Αναρτήσεις για να διαβαστούν από την Ελένη

         

 

 

 

 

 

 

Β. Απόσπασμα από εμαιλ σχετικά με την επικείμενη επίσκεψή μου στην Ελένη στις 22.1.2016

 

       […] Πάντως, δεν νιώθω χαρά που θα τη δω. Όπως σου έχω ήδη πει, υπάρχει μια κατάσταση θλίψης μέσα μου που έχει εγκατασταθεί. Μια ατονία, ένα βάρος.
       Νομίζω πως αυτές οι εναλλαγές στη στάση της που βίωσα, έχουν σκοτώσει κάτι στην ψυχή μου. Ότι δεν μπόρεσα να το αντέξω.

       Πιο πριν ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μιλούσα και προσευχόμουν στο Θεό σε σχέση με την Ελένη. Φανταζόμουν πως είναι η Κυριακή και βρίσκομαι με την Ελένη στο δωμάτιο. Καθόμαστε και οι δύο πάνω στο κρεβάτι σταυροπόδι, ο ένας αντίκρυ του άλλου, και έλεγα στο Θεό ότι βρίσκομαι σε μια περίεργη κατάσταση. Αγαπώ μια γυναίκα αλλά λέω ότι δεν την αγαπώ ως γυναίκα. Αγαπώ έναν άνθρωπο και λέω ότι αγαπώ Αυτόν. Δεν γίνεται να αγαπάω δύο. Μπορώ να αγαπώ μόνο έναν. Γι' αυτό, ο άλλος που αγαπώ, ο δεύτερος, ο άνθρωπος, θα πρέπει να είναι και εκείνος σαν τον Θεό. Τι είναι ο Θεός; Άσαρκος. Πνεύμα. Έτσι και ο άνθρωπος, θα πρέπει να είναι άσαρκος για μένα. Θα πρέπει να αγγίζω την ψυχή του, όχι το σώμα του. Και ζητούσα απ' τον Θεό να βοηθήσει να βαθύνει ψυχικά αυτή η σχέση. Και του έλεγα ότι ξέρω πως όταν κανείς Του ζητά κάτι, πρέπει να Του δίνει και κάτι. Έτσι κι εγώ, αυτό που του προσφέρω είναι η σωματική επαφή, το σωματικό άγγιγμα. Ότι του ορκίζομαι ότι θα του προσφέρω, θα του θυσιάσω το σωματικό άγγιγμα, έτσι ώστε να μην την ξαναγγίξω ποτέ, ούτε για χαιρετισμό, προκειμένου να ευλογήσει αυτή τη σχέση με τη δυνατότητα να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον ψυχικά.
       Και έκλαιγα πολύ. Και ο Θεός μού ήταν πολύ κοντινός, η σκέψη του Θεού. Ήταν ένα πολύ προσωπικό θέμα μεταξύ εμένα και Εκείνου. Δεν ήξερες να πεις αν πιο πολύ αφορούσαν αυτά τη σχέση μου με την Ελένη ή τη σχέση μου με το Θεό. Του έλεγα ότι, κάθε φορά που θα θέλω να την αγγίξω και δεν θα το κάνω, ο Θεός θα έρχεται στη σχέση. Το σώμα μου θα βρίσκει μια φωτεινή και ενεργειακή εκδοχή του· κάθε φορά που η σωματική επιθυμία, η επιθυμία της τρυφερότητας, της γλύκας, της παρηγοριάς, ό,τι σε κάνει γήινο, υλικό, βαρύ, θα αντικαθίσταται από ένα σώμα ελεύθερο, που πετά στον ουρανό, ζωντανό και πρωτογενές.
       Το ένιωθα αυτό το σώμα. Ερχόταν στη φαντασία μου με την ίδια την άρνηση της υλικής επαφής. Η άρνηση αυτή, η θυσία αυτή, έφερνε μια ενέργεια που ξεπηδούσε, μια ζωηρή ενέργεια που ανέβαζε το σώμα στα ύψη και πετούσε.
       Η όλη αυτή ώρα που καθόμουν και μιλούσα με το Θεό για αυτή, που προσπαθούσα να κατανοήσω, να εμβαθύνω σε αυτό το ερωτικό αίσθημα, να αντιληφθώ αν είναι ίδιο ή διαφέρει από την αγάπη, ήταν μια ώρα διαλογισμού, προσευχής, ψυχικής επαφής με ό,τι μας διέπει και δεν το κατανοούμε.
       Ήταν βαρύ το συναίσθημά μου. Αλλά ίσως η σκέψη του Θεού να έχει αξία ακόμα και στο βάρος, και στην έλλειψη, όταν αναρωτιέσαι για τις αξίες της ζωής και για τη στάση που σε εκφράζει.

 

 

 

 

Γράμμα στην Ελένη

 

 

       Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ και ανησυχώ για σένα. Δεν θέλω να είμαι ούτε εραστής σου ούτε βάρος σε σένα. Αγάπησα την ψυχή σου και δεν μπορώ να την ξεχάσω. Θα ήθελα να είμαι φίλος σου, αν το θέλεις. Αν, πάλι, δεν το θέλεις, θα το εκτιμούσα αν καθόμασταν και μιλούσαμε. Αυτή η σιωπή και η απόσταση που επιβάλλεις, δίχως μια εξήγηση και μια καλοπροαίρετη και δεκτική συζήτηση, την αισθάνομαι ως μια τιμωρία που μου είναι ακατανόητη, ως βία που με πνίγει. Υπάρχουν σχέσεις που δεν είναι απαιτητικές, που δεν θέλουν το σώμα σου, που δεν σου επιβάλλουν συμπεριφορές. Θα ήθελα μια τέτοια σχέση μαζί σου, αν νιώθεις συμπάθεια για την ψυχή μου και θέλεις να σχετιστείς μαζί της.

       Θα ήταν απλό αν μου άρεσες μονάχα σωματικά. Θα μπορούσα αυτό να το ξεχάσω. Μα μια ψυχή, πώς να την ξεχάσεις; Πώς να ξεχάσω όταν μου έλεγες πως έτρεχες έξω απ' το σπίτι μου και φοβόσουν ότι θα σε φάνε τα σκυλιά, και έκλαιγες; Πώς να ξεχάσω πως κλαίγαμε μαζί ανευρίσκοντας τη λύπη που αισθάνεσαι μέσα σου για τον πατέρα σου; Έχουν γίνει τόσα πολλά μεταξύ μας που με έκαναν να σε αισθάνομαι βαθιά μέσα μου, ώστε έχεις γίνει κομμάτι μου. Όταν σκέφτομαι ότι για σένα μπορεί να μην σημαίνω τίποτα άλλο από έναν άντρα που σε χάιδεψε και είχες οργασμό, χαζεύω. Χαζεύω, γιατί νιώθω τόσο διαφορετικά και τόσο βαθύτερα απ' αυτό…
       Και θέλω να ξέρεις ότι τα χάδια μου δεν ήταν για να αισθανθώ ηδονικά, ήταν μια ανταλλαγή ψυχής, ένα μέσο για να περάσει αγάπη σε σένα. Αυτό το γράφω και κλαίω. Μέσα μου ξέρω πώς αισθάνομαι για σένα, και πόσο ιερό και στοργικό και ειλικρινές είναι αυτό το συναίσθημα.
       Οι γονείς μου μού λένε να σε ξεχάσω, να σε διαγράψω.
       Αλλά πώς διαγράφεις κάτι που είναι μέρος του εαυτού σου, χωρίς να διαγράψεις εσένα τον ίδιο;

       Θυμάσαι όταν καθόμασταν στο άλσος της Νέας Σμύρνης; Μου είχες πει τότε ότι σου αρέσω ως άντρας, και σου είχα πει ότι δεν θέλω να είμαι άντρας σου. Ότι οι άντρες έρχονται και φεύγουν, αλλά εγώ θέλω μια σχέση με την ψυχή σου.
       Έτσι κι εγώ, ήρθα και έφυγα. Σαν άντρας. Με γεύτηκες και με έδιωξες. Και αυτό που ήθελα πάνω από όλα να βιώσουμε, μια ψυχική επικοινωνία και σχέση, χάθηκε στη σκοτεινιά εκείνης της νύχτας.

       Δεν θέλω να έχω μαζί σου τη σχέση που είχε ο Αποστόλης, που έχει ο Κώστας. Κάποιες φορές φάνηκες να με αγαπάς όπως σε αγαπώ εγώ: όταν μου είπες ότι αισθάνεσαι μια συνεχή επαφή μαζί μου ακόμα και όταν λείπω από το δωμάτιο· όταν μου είπες ότι έχω κερδίσει την καρδιά σου – όχι σαν άντρας, αλλά ως ψυχή. Και μετά σκέφτομαι: πώς θα ήταν δυνατό να αισθάνεσαι οτιδήποτε για μένα; Έχεις εραστή. Είναι ποτέ δυνατό να αφήνει αυτή η σχέση συναίσθημα για οτιδήποτε άλλο;
       Και, ειλικρινά, σέβομαι τις σχέσεις που θέλεις να δημιουργήσεις και τις επιλογές σου και τη ζωή που θέλεις να ζήσεις. Αλλά και μένα θα μπορούσες να μου δείξεις λίγο σεβασμό, να κάτσεις να μιλήσεις μαζί μου, να μου εξηγήσεις, να συνεννοηθείς και να με αποχαιρετίσεις σαν φίλη.
       Ειλικρινά, τα έχω χάσει. Πώς, αλήθεια, με βλέπεις; Όταν είσαι μαζί μου, φαίνεσαι ευτυχισμένη και γεμάτη αγάπη για μένα. Όταν δεν είσαι μαζί μου, φαίνεσαι τελείως αδιάφορη και ενοχλημένη από την οποιαδήποτε επιθυμία μου να επικοινωνήσω μαζί σου. Γιατί θα έπρεπε να είναι τόσο πολύπλοκο; Γιατί θα έπρεπε η αγάπη σου και η αδιαφορία σου να συμπλέκονται σε ένα ακατανόητο για μένα σύνολο;
       Ελπίζω να σου άρεσαν τα ποιήματά μου. Γιατί εκφράζουν την ψυχή μου. Εκφράζουν αυτό που σε αγαπά και σε σκέφτεται. Αυτή την απαλότητα που αναρωτιέται αν νιώθεις καλύτερα, αν νιώθεις ακόμα θυμωμένη, αν ο κόσμος φαντάζει απειλητικός ή πιο φωτεινός και φιλικός, πιο ζεστός και ανθρώπινος.
       Ελπίζω να σου άρεσαν τα ποιήματά μου, γιατί εκφράζουν αυτό που ελπίζει και εύχεται για σένα.