Γράμμα στον Θανάση

       Αγαπητέ Θανάση,
       υπάρχουν κάποια πράγματα στον τρόπο που πράττεις που δημιουργούν πρόβλημα σε σένα τον ίδιο και στους άλλους που σχετίζονται με σένα. Νομίζω ότι πρέπει να τα συνειδητοποιήσεις και στα παρουσιάζω εδώ.

       1) Όταν οι γονείς σου ζούσαν, αποφάσισες να μην πας σχολείο. Προτίμησες να γυρνάς και να ζητιανεύεις "για χαρτζιλίκι".
       Ένας κανονικός άνθρωπος θα πήγαινε σχολείο, ή, αν είχε κάποιο άλλο ενδιαφέρον, όπως το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου, θα ασχολείτο με αυτό. Αλλά δεν θα έβγαινε να ζητιανεύει "για χαρτζιλίκι".

       2) Όταν αργότερα οι γονείς σου σκοτώθηκαν, έβγαινες να ζητιανεύεις, μάλιστα σε άκουσα να λες ψέματα ότι η αδερφή σου έχει καρκίνο.
       Ένας κανονικός άνθρωπος θα είχε πιάσει τη δουλειά στη λαχαναγορά, την οποία σε είχε καλέσει ένας φίλος σου να πιάσεις, και θα ζούσε κανονικά.
       Ή θα είχε πιάσει δουλειά στου Φλώρου και θα έμενε στη Λάρισα, ενώ η αδερφή θα έμενε με τη θεία.
       Ένας κανονικός άνθρωπος δεν θα νοίκιαζε ένα σπίτι στην Αθήνα με 230 ευρώ το μήνα, φέρνοντας σε αυτό μια γιαγιά και μια θεία με τρία παιδιά και ζητιανεύοντας στο μετρό για να τους θρέφει και να πληρώνει τους μεγαλύτερους λογαριασμούς και το μεγαλύτερο νοίκι.

       3) Όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς σου, είχες πόνο στο δόντι. Η μαμά σου σού είχε πει να μην το αφήσεις και χειροτερέψει, αλλά εσύ το άφησες και του έριχνες κονιάκ για να σταματήσεις τον πόνο.
       Ένας κανονικός άνθρωπος θα είχε πάει στον οδοντογιατρό.

       4) Δεν έπλενες τα δόντια σου και χάλασαν πάμπολλα δόντια.
       Ένας κανονικός άνθρωπος θα έπλενε τα δόντια του.

       5) Όταν αργότερα σου ήρθε η εφορία, επέλεξες να δώσεις όλα σου τα χρήματα εκεί (οπότε μετά πλήρωνα εγώ για σένα).
       Αυτό το θέμα το έχουμε συζητήσει διεξοδικά, οπότε δεν θα το σχολιάσω περαιτέρω εδώ.

       6) Όταν κοιτούσες να βρεις μέρος για να αφήσεις τα πράγματα του σπιτιού, πρόσφατα, βρήκες μια εταιρεία που θα σου έκανε τη μετακόμιση φθηνά και θα κρατούσε τα πράγματα για πολύ λίγα χρήματα για ένα χρόνο.
       Παρά ταύτα, εσύ τους πίεζες και τους παρακαλούσες να σε αφήσουν να τα κρατήσεις για ενάμιση χρόνο, αν και δεν υπήρχε λόγος να το κάνεις αυτό. Πρώτον, γιατί το σπίτι θα ήταν έτοιμο μέσα σε δυο-τρεις μήνες. Και δεύτερον, επειδή, ακόμα και αν το σπίτι έκανε περισσότερο από χρόνο για να τελειώσει, θα μπορούσες τότε να τους δώσεις ακόμα 100 ή 150 ευρώ για να τα κρατήσουν ακόμα μερικούς μήνες. Μέσα σε ένα χρόνο θα είχες βγάλει 12 χιλιάδες ευρώ. Δεν θα μπορούσες να δώσεις 100-150 ευρώ για να παραταθεί ο χρόνος που τα χρήματα θα έμεναν στην αποθήκη;
       Άσε που, επαναλαμβάνω, δεν θα έπαιρνε ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί το σπίτι.
       Ένας κανονικός άνθρωπος θα ικανοποιούνταν με αυτό που του πρόσφεραν.

       7) Σου είχα πει, τα χρήματα, εφόσον θέλεις να τα επιστρέψεις, να τα επιστρέψεις λίγα-λίγα (100 ευρώ το μήνα), για να μην σου δημιουργήσει πρόβλημα στη ζωή σου και να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου.
       Αν δεν ήθελες να με ακούσεις, τότε όταν πληρωνόσουν θα μου έλεγες: "Εγώ θέλω να δώσω τα μισά χρήματα τώρα στη Λίτζια" ή "όλα τα χρήματα". Τότε θα το συζητούσαμε και θα βλέπαμε αν αυτό είναι δόκιμο.
       Αντί για αυτό, πήγες και είπες στο αφεντικό σου να μην δώσει τα χρήματα σε σένα αλλά στη Λίτζια. Γιατί; Δεν μπορούσες να τα δώσεις εσύ στη Λίτζια; Γιατί πρέπει να τα δώσει το αφεντικό σου στη Λίτζια;
       Το έκανες για να του υποβάλεις τη σκέψη ότι άρα δεν θα έχεις χρήματα και να δικαιολογήσεις το επακόλουθο αίτημά σου να τρώει η οικογένεια δωρεάν στο εστιατόριό του; Μα θα μπορούσες να τον ρωτήσεις πότε πληρώνεσαι, θα σου έλεγε π.χ. σε δέκα μέρες (ήδη είχε δεσμευτεί να σε πληρώσει σύντομα, έτσι δεν είναι;) και μετά να του έλεγες ότι για τις συγκεκριμένες μέρες τού ζητάς την άδεια να τρώτε στο εστιατόριό του. Θα μπορούσες επίσης να του πεις ότι αυτά τα έξτρα που παίρνετε τώρα θα τα πληρώσεις μετά ώστε να μην τον επιβαρύνεις. Θα κανόνιζες μαζί του να φτιάχνεις, για αυτές τις δέκα μέρες, και σάντουιτς για να παίρνουν τα παιδιά μαζί τους, και δεν θα χρειαζόταν να του ζητήσεις μετά έξτρα "χάρη" να φεύγεις από τη δουλειά για να τους πας φαγητό.
       Λοιπόν, σε δέκα μέρες που θα πληρωνόσουν, θα αρχίζατε να τρώτε κανονικά στο σπίτι σας, και μετά θα συζητούσες μαζί μου τι θα ήταν καλό να κάνεις με την επιστροφή των χρημάτων.
       Αντίθετα, έτσι όπως το έκανες: α) Φορτώθηκες στο αφεντικό σου να σου παρέχει φαγητό για όλους, χωρίς να ξεκαθαρίσεις για πόσες μέρες θα ήταν αυτό, και τον πίεσες ψυχολογικά να δεχτεί να σου δίνει άδεια τα μεσημέρια για να φεύγεις από τη δουλειά (που κανένας άλλος δεν κάνει) για να πηγαίνεις στα παιδιά φαγητό. β) Φορτώθηκες σε μένα για να συνεχίσω να σου δίνω χρήματα, όπως είχε γίνει και όταν έδωσες όλα σου τα χρήματα στην εφορία. Ίσως μου πεις ότι δεν μου είπες εσύ να σου δώσω χρήματα, όμως μου τηλεφωνάς και μου λες ότι χάνεσαι, νοσοκομεία για την πλάτη, εγκαταλείπεις τη δουλειά σου για να πας στα παιδιά φαΐ, κλπ κλπ. Άρα υπάρχει μια έμμεση πίεση για να πληρώσω, αν και δεν το λες ξεκάθαρα. Αυτή την έμμεση πίεση αισθάνθηκε και το αφεντικό σου όταν, αφού του είχες ήδη πει ότι δεν θέλεις να δώσει τα χρήματα του μισθού σου σε σένα, αλλά στην Λίτζια, και ότι δεν έχετε λεφτά για να φάτε, οπότε ταΐζει αυτός την οικογένεια τζάμπα, μετά πας και του λες ότι δεν έχετε πού να κοιμηθείτε και αν ξέρει κάποιον που θα σας χάριζε στρώματα. Ο άλλος δεν μπορεί να κάτσει μέσα στο μυαλό του και να ξεκαθαρίσει γιατί τα κάνεις όλα αυτά, γιατί ζητάς να μην πληρωθείς τώρα (θα το σχολιάσω μετά αυτό) και μετά πας και του λες ότι δεν έχεις τίποτα και βρίσκεσαι στην απόλυτη φτώχεια και αν μπορεί να βοηθήσει παρέχοντας πληροφορίες ή με άλλους τρόπους. Δεν ξέρει γιατί πράττεις έτσι, δεν μπορεί να ξεδιαλύνει το πώς τέλος πάντων λειτουργείς, απλά νιώθει την πίεση να έρχεται από σένα. Και, αφού σου έχει κάνει τόσες χάρες και εξυπηρετήσεις, οικονομικές και/ή άλλες, τελικά πλαντάζει. Σχηματίζεται σε αυτόν η εντύπωση ότι είσαι ένας εκμεταλλευτής που έχει συνήθειο να εκμεταλλεύεται ψυχολογικά τους ανθρώπους, μέσω της κλάψας, για να παίρνει παροχές από αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο ο ίδιος επιβαρύνεται και έρχεται σε απόγνωση σχετικά με εσένα, αλλά και εσύ ο ίδιος υποβιβάζεις την ποιότητα των σχέσεων που θα μπορείς να έχεις με τους άλλους, εφόσον κανένας δεν σε θέλει (γιατί πόση υπομονή να κάνεις κάποιος μαζί σου;).
       8) Ενώ χρειάζεσαι χρήματα και δεν έχεις τίποτα, ζητάς στο αφεντικό σου να μην σε πληρώσει τώρα αλλά σε κάποιο μελλοντικό (αόριστο) χρόνο (που ούτε καν ξέρεις να μου πεις πότε αυτό θα είναι) και μετά τηλεφωνείς σε μένα και λες ότι καίγεσαι, πνίγεσαι, δεν έχεις χρήματα, πας στο νοσοκομείο επειδή κοιμάσαι κάτω και όλα αυτά. Ή να σου αγοράσω έπιπλα. Ή αυτό κι εκείνο.
       Η Λίτζια μού έβαλε στην τράπεζα 180 ευρώ. 80 για να πληρώσω ένα λογαριασμό και 100 για μένα. Όταν δει ότι έφυγαν τα 100 ευρώ και με ρωτήσει τι τα έκανα και γιατί σου τα έδωσα (δεν μπορώ να το κρύψω ακόμα και αν θα ήθελα), τι θα της πω; Θα με ρωτήσει γιατί δεν έχεις ακόμα πληρωθεί, ώστε να πάρεις αυτά που χρειάζεσαι με δικά σου λεφτά. Θα πρέπει να της πω ότι ζήτησες απ' το αφεντικό σου να μην σε πληρώσει τώρα. Ποιο συμπέρασμα πιστεύεις ότι θα σχηματίσει για το άτομό σου όταν ακούσει αυτό;
       Θα της πω, "λέει ότι ορκίστηκε στα κόκκαλα των γονιών του να μου δώσει όλα τα χρήματα του μισθού του ΑΡΓΟΤΕΡΑ που θα τα πάρει μαζεμένα και γι' αυτό περισσότερα". Θα μου πει ότι ξέρεις ότι εγώ δεν θα το δεχόμουν αυτό, γιατί θα σήμαινε ότι όλη αυτή η προβληματική κατάσταση που μου διηγήθηκες στο τελευταίο σου τηλεφώνημα θα συνέχιζε να υφίσταται. Ήδη παρατείνεται επειδή ζήτησες στο αφεντικό σου να μην σε πληρώσει. Λοιπόν, όταν δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να δώσεις όλα σου τα λεφτά στη Λίτζια, και εμείς ποτέ δεν θα το δεχόμασταν, ούτε η Λίτζια ούτε εγώ, όλοι αυτοί οι όρκοι στα κόκκαλα των γονιών σου είναι κούφια λόγια, και η πραγματικότητα είναι ότι απλά τα χρήματα συνεχίζουν να περνάνε σε σένα.
       Η Λίτζια επίσης θα μου έλεγε ότι δεν είσαι βλάκας, ότι όλα αυτά τα αντιλαμβάνεσαι πολύ καλά, και ότι πράττεις όπως πιστεύεις ότι σε βολεύει.

       Κάθομαι λοιπόν εγώ και σκέπτομαι: γιατί δεν φέρεσαι κανονικά; Και σχηματίζονται δύο υποθέσεις στο μυαλό μου.
       Η πρώτη είναι ότι οι γονείς σου και η θεία σου σε μεγάλωσαν για να κολλάς σε άλλους και να τους ρουφάς τα χρήματα. Η θεία σου, ας πούμε, δεν σε άφηνε να πηγαίνεις να δουλεύεις σε νυχτερινή δουλειά, και προτιμούσε να γυρίζεις και να ζητιανεύεις. Ενώ οι γονείς σου σού επέτρεπαν να ζητιανεύεις "για χαρτζιλίκι", κάτι αδιανόητο για τους κανονικούς ανθρώπους.
       Γιατί άραγε σου χρωστάει ένας διαβάτης ή αναβάτης στο μετρό να σου δώσει οτιδήποτε; Γιατί να σου δώσει αυτός και να μην του δώσεις εσύ; Μήπως επειδή είσαι πιο πονηρός εσύ και πιο εκμεταλλευτής; Μήπως γιατί δεν έχεις αξιοπρέπεια;

       Η δεύτερη υπόθεση που κάνω είναι ότι δεν έχεις πρόβλημα χαρακτήρα, αλλά δεν έχεις την ικανότητα να εστιάζεις σε ένα πρόβλημα, να συγκεντρώνεσαι σε αυτό και να βλέπεις τη λύση του. Δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει να σε βοηθήσω σε αυτό, αντικαθιστώντας την κρίση μου με τη δική σου, γιατί εσύ και πάλι κάνεις αυτό που θέλεις εσύ και δεν με ακούς. Σου λέω να μην δώσεις όλα τα χρήματά σου στην εφορία, και τα δίνεις (και μετά πληρώνω εγώ). Σου λέω να μην δώσεις όλα τα χρήματα στη Λίτζια, και μετά εσύ ζητάς από το αφεντικό σου να μην σε πληρώσει τώρα αλλά να πληρώσει αργότερα τη Λίτζια, επειδή δήθεν έτσι θα πληρωθεί αυτή μαζεμένα και γι' αυτό περισσότερα (και μετά πληρώνω εγώ, δηλαδή η Λίτζια).
       Αν το μυαλό σου δεν λειτουργεί, έχεις σοβαρό πρόβλημα. Αυτά τα προβλήματα ποτέ δεν θα τελειώσουν, πάντα θα δημιουργείς προβλήματα στον εαυτό σου. Και πιστεύεις ότι θα μπορείς να τηλεφωνείς και να λες "χάνομαι, πνίγομαι"; Η υπομονή όλων έχει εξαντληθεί μαζί σου. Όλων.

       Θα σου σύστηνα λοιπόν δύο πράγματα.
       Πρώτον, να αρχίσεις να διαβάζεις βιβλία, προκειμένου να αρχίσει το μυαλό να στοχάζεται. Αντί να αντιδράς στα διάφορα στρες με παράλογους και αυτοκαταστροφικούς τρόπους (και παράλληλα αρνητικούς για τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου), να μάθεις να περιεργάζεσαι τη λύση με ένα φυσικό και λογικό τρόπο.
       Δεύτερον, να κάνεις για σαράντα λεπτά τη μέρα την άσκηση που δείχνω στο ακόλουθο βίντεο, κάθε πρωί ή αλλιώς όποτε σε βολέψει. Είναι άσκηση εστίασης και συγκέντρωσης του νου, η οποία αυξάνει τη δυνατότητα της παρατήρησης. Σε διευκολύνει να παρατηρήσεις τον τρόπο που δρας και να επιλέξεις πραγματικές και θετικές λύσεις.

       Μην στεναχωρηθείς για αυτό το μήνυμα. Κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια. Αν δεν συνειδητοποιήσεις τον αντικανονικό και προβληματικό τρόπο με τον οποίο δρας, σε όλη σου τη ζωή θα έχεις πρόβλημα.

       Υ.Γ. Το γράμμα αυτό δεν είναι δημόσιο, δεν μπορεί να το διαβάσει κάποιος που δεν έχει τη διεύθυνση. Τη διεύθυνση την έχεις μόνο εσύ και η Λίτζια. Αντιλαμβάνομαι ότι θα συμφωνήσει με την οπτική μου, αλλά θα σκεφτεί ότι σου κάνω υπερβολικά μεγάλη χάρη να στα γράψω, και ότι είτε δεν θα θέλεις να τα καταλάβεις είτε ότι θα τα ξέρεις ήδη αλλά δεν σε νοιάζει, γιατί αυτό άλλωστε είναι και το "παιχνίδι" σου.
       Όπως και να 'χει, τα πράγματα χρειάζεται να ειπωθούν ρητά. Το αν θα κάνεις στροφή στη ζωή σου, θα το δείξει η πράξη.
       Σου ξαναλέω ότι έχεις εξαντλήσεις την υπομονή όλων, και αυτό που σου ζητείται δεν είναι να επιστρέψεις όλα τα χρήματα ή να τα επιστρέψεις γρήγορα, αλλά να βάλεις μυαλό. Να σκέφτεσαι κανονικά και να πράττεις κανονικά, με αξιοπρέπεια, σεβασμό για τον άλλον, και σωστή, λογική και θετική μέριμνα για τις ανάγκες σου.

       Υ.Γ.2   Όσον αφορά το στρώμα. Μου είπες στο τηλέφωνο ότι εγώ σου είπα να ψάξεις για στρώμα, και ότι όταν το έκανες και ρώτησες το αφεντικό σου, αυτός θύμωσε πολύ μαζί σου. Πρώτον, θύμωσε μαζί σου γιατί τον έχεις πρήξει με τις διάφορες χάρες που του κλαίγεσαι να σου κάνει και την ιδιαίτερη μεταχείριση που ζητάς. Για αυτό είναι που άλλαξε η στάση του από θετική σε αρνητική. Δεύτερον, σου είχα πει να κοιτάξεις αν κάποιος γνωστός Έλληνας εκεί έχει στρωματάκι να σου δανείσει για τα παιδιά, αλλά χωρίς να εμπλέξεις σε αυτό το εστιατόριο, να μην είναι αυτός πελάτης του εστιατορίου, μήπως πάει και παραπονεθεί ότι ζητάς πράγματα (δηλαδή ζητιανεύεις και κολλάς στους άλλους). Εσύ έκανες ακριβώς το αντίθετο: πήγες κατευθείαν στο αφεντικό, επειδή, λες, έτσι σε συμβούλεψε ο Πέτρος. Εγώ τι φταίω που σε συμβούλεψε έτσι ο Πέτρος; Δηλαδή αν ο Πέτρος σου πει να πέσεις από το μπαλκόνι, θα το κάνεις; Τρίτον, δεν σου είπα να πεις στο αφεντικό να μην σε πληρώσει τώρα. Κάθε άλλο. Αυτό περιμέναμε, να πληρωθείς! Τώρα λοιπόν θα είχες στρώμα. Τέταρτον, σου είπα να κοιμηθείτε εσύ και η θεία σου στο διπλό κρεβάτι και να βάλετε τα παιδιά κάτω. Μου λες δεν μπορούσαν να κοιμηθούν στην κουβέρτα στο πάτωμα. Κάνε την κουβέρτα διπλή. Δες αν μπορείς να δανειστείς μια κουβέρτα από κάποιον γνωστό, αν του περισσεύει, ώστε να την κάνεις τετραπλή. Ο Θεός μάς έδωσε το μυαλό μας να το χρησιμοποιούμε. Δοκίμασε τα παιδιά περισσότερο με την κουβέρτα, μέχρι να τη συνηθίσουν. Δεν είμαι εκεί να σου πω ακριβώς τι να κάνεις, πρέπει να δουλέψει το μυαλό σου, και σε κάθε περίπτωση τα παιδιά δεν θα πάθουν τίποτα να μείνουν κάτω, ενώ για εσάς είναι πιο δύσκολο γιατί είστε μεγαλύτεροι στην ηλικία. Και, για τις επόμενες μέρες, είστε εσείς που πρέπει να προσέξετε, γιατί είστε εσείς που βγάζετε τα λεφτά. Στα εξήγησα αυτά. Δεν έκανες ό,τι σου είπα, και τώρα λες ότι έπαθε η πλάτη σου επειδή ξάπλωνες κάτω και πήγες στο νοσοκομείο και κάτι σου βρήκαν. Μήπως λοιπόν τώρα πρέπει να αισθάνομαι ενοχές επειδή δεν σου έδωσα ΚΑΙ ΑΛΛΑ λεφτά για να πάρεις στρώμα; Μήπως πρέπει να σου πληρώνω και καμιά σύνταξη αναπηρίας; Καταλαβαίνεις την ατμόσφαιρα στην οποία βάζεις τον άλλον όταν αλληλεπιδρά μαζί σου; Είναι άρρωστο αυτό που κάνεις.
       Η αδερφή σου δεν είχε καρκίνο, κι εσύ (ενώ θα μπορούσες να δουλέψεις στη λαχαναγορά, δανειζόμενος λίγα χρήματα απ' το θείο σου ή και άλλους για να έχετε να τρώτε τις δυο πρώτες βδομάδες, αφού θα είχες κανονίσει τα πρώτα λεφτά να τα πάρεις σε δυο βδομάδες) πήγαινες και διαλαλούσες σε χιλιάδες ανθρώπους ψέματα ότι η αδερφή σου έχει καρκίνο και είστε ορφανά, για να τους πάρεις λεφτά, και το θεωρούσες κιόλας "εργασία", "καλή δουλειά" αυτό που κάνεις, γιατί, έλεγες, πουλούσες στυλό! Οι άνθρωποι αυτοί αγόραζαν γιατί ήθελαν στυλό ή επειδή πετύχαινες να τους κάνεις να σε λυπούνται;
       Είναι άρρωστο αυτό που κάνεις.
       Μετά μου λες ότι όποιος ήρθε στο σπίτι σου στην Αθήνα, επιβάτης του μετρό που σε είχε δει να ζητιανεύεις, και σου είπε ότι θα σε βοηθήσει, έφυγε και μετά χάθηκε. Ναι, γιατί ποιος θέλει να μπει σε μια κατάσταση όπου συνεχώς θα του κάνουν ψυχολογικό εκβιασμό; Μπορεί να 'χεις κακό χαρακτήρα. Μπορεί να μην μπορείς να βρεις λύση για τα πιο απλά πράγματα. Μπορεί οτιδήποτε.
       Ο άλλος τι φταίει;

       Το καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις έτσι, και ότι κανένας δεν θα σε θέλει; Το καταλαβαίνεις;
       Πιέζεις διαρκώς τον άλλον με τον ένα τρόπο ή τον άλλον.
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά, η αδερφή σου θα πεθάνει από καρκίνο.
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για τα δόντια σου, καταστράφηκες. (Αυτό όντως έπρεπε να γίνει, τα χρειαζόσουν τα λεφτά, αλλά γιατί πλένεις τα δόντια σου με ούζο αντί για οδοντόκρεμα;)
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για να πάρεις θερμαντικό μηχάνημα, θα χάσεις την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε.
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για να πάρεις έπιπλα, θα χάσεις τη μεγάλη έκπτωση.
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για στρώμα, θα πονά η πλάτη σου (και μετά του λες ότι σου είπαν στο νοσοκομείο ότι βλάφτηκε).
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για να πληρώσεις το πρόστιμο που σου έβαλαν γιατί ήσουν στο μετρό χωρίς εισιτήριο, το πρόστιμο θα πάει στην εφορία και θα πολλαπλασιαστεί.
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ τα λεφτά να πληρώσεις το ρεύμα, θα σας το κόψουν και όλη σου η οικογένεια δεν θα μπορεί να μαγειρέψει (άρα θα πεθάνει της πείνας).
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά να πληρώσεις το ενοίκιο, η σπιτονοικοκυρά θα σας πετάξει έξω και θα πεθάνετε από τη βροχή. (Όταν ο άλλος σε ρωτά γιατί έχεις όλα αυτά τα άτομα εκεί σε αυτό το σπίτι των 230 ευρώ και των αυξημένων λογαριασμών, απαντάς ότι δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς την οικογένειά σου και ότι όλοι αυτοί είναι η οικογένειά σου.)
       Αν δεν σου δώσει ΤΩΡΑ λεφτά για να βάλεις αέριο για θέρμανση, 20 ευρώ τη μέρα, θα πάθεις πνευμονία. (Όταν σε ρωτά ο άλλος γιατί δεν ντύνεστε καλύτερα και δεν βάζετε περισσότερες κουβέρτες, του απαντάς ότι η Λάρισα είναι πολύ κρύα, ότι δεν έχετε ούτε ρούχα ούτε κουβέρτες και δεν θα μπορούσατε να βρείτε. Δεν δέχεσαι καν να σου δώσει λεφτά για ρούχα, άπαξ - αν δεν σου δώσει λεφτά για θέρμανση ΤΩΡΑ θα πάθεις πνευμονία!)
       Πάντα υπάρχει ένας πολύ επείγον λόγος για τον οποίο ο άλλος θα πρέπει να σε πληρώσει, και, αν δεν το κάνει, και είναι καλός άνθρωπος, θα πρέπει να αισθάνεται τύψεις για σένα. Του λες: "Δεν πειράζει, ο Θεός θα με βοηθήσει." Πώς θα σε βοηθήσει; Ο Θεός δεν γεννά χρήματα απ' το τίποτα. Άρα θα βρεθεί ένας καλός άνθρωπος, άνθρωπος του Θεού, και θα σου δώσει ό,τι ο άλλος τώρα είναι απρόθυμος να σου δώσει. Ντροπή του. Γιατί δεν συνεχίζει να σε χρηματοδοτεί;;;
       Καταλαβαίνεις τώρα γιατί θύμωσε πολύ ο εργοδότης σου μαζί σου όταν τον ρώτησες αν ξέρει κάποιον / κάποια εταιρεία / υπηρεσία που να σου δώσει στρώμα; Δεν ήταν ειδικά για το στρώμα. Ήταν γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται την ψυχολογική πίεση που τους κάνεις με τη συμπεριφορά σου και πλαντάζουν.
       Εσύ στη θέση τους, άμα κάποιος όλο σου κλαιγότανε και σου ζητούσε πράγματα, αντί να ζήσει κανονικά όπως όλοι, δεν θα αγανακτούσες;

       Απλά προσπαθώ να στα κάνω λιανά. Δεν ξέρω αν τα καταλαβαίνεις ή σε ενδιαφέρει. Αλλά κρίνω ότι αν μπορέσω να σε βάλω στο σωστό δρόμο, θα σου προσφέρω μια πολύ μεγαλύτερη υπηρεσία από ό,τι αν συνεχίσω να σε πληρώνω με λεφτά που κανένας δεν αισθάνεται ότι δικαιούσαι, και που είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να συνεχίσεις να παίρνεις.

       Άρχισε να διαβάζεις βιβλία. Βρες μια βιβλιοθήκη εκεί όπου μπορείς να δανειστείς βιβλία και άρχισε να διαβάζεις. Κάνε επίσης την άσκηση που δείχνω στο βίντεο (πρόσεξε μην βάλεις φωτιά πουθενά με το κερί, και ποτέ μην κοιμηθείς με το κερί αναμμένο, ούτε να το αφήσεις ελεύθερο μπροστά στα παιδιά να παίζουν με αναπτήρες).

       Επιλέγω να σκεφτώ ότι δεν είναι ο χαρακτήρας σου που είναι προβληματικός αλλά κάτι άλλο, μια αδυναμία να σκεφτείς σωστά. Καλλιέργησε λοιπόν το μυαλό σου όπως συστήνω, μήπως βοηθήσει.

       Ίσως μπορέσεις να καταλάβεις καλύτερα αυτό που λέμε "ανθρώπινο πολιτισμό", "ανθρώπινη κοινωνία" και ζήσεις αρμονικά και ταιριαστά με αυτήν.

       Παρά τη συμπεριφορά σου, κατά βάθος πιστεύω ότι έχεις καλό χαρακτήρα. Αν δεν είχα αυτή την πίστη, δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να στα εξηγήσω.

       Ξαναδιάβαζε αυτό το γράμμα πότε-πότε. Πάρε την απόφαση: "θα αλλάξω, θα αναγεννηθώ, θα αναμορφωθώ".
       Σιγά-σιγά ίσως μπορέσεις να μεταστραφείς. Ο σεβασμός και η αγάπη που θα αναπτυχθεί τότε για τον άλλον θα σε εξυψώσει στα μάτια των ανθρώπων και στα μάτια του Θεού.

----------------------
---------------------------------