Το Θείο (ως πνευματική ουσία, ως Απόλυτο) είναι ένα, αλλά τα θεία όντα είναι πολλά.
Το σε ποιο βαθμό το καθένα από αυτά τα όντα ταυτίζονται με το Απόλυτο, είναι πολύ δύσκολο για τον οποιονδήποτε από εμάς να το κρίνει. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάποια ή κάποιο από αυτά (πχ ο Χριστός) δεν είχε καμιά διαφορά απ' το Απόλυτο, αυτό και πάλι δεν θα σήμαινε ότι άλλα θεϊκά όντα δεν υπάρχουν. Παρόμοια, αν ένας άνθρωπος είναι απαράμιλλης και απόλυτης ομορφιάς, σημαίνει αυτό ότι κανένας άλλος δεν είναι όμορφος;

Κανένας άνθρωπος δεν είναι η ομορφιά. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ο Θεός. Οι άνθρωποι, οι άγιοι και οι διδάσκαλοι είναι (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ του Θείου. Το Θείο, το Απόλυτο, δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί ως "ένα και όχι δύο". Είναι πέρα από αριθμό, πέρα από τις κατηγοριοποιήσεις και μετρήσεις που σχετίζονται με την ύλη. Είναι μια ουσία, ένα νερό το οποίο γεμίζει διάφορα μπουκάλια - κι ένα ή περισσότερα από αυτά μπορεί και να ξεχειλίσουν.
Μπορεί να πιστεύεις ότι η θρησκεία σου επικεντρώνεται σε ένα τέτοιο ον. Αλλά πώς μπορείς να ξέρεις αν / πόσα άλλα μπουκάλια είναι ξέχειλα;
Ίσως και αμέτρητα.
Ο ήλιος μπαίνει μέσα στο σπίτι μέσα από πολλά παράθυρα. Ο ήλιος είναι ένας αλλά τα παράθυρα πολλά.
Ο ήλιος είναι το πνευματικό φως (φωτοστέφανο) που λάμπει μέσα από το κεφάλι του Χριστού, του Βούδα, των Αγίων. Αυτός είναι ο Θεός που βρίσκεται μέσα τους. Αυτός είναι ο Θεός που αιχμαλωτίζει και υποτάσσει την ψυχή μας στον θείο έρωτα. Αυτός είναι το νερό που απαντά στον κρυφό μας πόθο.
Ερωτέψου αυτό το φως, ξεδίψασε από το νερό.
Μην σε νοιάζει να μετράς, γιατί η ουσία δεν μετριέται.