Το πρόβλημα με τη θεωρία του Δαρβίνου
βίντεο
Το πρόβλημα με τη θεωρία του Δαρβίνου17:45 |
Περιγραφή του βίντεο
Το πρόβλημα με τη θεωρία του Δαρβίνου, δηλαδή με τη θεωρία ότι η φύση δεν έχει νου, είναι το ίδιο που θα αντιμετώπιζες επιχειρώντας να αποδείξεις ότι ο άνθρωπος δεν έχει νου: είναι υπερβολικά προφανές ότι έχει.
Υπάρχει όμως κι ένα βαθύτερο, ηθικό πρόβλημα στη θεωρία του Δαρβίνου, το οποίο αποτελεί το δηλητηριώδες της υπόβαθρο.
Διαβάστε τα πιο κάτω σχόλιά μου όταν φτάσετε στο σημείο του βίντεο που σας παραπέμπει σε αυτά.
Σχόλιο 1
Αν οι πληροφορίες δημιουργούν τα κοφτερά δόντια του λιονταριού που με τρώει, και τα κοφτερά μαχαίρια με τα οποία εγώ σφάζω το λιοντάρι,
πώς και γιατί αυτή η υπερβατική αρχή εκφράζεται στη διχόνοια, τον πόλεμο, το μίσος, το θάνατο και τη δυστυχία;
Και πώς ξέρουμε καν ότι πρόκειται για κάποιο πρόσωπο; Για μια ξεχωριστή οντότητα διαφορετική στην ουσία της από τη Φύση και τα προϊόντα της;
Μήπως το Ένα πρόσωπο ξύπνησε κάποτε με αμνησία; Μήπως έπαθε αλτσχάιμερ; Μήπως μία νοητική δύναμη έχασε την εσωτερική της συγκρότηση και εκφράστηκε με τις μύριες συγκρουόμενες υπάρξεις, ατέλειες, προβλήματα και δυστυχίες του θνητού κόσμου;
Μήπως η ουσία μας, εν τέλει, είναι κάτι πιο βαθύ, τέλειο και υπερβατικό από ό,τι κατανοούμε;
Τι μας κάνει να θεωρούμε πως ό,τι βρίσκεται από τη μία πλευρά της σχισμής, είναι άλλος εαυτός από ό,τι ήταν στην άλλη πλευρά της σχισμής;
Στο κάτω-κάτω, ποιος από εμάς θεωρεί πως στην κοιλιά της μάνας του, ήταν άλλος εαυτός;
Ό,τι ήρθε από αυτό το μικροσκοπικό σημείο, από αυτό το σπέρμα του Σύμπαντος, η ενέργεια που ξεπρόβαλλε, η ψυχή που ξεπρόβαλλε, δεν προϋπήρχε, με τη μία ή την άλλη μορφή, πριν ξεπροβάλει;
Διότι τη στιγμή που θα παρουσιάσεις αυτή την απαρχή, την Αιτία, ως ένα πρόσωπο ξεχωριστό από σένα, άρα μια μονάδα (που αντιδιαστέλλεται με σένα ως άλλη μονάδα), τότε έχεις ένα περιορισμένο ον. Και το περιορισμένο ον δεν μπορεί να είναι ο Θεός, γιατί έχει μια αρχή.
Ο Θεός είναι άναρχος. Αν μπορείς να έχεις το ερώτημα «τι υπήρχε πιο πριν», τότε δεν έχεις τον Θεό. Γιατί, όταν πρόκειται για τον Θεό, δεν μπορείς να έχεις τέτοιο ερώτημα.
Και το ερώτημα δημιουργείται τη στιγμή που θα παρουσιάσεις τον Θεό ως πρόσωπο. Τότε τον μίκρυνες, τον περιόρισες, επειδή των χώρισες από σένα.
Γι' αυτό κι αυτοί που καταλαβαίνουν δεν λένε «ο Θεός σε δημιούργησε», λένε ότι κατά βάθος Εσύ είσαι Αυτός.
Εσύ είσαι αυτό που προϋπήρχε του Σύμπαντος.
Δεν είσαι αυτό το σώμα. Είσαι η ψυχή. Είσαι η νοήμονα ενέργεια που αποτελεί τη βάση της ύπαρξης.
Κι όταν βρεις αυτή την ενέργεια, βλέπεις πως και το ίδιο το σώμα αποκαλύπτεται ως κάτι Άλλο – είναι κι αυτό η ίδια νοήμονα ενέργεια, σε όλο το μήκος και σε όλο το πλάτος της.
Απ' άκρη σε άκρη του Σύμπαντος, είσαι εσύ.
Εσύ είσαι στον εχθρό σου, στον φίλο σου, στον θάνατό σου, στη δίψα και στην πείνα σου,
στην άνθιση και στον αφανισμό σου.
Συνεχίστε να βλέπετε το βίντεο
Σχόλιο 2
Απλά σκεφτείτε την σχιζοφρένια αυτής της υπόθεσης.
Ο Θεός σχεδίασε το μάτι του αετού, προκειμένου να βλέπει από μακριά τα θύματά του και να βουτάει να τα γραπώνει.
Πραγματικά αυτό το «τέλεια σχεδιασμένο» μάτι τον εξυπηρετεί πολύ καλά.
Όμως παράλληλα ο Θεός σχεδίασε το χρωματικό καμουφλάζ των θηραμάτων του, ή τα γρήγορα πόδια τους, ή τα γαμψά νύχια τους, με τα οποία μπορούν να επιχειρούν να γλυτώσουν από το αρπακτικό πουλί.
Γιατί τα έκανε αυτά ο Θεός;
Γιατί έβαλε τον ένα εναντίον του άλλου; Γιατί σχεδίασε, με τέτοια, υποτίθεται, μαεστρία, έναν εμφύλιο πόλεμο;
Αυτό δεν μοιάζει καθόλου να είναι ο Θεός.
Θα μπορούσε να είναι ο Διάβολος, με θαυμάσιες σχεδιαστικές ικανότητες.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχει νοημοσύνη στη Φύση.
Λέω ότι η φύση αυτής της νοημοσύνης δεν ταιριάζει στις παραδοσιακές μας αντιλήψεις περί Δημιουργού Θεού.
Και ότι για να αντιληφθούμε τη νοημοσύνη που υπάρχει στη φύση, πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε τη φύση της νοημοσύνης που υπάρχει στο δικό μας σώμα, το οποίο είναι το κομμάτι της φύσης με το οποίο μπορούμε να πειραματιστούμε.
Ποια είναι η φύση της σκέψης;
Όταν λες: «Θέλω να πιω νερό», τι είναι αυτή η σκέψη;
Πώς μπορείς να εμβαθύνεις σε αυτή, ώστε να βρεις τη φύση της;
Μπορείς να το κάνεις διψώντας.
Απομονώνεις τη σκέψη από την ύλη (το ποτήρι νερό) και τη δυναμώνεις. Μία ώρα δίψα, δεύτερη ώρα, τρίτη, τέταρτη …
Τελικά η σκέψη της δίψας εκρήγνυται και σου αποκαλύπτει την ουσία της – την ουσία του νου που τη σκέφτεται.
Συνεχίστε να βλέπετε το βίντεο
Επιλογικό σχόλιο
Το ότι τα πράγματα είναι κατευθυνόμενα δεν υπονοεί ότι αναγκαστικά τα καθοδηγεί ο Θεός. Θα μπορούσε να τα καθοδηγεί η ίδια η Φύση.
Αυτό σημαίνει ότι η Φύση έχει μυαλό. Μα πώς μπορεί να καθοδηγεί τα πράγματα προς κάτι καλύτερο από την τωρινή τους κατάσταση; Πώς έχει τη γνώση ή την εμπειρία μιας τέτοιας κατάστασης, ώστε να μπορεί να κατευθύνει τις δομές της προς τέτοιες ικανότητες;
Η απάντηση εδώ είναι μια ερώτηση: «Τι είναι Φύση;»
Αν η Φύση περιλαμβάνει ένα νου, ποιος από εμάς τον είδε και ποιος αντιλαμβάνεται τη δική του Φύση;
Από μόνη της η νοητική φύση του Σχεδιαστή δεν υπονοεί ότι είναι ο Θεός – το τέλειο ον –, πόσο μάλλον ο χριστιανικός Θεός ειδικά.
Μα ο Σέρμερ ως υλιστής δεν μπορεί να παραμείνει στην απροσδιόριστη φύση αυτού του νου. Πρέπει να δείξει ότι δεν υπάρχει καν νους στη φύση, πως υπάρχει μόνο ύλη. Κι εκεί είναι που η θέση του είναι αδύναμη. Ενώ η θέση του Στίβεν Μάιερ είναι αδύναμη στο βαθμό που επιχειρεί να ταυτίσει το νου που κατευθύνει τα νήματα με τον Θεό, και να του αποδώσει τον χαρακτήρα του τέλειου.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η Φύση δεν είναι τέλεια. Χαρακτηρίζεται από τον θάνατο. Ένα τέλειο ον θα έκανε τέλεια δημιουργήματα. Ένα ον που χαρακτηρίζεται από αιώνια ζωή δεν θα έκανε δημιουργήματα που χαρακτηρίζονται από τη θνητότητά τους.
Γι' αυτό η απάντηση δεν μπορεί να είναι ότι ένας τέλειος Θεός σχεδίασε τη Φύση.
Η απάντηση είναι πως η ίδια η Φύση ήταν κάποτε Θεός, και πως εκδηλώνει την θεϊκή τελειότητα λιγότερο ή περισσότερο, σε όλο το φάσμα μεταξύ τού καθόλου και τού πλήρως.
Φυσικά το πλήρως δεν το βλέπουμε στον κόσμο μας. Το βλέπουμε σε κόσμους παραδείσιους, για τους οποίους μας μιλούν οι μυστικιστές, οι άγιοι και οι άνθρωποι που είχαν μεταθανάτιες εμπειρίες.
Τέτοιοι κόσμοι βρίσκονται σε άλλες διαστάσεις.
Οι καλύτεροι από εμάς τούς προσεγγίζουμε με το νου, σαν πεθάνουμε.
Οι κάλλιστοι από εμάς, οι άγιοι, με νου και σώμα, όσο ζούμε.
Διότι, αν δεν αντιλαμβανόμαστε τη φύση του νου, αντιλαμβανόμαστε πιστεύετε τη φύση του σώματος;
Η γιόγκα και ο ασκητισμός έχουν σκοπό την βιωματική αποκάλυψη στον ασκούμενο πως το σώμα είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε ότι είναι.
Αν σκάψεις το σώμα και τη φύση του βαθύτερα, βρίσκεις πως το σώμα είναι η ενέργεια του Σύμπαντος.
Όλου του Σύμπαντος.
Ακριβώς όπως ο βαθύτερος νους σου είναι πέρα από τον περιορισμένο σου εαυτό.
Α, Θεία Μητέρα! Γιατί μας γέννησες έτσι μικροσκοπικούς και άθλιους;
Γιατί άφησες τόσα πολλά να κάνουμε οι νωθροί εμείς;
----------------------
---------------------------------
