10 εκπλήξεις όταν πεθάνεις

          βίντεο

Συζήτηση για το βίντεο

        real gangsta
        Είμαι χριστιανός και πιστεύω ότι δεν τελειώνουν όλα μετά τον θάνατο... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξέρω τι επακολουθεί..... Αλλά θα ήταν πολύ λυπηρό να είμαι με την σύντροφό μου στον παράδεισο και να μην μπορούμε να κάνουμε έρωτα.... Γενικά πιστεύω ότι ίσως η συνείδησή μας ως ενέργεια μεταφέρεται σε ένα υλικό αλλά άφθαρτο αυτή τη φορά σώμα και μπορείς να έχεις τις όμορφες απολαύσεις που έχουμε τώρα.

        Κίμων (VideoTranslations)
        Μα το νόημα της σεξουαλικής πράξης είναι η δημιουργία απογόνων. Γιατί να θέλεις απογόνους όταν έχεις ένα άφθαρτο και αιώνιο σώμα;
        Έπειτα, λέγεται ότι στον Παράδεισο νιώθεις ευδαιμονία (γι' αυτό και λέγεται παράδεισος). Γιατί να θέλεις να κάνεις οτιδήποτε για να φέρεις απόλαυση, όταν βρίσκεσαι σε ευδαιμονία;
        Και, τέλος: αν ήμασταν εκεί όπως είμαστε εδώ, και τη μία μέρα αγαπούσαμε και την άλλη μισούσαμε, δεν θα μετατρέπαμε τον Παράδεισο σε Κόλαση;
        Ίσως λοιπόν η παραδεισένια ζωή, είτε πριν το σωματικό θάνατο είτε μετά από αυτόν, θα απαιτούσε μια διαφορετική ποιότητα ύπαρξης από πλευράς μας, ευθύς εξαρχής.
        Κι ίσως η ποιότητα αυτή της ύπαρξης να λέγεται Θεός, Άγιο Πνεύμα.
        Αυτός θα μπορούσε να 'ναι ο λόγος που το χριστιανικό πρότυπο ανθρώπου, ο άγιος, δεν κοιτάζει να αντλήσει ευτυχία από την ύλη (σεξ) αλλά από το Πνεύμα και μόνο.
        Ο Παράδεισος θα έπρεπε να περιέχει μια ευτυχία που διαφέρει από τη γήινη. Η γήινη ευτυχία στηρίζεται σε κάτι άλλο από σένα τον ίδιο, από το εσωτερικό σου Πνεύμα. Στηρίζεται στις συνθήκες της ύλης. Σήμερα, ας πούμε, νιώθεις ερωτική ευτυχία από τις σεξουαλικές σου συνευρέσεις με μια γυναίκα. Αύριο όμως γίνεται σαφές πως δεν μπορείς να της κάνεις παιδιά, κι αυτή σε αφήνει για κάποιον άλλο που θα της τα κάνει. Έτσι, η ίδια η ευτυχία που νιώθεις τώρα μετατρέπεται σε δυστυχία.
        Στον Παράδεισο η ευτυχία είναι μόνιμη γιατί δεν την παίρνεις από την ύλη.
        Αν όχι από την ύλη, από πού την παίρνεις;
        Η χριστιανική θρησκεία λέει πως την παίρνεις από το Άγιο Πνεύμα. Όταν έρθει μέσα σου, εισέρχεσαι στον Παράδεισο ακόμα κι αν είσαι ζωντανός.
        Το χριστιανικό πρότυπο ανθρώπου, ο άγιος, είναι αυτός που βίωσε την ευδαιμονία όταν το Πνεύμα ζωντάνεψε μέσα του.

        Αν ο άγιος δεν είναι αυτό, τότε τι είναι; Και γιατί απέχει από τη σεξουαλική απόλαυση, όπως και από κάθε άλλη μορφή επίγειας ευτυχίας;
        Είναι ο άγιος αυτός που έχει το δάχτυλο μες στο βαζάκι με το μέλι;
        Ή είναι αυτός που δεν έχει μέλι, ούτε ντουλάπι, ούτε κουζίνα, ούτε σπίτι; Μα κρυώνει και ζεσταίνεται απαρηγόρητος στις ερήμους και στα δάση, γυμνός, καλώντας το Πνεύμα να τον παρηγορήσει;

        Ο χριστιανικός τρόπος ζωής είναι ο τρόπος ζωής που μιμείται τη ζωή των αγίων. Αν ελπίζεις σε υλικές απολαύσεις στον Παράδεισο, αν δηλαδή θέλεις τις υλικές απολαύσεις αιώνια, τότε πώς ταιριάζει η ζωή σου με των αγίων, που ήθελαν πάντα και αποκλειστικά και μόνο την απόλαυση του υπερβατικού βιώματος;
        Η θρησκεία δεν είναι μια λίστα πεποιθήσεων. Είναι ένας τρόπος να ζεις, να ποθείς και να δρας.
        Ίσως αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να γίνεις χριστιανός. Ίσως όταν η γυναίκα σου σού πει: «Δεν σημαίνεις τίποτα για μένα, στρίβε, βρήκα άλλον», τότε στραφείς και αναρωτηθείς:
        «ποιο είναι το νόημα και ο προσανατολισμός της θρησκείας; Είναι απλά να λέμε πως εμείς είμαστε οι άνθρωποι του Θεού και οι αλλόθρησκοι οι κακοί και δαιμονισμένοι; Ή υπάρχει ένα πνευματικό, άυλο και υπερβατικό νόημα σε αυτήν; Ένα νόημα που μας ωθεί να παλέψουμε με το θνητό για να το μετατρέψουμε σε αθάνατο;»

        Αυτός ο προβληματισμός έρχεται όταν οι εμπειρίες της ύλης δεν σου δίνουν ευτυχία πια. Όσο νιώθεις ικανοποιημένος και εκπληρωμένος από αυτές, ποιος ο λόγος να μιλάς για θρησκεία καν;

        Η θρησκεία είναι μια αναρρίχηση στα ύψη, όχι μια πτώση στον κατώτατο παρανομαστή – στην ύλη. Είναι το ακριβές αντίθετο της ενστικτώδους ζωής.

        Άρα, μου φαίνεται πως ο τρόπος να κατευθυνθείς προς τον Παράδεισο θα ήταν να στρέψεις την αγάπη σου για την γυναίκα σου από το σώμα της στην ψυχή της. Αν μπορέσεις να νιώσεις για την ψυχή της την ίδια ένταση αγάπης που νιώθεις για το σώμα της, τότε μόνο η συνείδησή σου θα μεταφερόταν ως ενέργεια σε ένα άφθαρτο αυτή τη φορά σώμα, όπως το περιγράφεις, και θα μπορούσες να έχεις όχι την απόλαυση που έχεις τώρα, μα την αιώνια ευδαιμονία.
        «Μα ποιο το νόημα, ποια η γλύκα σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής;» σε ακούω να λες.
        Νομίζω πως η αγάπη είναι πάντα γλυκιά. Δεν είναι μόνο η αγάπη για το σώμα γλυκιά. Η αγάπη για την ψυχή είναι κι αυτή γλυκιά.
        Είναι γλυκιά γιατί μας επεκτείνει και διευρύνει, γιατί γεννά από εμάς κάτι περισσότερο από εμάς.
        Αυτή η γέννηση που διαφορετικά θα γινόταν στη ύλη, τώρα γίνεται Αλλού.

        real gangsta
        VideoTranslations την αγαπάω όχι για το σώμα της αλλά για την ψυχή της κ εκείνη το ίδιο κ μου το χει δείξει .... αυτό που με ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα είναι να έχω στον Παράδεισο όλα μου τα αγαπημένα πρόσωπα αλλιώς δεν θα είναι παράδεισος....από κει κ έπειτα πιστεύω κανένας δεν μπορεί να ξέρει πώς είναι..... το σεξ δεν είναι μόνο θέμα απόλαυσης είναι και κάτι που μας δένει σαν ζευγάρι... και όταν τακτοποιηθούμε οικονομικά θα κάνουμε και παιδί πρώτα ο Θεός... 25 είμαστε αλλά το θέλουμε κ οι 2 πάρα πολύ.... Τέλος το ότι ο Θεός επέλεξε να έχουμε την δυνατότητα εμείς οι κοινοί θνητοί να τεκνοποιούμε κάνοντας σεξ αυτό σίγουρα σημαίνει ότι δεν είναι κάτι ασήμαντο!!!!

        Κίμων
        Έγραψες ότι «θα ήταν πολύ λυπηρό να είμαι με την σύντροφο μου στον παράδεισο και να μην μπορούμε να κάνουμε έρωτα....». Αν θα λυπόσουν να είσαι μαζί της χωρίς να κάνεις έρωτα, θέλεις τον έρωτα ή αυτήν;
        Όταν ήμουν σχολικός μαθητής, μια συμμαθήτριά μου άλλαξε την κόμμωσή της μια μέρα. Την κοιτούσα που καθόταν δύο θρανία μπροστά, και άρχισα να νιώθω συναισθήματα ενδιαφέροντος προς αυτήν. Και τότε μου δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα: ενδιαφέρομαι για αυτήν (για την ψυχή της) ή για την κόμμωση της;
        Ομοίως, σκέψου πως τρως κάτι, π.χ. ένα γιαούρτι. Το βρίσκεις γλυκό, απίθανο, θαυμάσιο. Όμως είναι το γιαούρτι έτσι γλυκό, ή η ζάχαρη που του έβαλες; Πώς θα νιώθεις για το γιαούρτι αν βγάλεις τη ζάχαρη;
        Νομίζω πως αυτή είναι μια γραμμή στοχασμού που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βρούμε ποια είναι τα πραγματικά μας συναισθήματα σε σχέση με κάτι. Έτσι, θέτω το εξής ερώτημα: ποια είναι η γλύκα που σε δένει με αυτήν, και σε κάνει να θες να περάσεις τη ζωή σου μαζί της; Είναι το σεξ και η τεκνογονία; Πώς θα αισθανόσουν για αυτήν χωρίς αυτά;
        Ας πούμε πως αύριο ξυπνούσε και σου έλεγε πως, κατά τη διάρκεια του ύπνου, είχε μια βαθιά συνειδητοποίηση: πως είναι λεσβία. Πως χαίρεται που βρήκε τον πραγματικό της εαυτό και πως θα ήθελε κι εσύ να χαρείς μαζί της. Θα μπορούσες να χαρείς; Ή θα λυπόσουν που θα έχανες τη δική σου πηγή χαράς, τη σεξουαλική σου απόλαυση; Θα συνέχιζες να θέλεις να περάσεις τη ζωή σου δίπλα της χωρίς να κάνετε σεξ;
        Ομοίως αν αποδεικνυόταν πως δεν μπορεί να σου κάνει παιδί. Θα συνέχιζες να θέλεις να περάσεις τη ζωή σου δίπλα της; Ή μήπως ό,τι αισθάνεσαι τώρα ως γλύκα μετατρεπόταν σε πίκρα; Και ο τωρινός παράδεισος μετατρεπόταν σε κόλαση (αν δεν μπορούσες να την αλλάξεις για μια άλλη γυναίκα);

        Τώρα, ως προς το χριστιανικό δόγμα και τον τρόπο που βλέπει τους αγίους.
        Νομίζω πως η εικόνα του αγίου που προβάλλει η χριστιανική Εκκλησία είναι πως ο άγιος είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας κοινός θνητός, που απόφυγε σθεναρά τις απολαύσεις της σάρκας, έζησε μια ασκητική ζωή και τελικά έπαψε να είναι κοινός θνητός: άγιασε. Μπήκε το Άγιο Πνεύμα μέσα του και βίωσε, ως ένα με αυτόν, κάτι αθάνατο. Μετουσιώθηκε. Έπαψε να είναι μια συνηθισμένη ψυχή, κι έγινε μια ψυχή με ενεργό μέσα της ένα αθάνατο πνεύμα. Και νομίζω πως το κεντρικό σημείο της χριστιανικής θρησκείας είναι ο αγιασμός, πως μπορούμε κι εμείς να αγιάσουμε, και μας προβάλλει τους αγίους ως πρότυπό μας. Έτσι, στις εορτές τους πηγαίνουμε στην εκκλησία και συγκεντρωνόμαστε σε αυτούς. Καθώς στεκόμαστε εκεί και τους σκεπτόμαστε, έρχεται στο μυαλό μας η σκέψη της προχθεσινής μέρας όπου κάναμε σεξ. Τι ωραία που ήταν! Αλλά όχι. Παίρνουμε το μυαλό μας από τον «πειρασμό της σάρκας» και το ξαναφέρνουμε στη σκέψη του αγίου, που αρνήθηκε τους πειρασμούς και άγιασε. Και μέσα μας προσευχόμαστε και του λέμε:
        «Άγιέ μου, αξίωσε και μένα να γίνω σαν και σένα.
        Φανέρωσε τη δόξα σου σε μένα.
        Όχι, δεν θέλω να μου γιατρέψεις τις αρρώστιες ή να μου δώσεις λεφτά ή όμορφες συζύγους ή παιδιά.
        Θέλω τη δική σου ποιότητα. Θέλω να νιώσω τον θεό μέσα μου, όπως τον ένιωσες εσύ.»

        Αν δεν είναι αυτό η χριστιανική θρησκεία, τι είναι; Αν δεν είναι μια ιδεολογία που επικεντρώνεται στη θυσία του πόθου για την ύλη (με σύμβολο τη σταύρωση του ίδιου του Χριστού), τότε τι είναι;
        Οι αναχωρητές του Αγίου Όρους δεν είναι κοινοί θνητοί;
        Αυτοί δεν θέλουν σεξ, παιδιά και εγγόνια;
        Δεν θέλουν την αγαλλίαση και την αθανασία μέσω της ύλης;
        Γιατί την ψάχνουν στο πνεύμα;
        Και, αν δεν είναι αυτοί, και οι άγιοι, τα πρότυπά μας, ποιοι είναι;
        Και ποιο το νόημα της σταύρωσης, και της αυτοθυσίας, και των πατερικών διδασκαλιών από ασκητές της ερήμου;
        Όλα αυτά είναι για κάποιους άλλους που δεν είναι κοινοί θνητοί; Και για εμάς είναι οι απολαύσεις της ύλης; Αυτό είναι ο χριστιανισμός;

        Διότι, αν η θρησκεία μας δεν μας διδάσκει τη διαφορά μεταξύ ψυχής και ύλης, και μας επιτρέπει να λέμε πως αγαπώ την ψυχή κάποιου αλλά θα λυπόμουν να είμαι μαζί του, στη Γη ή στον Παράδεισο, χωρίς να χαίρομαι την ύλη του, τότε τι μας μαθαίνει η θρησκεία;
        Συναισθήματα προς το άλλο φύλο έχουν και τα ζώα. Πρόσφατα είδα ένα τράγο που έτριβε το κεφάλι του στο λαιμό μιας κατσίκας με πολλή τρυφερότητα.
        Αυτό θέλει ο Θεός από αυτόν;
        Και από το παιδί τους τι θέλει; Να γίνει γεύμα ενός λύκου;

        Θέλει ο Θεός να είμαστε θηράματα της ύλης; Ή έχει ένα διαφορετικό και υψηλότερο στόχο για εμάς;
        Και, αν θρησκεία δεν είναι η θεσμοποίηση αυτού του υψηλότερου στόχου, του πνευματικού ιδανικού, τι είναι;

        real gangsta
        VideoTranslations αν μου έλεγε ότι είναι λεσβία αλλά θέλει να κάνει έρωτα μαζί μου δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αλλά άμα δεν ήθελε πιστεύω ότι απλά θα με αγάπαγε σαν φίλο κ όχι σαν σύντροφο επίσης αν δεν μπορούσε να κάνει παιδιά πάλι θα την αγάπαγα και δεν υπήρχε περίπτωση να χωρίσουμε για αυτό και γενικά δεν θα την άλλαζα με καμιά άλλη γυναίκα πάνω στην γη και για κανένα λόγο ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου (που είναι κ αυτό υλικό αγαθό δυστυχώς)..... από κει και έπειτα έχω ακούσει πολλά σωστά αλλά και πολλά λάθη από θρησκευόμενους ανθρώπους, για αυτό θα εμπιστευτώ την δικιά μου κρίση κ αν είμαι σωστός ή λάθος ας με κρίνει ο Θεός!!!

        Κίμων
        Προσπαθώ να δείξω πως, όταν αγαπούμε κάποιον ως ερωτικό μας σύντροφο, δεν αγαπούμε αυτόν, μα αυτό που εκείνος μας προσφέρει: την σεξουαλική απόλαυση και/ή τη δημιουργία απογόνων. Γι' αυτό σε ρώτησα:

        «Ας πούμε πως αύριο ξυπνούσε και σου έλεγε πως, κατά τη διάρκεια του ύπνου, είχε μια βαθιά συνειδητοποίηση: πως είναι λεσβία. Πως χαίρεται που βρήκε τον πραγματικό της εαυτό και πως θα ήθελε κι εσύ να χαρείς μαζί της. Θα μπορούσες να χαρείς; Ή θα λυπόσουν που θα έχανες τη δική σου πηγή χαράς, τη σεξουαλική σου απόλαυση; Θα συνέχιζες να θέλεις να περάσεις τη ζωή σου δίπλα της χωρίς να κάνετε σεξ;»
        Θεωρώ πως απόφυγες να μου απαντήσεις.
        Μου απάντησες πως δεν θα είχες πρόβλημα αν ήταν λεσβία και όμως έκανε σεξ μαζί σου, μα η ερώτησή μου ήταν αν «θα συνέχιζες να θέλεις να περάσεις τη ζωή σου δίπλα της χωρίς να κάνετε σεξ». Το ότι πιστεύεις πως θα συνέχιζε εκείνη να σε αγαπά σαν φίλο, αν και όχι σαν σύντροφο, μιλά για κείνη, όχι για σένα.
        Μου έδωσες μια γενική απάντηση για σένα: «γενικά δεν θα την άλλαζα με καμιά άλλη γυναίκα πάνω στην γη και για κανένα λόγο».
        Όμως τι εννοούμε όταν λέμε πως κάποια είναι «γυναίκα μου»; Εννοούμε πως κάνει σεξ μαζί μας. Η ερώτησή μου αναφερόταν στην περίπτωση που σταματά να κάνει σεξ μαζί σου, άρα σταματά να είναι γυναίκα σου. Ο ισχυρισμός μου είναι πως, αν αφαιρέσεις αυτή τη ζάχαρη από τη σχέση σας, θα πάψει και η σχέση, διότι θα πάψει να είναι γλυκιά.
        Τι προβλέπω πως θα γίνει σε αυτή την περίπτωση; Ο καθένας από εσάς θα ψάξει για άλλο σύντροφο, και τα συναισθήματα που πρώτα απηύθυνε/επένδυε στον άλλο τώρα θα τα απευθύνει/επενδύσει στον καινούργιο σύντροφο. Καθώς ο καινούργιος σύντροφος θα παίρνει όλο και μεγαλύτερο μέρος της ψυχολογίας και της σκέψης σας, και οι σεξουαλικές στιγμές μαζί του θα κάνουν κατοχή στο μυαλό σας και θα παραμερίζουν τις μνήμες των σεξουαλικών συνευρέσεων που παλιότερα είχατε με τον άλλον, θα απομακρυνθείτε όλο και περισσότερο, μέχρι που, αν όχι εντός λίγων βδομάδων, τότε έστω εντός λίγων μηνών ή ένα-δύο χρόνων, θα έχετε χωρίσει.
        Άρα αυτό που σε καλώ να μου πεις, καθώς εξετάζω το αν πράγματι την αγαπάς, όπως λες, είναι αν πράγματι θα έμενες για πάντα μαζί της χωρίς να κάνεις σεξ, αντί να κάνεις αυτό που ο καθένας θα έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη: να την αλλάξεις, να βρεις κάποια για σεξ.
        Αν πράγματι θα αδιαφορούσες για σεξ, παιδιά και εγγόνια και απλά θα έμενες για πάντα μαζί της ευτυχισμένος, τότε θα έκανες κάτι που δεν θα έκανε κανείς άλλος.
        Ακόμα και τότε όμως, θα ήταν πράγματι η ψυχή της που αγαπούσες, ή απλά, ακόμα και χωρίς σεξ, θα συνέχιζε σθεναρή η ιδέα πως είναι γυναίκα σου; Κάποιες ιδέες πεθαίνουν δύσκολα, μα η συνειδητοποίηση της φύσης τους είναι στιγμή φώτισης.
        Αν εκείνη τα έφτιαχνε με τον καλύτερο φίλο σου, θα συνέχιζες να θέλεις να είσαι μαζί της; Αν βγαίνατε για φαΐ, και μετά εκείνη σου 'λεγε: «Τώρα εμείς Γιωργάκη θα πάμε σπίτι μου για σεξ, εσύ τι θα κάνεις, θες να σε πετάξουμε σπίτι σου να κοιμηθείς;» θα συνέχιζες να θέλεις να 'σαι μαζί της;
        Αν έκανε αλλαγή φύλου; Αν έκοβε τα στήθια της, έπαιρνε ανδρικές ορμόνες και άρχιζε να παλεύει στην παλαίστρα; Αν σου ζητούσε να της πιάσεις το ανδρικό της μόριο γιατί έτσι αισθάνεται καλά;
        Η ψυχή της θα συνέχιζε να είναι η ίδια, όμως το φύλο της θα είχε αλλάξει.
        Τι δίνει ζάχαρη στη σχέση σας; Η ψυχή της ή η σωματική της ανατομία;
        Θέλεις να συνεργαστείς μαζί μου και να μου απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις, καθώς αναρωτιέμαι και το ψάχνω αυτό;

        Σου εξέθεσα επίσης την ιδέα πως το κεντρικό σημείο του χριστιανισμού είναι ο αγιασμός. Και κεντρικό μέρος της διαδικασίας του αγιασμού θεωρείται η αδιαφορία προς τη σάρκα, η οποία στον χριστιανισμό αποκαλείται «απάθεια». Δηλαδή η σκέψη ότι θα απολαύσεις σαρκικά σε αφήνει αδιάφορο (αν και αγαπάς τις ψυχές των ανθρώπων γύρω σου, ή –όπως λένε οι χριστιανοί– τους αγαπάς «εν Χριστώ»). Και, στο βαθμό που η σκέψη της απόλαυσης δεν σε αφήνει αδιάφορο, την πολεμάς ενεργά, σταθερά και αδυσώπητα. Στον χριστιανισμό αυτό λέγεται «πνευματικός αγώνας».
        Άρα, ισχυρίστηκα πως η επιθυμία σου να έχεις σεξ ακόμα και στον Παράδεισο αυτόματα σε βγάζει από το χριστιανικό ποίμνιο, το οποίο έχει τις παραπάνω αξίες και στόχους (αγιασμό και αδιαφορία προς τις σαρκικές ηδονές). Μου απάντησες πως έχεις «ακούσει πολλά σωστά αλλά και πολλά λάθη από θρησκευόμενους ανθρώπους για αυτό θα εμπιστευτ[είς] την δικιά [σ]ου κρίση».
        Λοιπόν ποια είναι η κρίση σου στο θέμα; Είναι ο Παράδεισος ένας πνευματικός χώρος ή όχι; Αν η πνευματικότητά του δεν συνίσταται στην μετουσίωση της ύλης, αποτέλεσμα της υπέρβασης της ταύτισης με τη σάρκα και των απολαύσεών της, τότε σε τι συνίσταται;
        Πριν εμπιστευτείς την ψυχή σου στο Θεό, θα έπρεπε να είσαι ο ίδιος ξεκάθαρος για το ποιες είναι οι αξίες σου και αν ευσταθούν.
        Λοιπόν ποιες είναι οι αξίες σου; Η διαιώνιση της απόλαυσης, ακόμα και στον Παράδεισο;
        Μου έγραψες:
        «αυτό που με ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα είναι να έχω στον Παράδεισο όλα μου τα αγαπημένα πρόσωπα αλλιώς δεν θα είναι παράδεισος....»
        Μα θα ήταν για σένα παραδεισένια η ζωή δίχως σεξ; Ή θα λυπόσουν, ακόμα και στον Παράδεισο, χωρίς αυτό, όπως λες στο πρώτο σου μήνυμα;
        Κι αν ο Παράδεισος δεν είναι παρά ένας χώρος όπου μπορούμε να κάνουμε σεξ αιώνια, τότε σε τι διαφέρει από την ύλη; Ίσως μόνο στο όνομα;

        Με συγχωρείς που σου ανασκαλεύω έτσι τα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις. Δεν το κάνω για να σου πάω κόντρα, μα γιατί χωρίς αυτοεξέταση δεν υπάρχει αυτογνωσία.
        Μέσα από την αυτογνωσία βρίσκουμε τι πραγματικά θέλουμε, τι πραγματικά θα μας κάνει ευτυχισμένους, και οδεύουμε προς αυτό.
        Και πώς θα βρούμε τι πραγματικά θέλουμε, αν πρώτα δεν συνειδητοποιήσουμε τι πιστεύουμε πως θέλουμε χωρίς να το θέλουμε;

real gangsta
VideoTranslations με ρωτας αν θα μπορουσα να περασω την ζωη μου μαζι της χωρις σεξ ε ναι λοιπον θα μπορουσα γτ η αγαπη που νιωθω για εκεινη ειναι τεραστια ομως αν με απαταγε οχι μονο με τον καλυτερο μου φιλο αλλα με τον οποιονδηποτε θα την σιχαινομουν με ολη μου την ψυχη και δεν θα ηθελα ουτε να την ξαναδω στα ματια μου γτ εγω ειμαι σωστος απεναντι της απ την αρχη τωρα αμα εκανε αλαγη φυλου ΟΧΙ δεν θα επιανα αντρικο μοριο που να με σκοτωνανε δεν ειμαι λουγκρα κ ουτε θα γινω....απο κει κ επειτα θεωρω οτι δεν ξερεις ουτε εσυ ουτε κ εγω τι επακολουθει... Τελος δεν μπορω να ακουω ανθρωπους να θεωρουν το σεξ κατι κακο ΕΛΕΟΣ ο Θεος το δημιουργησε για να κανουμε παιδια δεν ειναι αμαρτια ειναι αρετη

--------------------------------------