Οι πνευματικές μου περιπέτειες:
θάνατος και πνευματική γέννηση

          βίντεο

Συζήτηση για το βίντεο

dim dra
Η νομιμοποίηση του παραληρηματικού και ψυχωσικού λόγου ανάγοντάς τον σε πνευματικότητα. Ή, αλλιώς, η κατάληξη όταν η νοημοσύνη δεν επιτρέπει νοηματοδοτημένη δράση ώστε να γίνει προσπάθεια αλλαγής ή έστω βελτίωσης των δομών επί των οποίων το άτομο είναι ενταγμένο και συνειδητοποιεί την ανάγκη αλλαγών. Δύο επιλογές λοιπόν απομένουν: ή κατάθλιψη ή χαζοχαρούμενος τρόπος ζωής (με την αρωγή διαφόρων πρακτικών που οδηγούν σε αύξηση του παραληρήματος).

Κίμων
Το σχόλιό σου είναι κατ' ουσίαν υβριστικό. Η κοπέλα ούτε χαζοχαρούμενη είναι, ούτε καταθλιμμένη, ούτε τρελή ("ψυχωσική", "παραληρηματική"). Η πνευματικότητα δεν είναι για όλους. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να την ακυρώνουμε με "επιστημονική" (δήθεν) γλώσσα.

dim dra
Αν ορίζεις την πνευματικότητα με όρους απόσυρσης από την πραγματικότητα, τότε ναι έχεις δίκιο δεν είναι για όλους, παρά μόνο γιαυτούς που αναζητούν το νόημα στο επέκεινα. Δηλαδή, το εδώ και τώρα δεν μας απασχολεί, άσε τους άλλους να αποφασίζουν, όταν θα μου ζητείται η γνώμη μου για το πως να πορευτούμε, εγώ θα πηγαίνω καμιά βόλτα στο Θιβέτ ή το Άγιο Όρος....

Κίμων
Η πνευματικότητα είναι το πέρασμα στην αιωνιότητα. Η αιωνιότητα δεν είναι σαν τον υλικό κόσμο, είναι κάτι διαφορετικό. Ο πνευματικός άνθρωπος θα επιλέξει ο ίδιος αν και κατά πόσο θέλει να δίνει προσοχή στον φθαρτό υλικό κόσμο. Δεν θα του το πούμε εμείς αυτό, ούτε θα χαρακτηρίσουμε την μετατόπιση του βάρους από τον θνητό στον αιώνιο κόσμο ως "απόσυρση από την πραγματικότητα". Διότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αρνητικός χαρακτηρισμός του προσανατολισμού του, που δεν λέει τίποτα για αυτόν αλλά για εμάς. Και η φράση υπονοεί ότι δεν είναι ικανός να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του, όπως και η φράση σου «όταν η νοημοσύνη δεν επιτρέπει τη νοηματοδοτημένη δράση», ενώ δεν είναι θέμα περιορισμού αντιληπτικότητας, είναι θέμα επιλογής. Κάποιοι επιλέγουν το απτό και προσπαθούν να το αλλάξουν για να ευτυχήσουν. Άλλοι αλλάζουν την ίδια τη συνειδητότητά τους, με τον ίδιο σκοπό. Η κοπέλα αλλάζει τη συνειδητότητά της, καθαρίζει το σπίτι της από τον μπεκρή και αχρείο όχλο, όπως το περιγράφει. Μπορούμε να της επιτρέψουμε να το κάνει, χωρίς να την χαρακτηρίζουμε χαζοχαρούμενη, ψυχωσική, χαζή («η νοημοσύνη δεν επιτρέπει...»), παραληρηματική κ.ο.κ.

dim dra
Αν η επιλογή προς την απόσυρση δεν είναι θέμα περιορισμού της αντιληπτικότητας αλλά συνειδητή επιλογή τότε είναι ακόμα χειρότερα, διότι εφόσον έχεις την νοημοσύνη να διακριβώσεις τι συμβαίνει γύρω σου, έχεις και την ικανότητα να συνειδητοποιήσεις ότι οι οργανωμένες κοινωνίες και η πολιτισμική εξέλιξη απαίτησε κόστος σε ανθρώπινες ζωές ώστε να απολαμβάνεις εσύ σήμερα τα οφέλη της εξέλιξης αυτής. Οφείλεις λοιπόν να παραδώσεις στους επόμενους έστω και το μικρότερο λιθαράκι βελτίωσης μέσω ενεργητικής συμμετοχής στα κοινά και όχι απόσυρσης στη σφαίρα της απάθειας ή της νιρβάνα. Αν τώρα εσύ θεωρείς ότι τα προβλήματα της πορείας της κοινωνικής συνύπαρξης, της ικανοποίησης των βασικών αναγκών, της μείωσης των ανισοτήτων, της μείωσης της δυστυχίας, της γνωστικής επάρκειας και άλλων πολλών δεν σε αφορουν και μπορείς να διαβιώνεις ως παράσιτο έχε στο νου σου ότι αυτή τη δυνατότητα σου την έχουν δώσει οι ορδές αυτών που έχουν χύσει αίμα εδώ και αιώνες. Αν δεν είσαι ικανός να συνειδητοποιήσεις αυτό το τελευταίο τότε ή έχεις νοητική υστέρηση ή η ηθική σου δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη, ή έχεις επιλέξει ως κατοικία σου την ποντικότρυπα...

        Κίμων
        Κάθε άνθρωπος ζει με κάποιο τρόπο. Δίνει στην κοινωνία και παίρνει από αυτήν. Με αυτό τον τρόπο διευθετείται η υλική μας ύπαρξη και συνύπαρξη.
        Αλλά αυτό το καθαρά υλικό κομμάτι δεν φτάνει. Χρειάζεται να βρούμε τον δρόμο προς την ευτυχία, προς την ολοκλήρωση. Κι αυτή είναι εφικτή μόνο στο πλαίσιο του πνεύματος. Διότι ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τον βαθύτερο, πνευματικό εαυτό του, θα είναι δυστυχισμένος ό,τι κι αν του προσφέρουν οι τεχνοκράτες της επιστήμης.
        Γι' αυτό το λόγο η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει τη μουσική, την ζωγραφική, την μεταφυσική, τον διαλογισμό, τον οραματισμό, τη λογοτεχνία και γενικά κάθε πράξη που αποσκοπεί στο να καθαρίσει τον εαυτό μας από τη κτηνώδη του πλευρά και να τον υψώσει σε ένα πεδίο που υπερβαίνει την δυστυχία του θνητού και φθαρτού κόσμου.
        Όταν πάρουμε το δρόμο της πνευματικής ανάπτυξης, ανακαλύπτουμε πως δεν είμαστε ο μικρός εαυτός που φανταζόμαστε πως είμαστε, μα αυτός ο περιορισμένος εαυτός είναι μονάχα το σώμα μας. Η εξέλιξη του ανθρώπου βρίσκεται στην οδό του υπαρξιακού ανοίγματός του, με το οποίο, από τη μία βρίσκει την ευτυχία, από την άλλη βιώνει τον ευρύ του εαυτό και σταματά τις πράξεις εκείνες που αδικούν τους άλλους και αναιρούν τα δικαιώματά τους. Το μυστικό της ευτυχίας που όλοι ψάχνουμε βρίσκεται στη διεύρυνση, στην υπέρβαση της ψευδαίσθησης πως είμαστε το σώμα μας. Η ανακάλυψη πως είμαστε ένα άπειρο ον που δεν γνωρίζει θάνατο μάς βγάζει από τον κύκλο των αέναων επαναγεννήσεων και του αέναου πόνου, και μας βάζει εκεί που ανήκουμε και εκεί που η ανθρώπινη ευτυχία βρίσκει τη μόνη έγκυρη και άφθαρτη βάση της: στην αιωνιότητα.
        Δεν υπάρχει ευτυχία στον κόσμο της ύλης. Η ανάπτυξη του πνεύματος μάς βοηθά να ξεπεράσουμε τον κόσμο της ύλης και να μπούμε στον αιώνιο κόσμο, όπου δεν υπάρχει ούτε φθορά ούτε φόβος φθοράς.
        Πολλοί έχουν χύσει αίμα προκειμένου να διατηρηθεί στην ανθρωπότητα η γνώση του πνεύματος. Π.χ. ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, που κάηκε μαζί με τα μέλη της πνευματικής του αδελφότητας. Ο Χριστός. Κάποιοι από εμάς αδιαφορούν για το κληροδότημα που τα πνεύματα της ανθρωπότητας, μέσα από το δικό τους κόπο, πόνο και θυσία, άφησαν για εμάς. Αδιαφορούν, γιατί έχουν την ελπίδα ότι μπορούν να ευτυχήσουν με το σεξ, με τα παιδιά και με τα υλικά αγαθά.
        Άλλοι βλέπουν ότι δεν υπάρχει ευτυχία στα πράγματα αυτά, και, ακολουθώντας το παράδειγμα που μας δίνουν οι Δάσκαλοι, παίρνουν τον ανηφορικό δρόμο της αυταπάρνησης, της υπέρβασης των παθών (όπως της λαγνείας, της λαιμαργίας και του άδικου θυμού), της υπέρβασης της εξάρτησης από τις περαστικές μορφές, μετουσιώνονται πνευματικά και θέτουν το καλό παράδειγμα σε όλους μας.
        Μα δεν είναι ο καθένας έτοιμος να εγκαταλείψει την ταύτιση με το σώμα του. Όποιος δεν έχει τη διάθεση να το κάνει, και να εκδιώξει από την ψυχή του τους δαίμονες των παθών, όπως κάνει η κοπέλα του βίντεο, τουλάχιστον μπορεί να τους επιτρέψει να τραβήξουν τον ανηφορικό και δύσκολο δρόμο χωρίς να τους λοιδορεί και να προσπαθεί να τους εξαναγκάσει παρουσιάζοντάς τους ως ανήθικους.
        Γιατί ούτε ανήθικοι είναι, ούτε χαζοχαρούμενοι, ούτε ψυχωσικοί, ούτε χαζοί.
        Είναι η δική μας προσκόλληση στη σάρκα που κάνει τον πνευματικό τους δρόμο ανώφελο και επικίνδυνο στα μάτια μας.

        Ο πνευματικός μου δάσκαλος κάποτε έδειξε σε εμάς τους μαθητές τον γύρω κόσμο και είπε: «Όλα όσα βλέπετε γύρω σας, έχουν προκύψει από ένα λάθος». Λάθος είναι η ύπαρξη της σάρκας, του υλικού κόσμου, της ταύτισης με αυτά. Όλος αυτός ο κόσμος έχει την αιώνια πλευρά του. Όταν βγαίνεις από το σώμα σου, βλέπεις πως τα πάντα έχουν μια άφθαρτη πλευρά. Τα πάντα έχουν την παραδεισένια τους πλευρά. Αν μπορούσαμε να ζούμε αυτή την πλευρά, δεν θα χρειαζόταν να φοβόμαστε κάθε στιγμή πως θα πεθάνουμε, να επικεντρώνουμε την ενέργειά μας στο να καθυστερήσουμε τον ερχομό του θανάτου.
        Αλλά ο δρόμος που οδηγεί στην αθανασία είμαι μακρύς. Λοιπόν χρειάζεται, παράλληλα με τις κοσμικές μας επιδιώξεις, να αφιερώνουμε χρόνο στην καλλιέργεια της ψυχής μας, γιατί το πνεύμα και η αθανασία δεν είναι παρά ο σπόρος που κοιμάται μέσα της.
        Ένας από τους τρόπους να ξεπεράσουμε το κόλλημα στο σώμα μας, και να γνωρίσουμε την ελευθερία και την ευτυχία, είναι η αφιέρωση της ζωής μας στους άλλους. Η Μητέρα Τερέζα είναι το γνωστότερο παράδειγμα μιας τέτοιας ζωής, όμως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ακολούθησαν αυτό τον τρόπο της υπέρβασης. Αν έρθεις στην οργάνωση του διδασκάλου μου στην Ινδία, θα δεις εκεί πολλούς που έδωσαν όλα τους τα υπάρχοντα στην φιλανθρωπική του οργάνωση. Ζουν όλη τη ζωή τους ως υπηρέτες της ανθρωπότητας. Εμείς οι μαθητές τούς δίνουμε από το περίσσευμά μας, και αυτοί γυρνάνε τα χωριά της ευρύτερης περιοχής, μαθαίνουν τις ανάγκες των ανθρώπων, και τους προσφέρουν ρούχα, τροφή, τα αναγκαία υλικά.
        Η αυταπάρνηση μπορεί να πάρει κι ετούτο τον δρόμο. Αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε μπορούμε εμείς να υποδείξουμε στον άλλο πώς θα απαρνηθεί τον εαυτό του. Μπαίνουμε στο δρόμο της αυταπάρνησης και διδάσκουμε τη φιλοσοφία της αυταπάρνησης: ότι δεν είσαι το σώμα σου· ότι είσαι η ευρύτερη ύπαρξη – οι πέτρες, το νερό, οι άνθρωποι, ο Χώρος και ο Χρόνος, ο νους, η ύλη ολόκληρη και το πνεύμα.
        Όλα τα άλλα συμβαίνουν για τον καθένα με τον τρόπο που του ταιριάζει και εκείνος επιλέγει. Ο καθένας πηγαίνει όπου είναι το κάλεσμά του. Οι περισσότεροι κρατούν κάποιο βαθμό προσκόλλησης στις αισθητήριες ηδονές, μα παράλληλα προσπαθούν, σε κάποιο βαθμό, να αναπτύξουν και την ψυχή τους με τον κατάλληλο για τους ίδιους τρόπο.
        Έτσι κινούμαστε συλλογικά προς την αναίρεση της ταύτισής μας με το περιορισμένο υλικό ον –την πηγή της δυστυχίας μας–, και ανεβαίνουμε τον δύσβατο δρόμο του προσωρινού θρήνου μα της αιώνιας λύτρωσης.
        Στο βαθμό που η προσπάθειά μας αυτή είναι ειλικρινής και ολόκαρδη, σταδιακά βιώνουμε το ελάφρωμα της ψυχής μας, αγνότητα, διεύρυνση και ευδαιμονία.
        Αυτή είναι η προσφορά των πνευματικών διδασκαλιών στον κόσμο.

        dim dra
        Πνευματικότητα είναι η αίσθηση της σημασίας και του σκοπού, του νοήματος που έχουμε για τη ζωή, δεν ταυτίζεται με τον μυστικισμό και τη "διαλογική συμπαντική ενόραση". Η ψυχοσωματική ανισορροπία είναι που κατευθύνει το άτομο στη μια άκρη της υπαρξικής κατάστασης να ακολουθεί μυστικιστικά μονοπάτια και να αρνείται το βιολογικό του υπόβαθρο και στην άλλη άκρη να υιοθετεί ζωώδη συμπεριφορά και στάση ζωής κενής περιεχομένου. Βέβαια, μπορούμε πάντα να βαφτίζουμε την διανοητική ανεπάρκεια ως πνευματική υπερβατική κατάσταση και να τη ντύνουμε με το μανδύα της σοφίας. Εξάλλου και στη χώρα μας υπάρχει ολόκληρη χερσόνησος στα βόρεια παράκτια όπου ο μανδύας της "σοφίας" έχει χρώμα μαύρο. Απλά ανατολικά είναι πιο πολύχρωμος.

        Κίμων
        Άκου dim dra. Είναι φανερό ότι είσαι άσχετος με τα θέματα της πνευματικότητας. Αντί να μου λες τι είναι και τι δεν είναι η πνευματικότητα, σε εμένα που ασχολούμαι σε όλη τη ζωή μου με αυτή, θεωρητικά και πρακτικά, σώπα και άκου. Μάθε κάτι και μην παριστάνεις τον γνώστη σε πράγματα για τα οποία έχεις άγνοια.
        Πνευματικότητα δεν είναι η αίσθηση της σημασίας και του σκοπού, όπως παράλογα ισχυρίζεσαι. Αν ήταν έτσι, τότε πνευματικότητα θα ήταν η αίσθηση ότι το νόημα της ζωής μου είναι η αναπαραγωγή ή το να μαζεύω γραμματόσημα. Μα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πνευματικότητα.
        Η πνευματικότητα δεν είναι η αίσθηση του νοήματος. Το ακριβές αντίθετο. Η αίσθηση του νοήματος μπορεί να είναι πνευματική, μπορεί και όχι. Για να αντιληφθείς αν η αίσθηση του νοήματος είναι πνευματική, πρέπει λογικά να ξέρεις τι είναι πνεύμα. Αν δεν ξέρεις τι είναι πνεύμα, πώς μπορείς να ξέρεις τι είναι πνευματικό;
        Το πνεύμα είναι η αιώνια ζωή. Η ύπαρξή σου αποτελείται από δύο συστατικά στοιχεία: την αιωνιότητα και τη ζωή. Η αιωνιότητα βρίσκεται στη σκέψη και στην ψυχή σου. Η σκέψη είναι η προβολή της ψυχής έξω από το σώμα σου. Όταν σκέφτεσαι ότι θα πας σε κάποιο μέρος, ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να σκεφτείς, προβάλλεις την ψυχή σου προς τα έξω. Όμως, όσο η ψυχή μένει εγκλωβισμένη στο σώμα, δεν μπορείς να βιώσεις αυτό το μέρος. Το σκέφτεσαι, αλλά χωρίς να το βιώνεις. Όταν έχεις αυτό που λέγεται εξωσωματική εμπειρία, ή αν έχεις μεταθανάτια εμπειρία –γενικά αν, για οποιοδήποτε λόγο, είτε επειδή πεθαίνεις είτε για άλλο λόγο–, η ψυχή εξέλθει από το σώμα σου, τότε βιώνεις το ίδιο το μέρος το οποίο σκεφτόσουν. Βρίσκεσαι πραγματικά σε εκείνο το μέρος.
        Έχεις δύο συστατικά στοιχεία: την αιωνιότητα και τη ζωή. Η αιωνιότητα βρίσκεται στην ψυχή και στη σκέψη. Η ζωή βρίσκεται στο σώμα. Δύο αντιθετικά πράγματα: η ζωή βρίσκεται στο τώρα· η αιωνιότητα βρίσκεται στο πάντα. Το τώρα και το πάντα. Με τον οργασμό βιώνεις το τώρα, και βιώνεις τη ζωή. Με τη σκέψη βιώνεις το πάντα, αλλά χωρίς ζωή. Το πνεύμα είναι η αιωνιότητα με ζωή. Και αυτό σημαίνει ότι για να ζήσεις το πνεύμα, πρέπει να περάσεις τη ζωή –το τώρα– μέσα στην αιωνιότητα –το πάντα.
        Στο ξαναλέω για να βεβαιωθώ πως το κατάλαβες: έχεις δύο ξεχωριστά στοιχεία: το σώμα, που ζει στο τώρα, και την ψυχή, που ζει στο πάντα. Όταν το σώμα πεθαίνει, η ψυχή ταξιδεύει μέσα στο πάντα, μέσα στο χωροχρόνο. Εκεί έχει μια περιορισμένη ζωή. Έχει εμπειρίες, όμως ένα μεγάλο μέρος της ζωής που βιώνεις στην ύλη λείπει από την ψυχή. Λοιπόν χρειάζεται να ζήσεις στην ύλη προκειμένου να μεταφέρεις στην ψυχή, κατά τη διάρκεια του βίου σου, τη ζωή που υπάρχει στην ύλη. Κι αυτό το κάνεις μέσα από τις πνευματικές δραστηριότητες: τις τέχνες και τα γράμματα, τον μυστικισμό και τη μεταφυσική, τη λογική και την προσευχή. Οτιδήποτε περνάει / μεταβιβάζει το κέντρο της ύπαρξής σου στην αιωνιότητα, σε αυτό το μέρος σου που μπορεί να στοχάζεται το πλήρες εύρος της ύπαρξης και να πράττει με βάση αυτό, μετατοπίζει ενέργεια από το τώρα στο πάντα, από το σώμα στο πνεύμα. Μετατοπίζει το ίδιο το σώμα σου μέσα στην ψυχή και κάνει την ψυχή σωματική, ζωντανή. Η ζωντάνεψη της ψυχής είναι ο λόγος που βρίσκεσαι στην ύλη.
        Νομίζεις πως σκοπός είναι η ζωντάνεψη του σώματος, μα δεν είναι έτσι. Προβάλλεις την ψυχή σου στο παιδί σου και του λες: «ψυχή μου…» Και, όταν το βλέπεις να ζει, υποσυνείδητα νομίζεις πως η ίδια η ψυχή σου ζει. Μα το παιδί δεν είναι η ψυχή σου, είναι ένας άλλος άνθρωπος. Η ψυχή σου είναι η ψυχή σου. Είναι αυτό που βγαίνει από το σώμα. Και η ζωντάνεψη της ψυχής είναι το πέρασμα της σωματικής σου ενέργειας μέσα στην ψυχή. Τότε, όταν η ψυχή βγαίνει από το σώμα, συνεχίζει να είναι σωματική και χωρίς αυτό. Τότε πλέον δεν κάνει διαφορά αν είσαι ζωντανός ή πεθαμένος στο σώμα, γιατί η ζωή του σώματος έχει περάσει στην ψυχή. Τότε όπου και να πας, είσαι ζωντανός. Τότε είσαι αιώνια ζωντανός, η ψυχή σου είναι ζωντανή.

        Το κέντρο της ψυχής είναι μέσα στο κεφάλι. Το κέντρο του σώματος είναι στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο βρίσκεται η καρδιά. Η καρδιά είναι το κέντρο του συναισθήματος, της βούλησης. Η καρδιά μεταδίδει ενέργεια στο αντικείμενο της επιθυμίας, είτε αυτό είναι ο Θεός, ο συνάνθρωπος, το έργο τέχνης, είτε είναι μια κουταλιά μέλι ή ένα πρωινό πηδηματάκι «για να ξεκινήσει καλά η μέρα». Η καρδιά αποφασίζει τι είναι αυτό που αγαπά, αν βρίσκεται πάνω ή κάτω, στα γεννητικά όργανα ή στο κεφάλι. Την εμπειρία των άλλων την έχεις στο κεφάλι, ξέρεις πως οι άλλοι υπάρχουν μέσω της σκέψης. Αν η ενέργεια της καρδιάς εισέλθει μέσα στη σκέψη των άλλων, τότε τους αγαπάς. Αν η ενέργεια της καρδιάς κατέλθει στα γεννητικά όργανα, τότε ποθείς, είσαι λάγνος. Η βασική ροπή τότε είναι να έχεις οργασμό, κι εκεί επεμβαίνει κάπως και το κεφάλι, το όνειρο, το συναίσθημα, και σου λέει: «μην έχεις οργασμό μόνος σου, έχε οργασμό μέσα σε κάποιον άλλο». Λοιπόν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο της λαγνείας, μα η λαγνεία είναι βασικά η πτώση της ενέργειας από την καρδιά στο γεννητικό όργανο. Τότε ο άλλος είναι απλά το μέσο εκπλήρωσης αυτής της επιθυμίας, και, αν πάψει να σου την εκπληρώνει, βρίσκεις κάποιον άλλο.
        Όταν όμως σχετίζεσαι με τους άλλους μέσω του συμπλέγματος καρδιάς-νου, αντί καρδιάς-γεννητικών οργάνων, τότε ο άλλος δεν είναι το αντικείμενο της δικής σου λαγνείας. Τότε ο άλλος δεν υπάρχει για να ικανοποιεί δικές σου επιθυμίες. Βλέπεις τον άλλο ως μια ενσαρκωμένη ψυχή, με το δικό της παρελθόν και το δικό της μέλλον, τον βλέπεις συνολικά.
        Μέσα από την κάθοδο της καρδιάς, του συναισθήματος, στην ύλη, δημιουργείται ο θνητός κόσμος και η θνητή ζωή. Μέσα από την άνοδο της καρδιάς στο κεφάλι, δημιουργείται ο αθάνατος κόσμος και η αθάνατη ζωή. Τις δραστηριότητες που προωθούν την άνοδο τις έχω ήδη περιγράψει. Κι έχω αναφερθεί στην μη εγωιστική αλληλεπίδραση με τους άλλους, στην αλληλεπίδραση που έρχεται όταν ανεβάζεις την καρδιά στο μυαλό, αντί να την κατεβάζεις στη βάση, όταν μίλησα για την ανιδιοτελή προσφορά προς την κοινωνία και για μια ζωή τέτοιας προσφοράς, όπως έκανε η Μητέρα Τερέζα. Λοιπόν έχουμε δύο διαφορετικούς τρόπους βίωσης της ζωής και αλληλεπίδρασης με τους άλλους: ανιδιοτελώς και πνευματικώς, ή ιδιοτελώς και λάγνα.

        Οι πνευματικές παραδόσεις είναι οι διδασκαλίες εκείνες που σε ενθαρρύνουν για να αλληλεπιδράς με τους άλλους με τον πρώτο αντί με τον δεύτερο τρόπο, δηλαδή ανιδιοτελώς αντί λάγνα, και που σε ενθαρρύνουν γενικά να σχετίζεσαι με τη ζωή μέσα από το σύμπλεγμα καρδιάς-νου. Όταν ενώσεις αυτά τα δύο, είτε εργαζόμενος σε αυτά μέσω της τέχνης και των πνευματικών δραστηριοτήτων που περιέγραψα, είτε μέσω της αφιέρωσης της ζωής σου στην κοινωνία είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τότε η σεξουαλική-υλική σου ενέργεια μεταφέρεται στο κεφάλι και γίνεσαι αυτό που λέγεται «φωτισμένος». Τότε η ενέργεια λάμπει μέσα από το κεφάλι σου, σε ένα λεπτοφυές επίπεδο. Η λάμψη αυτή εμφανίζεται στις εικονογραφίες των αγίων, ως φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι. Αν και στις εικόνες το φωτοστέφανο αυτό μοιάζει να είναι στατικό –σαν την κορώνα ενός βασιλιά–, στην πραγματικότητα είναι δυναμικό. Αν μπορέσεις να το δεις με τα μάτια της ψυχής, αυτό που βλέπεις είναι ένας ήλιος που λάμπει μέσα στο κεφάλι – η δόξα του πνεύματος, η λάμψη της αιώνιας ζωής.
        Για την εκπλήρωση αυτού του στόχου, υπάρχουν λεγεώνες θείων προσώπων, προσώπων που κατάφεραν να αδιαφορήσουν για τις σειρήνες των επίγειων παθών και να ανεβάσουν την ενέργεια της ζωής τους ψηλά, στο κεφάλι, ψηλά, στον Ουρανό, που βοηθούν εμάς τους θνητούς στην επίγεια μας πορεία. Τέτοια όντα εμφανίζονται στις ψυχές όταν αυτές πεθαίνουν – όπως μπορείς να πληροφορηθείς αν διαβάσεις τα βιβλία που γράφηκαν από ανθρώπους που πέθαναν για κάποιο διάστημα σε χειρουργεία και νοσοκομεία –ήταν κλινικά νεκροί– πριν οι γιατροί καταφέρουν να επαναφέρουν το σώμα στη ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι, την ώρα του κλινικού τους θανάτου, μεταφέρθηκαν σε ένα άυλο πεδίο όπου εξέτασαν την ηθική της ζωής τους μαζί με τα προαναφερθέντα όντα. Τέτοια όντα αποκαλούνται άγιοι, αναληφθέντες διδάσκαλοι ή και θεοί, από διαφορετικές πνευματικές παραδόσεις. Είναι πνευματικά, φωτεινά όντα. Το πώς θα τα ονομάσεις δεν έχει μεγάλη σημασία. Είναι απλά θέμα όρου. Ο Χριστός, για παράδειγμα, αποκαλείται θεός. Και τα εκκλησιαστικά συμφέροντα τον αναγόρευσαν σε «ένα και μοναδικό θεό» για λόγους στους οποίους είμαι σίγουρος ότι έχεις εντρυφήσει και δεν χρειάζεται να σου αναφέρω.
        Αυτοί που βλέπεις να προσεύχονται στο Άγιο Όρος και τους κοροϊδεύεις, επικεντρώνονται στο Χριστό γιατί, μέσω αυτού, και του ηθικού τους βίου –όσοι διάγουν τέτοιον, γιατί η παρουσία σου στο Άγιο Όρος ή και οπουδήποτε αλλού δεν διασφαλίζει μια τέτοια ποιότητα–, μπορούν να ανεβάσουν την ενέργεια της ζωής τους και να γονιμοποιήσουν την ψυχή τους με αυτή. Η αιώνια ζωή που επέρχεται τότε επισφραγίζει την επιτυχία της σχέσης τους με το θεϊκό ον. Το ον αυτό μπορεί να τους μεταβιβάσει την ενέργεια αυτή (τη δύναμη που ανεβάζει την ψυχή τους, την ζωή που την ζωντανεύει και την κάνει αιώνια), μα θα πρέπει να έχουν κάνει το απαραίτητο έργο του μετασχηματισμού τους πρώτα, δηλαδή την μετατροπή της ροπής των παθών της καρδιάς από καθοδική σε ανοδική, τον μετασχηματισμό του υλικού σώματος σε πνευματικό. Ο μετασχηματισμός αυτός γίνεται μέσα από την προσευχή, όπου τα συναισθήματα αλλάζουν αντικείμενο από υλικό σε θείο και αιώνιο, όπως και μέσα από την ασκητική ζωή, όπου η ζέστη, η πείνα, το κρύο κ.ο.κ. ατσαλώνουν και ενισχύουν την ψυχική δύναμη, καθώς περνούν την ενέργεια της ύλης (πείνα, δίψα, κρύο, ζέστη κλπ) μέσα στην ψυχή που τα βιώνει.
        Όταν προσπαθείς να πνευματοποιήσεις τα πάθη σου και να αλλάξεις τις ενέργειες του σώματός σου, για να αποκτήσεις ένα αιώνιο και πνευματικό σώμα, οι λεγεώνες των πνευματικών όντων σε βοηθούν. Μερικές φορές εμφανίζονται στο όνειρό σου, άλλες φορές στον ξύπνιο σου, σου δείχνουν το αθάνατο σώμα τους και έτσι σε εμπνέουν για να επιθυμήσεις και εσύ την ίδια δόξα, τη λύτρωσή σου από τη σάρκα.
        Ακόμα και μία και μόνο φορά να ευλογηθείς με μια τέτοια εμπειρία, δηλαδή να σου δείξει ένα πευματικό/θείο όν το φως που βγαίνει από το κεφάλι του, η ζωή σου άλλαξε για πάντα. Τότε καταλαβαίνεις πλέον πως το ζητούμενο δεν είναι να βγάλεις το σπέρμα από το πουλί σου, μα να χύσεις το φως της ψυχής και της καρδιάς σου έξω στον κόσμο και να το ενοποιήσεις –να ενοποιηθείς– με το Σύμπαν, με τον απεριόριστο και αέναο Χωροχρόνο.
        Η εμπειρία αυτή σε σημαδεύει για πάντα, και τάσσεσαι πλέον στην πνευματική ζωή.
        Αυτό λοιπόν είναι το πνεύμα. Αν αποφασίσεις να πνευματοποιήσεις τη ζωή σου, τα θεία όντα θα σε βοηθήσουν, θα σε εμπνεύσουν, θα σε ενθαρρύνουν. Με αυτό το γραπτό σε καλώ στην πνευματική ζωή. Κοίτα πώς μπορεί να λειτουργήσει:
        Κάποτε κάλεσα, όπως τώρα καλώ εσένα, μια γυναίκα στην πνευματική ζωή. Της πρότεινα να έρθει να ακούσει μία ομιλία μίας πνευματικής δασκάλας, η οποία ήταν η καλύτερη μαθήτρια ενός αναληφθέντος διδασκάλου. Μου απάντησε: Δεν ξέρω, την Κυριακή έχω καλέσει κάποιους για γεύμα. Δεν νομίζω. – Η κλασική κοσμική νοοτροπία.
        Στη συνέχεια, ο διδάσκαλος –τον οποίο αυτή δεν γνώριζε τότε– της παρουσιάστηκε στο όνειρό της. Είπε και σε αυτόν την ίδια δικαιολογία - ότι έχει καλέσει άτομα για γεύμα– αλλά την ενθάρρυνε να πάει. Και πήγε.
        Αυτό ήταν επιλογή της. Θα μπορούσε να μην πάει.
        Μια άλλη γυναίκα που είχε έρθει για πρώτη φορά σε τάξη γιόγκα που δίδασκα, είδε το ίδιο ον δίπλα μου να διαχέει το πνευματικό του φως στους ασκουμένους. Το είδε όταν ξαφνικά άνοιξε το πνευματικό της μάτι, χωρίς να ξέρει ακόμα τίποτα για αυτόν (αργότερα τον αναγνώρισε σε φωτογραφίες).
        Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα τέτοια παραδείγματα, από την προσωπική μου ζωή όπως και από αυτή άλλων.
        Μπορείς να επιλέξεις να συνεχίσεις με την ιδεολογία ότι αυτοί που σχετίζονται με τα πνευματικά είναι τρελοί, ανήθικοι, χαζοχαρούμενοι, ψυχωσικοί, παραληρηματικοί και τα λοιπά, και ότι το πνεύμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά το νόημα που ο καθένας αποφασίζει να προβάλει στη ζωή του, ή αλλιώς μπορείς να δώσεις στη ζωή σου ένα πνευματικό προσανατολισμό.
        Εγώ δεν θα σου πω τι να κάνεις. Σέβομαι την επιλογή σου. Όμως όταν επιχειρείς να μου διδάξεις τι είναι πνεύμα και τι όχι, και χαρακτηρίζεις διάφορα τους ομιλητές που υποτιτλίζω για να ενθαρρύνω τον κόσμο σε μια πνευματική ζωή, αναγκάζομαι να απαντήσω.
        Αναγκάζομαι να σου εξηγήσω.
        Κι ας μην θέλεις να καταλάβεις.

        Μου κάνει πραγματική εντύπωση ο βαθμός της αλαζονείας που προσαρτάς στην ιδεολογία σου. Γράφεις:
        «Πνευματικότητα είναι η αίσθηση της σημασίας και του σκοπού, του νοήματος που έχουμε για τη ζωή, δεν ταυτίζεται με τον μυστικισμό και τη "διαλογική συμπαντική ενόραση".»

        Εσύ πού το ξέρεις; Τι σχέση έχεις εσύ με την "διαλογική συμπαντική ενόραση" ή και με οποιαδήποτε μη υλική εμπειρία της ψυχής;
        Μιλάς σαν να είσαι γνώστης των πραγμάτων, ενώ δεν ξέρεις την τύφλα σου.
        Ως προς την ένωση της ψυχής μου (σε κάποιο περιορισμένο βαθμό) με την συμπαντική ψυχή και ενέργεια, και την πνευματικότητα εν γένει, έχω κάνει διάφορες ομιλίες, όπως:

        1. στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΟΝΤΡΑ:
        https://www.youtube.com/watch?v=Dd4sTN53qV4

        2. στο Youtube:
        α) https://www.youtube.com/watch?v=OzomfKMWCIM
        β) https://www.youtube.com/watch?v=X-1fHlmcCVY
      
        3. στο ραδιόφωνο:
        α) Συνέντευξη στο Περισκόπιο του Πολιτισμού, 13.2.2018
        https://www.youtube.com/watch?v=lVZqaKzLQqY
        β) Συνέντευξη στο Περισκόπιο του Πολιτισμού, 17.2.2018
        https://www.youtube.com/watch?v=65cKBFirR8I
        γ) Συνέντευξη στο Thesis Radio, 16.2.18
        https://youtu.be/l2IUWzowzoE
        (Σημείωση: οι ραδιοφωνικές συνεντεύξεις είναι αναρτημένες στις παραπάνω διευθύνσεις αλλά όχι ακόμα δημοσιοποιημένες· θα τις δημοσιεύσω σταδιακά μέχρι τον Απρίλιο 2018)

        Δεν ξέρω ποιο είναι το επάγγελμά σου και ποια πράγματα ξέρεις. Αλλά τα θέματα του πνεύματος, δεν τα ξέρεις. Δίχως να προβάλλεις μια γνώση που δεν κατέχεις, άσε αυτά να τα διαχειριστούν όσοι ασχολήθηκαν, και στην προσωπική σου ζωή επίλεξε όπως κρίνεις.

        Αυτό το τουπέ του γνώστη που έχεις υιοθετήσει, πραγματικά δεν ωφελεί ούτε εσένα ούτε όσους διαβάζουν την ανάρτησή σου.
        Αν μπορέσεις, με βάση την παραίνεση του Σωκράτη, να συνειδητοποιήσεις έστω ότι ΔΕΝ γνωρίζεις, αυτό από μόνο του θα ενθαρρύνει την ταπεινότητα, μέσα στην οποία θα μπορέσει να υπάρξει γόνιμο έδαφος για μια μεταγενέστερη ανάπτυξη.

        Παρακάτω είναι μερικές πληροφορίες, καθαρά σε θεωρητικό επίπεδο για την ώρα, σχετικά με την καθοδήγηση των θνητών ανθρώπων από τους αθάνατους.
        Καταρχάς για τον Σωκράτη. Γράφει ο Bασίλης Kάλφας, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε άρθρο του με τίτλο «Το Δαιμόνιο του Σωκράτη» δημοσιευμένο στην «Καθημερινή» στις 31/10/2004:

        ---------------- αρχή αποσπάσματος --------------

        Από τα λίγα πράγματα που γνωρίζουμε με βεβαιότητα για τον Σωκράτη είναι η σχέση του με το περίφημο «δαιμόνιο». Ο Σωκράτης άκουγε κατά καιρούς μια εσωτερική «φωνή», που του έδινε κάποια σημάδια για τη μελλοντική του συμπεριφορά. Στις υποδείξεις του δαιμονίου ο Σωκράτης φαίνεται ότι είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Η σχέση του Σωκράτη με το προσωπικό του δαιμόνιο ήταν κάτι πασίγνωστο σε όσους τον συναναστρέφονταν, αλλά θα πρέπει να είχε γίνει γνωστή και σε ευρύτερους κύκλους […].
        Έχουμε πολλές ενδείξεις ότι το δαιμόνιο ενεπλάκη με κάποιον τρόπο στη δίκη του Σωκράτη. Ο Πλάτων το υπαινίσσεται στην Απολογία του, όταν ο Σωκράτης λέει «αυτό το δαιμόνιο που ο Μέλητος κοροϊδεύοντας το συμπεριέλαβε στην κατηγορία» (31d). Και στον Ευθύφρονα βάζει τον φανατικό θρησκόληπτο ομώνυμο μάντη να συμπαρίσταται στον Σωκράτη, λέγοντάς του ότι η κατηγορία που απαγγέλθηκε εναντίον του για καινοτομία στα θρησκευτικά ζητήματα θα πρέπει να οφείλεται στο πασίγνωστο δαιμόνιο. Η τάση του πλήθους, συμπληρώνει ο Ευθύφρων, είναι να περιγελούν όσους ισχυρίζονται ότι προλέγουν το μέλλον (3bc).
        Ο Ξενοφών πάλι, ο οποίος δεν ήταν παρών στη δίκη του Σωκράτη, είναι σχεδόν σίγουρος ότι πίσω από τις κατηγορίες βρίσκεται το σωκρατικό δαιμόνιο. «Είχε διαδοθεί η φήμη ότι ο Σωκράτης ισχυριζόταν ότι το δαιμόνιο τού έδινε μαντικά σημάδια (σημαίνειν), [οπότε] γι' αυτό τελικά νομίζω ότι κυρίως τον κατηγόρησαν ότι εισάγει καινά δαιμόνια» (Απομνημονεύματα Ι, 1,2). […]         Είμαστε σίγουροι ότι το δαιμόνιο έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στην προσωπικότητα του Σωκράτη. Εικάζουμε ότι αυτή η προσωπική επικοινωνία του με το θείο ήταν κάτι που ενοχλούσε πολλούς από τους συγχρόνους του, ιδίως επειδή ο θεός που επικαλείται ο Σωκράτης ήταν ο Απόλλων, ο ευνοούμενος θεός της αριστοκρατικής παράταξης της Αθήνας. Και θεωρούμε πιθανό ότι το δαιμόνιο εμμέσως ή αμέσως έπαιξε ρόλο στη δίκη και την καταδίκη του Σωκράτη.

        ---------------- τέλος αποσπάσματος --------------
        http://www.ekivolos.gr/To%20daimonio%20tou%20Swkrati.htm

        Πέραν του Σωκράτη και του Απόλλωνος, κάποιοι άλλοι σημαντικοί άνθρωποι που καθοδηγούνταν από θείο πνεύμα ήταν:

        α) ο διάσημος Ελβετός ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ Γιουνγκ, σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του (το Κόκκινο Βιβλίο):

        ---------------- αρχή αποσπάσματος --------------

        Στην αυτοβιογραφία του, που επιγράφεται «Αναμνήσεις-Σκέψεις-Όνειρα», ο Γιουνγκ αναφέρεται αναλυτικά στις πνευματικές του εμπειρίες και την επικοινωνία του με τα αόρατα πεδία. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν ο Γιουνγκ επικοινωνήσει με τον Βασιλείδη, είχε αρκετές εσωτερικές συνομιλίες με μία άλλη ασώματη οντότητα, τον Φιλήμονα, για τον οποίον λέει :

        «Ο Φιλήμονας και άλλες μορφές των οραμάτων μου με βοήθησαν να καταλάβω τη νευραλγική αλήθεια ότι υπάρχουν πράγματα στην ψυχή που δεν τα παράγω εγώ, αλλά που παράγονται μόνα τους και έχουν τη δική τους ζωή. Ο Φιλήμονας αντιπροσώπευε μια δύναμη που δεν ήταν ο εαυτός μου. Στα οράματά μου του μιλούσα και μου είπε πράγματα που δεν τα είχα σκεφθεί συνειδητά, γιατί είδα καθαρά ότι δεν μιλούσα εγώ. Αυτός μου είπε ότι συμπεριφερόμουν στις σκέψεις σαν να τις γεννούσα εγώ αλλά, κατά τη γνώμη του, οι σκέψεις έμοιαζαν με ζώα του δάσους, με ανθρώπους σ' ένα δωμάτιο ή με πουλιά στον αέρα και πρόσθεσε : «Αν έβλεπες κάποιους ανθρώπους σ' ένα δωμάτιο, δεν θα πίστευες ότι εσύ τους είχες δημιουργήσει ή ότι εσύ ήσουν υπεύθυνος γι' αυτούς.» Αυτός μου δίδαξε την ψυχική αντικειμενικότητα, την πραγματικότητα της ψυχής. Αυτός μ' έκανε να καταλάβω τη διάκριση ανάμεσα στον εαυτό μου και στο αντικείμενο της σκέψης μου. Με αντιμετώπισε με αντικειμενικό τρόπο και κατάλαβα ότι υπάρχει κάτι μέσα μου που μπορεί να λέει πράγματα, τα οποία δεν τα ξέρω και δεν σκόπευα να τα πω, πράγματα που ίσως να στρέφονται εναντίον μου.
        Ψυχολογικά, ο Φιλήμονας αντιπροσώπευε την ανώτερη ενορατικότητα. Ήταν μια μυστηριώδης μορφή για μένα. Μου φαινόταν πολύ πραγματικός, ήταν μια ζωντανή πραγματικότητα. Περπατούσα στον κήπο μαζί του και ήταν για μένα αυτό που οι Ινδοί λένε γκουρού [θείος διδάσκαλος].
        ( ... ) δεν θα μπορούσα να επιθυμήσω τίποτα καλύτερο από έναν πραγματικό, ζωντανό γκουρού, κάποιον με ανώτερη γνώση και ικανότητα, που να ξεδιάλυνε για λογαριασμό μου τις αθέλητες δημιουργίες της φαντασίας μου. Αυτό το έργο το ανέλαβε η μορφή του Φιλήμονα, που στο πρόσωπό του αναγκαστικά αναγνώριζα τον ψυχαγωγό μου. Και ήταν γεγονός ότι μου μεταβίβασε πολλές διαφωτιστικές ιδέες.»

        ---------------- τέλος αποσπάσματος --------------
        http://www.to-en.gr/Jung/p00.htm
        https://www.youtube.com/watch?v=OzomfKMWCIM  (χρόνοι 4501-4905)

        Στο παραπάνω απόσπασμα αναφέρεται ο Βασιλείδης, αναληφθείς διδάσκαλος των Γνωστικών που φαίνεται να ενέπνευσε τον Γιουνγκ για να γράψει το πνευματικό κείμενο «Επτά Ομιλίες προς τους Νεκρούς», το οποίο ο Γιουνγκ περιγράφει πως γράφηκε μετά από επισκέψεις πνευμάτων, στην παρουσία των οποίων εκτέθηκε γενικά η οικογένειά του και οι δύο υπηρέτριες του σπιτιού. Σύμφωνα με το εξώφυλλο της πρωτότυπης έκδοσης του βιβλίου, το βιβλίο έχει δύο συγγραφείς, τον Γιουνγκ και τον Βασιλείδη.

        ---------------- αρχή αποσπάσματος --------------

        Λίγα λόγια, τώρα, για τον Βασιλείδη και τους Γνωστικούς Χριστιανούς:
        Μετά το «θάνατο» του Ιησού, πολλοί ήταν εκείνοι που μελέτησαν αλλά, κυρίως, έζησαν σύμφωνα με την αλήθεια και τη σοφία του Λόγου.
        Ανάμεσά τους και μία ομάδα φωτισμένων ψυχών, που έζησαν στην Αλεξάνδρεια τον 2ο μ.Χ. αιώνα και ίδρυσαν τη γνωστή Σχολή των Γνωστικών της Αλεξανδρείας. Ονομάστηκαν «Γνωστικοί», διότι πίστευαν ότι η εξέλιξη της ανθρώπινης ψυχής επιτυγχάνεται μόνο με την εμπειρία και τη βιωματική γνώση.
        Στη διδασκαλία τους, ο Βασιλείδης, ο Βαλεντίνος, ο Καρποκράτης, ο Σερένικος Σαμμώνιος, ο Απελλής, κ.ά. ονόμασαν το σύμπαν «Πλήρωμα» και τη δημιουργία «Creatura». […] Εναντίον των Γνωστικών, της ανεξάρτητης σκέψης και του τρόπου ζωής τους, κινήθηκε η Κατηχητική Σχολή της Αλεξάνδρειας, κυρίως όταν αποφασίστηκε η επίσημη ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας. Οι Γνωστικοί υπέστησαν διωγμούς, λοιδορήθηκαν, δυσφημίστηκαν, βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν. Τα γραπτά τους παραδόθηκαν στην πυρά και ελάχιστα στοιχεία απ' αυτούς διασώθηκαν μέχρι σήμερα, που η Εκκλησία εξακολουθεί να τους θεωρεί αιρετικούς. Γι' αυτό και ο Βασιλείδης στο κείμενο που ακολουθεί αναφέρει : «Προς χάριν της λύτρωσης, σας διδάσκω την αλήθεια που έχει απορριφθεί, χάριν της οποίας απορρίφθηκα εγώ».

        ---------------- τέλος αποσπάσματος --------------
        http://www.to-en.gr/Jung/p00.htm

        β) Ένας άλλος διάσημος άνθρωπος που φαίνεται ότι καθοδηγήθηκε από πνεύμα στην δημιουργική του δράση είναι ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς, συγγραφέας των βιβλίων «Συζήτηση με τον Θεό».
        https://www.youtube.com/watch?v=KnuJv_RaiEU

        γ) Ένας άλλος, ο γνωστός και «φωτισμένος» φιλόσοφος Κρισναμούρτι.
        http://enlightened-people.com/jiddu-krishnamurti-enlightenment-story/

        δ) Φυσικά, ο Βούδας και ο Χριστός.

        Τη δυνατότητα λήψης τέτοιας καθοδήγησης, ή γενικά πνευματικού μετασχηματισμού σου στην υπέρβαση της υλικής θνητότητας, περιγράφουν οι βραβευμένοι με Νόμπελ συγγραφείς Τόμας Μαν (στο Παιχνίδι με τις Χάντρες), Χέρμαν Έσσε (στο Σιντάρτα), Ρομαίν Ρολάν (στο Ζαν Κριστόφ).
        Άλλο διάσημο πνευματικό άτομο του οποίου το πνεύμα ζούσε σε ένα διευρυμένο πνευματικό κόσμο, όχι μόνο στην υλική Γη, ήταν ο επιστήμονας και –θεωρούμενος– μεγαλύτερος εφευρέτης στον κόσμο, ο Τέσλα.         [https://www.youtube.com/watch?v=OzomfKMWCIM  χρόνοι 36:41-37:16, 51:06-52:30, 20:39-21:44 ]

        Αυτά είναι λιγοστές μόνο (έτσι πρόχειρα όπως τις αναλογίζομαι απαντώντας σου) από τις πληροφορίες που λαμβάνει όποιος ασχοληθεί με τον πνευματικό κόσμο και το πνευματικό δυναμικό του ανθρώπου, απλά απ' το διαδίκτυο, ακόμα κι αν δεν έχει ο ίδιος προσωπικά εντρυφήσει στον κόσμο αυτό. Η γνώση αυτή, θεωρητική έστω κι αν είναι, χρησιμεύει για να εμπνεύσει το άτομο στην πνευματική καλλιέργεια της ψυχής του.
        Όταν υπάρχει αυτή η επιθυμία, όταν ο άνθρωπος νιώθει αυτό τον πόθο, τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου. Έτσι δημιουργείται μια πνευματική, ανώτερη, ηθική κοινωνία.
        Ακόμα κι έτσι, κάποιες δυστυχίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Η πνευματικότητα, το πιθανότερο, δεν θα σταματήσει ένα τσουνάμι από το να αφανίσει μέσα σε μία ώρα πεντακόσιες χιλιάδες ανθρώπους.
        Όμως στις δυστυχίες που είναι αναπόφευκτες λόγω της θνητής ζωής του ανθρώπου μέσα στη φύση, δεν θα προσθέτουμε έστω δυστυχίες που οφείλονται στην ίδια μας την ανηθικότητα, στον εγωισμό μας, στη λατρεία μας του Number One, όπως κάνουμε εδώ και χιλιετηρίδες. Όταν ο Number One πάψει να 'ναι το σώμα μας, τότε θα πάψει η εσωτερική προτροπή να ωφεληθούμε οι ίδιοι αδικώντας τον άλλον. Διότι το εγώ μας, διευρυμένο, θα περιλαμβάνει και τον άλλον.
        Και, ταυτόχρονα με την ηθική, θα νιώθουμε και ευτυχισμένοι. Φυσικά, στο βαθμό που είμαστε σε θέση να βιώνουμε τον πνευματικό, αθάνατο εαυτό μας και θα εκλείπει η εξάρτηση από τα χίλια και ένα πράγματα στα οποία τώρα στηριζόμαστε για να λιγοστέψουν, στο θνητό μας βίο, το φόβο της προσωπικής μας ακύρωσης, του προσωπικού μας αφανισμού.
        Όσο η βάση μας παραμένει το σώμα μας, δεν υπάρχει ευτυχία: γιατί σώμα σημαίνει παροδικότητα και αφανισμός· σημαίνει φόβος και διαρκή απειλή.
        Ο κόσμος του πνεύματος υπάρχει. Αλλά η βίωσή του προϋποθέτει από εμάς την αυτογνωσία και την αυτοθυσία: την επίγνωση των βαθύτερων στρωμάτων της ψυχής μας, που δεν επικεντρώνονται στο σώμα, και την θυσία της προσκόλλησης στο σώμα, ώστε η ζωή του σώματος να περάσει στην ψυχή, και η ψυχή, ζωντανή, στο Αιώνιο.

        Αυτή η αιώνια ζωή, η ζωντανή ψυχή, το Πάντα που πάλλεται στο Τώρα και το Τώρα στο Πάντα,

        είναι το Πνεύμα.

        Πνεύμα δεν είναι ό,τι ο καθένας θέλει να δει ως το νόημα της ζωής του.
        Και η ενασχόληση με το Πνεύμα δεν εκφράζει διανοητική ανεπάρκεια, τρέλα, παραλήρημα, χαζή χαρά, κατάθλιψη ή ψύχωση.

        Κι αυτό στο υπογράφω με την ίδια σιγουριά με την οποία δηλώνω ότι λαγνεία και αγάπη διαφέρουν.

        Η αγάπη εκδηλώνει την ανοδική πορεία της καρδιάς, οικουμενίζει την καρδιά, ενώ η λαγνεία σε δένει με το περιορισμένο – που κατά βάση είναι το σώμα σου. Διότι όλα τα αντικείμενα της λαγνείας δεν είναι παρά φορείς ηδονής στο σώμα σου.

        Η λαγνεία σε οδηγεί στην εξάρτηση, η απεξάρτηση σε οδηγεί στο αιώνιο.
        Και το αιώνιο είναι το «βιολογικό σου υπόβαθρο»: η αιώνια ενέργεια που αποτελεί το υπόβαθρο του σύμπαντος, μα μπορεί να βιωθεί μόνο από τον πνευματικό άνθρωπο, όχι από τον σκύλο, τον σκίουρο, τη φώκια, τον ψύλλο.

        Όλα αυτά έχουν μια περαστική αίσθηση του αιώνιου όταν είναι νεκρά. Το προσεγγίζουν με την ψυχή τους.
        Μα μόνο ο πνευματικός άνθρωπος το προσεγγίζει και με τη ζωή του.

        dim dra
        Αφού με προσκαλείς να επισκεφθώ τον ινδό δάσκαλό σου πήγαινε πρώτα εσύ να συναντήσεις τους συγγενείς των 240.000 ινδών αγροτών που αυτοκτόνησαν τα τελευταία χρόνια από τις πολιτικές των κυβερνήσεών τους και αφού τους προσκαλέσεις κι αυτούς ευχαρίστως να έρθω να τα συζητήσουμε όλα από κοντά και με αυτούς παρόντες..... Σου προτείνω να έχεις κάνει πρώτα έναν δυνατό διαλογισμό γιατί θα χρειαστεί να ...αιωρηθείς για να γλυτώσεις.

        Κίμων
        Δεν σε προ(σ)καλώ να επισκεφθείς τον δάσκαλό μου, αλλά να αντιληφθείς και να εκτιμήσεις το πνευματικό υπόβαθρο της ύπαρξης.
        Ο δάσκαλός μου, μαζί με τους μαθητές του, κάνουν ό,τι μπορούν για τους Ινδούς αγρότες μέσα από την προαναφερόμενη φιλανθρωπική του οργάνωση (φιλανθρωπικό έργο που περιγράφεται σε διάφορα βιβλία του που μετέφρασα). Αυτή, μεταξύ άλλων, ζήτησε από εμάς τους αλλοεθνείς μαθητές να βρούμε από τις χώρες μας και να δώσουμε στην οργάνωση σπόρους που σίγουρα να μην είναι γενετικά τροποποιημένοι, προκειμένου να μοιραστούν στους αγρότες.
        Για ποιο λόγο;
        Η αιτία αυτοκτονίας των Ινδών αγροτών δεν είναι ο διαλογισμός (τον οποίο έτσι κι αλλιώς δεν ασκούν) αλλά η παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση είναι το αποτέλεσμα της ανθρώπινης απληστίας και επιθετικότητας, δηλαδή των κτηνωδών ροπών του ανθρώπου (εδώ ειδικά του δυτικού ανθρώπου, που ωθεί την παγκοσμιοποίηση).
        Η μαζική ανάπτυξη μιας κουλτούρας που βασίζεται στο πνεύμα είναι, ως εκ τούτου, μέρος της επίλυσης του προβλήματος. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όταν ο άνθρωπος ζει με βάση όχι το πνεύμα αλλά τα ένστικτα του ζώου.

                          Παραθέσεις
(ακολουθούν ο τίτλος άρθρου με στικτά γράμματα και παράθεση από το άρθρο. Όλα τα άρθρα έχουν θέμα την επίθεση της παγκοσμιοποίησης στην αγροτική παραγωγή της Ινδίας, με αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή, τα χρέη, την πείνα και τις αυτοκτονίες)

        Τριλογία ταινίας του Μ. Πέλεντ για την παγκοσμιοποίηση
        Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στην αγροτική κοινωνία της Ινδίας όπου η εισαγωγή των γενετικά τροποποιημένων βαμβακόσπορων και της βιομηχανικής γεωργίας, οδηγεί τους αγρότες σε αυτοκτονίες καθώς αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της παραγωγής και της ζωής τους.
http://blogs.sch.gr/tortopidou/2016/12/06/%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC-%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80/

-------------
        Οι σπόροι και η τακτική της Μοnsanto βασική αιτία για τις μαζικές αυτοκτονίες αγροτών στην Ινδία
        Πολλές φορές αυτοκτονούν πίνοντας το ίδιο εντομοκτόνο με το οποίο τους έχει προμηθεύσει η Μοnsanto για τις σοδειές. Μια φρικιαστική απόδειξη που δείχνει σε τι έκταση η Μοnsanto έχει καταστρέψει τις ζωές των ανεξάρτητων και παραδοσιακών αγροτών. Για να προστεθούν περαιτέρω στοιχεία στην τραγωδία αυτή, σημειώνεται πως το ποσοστό των αυτοκτονιών των Ινδών αγροτών αυξήθηκε μαζικά μετά την εισαγωγή του Bt βαμβάκι της Monsanto το 2002. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα μεγάλο ποσοστό των γεωργών που αυτοκτονούν είναι αγρότες βαμβακιού, oι οποίοι αποτελούν το δημογραφικό κομμάτι που έχει πληγεί περισσότερο. […]         «Καταστραφήκαμε πλέον», είπε η 38χρονη γυναίκα ενός νεκρού.
        «Αγοράσαμε 100 γραμμάρια βαμβάκι ΒΤ [βιολογικά τροποποιημένο της Μονσάντο]. Οι καλλιέργειες μας απέτυχαν δύο φορές. Ο σύζυγός μου είχε πάθει κατάθλιψη. Βγήκε, πήγε στο χωράφι του, ξάπλωσε πάνω στο βαμβάκι και αυτοκτόνησε πίνοντας εντομοκτόνο.»
        https://omniatv.com/1942

-------------
        Γεωργία χωρίς αγρότες ;
        Οι κυρίαρχες πολιτικές της σύγχρονης γεωργίας ελέγχονται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για τις οποίες στόχος είναι μόνο το κέρδος. Η περίπτωση της Ινδίας πρέπει να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση για ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ινδία 318.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει από το 1995, όταν η παγκοσμιοποίηση στη γεωργία άρχισε να παίρνει στην κατοχή της τους σπόρους μας, τα εδάφη μας, και τα συστήματα διατροφής μας.
        http://www.apenantioxthi.com/2018/01/gewrgia-xwris-agrotes.html

-------------
        «Πόλεμος» για το βαμβάκι στην Ινδία - Οι γεωργοί απέρριψαν τους σπόρους της Monsanto
        Χιλιάδες βαμβακοκαλλιεργητές σε όλη τη βόρεια Ινδία, που αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό και δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα βαμβακιού στον κόσμο, έχουν αντικαταστήσει τις καλλιέργειές τους με την νέα ινδική ποικιλία, ένα πρόβλημα για την τεράστια εταιρεία σπόρων Μονσάντο στην πιο σημαντική αγορά βάμβακος που έχει εκτός της Βόρειας και Νότιας Αμερικής.
        Η ινδική κυβέρνηση προωθεί ενεργά τους νέους εγχώριους σπόρους, έχοντας ήδη φτάσει στην κορυφή της κλίμακας τιμών και δικαιωμάτων που πληρώνει στη μεγαλύτερη εταιρεία σπόρων παγκόσμια. "Παρά την επίθεση της υλέμυας, οι αγρότες στη βόρεια Ινδία εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για το βαμβάκι, αλλά μεταπηδούν στην παραλλαγή ντέσι [δηλαδή την τοπική ποικιλία]", είπε ο επίτροπος της κλωστοϋφαντουργίας της Ινδίας Καβίτα Γκούπτα. […] Η εταιρεία, η οποία πούλησε πέρσι περίπου 41 εκατομμύρια πακέτα του σπόρου Bt στην Ινδία, θα μπορούσε να χάσει μέχρι και 67 εκατομμύρια ευρώ (75 εκατ. δολάρια) από μειωμένες πωλήσεις και την απότομη μείωση δικαιωμάτων στην εταιρεία που επέβαλε η κυβέρνηση νωρίτερα φέτος, σύμφωνα με υπολογισμούς του Reuters.
        Ο Κέσαβ Ρατζ Κράνθι, επικεφαλής του Κεντρικού Ινστιτούτου Έρευνας Βάμβακος, το οποίο υπάγεται στο υπουργείο Γεωργίας, είπε ότι σε τρία με τέσσερα χρόνια οι γεωργοί της Ινδίας θα έχουν στραφεί στην σπορά της εγχώριας παραλλαγής, που προάγει το Ινστιτούτο. Η σπορά δέκα στρεμμάτων με τον ινδικό σπόρο κοστίζει λιγότερο από το μισό των 1.072 ευρώ που πληρώνουν για τους σπόρους Bt, είπε.
        Αντίθετα από τους σπόρους της Μονσάντο, οι νέοι σπόροι επιτρέπουν στους γεωργούς την αποθήκευσή τους και τη χρήση τους την επόμενη χρονιά, αντί της νέας αγοράς [σπόρων Monsanto] κάθε χρόνο.
        Στην Ινδία, πάνω από 90% των σπόρων βάμβακος που πωλούνται ανά έτος προέρχονται από τη Μονσάντο.
        Όταν εμφανίστηκε η υλέμυα [άσπρη μύγα, οι προνύμφες της οποίας τρέφονται από το βαμβακόσπορο], γεωργοί όπως ο Μαν άκουσαν την συμβουλή του υπουργείου Γεωργίας της Ινδίας και κρατικών γεωργικών πανεπιστημίων και στράφηκαν στους εγχώριους σπόρους, προτιμώντας τον εγχώριο σπόρο, για να πολεμήσουν την επιδημία.
http://www.iefimerida.gr/news/281463/polemos-gia-vamvaki-stin-india-oi-georgoi-aperripsan-toys-sporoys-tis-monsanto
-------------

        Οι σπόροι ως όργανο βιοεξουσίας
        Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση συνθλίβει τις τοπικοποιημένες αγροτικές οικονομίες της διατροφικής αυτάρκειας και φέρνει στη θέση τους τη διατροφική εξάρτηση των πληθυσμών, καθιστώντας τους τελευταίους έρμαια των παγκόσμιων επισιτιστικών κρίσεων και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας πάνω στις τιμές των τροφίμων. Το παζλ συμπληρώνουν οι πολυεθνικές βιομηχανίες χημικών, που έχουν βάλει ως στόχο μέσω των "βιοεπιστημών" να ελέγχουν καθετοποιημένα κάθε στάδιο της γεωργικής παραγωγής μέσα από γενετικές τροποποιήσεις σπόρων και οργανισμών και με την κάλυψη τεχνο – νομικών περιφράξεων. Το ασφυκτικό αυτό πλαίσιο κυριαρχίας απειλεί ανθρώπους και φύση με οικολογική καταστροφή, διατροφική δικτατορία και διαρκή διατροφική ανασφάλεια. […]         Οι διαφιλονικούμενες πρακτικές του πατενταρίσματος σπόρων και φυτών φτάνουν στο αποκορύφωμά τους με την βιοπειρατεία εταιρειών πάνω στη βιοποικιλότητα και στην ιθαγενική γνώση, που γκρεμίζει τη ιδεολογική άχλυ της απαλλοτριωτικής συσσώρευσης του κεφαλαίου. Σε πολλές καταγεγραμμένες περιπτώσεις πολυεθνικές αγροεφοδίων και φαρμάκων κατοχυρώνουν πατέντες σε χώρες της Δύσης για σπόρους ή φυτά ή γενετικό τμήμα τους, βασιζόμενες στις επωφελείς ιδιότητες τέτοιων φυτών, που είναι γνωστές στους τοπικούς πληθυσμούς από αρχαιοτάτων χρόνων (Mgbeoji 2006). Έτσι, τέτοιοι κερδοσκοπικοί οργανισμοί πειρατεύουν με αποικιοκρατικό τρόπο κοινά σε όλους πράγματα και γνώση, αποκομίζοντας κέρδος. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εταιρείας RiceTec, η οποία γύρω στο 2000 κατοχύρωσε πατέντες σε διάφορες χώρες της Δύσης πάνω στη γνωστή ποικιλία ρυζιού Basmati, και χρειάστηκε η παρέμβαση της Ινδικής κυβέρνησης σε διάφορα δικαστήρια του κόσμου, για να αποτραπεί η περίφραξη της ποικιλίας αυτής.
http://www.ideotopos.gr/posts/ecology/515-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%89%CF%83-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83.html

-------------
        8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
        ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ Τα τελευταία χρόνια η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με αναφορές σε μια έννοια που παρουσιάζεται ως μονόδρομος, την Παγκοσμιοποίηση. Φέτος η Παγκοσμιοποίηση αποτελεί την κεντρική θεματική ενότητα του Φεστιβάλ, με έμφαση στις οικονομικές της βάσεις και τη δυναμική, τις οικολογικές της προεκτάσεις και απέναντί τους τις τοπικές κοινωνίες, τις ατομικές πρωτοβουλίες και τις δυνατότητες αντίστασης. Έτσι, οι ταινίες που θα προβληθούν και η Ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του αφιερώματος, αναφέρονται κυρίως στις επιπτώσεις της Παγκοσμιοποίησης στον άνθρωπο και το περιβάλλον και στην «αντίσταση» στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, με «ξεναγούς» κοινωνικές ομάδες που δημιουργούν κοινόβια, αναζητούν τρόπους συνύπαρξης, ή εναλλακτικές μορφές καλλιέργειας, σαν απάντηση στο φαινόμενο της Παγκοσμιοποίησης.
        Σε αυτή την ενότητα ξεχωρίζει το ντοκιμαντέρ Bullshit των Pea Holmquist και Suzanne Khardalian, ένα πορτρέτο της Vandana Shiva, άοκνης ακτιβίστριας από την Ινδία, που έχει χαρακτηριστεί ηρωίδα της εποχής μας, και βασίλισσα της Αντί-Παγκοσμιοποίησης. Γεννημένη στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, η Ινδή φιλόσοφος, οικολόγος και φεμινίστρια σπούδασε μεταξύ άλλων Κβαντική Φυσική στον Καναδά, αλλά αντί να ακολουθήσει μια ακαδημαϊκή καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, προτίμησε να επιστρέψει στην Ινδία για να υποστηρίξει επιστημονικά τον πληθυσμό, με το ερευνητικό της εργαστήριο. Πολέμια της Παγκοσμιοποίησης, εναντιώθηκε στις μεγάλες επιχειρήσεις που θέλησαν να εκμεταλλευθούν τα εδάφη της Ινδίας. Το Bullshit παρακολουθεί επί δύο χρόνια την εμβληματική αυτή φιγούρα στην μάχη της κατά των ηγετών της παγκοσμιοποίησης: στην εταιρεία βιοτεχνολογίας τροφίμων Monsanto, στην Κόκα-Κόλα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Πρόκειται για μια ταινία για την παγκοσμιοποίηση, τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, για τη γενετική μηχανική, τη βιο-πειρατεία και την εγχώρια γνώση.
http://www2.filmfestival.gr/el/professionals-gr/press/news-press-el/924-newsid-el-588

        dim dra
        Τελειώνω εδώ γιατί δεν έχει νόημα. Σου αναφέρω ένα θέμα που πρέπει να κατάλαβες ότι το κατέχω και μου αραδιάζεις ένα σωρό κείμενα που απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που ανέφερα (έχω ασχοληθεί και ασχολούμαι εκτεταμένα με κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά και πολιτικα θέματα εις βάθος). Με αυτό το παράδειγμα ήθελα να δείξω ότι απαιτείται η ενεργή και όχι η παθητική στάση ζωής, η διεκδίκηση και όχι η απόσυρση. Και καταλήγω θέτοντας στον οποιονδήποτε το ερώτημα πως μπορεί να συνταιριάσει κάποιος την "πνευματική" αναζήτηση με τον ....Μπορίσκα που ήρθε από τον Άρη (εντάξει αυτό ήταν το αποκορύφωμα). Βέβαια δεν είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς, εφόσον η κατακερματισμένη και αποδομημένη σκέψη είναι σήμα κατατεθέν της εποχής μας και αιτία της ανεπάρκειας εκφοράς ενός λόγου συνεκτικού, μιας φαντασίας δημιουργικής ή μιας δράσης στοχοσκοπευτικής. Αλλά ας απαντήσει ο καθένας μόνος του γιατί εγώ έφθασα ήδη στα ....ΤΣ-άκρα μου...

        Κίμων
        Συμφωνώ πως απαιτείται ενεργή στάση ζωής.
        Απαιτείται να διεκδικήσουμε την ηθική ζωή, η έλλειψη της οποίας στρέφει τον ένα άνθρωπο ενάντια στον άλλο και δημιουργεί τις παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές συγκρούσεις.

        Όπως εξήγησα, η εξάπλωση των πνευματικών διδασκαλιών υπηρετεί αυτό το σκοπό (διευρυμένη ηθική και ευτυχία μέσω της αφύπνισης του πνεύματος).

        Μπορούμε επίσης να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας μέσω της ψήφου. Σήμερα όμως πόσοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να πιστεύουν πως η ψήφος μας κάνει διαφορά;
        Και, αν κάνει διαφορά, ποιο είναι το σωστό κόμμα και ποιο το λάθος; Άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους στις πολιτικές μελέτες διαφέρουν στις απόψεις τους.

        Εννοείται επίσης πως δεν πρέπει να ακολουθούμε ό,τι μας σερβίρουν. Αν είσαι γεωργός, δεν πρέπει να φυτέψεις γενετικά τροποποιημένους σπόρους. Στα περισσότερα επαγγέλματα ωστόσο, δεν έχεις επιλογές αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση. Αν π.χ. είσαι καθηγήτρια, απλά διδάσκεις το προβλεπόμενο υλικό. Κι αν, με μνημονιακή διαταγή, απολυθείς, δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό. Μόνο όπλο σου η ψήφος, που την σχολίασα ήδη.

        Ο Μπορίσκα σχετίζεται με το πνεύμα με δύο τρόπους: μέσα από την μετενσάρκωσή της ψυχής του, για την οποία μιλά, και μέσα από τις περιγραφές του τού σύμπαντος.

        Η σκέψη μου δεν είναι κατακερματισμένη και αποδομημένη. Απλά, επειδή αγνοείς το πνεύμα, δεν βλέπεις τη σύνδεση μεταξύ πνεύματος και σύμπαντος.
        Όταν το πνεύμα μας αφυπνίζεται, απλώνεται στο σύμπαν.

        Ομοίως, δεν βλέπεις τη σύνδεση μεταξύ πνεύματος και μετενσάρκωσης.
        Όταν το πνεύμα δεν απλώνεται στο σύμπαν, μετενσαρκωνόμαστε σε ατομικό σώμα και βιώνουμε τη δυστυχία της περιορισμένης του, ευάλωτης ύπαρξης.

        Τα κείμενα που παρέθεσα απόδιδαν την αιτία της απελπισίας των Ινδών αγροτών όχι σε παράγοντες εντός Ινδίας (ινδική κυβέρνηση, όπως είπες, ή ενασχόληση με την ινδική πνευματικότητα) μα στην οικονομική αποικιοκρατία των επιστημονικά ανεπτυγμένων δυτικών εθνών και σχετικών ομάδων συμφερόντων (παγκοσμιοποίηση).

        Λυπάμαι που δεν βρήκες νόημα στη συζήτησή μας. Ίσως να είχες βρει, αν είχες μια πιο ανοιχτή στάση.

        παραληρηματικός και ψυχωσικός λόγος που προσποιείται ότι είναι πνευματικός, περιορισμένη νοημοσύνη που δεν επιτρέπει νοηματοδοτημένη δράση, καταθλιπτική, χαζοχαρούμενος τρόπος ζωής, χρήση πνευματικών πρακτικών που αυξάνουν την τρέλα, νοητική υστέρηση, διαβιώνεις ως παράσιτο, απάνθρωπη ηθική, επιλογή ποντικότρυπας για κατοικία, κατακερματισμένη και αποδομημένη σκέψη, ανεπάρκεια εκφοράς λόγου συνεκτικού, έλλειψη δημιουργικής φαντασίας και στόχων

 

 

--------------------------------------