Το κβαντικό υπόβαθρο του εγκεφάλου – Επιστήμη του Μέλλοντος

πίσω σε: Περιγραφές και Συζητήσεις
Μοιραστείτε το:

Σχόλιο 1 από το βίντεο:
"Το κβαντικό υπόβαθρο του εγκεφάλου - Επιστήμη του Μέλλοντος"

         

Αυτά τα λόγια θα σας τα ξαναβάλω. Γιατί είναι το πιο σημαντικό σημείο στο βίντεο. Εξηγεί πώς είναι δυνατόν αυτή η τεχνολογία να καταφέρνει να είναι αποτελεσματική. Είναι αποτελεσματική γιατί αναιρεί ένα νευροφυσιολογικό «πέπλο» που λειτουργεί στον εγκέφαλο, το οποίο τον ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ να λειτουργήσει σύμφωνα με τις υποκείμενες κβαντικές του ικανότητες.
Η ίδια η συσκευή δεν στέλνει σήματα (π.χ. μικροκύματα) από τον έναν εγκέφαλο στον άλλον. Οι δύο εγκέφαλοι επικοινωνούν με φυσικό τρόπο. Απλά υπάρχει κάποιος μηχανισμός ο οποίος δεν επιτρέπει στον εγκέφαλο να λειτουργήσει με βάση αυτή τη φυσική του δυνατότητα, και η συσκευή αναιρεί αυτόν τον περιορισμό.
Πώς το κάνει αυτό;
Ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί με βάση κάποιο σήμα που έχει μια συγκεκριμένη ταχύτητα. Η μηχανή μιμείται αυτό τον μηχανισμό στέλνοντας από πηνίο σε πηνίο γύρω από τον εγκέφαλο ένα παρόμοιο σήμα αλλά σε κάπως διαφορετικούς χρόνους, και έτσι ο εγκέφαλος μπερδεύεται και δεν προσέχει πια το περιοριστικό σήμα. Οπότε λειτουργεί χωρίς περιορισμό.

Να πάλι τι λέει:

Το binding factor κινείται από μπροστά προς τα πίσω. Κι αυτό σημαίνει ότι καθώς τα σήματα περνάνε από τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, ακολουθούν αντίθετη φορά από αυτή που ακολουθεί το binding factor. Και όταν περνάνε από την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ακολουθούν την ίδια φορά με αυτό.
Λοιπόν τότε δεν προσπαθούν να αναιρέσουν το binding factor, ενώ όταν κινούνται γύρω από τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου, το αναιρούν.
Και την ταχύτητα με την οποία τα σήματα κινούνται από το κάθε ζευγάρι πηνίων στο επόμενο
την έχω διαμορφώσει με βάση την ταχύτητα με την οποία κινείται το ίδιο το binding factor.
Και όταν φέρνω το σήμα ΣΧΕΔΟΝ παράλληλα με τον ερχομό τού binding factor,.
όχι ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια στιγμή αλλά με μια ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΚΛΙΣΗ,
ο εγκέφαλος μπορεί να μπερδευτεί λίγο σχετικά με την κατάσταση του binding factor.
Και, ως αποτέλεσμα, την ώρα που αυτό συμβαίνει αλλά και για λίγο μετά, όπως θα δείξω,
δεν προσδένεσαι και δεν περιορίζεσαι πια από το συνηθισμένο φάσμα καταστάσεων συνείδησης,
το φάσμα το οποίο είχες τη δυνατότητα να βιώσεις και να εκφράσεις σε όλη σου τη ζωή.
Αυτά που μπορείς να κάνεις με τη συνειδητότητά σου όταν προσλαμβάνεις αυτά τα σήματα,
διευρύνονται πολύ.

Ίσως κάποιος ρωτήσει: Τότε πώς αποδεικνύεται ότι η τηλεπαθητική λειτουργία είναι λόγω της ψυχής; Πάλι για τον εγκέφαλο δεν μιλάμε;
Αποδεικνύεται γιατί εδώ η ίδια η ύλη παρουσιάζεται να έχει ψυχικές ιδιότητες. Φτάνουμε στο ίδιο σημείο από μια διαφορετική οδό: όχι ότι ο Θεός έστειλε ψυχές στην ύλη, αλλά ότι η ίδια η ύλη είναι ψυχή. Γιατί εκδηλώνει λειτουργίες που είναι ψυχικές και όχι υλικές.
(Αν ακούσετε ποτέ αυτό να το διδάσκουν στα σχολεία, πάρτε με στο κινητό.)
Θυμάστε το πείραμα όπου το εγκεφαλογράφημα του ενός ατόμου έδειχνε το φως που βλέπει το άλλο άτομο; Αυτό σημαίνει ότι η «πρόθεση» (κάτι νοητικό) δεν είναι απαραίτητη για να περάσει η πληροφορία από τον ένα εγκέφαλο στον άλλον. Φτάνει να υπάρχει η ίδια η ύλη, ο εγκέφαλος. Δεν χρειάζεσαι την ύπαρξη της ψυχής για να ερμηνεύσεις την τηλεπάθεια. Όλη η ύλη είναι μαγική.
Το ότι η φύση είναι ψυχή, για τον χριστιανισμό αποτελεί αίρεση. Λέγεται «ανιμισμός» και μειώνει το χάσμα ανάμεσα στον Πλάστη και στο πλάσμα. Άρα, λογικά, μειώνει και την εξουσία του Θεού και της Εκκλησίας επί της κοινωνίας, κι αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί σε μια θεοκρατούμενη κοινωνία όπως η βυζαντινή – όπου και αποφασιζόταν τι είναι αίρεση και ποια στοιχεία (και βιβλία) θα περιλαμβάνονται στο δόγμα.
Αλλά και για τους επιστήμονες είναι αίρεση: δεν συμφωνεί με την εικόνα που έχουν για την ύλη: άβουλη, άψυχη, άνοη.
Βλέπετε κάποια σχέση ανάμεσα στην εικόνα των ιερέων και των επιστημόνων;
Δεν βλέπουν την ύλη με τον ίδιο τρόπο;
Κι από πού πιστεύετε ότι βγήκε η επιστήμη; Πρώτα έλεγε ότι περιγράφει τους νόμους τους οποίους έθεσε ο Θεός για το δημιούργημά του, την πλάση, μετά ξεχάσαμε το Θεό και μιλάγαμε μόνο για νόμους.
Το πιο περίεργο και απίστευτο πράγμα είναι ότι η ύλη έχει κρυμμένη νόηση. Αυτή η νόηση έχει διάφορα επίπεδα και ο Θεός θα μπορούσε να ’ναι το τελικό και ανώτατο.
Ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να ανεβαίνει τα επίπεδα. Να εξελίσσει την ύπαρξή του.
Και μια ακόμα παρατήρηση: ο τρόπος που οι επιστήμονες και οι ιερείς βλέπουν την ύλη – δηλαδή ένα άβουλο κάτι στο οποίο ο Θεός ή ο επιστήμονας επενεργεί – είναι παρόμοιος με τον τρόπο που οι άντρες βλέπουν τις γυναίκες. Οι άντρες θα πουν εύκολα δημοσίως «την πήδηξα την γκόμενα» αλλά οι γυναίκες δεν θα το κάνουν. Θα προτιμήσουν την παθητικότητα και, τουλάχιστον για τα προσχήματα, θα αφήσουν τους άντρες να το παίζουν θεοί.
Θα τους αφήσουν να οδηγούν το αυτοκίνητο, να έχουν τον πρώτο λόγο.
Όταν οι άντρες πάνε στα γυμναστήρια (όπου έχω διδάξει για χρόνια γιόγκα), κάνουν μόνο βάρη. Ακόμα κι αν τα βάρη ταιριάζουν περισσότερο στο αντρικό σώμα, γιατί κάνουν οι άντρες ΜΟΝΟ βάρη;
Για να το παίζουν παντοδύναμοι θεοί, να γαμάνε τις γκόμενες αβέρτα και να κάθεσαι σούζα όταν υψώνουν τη φωνή τους; Οι άντρες δεν έχουν ψυχή;
Αλλά πρέπει να κάνουν πως δεν έχουν. Πώς θα το παίξουν εξουσιαστής, πάτερ Φαμίλιας και Δημιουργός Θεός;
Μην κατεβάζεις απ’ τον αυτοκράτορα τα βρακιά.
Let God be in control.
Με όλα αυτά δεν εννοώ ότι δεν υπάρχει Θεός, αλλά ότι δεν έχουμε ΙΔΕΑ για τη σχέση του με την ύλη.
Έχουμε πολλά να μάθουμε. Μια ολόκληρη αιωνιότητα μάθησης μας περιμένει.