Αναρτήσεις για να διαβαστούν από την Ελένη
|
|
Α. Τα συμβάντα του τελευταίου καιρού που με σύγχυσαν
(σημειώσεις για την Ελένη, 23.1.2016)
Τα συμβάντα του τελευταίου καιρού που, στο σύνολό τους, μου έχουν προκαλέσει σύγχυση, λόγω των εναλλαγών της διάθεσης και της στάσης σου προς εμένα, τα ανακαλώ ως εξής:
Σε κάποιες στιγμές, ενώ ήσουν στο Μαρκόπουλο, μου είπες ότι αισθάνθηκες μια συνεχή σύνδεση μεταξύ μας ακόμα και όταν είχες φύγει από το δωμάτιο, πως με αισθάνθηκες ως πνευματικό σου δάσκαλο. Και ότι ήμουν το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή σου εκείνη τη στιγμή.
Την τέταρτη μέρα που ήσουν στο Μαρκόπουλο, αποφάσισες άξαφνα, στις δύο τη νύχτα, να φύγεις αμέσως. Δεν δεχόσουν να συζητήσεις το λόγο, μιλούσες επιθετικά, τηλεφώνησες στην Λίτζια να έρθει αμέσως να σε πάρει, ούρλιαζες όταν το πόμολο της πόρτας βγήκε.
Αργότερα, αφού, μετά πολλή ώρα και προσπάθεια και σύγχυση και ένταση, κατάφερα να συζητήσω μαζί σου, αποφάσισες να συνεχίσεις να μένεις στο Μαρκόπουλο και είπες: "Παραδέχομαι ότι έκανα λάθος να θέλω να φύγω". Έπειτα αποφάσισες να πάμε μαζί στο Γύθειο μετά την επίσκεψη στην ψυχολόγο, και, όταν αυτή είχε γίνει, τελικά αποφάσισες να μείνεις σπίτι σου για να κάνεις φασαρία, που είπες ότι το χρειαζόσουν, οπότε και με αποχαιρέτησες στην είσοδο της πολυκατοικίας σου χωρίς συζήτηση.
Μετά μερικές μέρες μού τηλεφώνησες να συναντηθούμε. Πήγαμε βόλτα στο άλσος της Νέας Σμύρνης. Μου είπες ότι σου αρέσω ως άντρας. Απάντησα ότι δεν εκφράζομαι σεξουαλικά και ότι επιθυμώ μια ψυχική σχέση μαζί σου, να "κερδίσω την καρδιά σου", και ότι οι άντρες πάνε κι έρχονται, είναι κάτι εφήμερο, σήμερα τους έχεις κι αύριο δεν τους έχεις, ή τους έχεις ταυτόχρονα χωρίς (υπονοούσα) να αισθάνεσαι πραγματικά για αυτούς. Απάντησες ότι ο κάθε άντρας είναι κάτι διαφορετικό, και ότι, ως προς την καρδιά σου, την έχω ήδη κερδίσει. Ήμασταν τρυφεροί ο ένας προς τον άλλον, με φιλάκια και χάδια. Περάσαμε ωραία. Αν και δεν θα έφτανα μέχρι του να κάνω σεξ, η σωματική όσο και η ψυχική έλξη που νιώθω για σένα κάνουν το να σε αγγίζω και να σε χαϊδεύω πιο απολαυστικό απ' ό,τι θα μπορούσα εύκολα να εκφράσω.
Μου είσαι πολύτιμη. Με χάδια ή χωρίς χάδια. Η παρουσία σου από μόνη της είναι μια έντονη και δυνατή εμπειρία για μένα.
Μετά μερικές μέρες έλαβα από σένα ένα εμαιλ που μου έλεγε ότι η οικογένειά σου θέλει να σου δώσει κρυφά ψυχοφάρμακα και με παρακαλούσες να έρθω να μείνουμε μαζί στην Καλλιθέα, σημειώνοντας ότι είσαι τυχερή που με έχεις. Σου απάντησα με τέσσερα-πέντε (στην πλειονότητά τους σύντομα) sms και με τρία εμαιλ. Μου ανταπάντησες ότι το συγκεκριμένο εμαιλ που έλαβα το είχες στείλει πριν μια βδομάδα αλλά είχε μείνει στο Outbox και δεν ισχύει πια, και ότι οι επικοινωνίες μου σε άγχωσαν. Τότε, φοβούμενος ότι σου είχα κάνει κακό, ζήτησα να σε δω και αρνήθηκες κοφτά, και μετά ξαναέγραψες ότι με ευχαριστείς για αυτά που έχω κάνει για σένα -- με μια υπόνοια γενικής τελείας και παύλας.
Μετά μερικές μέρες, πολύ συγχυσμένος, ζήτησα ξανά ραντεβού. Είπα ότι ήθελα -στοργικά και μη ερωτικά- να σε χαϊδέψω και να πάει η καρδιά μου στη θέση της ότι δεν σου είχα κάνει κακό. Μου απάντησες θετικά και υποσχέθηκες να με "παρηγορήσεις", προσθέτοντας γραφιστικά ένα χαμογελάκι – ένα χιουμοριστικό και ερωτικό υπονοούμενο. Όντως, με παρηγόρησες πολύ καλά, πολύ τρυφερά, στο σπίτι σου στη Νέα Σμύρνη, αλλά ήταν φανερό πως κι εσύ η ίδια απολάμβανες πολύ την παρουσία μου. Με αποχαιρέτησες με πολλή αγάπη, στο σαλόνι και στο ασανσέρ, την οποία δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω – ξεχείλιζες από αγάπη…
Επίσης δεν θα ξεχάσω τον οργασμό σου. Όσο αστείο ίσως κι αν φαίνεται, με έκανε να αισθάνομαι πιο κοντά σου. Το αισθάνθηκα ως ένα δείγμα εμπιστοσύνης και εγγύτητας προς εμένα. Ήταν επίσης, είναι ενδιαφέρον, ο πρώτος οργασμός γυναίκας που έβλεπα, ενώ ο ίδιος δεν έχω για δεκαετίες.
Δεν φαινόταν λόγος να αμφιβάλλω ότι θα ήθελες να ξανασυναντηθούμε. Ήταν φανερό ότι είχες συναισθήματα για μένα. Όλο αυτό ήταν πολύ περισσότερο από "παρηγοριά" για μένα, ήταν πηγή χαράς και για σένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι περίμενα ότι θα ξαναείχαμε τέτοια εγγύτητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα καν αν την επιθυμούσα, καθώς τις επόμενες μέρες αισθανόμουν ότι έρχεται κόντρα στον γενικότερο τρόπο ζωής μου, τον μη-σωματικό. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως ό,τι είχε γίνει στη Νέα Σμύρνη με έκανε να αισθάνομαι πιο στοργικά για σένα, πιο ψυχικά δεμένος με σένα.
Φυσικά δεν ήθελα να αισθανθείς πιεσμένη για μα με ξανασυναντήσεις. Σου είπα: "τηλεφώνα όποτε θέλεις" και είπες ότι θα τηλεφωνήσεις την επόμενη βδομάδα (ήταν Σάββατο τότε).
Από τότε και μετά δεν ξαναέδωσες σημεία ζωής. Σου έστειλα αρκετό καιρό μετά ένα sms να συναντηθούμε και απάντησες να συναντηθούμε στο Σύνταγμα. Απάντησα να συναντηθούμε σπίτι σου γιατί ήθελα να συγκεντρωθώ για να συζητήσουμε. (Ήθελα να συζητήσουμε πώς ακριβώς με βλέπεις και αν θα ήθελες να κάνουμε φιλική παρέα – καθότι η ερωτική παρέα, παρά τα αναμφισβήτητα θετικά της, με έκανε να αισθάνομαι άβολα στο γενικότερο πλαίσιο της ζωής μου). Δεν απάντησες στο sms. Ήταν μόνο δύο-τρία λεπτά από το προηγούμενο sms που μου είχες στείλει και πιθανολόγησα ότι συνέχιζες να βρίσκεσαι εκεί. Αφού σου έστειλα δυο-τρία sms, που δεν τα απάντησες, έκανα δύο τηλεφωνήματα, που ούτε αυτά απαντήθηκαν, και μετά σου έγραψα ότι φαίνεται πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην επικοινωνία μας και ότι περιμένω απάντησή σου. Μετά από δέκα ώρες έγραψες, μη σχολιάζοντας την παύση και τα αναπάντητα τηλεφωνήματα, να συναντηθούμε σπίτι σου. Η εντύπωση με την οποία έμεινα ήταν ότι δέχθηκες με δυσκολία, με δισταγμό, ίσως γιατί ήθελες να αποφύγεις μια συζήτηση που θα σε ρωτούσε τι αισθάνεσαι για μένα, αν πρόκειται να έχουμε μια παρέα, μια σύνδεση εμείς οι δύο.
Δεν είναι λογικό; Αν ήθελες μια τέτοια σύνδεση, δεν θα είχες τηλεφωνήσει η ίδια; Από την άλλη, ήταν καλύτερα να το συζητήσω και να το ξεκαθαρίσω παρά να στηριχτώ σε προσωπικές μου εικασίες.
Μήπως όμως φοβόσουν ότι θα σε πίεζα και δεν ήθελες να με συναντήσεις; Και τι θα 'πρεπε να κάνω εγώ γι' αυτό; Πώς μπορώ να σεβαστώ τις ανησυχίες και τις επιλογές σου, και παράλληλα να δώσω στον εαυτό μου την ευκαιρία να απολαύσει έναν άνθρωπο που αγαπούσα;
Την ημέρα του ραντεβού (όπως και τις δύο προηγούμενες) συνέβη να έχω πρόβλημα υγείας που μου προκαλούσε δύσπνοια και γι' αυτό ψυχολογική ένταση. Δεν προήλθε από άγχος για το ραντεβού, αλλά επειδή είχα πιει περισσότερα υγρά απ' ό,τι το σώμα μπορεί να δεχθεί αρμονικά. Μου συμβαίνει καμιά φορά. Σου τηλεφώνησα και το ακύρωσα, εξηγώντας σου το λόγο. Παρατήρησες ότι φαινόμουν να είμαι άσχημα, και έκλαψα στο τηλέφωνο λέγοντάς σου ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Με παρηγόρησες λέγοντας ότι θα περάσει, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, ότι μπορούμε να συναντηθούμε όποτε η υγεία μου επανέλθει, και με ενθάρρυνες να συνεχίσω να μιλώ μαζί σου, να συνεχίσω να κλαίω έως να εκφορτιστώ, το οποίο δεν δέχθηκα για να μην φορτίσω εσένα, όπως σου εξέφρασα, και έκλεισα το τηλέφωνο.
Πριν κλείσω το τηλέφωνο, σε προσκάλεσα να ακούσεις τις βιντεοσκοπημένες προσωπικές απαγγελίες ποιημάτων μου στο ίντερνετ. Αργότερα μου έγραψες ότι ο σύνδεσμος που σου έστειλα με sms δεν λειτουργεί. Σου τον έστειλα με εμαιλ και λειτούργησε. Την επόμενη μέρα τότε μου έγραψες ρωτώντας αν είμαι καλύτερα και εξέφρασες το ενδιαφέρον σου να με συναντήσεις όταν βελτιωθώ. Επίσης ζήτησες να έχεις ξανά το τηλέφωνο από όπου μπορείς να αγοράσεις διατροφικά συμπληρώματα για το νευρικό σύστημα.
Σου τα έστειλα και σημείωσα ότι θα σου γράψω όταν γίνω καλά.
Μετά δύο-τρεις μέρες σου έγραψα ρωτώντας σε πότε φεύγεις για διακοπές στην περίοδο των εορτών. Δεν το απάντησες. Σου ξαναέγραψα την ίδια μέρα, προτείνοντας να μου κλείσεις ραντεβού όποτε σε βολεύει.
Δεν το απάντησες για ένα μήνα περίπου. Τότε σου ξαναέγραψα προτείνοντας να κάνουμε λίγη παρέα αν θα ήθελες, να πηγαίναμε μαζί ένα περίπατο, και δεν απάντησες κι αυτό.
Οι μόνες εικασίες που μπορούσα να κάνω ήταν πως είτε δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου για μένα και παίζεις μαζί μου, ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, είτε σε έπιασε κάποιος φόβος, λόγω του δικού μου κλάματος στο τηλέφωνο και του ερχομού του Αποστόλη τα Χριστούγεννα, ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου και θα σου προκαλούσα την ίδια ένταση που πιθανολογούσα ότι αισθάνθηκες να σου προκαλεί ο Αποστόλης. Αυτή τη δεύτερη ιδέα σού την εξέφρασα σε sms, στο οποίο απάντησες ότι δεν με κρατάς σκόπιμα μακριά σου και ότι είχες απλά ξεχάσει το μήνυμά μου –για το οποίο ζήτησες συγνώμη–, καθώς έχεις πολλά στο κεφάλι σου.
Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία που παραπάνω περιέγραψα, αισθάνθηκα ιδιαίτερη σύγχυση, απογοήτευση που δεν φαινόσουν να ενδιαφέρεσαι για στοιχειώδη πράγματα όπως το να κρατάς τις δεσμεύσεις σου ότι θα επικοινωνήσεις και να απαντάς στα sms, και τελικά προδομένος, γιατί αισθανόμουν ότι τα συναισθήματα που σου έδινα, η καλή μου θέληση, η θετική μου παρουσία και οι ταπεινές αλλά καλοπροαίρετες πράξεις που είχα κάνει για να σε βοηθήσω, άξιζαν καλύτερης ανταπόκρισης. Αν είσαι τρυφερή και ερωτική μαζί μου όποτε το θυμάσαι και μετά με ξεχνάς τελείως ή ενοχλείσαι από τις επικοινωνίες μου ή τις αφήνεις αναπάντητες, μπορώ πραγματικά να υποθέσω ότι έχω κερδίσει την καρδιά σου; Κι όμως, το είχα πιστέψει αυτό, είχα ανοιχτεί προς εσένα. Έτσι, αισθανόμουν προδομένος.
Μου έγινες έμμονη ιδέα, έκλαψα πάρα πολύ, όσο δεν έχω κλάψει σε όλη τη ζωή μου, έχασα το ενδιαφέρον μου για τα πάντα. Το μυαλό μου δεν συνεργαζόταν να δουλέψω και να σκεφτώ και να διαβάσω βιβλία και άρθρα, σημαντικά μειώθηκαν οι κοινωνικές σχέσεις –με τους γονείς μου, με την Λίτζια, με γείτονες–, εφόσον με όλους αυτούς δεν είχα την ηρεμία να αλληλεπιδράσω, και πέρασα ένα μήνα περίπου γυρνώντας αναστατωμένος στους δρόμους.
Νιώθω μια αλλαγή να έχει γίνει στον ψυχισμό μου, που μου φαίνεται να έχει μόνιμο χαρακτήρα. Πιθανολογώ ότι μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάθλιψη.
Ακόμα κι όταν τελικά κλείσαμε ραντεβού για τις 24 Ιανουαρίου, δεν ένιωσα χαρά. Αισθανόμουν πως κάτι είχε νεκρωθεί μέσα μου, το ενδιαφέρον για τον κόσμο.
Έχω οπωσδήποτε εμμονή μαζί σου. Φυσικά, δεν πρόκειται η συμπεριφορά μου να είναι πιεστική. Όμως, μια τέτοια βεβαρυμμένη καρδιά δεν θα σου είναι χαρά. Ελπίζω να μπορέσω να αισθανθώ πάλι κανονικά, και, αν δεν με έχεις παρατήσει μέχρι τότε, να σου προσφέρω λίγη από την έμπνευση και την ευτυχία που θα ήθελα να έχεις.
Β. Απόσπασμα από εμαιλ σχετικά με την επικείμενη επίσκεψή μου στην Ελένη στις 24.1.2016
[…] Πάντως, δεν νιώθω χαρά που θα τη δω. Όπως σου έχω ήδη πει, υπάρχει μια κατάσταση θλίψης μέσα μου που έχει εγκατασταθεί. Μια ατονία, ένα βάρος.
Νομίζω πως αυτές οι εναλλαγές στη στάση της που βίωσα, έχουν σκοτώσει κάτι στην ψυχή μου. Ότι δεν μπόρεσα να το αντέξω.
Πιο πριν ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μιλούσα και προσευχόμουν στο Θεό σε σχέση με την Ελένη. Φανταζόμουν πως είναι η Κυριακή και βρίσκομαι με την Ελένη στο δωμάτιο. Καθόμαστε και οι δύο πάνω στο κρεβάτι σταυροπόδι, ο ένας αντίκρυ του άλλου, και έλεγα στο Θεό ότι βρίσκομαι σε μια περίεργη κατάσταση. Αγαπώ μια γυναίκα αλλά λέω ότι δεν την αγαπώ ως γυναίκα. Αγαπώ έναν άνθρωπο και λέω ότι αγαπώ Αυτόν. Δεν γίνεται να αγαπάω δύο. Μπορώ να αγαπώ μόνο έναν. Γι' αυτό, ο άλλος που αγαπώ, ο δεύτερος, ο άνθρωπος, θα πρέπει να είναι και εκείνος σαν τον Θεό. Τι είναι ο Θεός; Άσαρκος. Πνεύμα. Έτσι και ο άνθρωπος, θα πρέπει να είναι άσαρκος για μένα. Θα πρέπει να αγγίζω την ψυχή του, όχι το σώμα του. Και ζητούσα απ' τον Θεό να βοηθήσει να βαθύνει ψυχικά αυτή η σχέση. Και του έλεγα ότι ξέρω πως όταν κανείς Του ζητά κάτι, πρέπει να Του δίνει και κάτι. Έτσι κι εγώ, αυτό που του προσφέρω είναι η σωματική επαφή, το σωματικό άγγιγμα. Ότι του ορκίζομαι ότι θα του προσφέρω, θα του θυσιάσω το σωματικό άγγιγμα, έτσι ώστε να μην την ξαναγγίξω ποτέ, ούτε για χαιρετισμό, προκειμένου να ευλογήσει αυτή τη σχέση με τη δυνατότητα να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον ψυχικά.
Και έκλαιγα πολύ. Και ο Θεός μού ήταν πολύ κοντινός, η σκέψη του Θεού. Ήταν ένα πολύ προσωπικό θέμα μεταξύ εμένα και Εκείνου. Δεν ήξερες να πεις αν πιο πολύ αφορούσαν αυτά τη σχέση μου με την Ελένη ή τη σχέση μου με το Θεό. Του έλεγα ότι, κάθε φορά που θα θέλω να την αγγίξω και δεν θα το κάνω, ο Θεός θα έρχεται στη σχέση. Το σώμα μου θα βρίσκει μια φωτεινή και ενεργειακή εκδοχή του· κάθε φορά που η σωματική επιθυμία, η επιθυμία της τρυφερότητας, της γλύκας, της παρηγοριάς, ό,τι σε κάνει γήινο, υλικό, βαρύ, θα αντικαθίσταται από ένα σώμα ελεύθερο, που πετά στον ουρανό, ζωντανό και πρωτογενές.
Το ένιωθα αυτό το σώμα. Ερχόταν στη φαντασία μου με την ίδια την άρνηση της υλικής επαφής. Η άρνηση αυτή, η θυσία αυτή, έφερνε μια ενέργεια που ξεπηδούσε, μια ζωηρή ενέργεια που ανέβαζε το σώμα στα ύψη και πετούσε.
Η όλη αυτή ώρα που καθόμουν και μιλούσα με το Θεό για αυτή, που προσπαθούσα να κατανοήσω, να εμβαθύνω σε αυτό το ερωτικό αίσθημα, να αντιληφθώ αν είναι ίδιο ή διαφέρει από την αγάπη, ήταν μια ώρα διαλογισμού, προσευχής, ψυχικής επαφής με ό,τι μας διέπει και δεν το κατανοούμε.
Ήταν βαρύ το συναίσθημά μου. Αλλά ίσως η σκέψη του Θεού να έχει αξία ακόμα και στο βάρος, και στην έλλειψη, όταν αναρωτιέσαι για τις αξίες της ζωής και για τη στάση που σε εκφράζει.
Γράμμα στην Ελένη
Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ και ανησυχώ για σένα. Δεν θέλω να είμαι ούτε εραστής σου ούτε βάρος σε σένα. Αγάπησα την ψυχή σου και δεν μπορώ να την ξεχάσω. Θα ήθελα να είμαι φίλος σου, αν το θέλεις. Αν, πάλι, δεν το θέλεις, θα το εκτιμούσα αν καθόμασταν και μιλούσαμε. Αυτή η σιωπή και η απόσταση που επιβάλλεις, δίχως μια εξήγηση και μια καλοπροαίρετη και δεκτική συζήτηση, την αισθάνομαι ως μια τιμωρία που μου είναι ακατανόητη, ως βία που με πνίγει. Υπάρχουν σχέσεις που δεν είναι απαιτητικές, που δεν θέλουν το σώμα σου, που δεν σου επιβάλλουν συμπεριφορές. Θα ήθελα μια τέτοια σχέση μαζί σου, αν νιώθεις συμπάθεια για την ψυχή μου και θέλεις να σχετιστείς μαζί της.
Θα ήταν απλό αν μου άρεσες μονάχα σωματικά. Θα μπορούσα αυτό να το ξεχάσω. Μα μια ψυχή, πώς να την ξεχάσεις; Πώς να ξεχάσω όταν μου έλεγες πως έτρεχες έξω απ' το σπίτι μου και φοβόσουν ότι θα σε φάνε τα σκυλιά, και έκλαιγες; Πώς να ξεχάσω πως κλαίγαμε μαζί ανευρίσκοντας τη λύπη που αισθάνεσαι μέσα σου για τον πατέρα σου; Έχουν γίνει τόσα πολλά μεταξύ μας που με έκαναν να σε αισθάνομαι βαθιά μέσα μου, ώστε έχεις γίνει κομμάτι μου. Όταν σκέφτομαι ότι για σένα μπορεί να μην σημαίνω τίποτα άλλο από έναν άντρα που σε χάιδεψε και είχες οργασμό, χαζεύω. Χαζεύω, γιατί νιώθω τόσο διαφορετικά και τόσο βαθύτερα απ' αυτό…
Και θέλω να ξέρεις ότι τα χάδια μου δεν ήταν για να αισθανθώ ηδονικά, ήταν μια ανταλλαγή ψυχής, ένα μέσο για να περάσει αγάπη σε σένα. Αυτό το γράφω και κλαίω. Μέσα μου ξέρω πώς αισθάνομαι για σένα, και πόσο ιερό και στοργικό και ειλικρινές είναι αυτό το συναίσθημα.
Οι γονείς μου μού λένε να σε ξεχάσω, να σε διαγράψω.
Αλλά πώς διαγράφεις κάτι που είναι μέρος του εαυτού σου, χωρίς να διαγράψεις εσένα τον ίδιο;
Θυμάσαι όταν καθόμασταν στο άλσος της Νέας Σμύρνης; Μου είχες πει τότε ότι σου αρέσω ως άντρας, και σου είχα πει ότι δεν θέλω να είμαι άντρας σου. Ότι οι άντρες έρχονται και φεύγουν, αλλά εγώ θέλω μια σχέση με την ψυχή σου.
Έτσι κι εγώ, ήρθα και έφυγα. Σαν άντρας. Με γεύτηκες και με έδιωξες. Και αυτό που ήθελα πάνω από όλα να βιώσουμε, μια ψυχική επικοινωνία και σχέση, χάθηκε στη σκοτεινιά εκείνης της νύχτας.
Δεν θέλω να έχω μαζί σου τη σχέση που είχε ο Αποστόλης, που έχει ο Κώστας. Κάποιες φορές φάνηκες να με αγαπάς όπως σε αγαπώ εγώ: όταν μου είπες ότι αισθάνεσαι μια συνεχή επαφή μαζί μου ακόμα και όταν λείπω από το δωμάτιο· όταν μου είπες ότι έχω κερδίσει την καρδιά σου – όχι σαν άντρας, αλλά ως ψυχή. Και μετά σκέφτομαι: πώς θα ήταν δυνατό να αισθάνεσαι οτιδήποτε για μένα; Έχεις εραστή. Είναι ποτέ δυνατό να αφήνει αυτή η σχέση συναίσθημα για οτιδήποτε άλλο;
Και, ειλικρινά, σέβομαι τις σχέσεις που θέλεις να δημιουργήσεις και τις επιλογές σου και τη ζωή που θέλεις να ζήσεις. Αλλά και μένα θα μπορούσες να μου δείξεις λίγο σεβασμό, να κάτσεις να μιλήσεις μαζί μου, να μου εξηγήσεις, να συνεννοηθείς και να με αποχαιρετίσεις σαν φίλη.
Ειλικρινά, τα έχω χάσει. Πώς, αλήθεια, με βλέπεις; Όταν είσαι μαζί μου, φαίνεσαι ευτυχισμένη και γεμάτη αγάπη για μένα. Όταν δεν είσαι μαζί μου, φαίνεσαι τελείως αδιάφορη και ενοχλημένη από την οποιαδήποτε επιθυμία μου να επικοινωνήσω μαζί σου. Γιατί θα έπρεπε να είναι τόσο πολύπλοκο; Γιατί θα έπρεπε η αγάπη σου και η αδιαφορία σου να συμπλέκονται σε ένα ακατανόητο για μένα σύνολο;
Ελπίζω να σου άρεσαν τα ποιήματά μου. Γιατί εκφράζουν την ψυχή μου. Εκφράζουν αυτό που σε αγαπά και σε σκέφτεται. Αυτή την απαλότητα που αναρωτιέται αν νιώθεις καλύτερα, αν νιώθεις ακόμα θυμωμένη, αν ο κόσμος φαντάζει απειλητικός ή πιο φωτεινός και φιλικός, πιο ζεστός και ανθρώπινος.
Ελπίζω να σου άρεσαν τα ποιήματά μου, γιατί εκφράζουν αυτό που ελπίζει και εύχεται για σένα.
