Τι πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες για τη μεταθανάτια ζωή

          βίντεο

Α. Περιγραφή του βίντεο

        Ο Δρ Ρέιμοντ Μούντι είναι παγκόσμια γνωστός ως "ο πατέρας της έρευνας στις μεταθανάτιες εμπειρίες" και ως ο συγγραφέας του πρωτοποριακού βιβλίου "Το Φως μετά το Σωματικό Θάνατο". Τον Ιανουάριο του 2015 ο Μούντι έδωσε μια ομιλία, με θέμα το τι αποκαλύπτουν για τη μετενσάρκωση οι μεταθανάτιες εμπειρίες, σε ένα πολύ γνωστό πνευματικό κέντρο του ινδουισμού και της γιόγκα στις Μπαχάμες (Σιβανάντα Άσραμ). Στην ομιλία του ο Μούντι μιλά για τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και μοιράζεται μαζί μας πραγματικές ιστορίες ενηλίκων και παιδιών που έχουν βιώσει ξεκάθαρες μνήμες μιας περασμένης ύπαρξης κατά τη διάρκεια μιας μεταθανάτιας εμπειρίας, ή ως αυθόρμητη ανάμνηση, ή σε ψυχοθεραπευτική αναδρομή σε προηγούμενους βίους.

Βρίσκω τον Μούντι θαυμάσιο ομιλητή και ελπίζω ο θεατής να εμπνευστεί και να διδαχθεί από αυτόν.

Γνωστά βιβλία για τη μετενσάρκωση σε ελληνική μετάφραση:
http://reincarnationforum.com/threads/Ελληνικά-Βιβλία-greek-books.1631/

Β. Σχόλιά μου

     Σχόλιο 1 (διαβάστε το αφού τελειώσει η ομιλία του Ρέιμοντ Μούντι)
 
       Νομίζω πως αυτό που δημιουργεί την ιδέα του θεάτρου είναι πως, το σώμα, που τόσο φοβόμαστε μην το χάσουμε, τελικά βλέπουμε πως δεν το χάνουμε, γιατί ακόμα και στην μεταθανάτια κατάσταση έχουμε σώμα. Φαίνεται λοιπόν σαν, η όλη προσπάθειά μας να επιβιώσουμε, να βασιζόταν σε μια ψευδαίσθηση, εφόσον συνεχίζουμε να είμαστε ζωντανοί και μετά το θάνατο.
       Έτσι δημιουργείται το μπέρδεμα: Αν όλα αυτά δεν είναι αληθινά, τότε γιατί καλούμαστε να τα κάνουμε;
       Και νομίζω πως η απάντηση είναι πως, αν και μετά το θάνατο παραμένει ένα είδος σώματος και ζωής που συνεχίζει να αντιστοιχεί στο είδος του σώματος και της ζωής που είχαμε όταν ζούσαμε στη Γη, συνεχίζουμε να μην έχουμε το συμπαντικό σώμα.
       Πολύ πριν από τον παρόντα ή τον προηγούμενο βίο,
       όταν μόλις άρχιζε η περιπέτεια των ενσαρκώσεων,
       πριν ακόμα αρχίσει ο ίδιος ο χρόνος,
       είχαμε για σώμα μας το ίδιο το σύμπαν,
       υπό τη μορφή μιας "πεπιεσμένης" ενέργειας χωρίς ξεχωριστές διαστάσεις,
       που βρισκόταν παντού και πουθενά.
       Η ζωή στην ύλη περιστρέφεται γύρω από εκείνο το σώμα,
       η ζωή στην ψυχή περιστρέφεται γύρω από εκείνο το σώμα,
       και το "μάθημα" είναι πώς να βρούμε το κέντρο, να το πυροκροτήσουμε
       και να γεμίσουμε από τη ζωτικότητα και την αγνότητα που προϋπάρχουν κάθε μεμονωμένης εκδήλωσης.
       Κοιτούμε να βρούμε τον άχρονο εαυτό μας.
       Κοιτούμε να ζούμε σαν άχρονοι μέσα στο Χρόνο.
       Μαθαίνουμε να μετράμε τις αλλαγές στο πλαίσιο "συν άπειρο μείον άπειρο",
       να ζωγραφίζουμε το ανάλλαχτο με τις χρυσές ανταύγειες του στιγμιαίου.

                                                   Σχόλιο 2

       Σε άλλη συνέντευξη ο Ραζίβ Παρτί πιθανολογεί πως του παρουσιάστηκαν αυτοί επειδή, έχοντας πάει να ζήσει στην Αμερική λίγα χρόνια νωρίτερα, συνδέθηκε καρμικά με τους αγγέλους που σχετίζονται με ένα πληθυσμό που είναι σε μεγάλο βαθμό χριστιανικός. Πάντως, αυτά δεν είναι διαμερίσματα που χωρίζονται στεγανά το ένα από το άλλο. Στην Ινδία θα βρεις ανθρώπους που βλέπουν το Χριστό, και στην Ευρώπη θα βρεις ανθρώπους που βλέπουν ινδουιστικές θεές και θεούς. Από πλευράς στατιστικής, όμως, οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται στην Άλλη Πλευρά (είτε ακόμα ζωντανοί είτε πεθαμένοι), βλέπουν οντότητες που σχετίζονται περισσότερο με την κουλτούρα τους, είτε γνωρίζουν τις συγκεκριμένες οντότητες είτε όχι. Βέβαια, εξαρτάται πάντα και ποια πνευματική παράδοση επιλέγει κανείς. Εγώ ο ίδιος, που έχω επιλέξει την ινδική παράδοση, έχω δει ινδουιστικές θεότητες στην Άλλη Πλευρά. Η σύζυγος ενός φίλου μου, που δεν έχει κάνει τέτοιες επιλογές, είδε στο όνειρό της τον Χριστό να την προειδοποιεί για μια μεγάλη αρρώστια που θα της ερχόταν (όπως και αργότερα συνέβη). Ανάλογα με αυτό που συντονίζεσαι και επιλέγεις, ανάλογα με το πολιτισμικό περιβάλλον που διάλεξες, συνήθως (αλλά όχι πάντα) σου έρχονται και οι ανάλογες παραστάσεις.
       Ο Ουρανός γνωρίζει καλύτερα τι σου ταιριάζει και τι, κάθε στιγμή, συντείνει καλύτερα στη δική σου Σωτηρία, όπως και στη Σωτηρία των ανθρώπων που θα σχετιστούν μαζί σου.

---------------------

Η Κολαστήρια Εξωσωματική Εμπειρία του Δρα Ραζίβ Παρτί άλλαξε τη ζωή του (άρθρο εφημερίδας LA Weekly)

Κείμενο
       Ήταν ένας εγωιστής, ομολογεί ο Ραζίβ Παρτί, ένα αλαζονικό άτομο που χειραγωγούσε τους άλλους – μέχρι πριν από τρία χρόνια, όταν μια μεταθανάτια εμπειρία «άλλαξε τη ζωή μου για πάντα». Μιλώντας σε μια αίθουσα γεμάτη ακροατές σε μια μικρή εκκλησία στην Σάντα Μόνικα στο Συνέδριο για τη Μεταθανάτια Ζωή, ελπίζει ότι ίσως μάθουν από τα λάθη του.

       Όπως και πρέπει να κάνει κανείς όταν μιλά για τη μεταθανάτια ζωή, ο Παρτί αρχίζει από την αρχή. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης στην Ινδία. Στην Τετάρτη Γυμνασίου, έπιασε κακές παρέες και άρχισε το κάπνισμα, το πιοτό και τις σχολικές κοπάνες. Μια μέρα, πιάστηκε. «Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ αυστηρός άνθρωπος», λέει. «Συνήθιζε να πιστεύει: "Πέτα τη ράβδο, και χάλασες το παιδί. Εάν το καρφί είναι λυγισμένο, θα πρέπει να το σφυροκοπήσεις για να το ισιώσεις. Αν ο γιος είναι στραβός, πρέπει να πιάσεις το σφυρί".»

       Έτσι δαρμένος, ο Ραζίβ ανέβηκε από τον πάτο της τάξης του στην κορυφή. Όταν ήρθε ο καιρός, τέλειωσε την ιατρική σχολή, ήρθε στις ΗΠΑ και, ενώ δούλευε μειωμένο ωράριο ως σεκιουριτάς και ταξιτζής, τέλειωσε την ιατρική του εκπαίδευση. Μετακόμισε στο Μπέικερς Φιλντ και παντρεύτηκε μια γυναίκα που είχε συναντήσει μόνο μία φορά – ένας γάμος από συνοικέσιο. «Η μητέρα μου, σαν να μου δίνει "δουλειά για το σπίτι", είπε: "Γιε μου, θέλω σύντομα να γίνω γιαγιά". "Μαμά", είπα, "μην ανησυχείς, δουλεύω πολύ σκληρά για αυτό"».

       Εννέα μήνες και 10 ημέρες αργότερα, είχε ένα αγοράκι – στο οποίο αργότερα προστέθηκαν δύο άλλα παιδιά. Τώρα ο στόχος του ήταν να επιτύχει το αμερικανικό όνειρο. «Θρησκεία μου έγινε ο ακραίος υλισμός και Θεός μου το παντοδύναμο δολάριο», λέει. Το σπίτι του ήταν 1000 τετραγωνικά μέτρα σε ένα γήπεδο γκολφ και μια λίμνη. «Χρειαζόταν να χρησιμοποιούμε iPhone για να επικοινωνούμε με τα παιδιά. Είναι στο σπίτι ή όχι;»

       Έγινε επικεφαλής αναισθησιολογίας στο Νοσοκομείο Μπέικερσφιλντ. Αρχικά εργαζόταν 50 ώρες την βδομάδα. Μετά, 70 ώρες. Οδηγούσε μια Mercedes και ένα Hummer. «Αισθανόμουν σαν βασιλιάς όταν το οδηγούσα. Ιδιαίτερα αν με έκοβε κανένα μικρό αυτοκίνητο. Πήγαινα από πίσω του, με το χαλκόχρωμο τανκς μου, κι αυτοί με κοίταζαν προς τα πάνω κι απλά έβγαιναν απ' τη μέση», λέει. «Ήμουν κακό παιδί». Μα η καρδιά του αισθανόταν άδεια.

       Ένα απόγευμα του καλοκαιριού, καθώς αυτός και η γυναίκα του έπιναν το τσάι τους στην πίσω αυλή και θαύμαζαν το σπίτι τους, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο ουρολόγος: «Ρατζ, κάθεσαι;»

       Ο Παρτί είχε καρκίνο του προστάτη. Η εγχείριση για να αφαιρεθούν τα καρκινικά κύτταρα τον άφησε με επιπλοκές: ανικανότητα, ακράτεια και χρόνιος εξοντωτικός πόνος. Εθίστηκε στα παυσίπονα, και σύντομα ακολούθησε κατάθλιψη. Πέρασαν δύο χρόνια, ωστόσο οι επιπλοκές παρέμεναν. Επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τις σωματικές του λειτουργίες, οι χειρούργοι εμφύτευσαν ένα τεχνητό σφιγκτήρα.

       Τότε ήταν που άρχισαν τα πραγματικά προβλήματα.
       Μέσα σε 48 ώρες, ολόκληρη η περιοχή είχε κοκκινίσει και πρηστεί. Ανέβασε πυρετό σαράντα και μισό. Είχε αρχίσει η σήψη. Ένα νοσοκομειακό τον έτρεξε από το Μπέικερς Φιλντ στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, όπου οι γιατροί τού έδωσαν αντιβιοτικά για τη μόλυνση και μορφίνη για τον πόνο.

       Την επομένη, ανήμερα Χριστουγέννων το 2010, τον εγχείρισαν. Του έκαναν γενική αναισθησία. Μα 15 λεπτά αργότερα, όταν εισήγαγαν έναν καθετήρα για την αποστράγγιση της ουροδόχου κύστης του, ο πόνος ήταν τόσο έντονος ώστε πυροδότησε μια εξωσωματική εμπειρία.

       Ο Παρτί είδε τον εαυτό του να αιωρείται πάνω από τους άλλους. Παρατήρησε τους χειρούργους που τον άνοιγαν. Η οσμή ήταν φρικτή και, για να της αντισταθούν, είδε τις νοσοκόμες να ρίχνουν νερό με άρωμα ευκαλύπτου στις χειρουργικές τους μάσκες. Άκουσε να γίνονται συζητήσεις, ακόμα και ένα αστείο που είπε ο αναισθησιολόγος.
      
       Ταυτόχρονα, ο Παρτί άκουσε μια συζήτηση που συνέβαινε ανάμεσα στη μητέρα του και στην αδερφή του στην Ινδία. Συζητούσαν τι να ετοιμάσουν για δείπνο: ρύζι, λαχανικά, γιαούρτι, όσπρια. Τις είδε να κάθονται μπροστά από μια μικρή ηλεκτρική σόμπα, τη μητέρα του με ένα πράσινο φόρεμα, την αδερφή του με μια μπλε μπλούζα και μπλε τζιν.

       «Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως τότε η συνείδησή μου πέρασε σε ένα γαλήνιο και ευτυχισμένο μέρος», λέει ο Παρτί. Αντ' αυτού, ο νους του πήγε σε ένα σκοτεινό μέρος όπου μαινόταν μια μεγάλη, άγρια φωτιά. Αστραπές φεγγοβολούσαν από μαύρα σύννεφα και οντότητες με στραβά δόντια και κέρατα γλιστρούσαν ολόγυρα. «Βρισκόμουν σε μια καταχθόνια σφαίρα».

       Τότε ο Παρτί συνειδητοποίησε τις αμαρτίες του. «Δεν ήμουν καλοσυνάτος με τους ασθενείς μου. Όταν συναντούσα κάποιον, πάντα ρωτούσα τον εαυτό μου: "Τι μπορώ να κερδίσω από αυτόν;"». Ήταν ιδιαίτερα τραχύς με εκείνους τους οποίους αντιλαμβανόταν να βρίσκονται σε κατώτερη κοινωνική ή επαγγελματική θέση. Είδε πόσο πολλούς ανθρώπους είχε χρησιμοποιήσει, σε πόσα δάχτυλα είχε πατήσει για να προωθηθεί.

       Θυμήθηκε μία πρώην εβδομηνταπεντάχρονη γυναίκα με αρθρίτιδα. «Ήθελε να μου μιλήσει. Ήθελε λίγη παρηγοριά, γιατί ο άντρας της πέθαινε από καρκίνο.» Αντ' αυτού, της έδωσε μια φαρμακευτική συνταγή και βγήκε απ' το δωμάτιο. Στην καταχθόνια σφαίρα, αισθάνθηκε βαθειά λυπημένος για αυτό. Ευχήθηκε να είχε πράξει διαφορετικά.

       Τότε φάνηκε ο πατέρας του και τον οδήγησε σε ένα τούνελ. Διασχίζοντας το τούνελ, η σκοτεινή κόλαση αντικαταστάθηκε από το «Φως χιλίων ήλιων που δεν πονούσε τα μάτια». Το Φως, αντιλήφθηκε ο Παρτί, ήταν αγνή αγάπη και του δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία να επιστρέψει και να αλλάξει τελείως τη ζωή του.

       Ξυπνώντας στην αίθουσα της ανάρρωσης, ήθελε να πέσει κάτω στα γόνατα. Επιβεβαίωσε με τον αναισθησιολόγο το αστείο που τον είχε ακούσει να λέει, κι εκείνος είπε: «Θα πρέπει να ήσουν σε ελαφριά αναισθησία». [Ο Παρτί –διευθυντής αναισθησιολογίας– απάντησε πως, αν ήταν έτσι, τότε θα αισθανόταν επίσης πόνο, και δεν αισθανόταν.] Επιβεβαίωσε τα γεγονότα με την οικογένειά του – πίσω στην Ινδία, η μητέρα του φορούσε πράγματι πράσινο φόρεμα εκείνο το απόγευμα των Χριστουγέννων, και ναι, εκείνη και η αδερφή του κάθονταν πράγματι δίπλα στη σόμπα συζητώντας το δείπνο.
       «Έκτοτε», είπε, «όλα άλλαξαν».

       Όταν τον επισκέφτηκε ένας χειρούργος φίλος του και τον συνεχάρηκε για το σπίτι του, ο Παρτίς τού το πούλησε: «Αγόρασε το σπίτι μου. Αγόρασα το μικρότερο σπίτι του.» Αντάλλαξε τη Μερσεντές και το Hammer του για ένα Toyota Camry. Η ίδια του η φύση άλλαξε. Έγινε πιο στοργικός σύζυγος, καλύτερος γιατρός. Παράτησε την δουλειά του ως αναισθησιολόγου, με μισθό 60.000 δολάρια το μήνα, για να βοηθήσει ανθρώπους που είχαν εθισμούς, κατάθλιψη και χρόνιο πόνο. Έγινε ένας «θεραπευτής της ψυχής».

       Η δική του κατάθλιψη έχει αργήσει να βρει ίαση. Ακόμα μάχεται με αυτήν. Ωστόσο, συνειδητοποίησε κάποιες αλήθειες: ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Ότι είμαστε όλοι μας συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Ότι υπάρχει μια υπέρτατη, στοργική ύπαρξη. Ότι, προκειμένου να βρούμε ίαση, χρειάζεται να συγχωρήσουμε.

       Να συγχωρήσει τον Θεό – αυτό ήταν δύσκολο. Να συγχωρήσει τον πατέρα του ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Ο Παρτί θυμάται τον πατέρα του να τον χτυπάει τόσο δυνατά με ένα ραβδί του κρίκετ, ώστε δεν μπορούσε να πάει σχολείο για τρεις βδομάδες. Αυτό το δάρσιμο ήταν ένα από πολλά.

       Ίσως, προτείνει κάποιος από το ακροατήριο, ακόμα κι αυτή η βία ήταν ένα δώρο που του έδωσε ο πατέρας του. Ο Παρτί γνέφει καταφατικά. «Ένα πολύ δύσκολο δώρο».
       «Στο τέλος, ήταν εκείνος που ήρθε να με σώσει όταν ήμουν στην καταχθόνια σφαίρα», λέει. «Και με οδήγησε προς το τούνελ.»

       Ο δυσκολότερος απ' όλους για να συγχωρέσει ο Παρτί ήταν ο ίδιος. Λοιπόν συχνά λέει την ιστορία του. Κάθε μέρα προσπαθεί να ζήσει ένα βίο συμπόνιας. «Δουλειά μου ήταν να κοιμίζω τον κόσμο», λέει. «Τώρα είναι να τον ξυπνώ».

                                  Συζήτηση για το βίντεο

           Λαμπρινή
           Πραγματικά κάνεις εξαιρετική δουλειά. Συγχαρητήρια…
           Αλλά έχεις μια κόντρα με την χριστιανοσύνη, είναι φανερό ότι ακολουθείς τον ινδουισμό. Δεν σε είδα όμως να σχολιάζεις στο βίντεο με τον αναισθησιολόγο τον κύριο Παρτί στις Μεταθανάτιες Εμπειρίες, ότι συνάντησε τους αρχαγγέλους της χριστιανικής θρησκείας, ούτε την παρατήρηση της γυναίκας του ότι τόσους χιλιάδες θεούς έχει ο ινδουισμός, πού βρίσκονται; Τελικά μήπως πρέπει να το κοιτάξεις βαθειά… μήπως όλοι οι δρόμοι οδηγούν τελικά στον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ;…
           Με εκτίμηση
           Λαμπρινή

           Κίμων
           Στην περιγραφή του βίντεο λέω:

           Πιο ενδελεχής περιγραφή του βίντεο, τα Σχόλιά μου και το άρθρο για τον Δρα Ραζίβ Παρτί, βρίσκονται εδώ:
           http://www.youtubetranslations.gr/Raymond_Moody_Reincarnation.htm

           Αν πατήσεις τον σύνδεσμο, σε βγάζει σε μια σελίδα. Αν διαβάσεις το δεύτερο Σχόλιο, αναφέρεται στο εν λόγω θέμα.

           Λαμπρινή
           Δεν παίρνω απάντηση ξεκάθαρη στο ερώτημα μου. Αντ' αυτού, βλέπω ότι το σχόλιό σου

           («… από πλευράς στατιστικής, όμως, οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται στην Άλλη Πλευρά (είτε ακόμα ζωντανοί είτε πεθαμένοι), βλέπουν οντότητες που σχετίζονται περισσότερο με την κουλτούρα τους, είτε γνωρίζουν τις συγκεκριμένες οντότητες είτε όχι. Βέβαια, εξαρτάται πάντα και ποια πνευματική παράδοση επιλέγει κανείς» )

           επιβεβαιώνει το ερώτημά μου ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Χριστό. Γι αυτό και η γυναίκα του είχε την απορία πού βρίσκονται οι χιλιάδες ινδουιστικές θεότητες, όταν η κουλτούρα τους και οι πνευματικές επιλογές τους είναι ινδουιστικές – βάση του σχολίου σου, βγαίνει αυτό το συμπέρασμα. Συγνώμη για τα πολλά λόγια που γράφω αλλά είμαι πολύ ψαγμένη ως προς την ύπαρξη της Αγίας Τριάδος. ....και την ύπαρξη του Χριστού. .....μεγάλωσα σε μια περιοχή (Τζιτζιφιές )που οι άνθρωποι πίστευαν τυπικά στον Χριστό αλλά οι μισές γυναίκες και παραπάνω ασχολούνταν με μάγια, χαρτιά… καφετζούδες κλπ. Πάρα πολλές από αυτές τα παράτησαν μετά από κάποιο όραμα ή όνειρο την Παναγία ή τον Χριστό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γίνανε χριστιανές της εκκλησίας και της προσευχής. Απλώς δεν ξαναασχολήθηκαν. Έχω έναν φίλο μουσουλμάνο εξ Αιγύπτου που μου είπε «είδα την Παναγία ολοζώντανη, ενώ χριστιανοί που ήταν κοντά μου δεν την είδαν» και του έκανε εντύπωση. Αρκετά σε κούρασα ευχαριστώ, για το μήνυμά σου. Θα ήθελα να το κοιτάξεις πιο βαθειά. Αν δεν σε κουράζει, διάβασε το παρακάτω. .......

          ----------- αρχή άρθρου ------------
           << Το όνομά μου είναι Ravi Maharaj. Ράβι είναι συντόμευση για το ινδικό όνομα Ραβιντίναζ. Μαχαράτζ είναι το επώνυμό μου, αλλά στην πραγματικότητα ήταν τίτλος. Σήμερα το χρησιμοποιώ ως επίθετο• σημαίνει «μεγάλος βασιλιάς». Έχω τέτοιο όνομα εξ αιτίας της κάστας στην οποία γεννήθηκα, της κάστας των βραχμάνων. Ο πατέρας μου ήταν Ινδός ιερέας: ένας γκουρού, ένας γιόγκι. Μερικά χρόνια πριν δύσκολα θα ακούγαμε τέτοιους όρους – γκουρού και γιόγκι κτλ. – σήμερα σχεδόν όλοι τους ξέρουν. Γκουρού σημαίνει «θεϊκός κύριος» ή «διδάσκαλος», και οι γκουρού στον Ινδουισμό λατρεύονται ως θεοί. Ο Ινδουιστής πιστεύει ότι ο γκουρού του είναι θεϊκός, κι έτσι πίστευαν ότι και ο πατέρας μου ήταν θεϊκός. Είχε τους δικούς του οπαδούς, ανθρώπους που τον λάτρευαν σαν θεό.

           ΕΡ. Βλέπετε τέτοιες δοξασίες να γίνονται πιο αποδεκτές σήμερα;
           Παρατηρώ ότι στον Δυτικό κόσμο σήμερα πολλοί άνθρωποι λένε, «Λοιπόν, όλες οι θρησκείες είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Ο Θεός είναι ο ίδιος σε κάθε θρησκεία. Όλες οι θρησκείες οδηγούν στον ίδιο σκοπό στο τέλος». Όμως, ξέρετε, αυτό δεν είναι αλήθεια! Δεν συμφωνώ μ’ αυτό. Ο σκοπός του πατέρα μου, για παράδειγμα, λεγόταν moksa, που σημαίνει απελευθέρωση από το χρόνο, το χώρο και τα στοιχεία, που σημαίνει επίσης αυτοπραγμάτωση ή θεοπραγμάτωση. Αυτό σημαίνει ότι ο πατέρας μου θα έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να βρει τον αληθινό «εαυτό», και να ανακαλύψει ότι ο πραγματικός «εαυτός» είναι Θεός. Αυτός είναι ο υψηλότερος σκοπός του Ινδουισμού, να ανακαλύψεις ότι είσαι Θεός, να συνειδητοποιήσεις με άλλα λόγια, ότι είσαι Θεός. Αυτός είναι ο λόγος που έκανε διάφορους όρκους. Για παράδειγμα, ο πατέρας μου περίπου απαρνήθηκε το γάμο του, μόλις μια-δυο μέρες αφ’ ότου είχε παντρευτεί τη μητέρα μου – ένας γάμος τον οποίο κανόνισαν οι γονείς τους. Ορκίστηκε να μην έχει συζυγική επαφή ή σχέση. Ορκίστηκε να μη μιλήσει με κανέναν, να μην κοιτάξει κανέναν, να μην κόψει τα μαλλιά ή τα γένια του – που μάκρυναν πολύ, μέχρι τον καβάλο του. Ορκίστηκε να μη φάει καθόλου μαγειρεμένο φαγητό• ο πατέρας μου έτρωγε μια μπανάνα κι έπινε ένα ποτήρι γάλα την ημέρα, και το έκανε αυτό για οκτώ ολόκληρα χρόνια. Επίσης ορκίστηκε να μην πηγαίνει πουθενά, να μην ξαναδουλέψει πια. Καθόταν στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο μέρος, όλη την ημέρα, σε στάση λωτού με τα πόδια σταυρωμένα και τα χέρια του ενωμένα, με τα μάτια του στραμμένα μέσα στο μέτωπό του βαθιά σε διαλογισμό. Έζησε μ’ αυτόν τον τρόπο για οκτώ χρόνια, ανυποχώρητα, αποφασιστικά και ειλικρινά. Η σύλληψή μου έγινε εκείνη την μία, ή περίπου μία, ημέρα που η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν μαζί. Συνήθιζα να πηγαίνω και να στέκομαι μπροστά του πολύ συχνά, και να κοιτώ το πρόσωπό του και να λαχταρώ να με κοιτάξει κι εκείνος, έστω για μια φορά, να πει «γιε μου» - μόνο να πει μια λέξη, να πει το όνομά μου «Ραβί». Αλλά ξέρετε δεν έχω ακούσει ποτέ τη φωνή του, ούτε καν μια φορά σε όλη μου τη ζωή. Δεν είχαμε επαφή, πραγματικά, παρ’ ότι τον σεβόμουν• τον τιμούσα, ήμουν υπερήφανος γι’ αυτόν.
           Όταν πέθανε, ο κλήρος του έπεσε σε μένα, κι άρχισα πολύ πρόθυμα να ακολουθώ τα βήματά του. Ήμουν ήδη ένα πολύ θρησκευόμενο παιδί, ακόμα και σε ηλικία επτά ετών, που ήταν κατά προσέγγιση η ηλικία μου όταν πέθανε. Για την ακρίβεια, ήμουν πάντα χορτοφάγος σαν τον πατέρα μου, δεν έτρωγα κρέας ή ψάρι ή αυγά• κι άρχισα να εξασκώ τη γιόγκα και το διαλογισμό πριν ακόμα γίνω πέντε χρόνων. Μέσω της εξάσκησης της γιόγκα και του διαλογισμού, πολύ συχνά βίωνα έκσταση, ταξίδια σε άλλους κόσμους όπου έβλεπα μυστηριακά πράγματα: τους «θεούς» και λαμπρά φώτα και λαμπρά χρώματα, ψυχεδελικές κινήσεις, και ήταν υπέροχο, ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε. Ήμουν πολύ υπερήφανος γι’ αυτές τις πολλές εμπειρίες που είχα, επειδή για τον Ινδουιστή όσο περισσότερα βιώνεις πνευματικά, τόσο θεϊκότερος νομίζεις ότι είσαι. Για τον Ινδουιστή το εμπειρικό είναι υψίστης σημασία.
           Τώρα οι Ινδουιστές γονάτιζαν επίσης στα πόδια μου, όπως έκαναν στον πατέρα μου, με λάτρευαν και μου έδιναν τα δώρα και τις προσφορές τους. Αλλά, ξέρετε, παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλη τη θρησκευτικότητα και τις αποκαλούμενες πνευματικές εμπειρίες, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μου τελικά έγινε ένας κόσμος μυστικισμού, βαθιά στην καρδιά μου ήμουν κενός, ήμουν δυστυχισμένος, ήμουν ανικανοποίητος. Ζούσα σ’ ένα σπίτι με δεκατρείς ή δεκατέσσερις άλλους ανθρώπους, αλλά ήμουν μόνος μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Έφτασα να συνειδητοποιήσω ότι κάτι έλειπε, κάτι πήγαινε στραβά. Κάτι δεν ήταν σωστό, κι άρχισα να ψάχνω για την αλήθεια – την πραγματική αλήθεια, έντιμα και ειλικρινά με όλη μου την καρδιά. Έψαξα μέσα από τον Ινδουισμό, έψαξα στις ινδουιστικές γραφές. Έψαξα στις δικές μου ινδουιστικές μυστικιστικές εμπειρίες, αλλά ήμουν ακόμα άδειος. Παρά το γεγονός ότι έπρεπε να πιστεύω ως ένας θρησκευόμενος Ινδουιστής Βραχμάνος ότι ήμουν θεϊκός, ότι ήμουν τέλειος, όμως ήξερα ότι ήμουν μόνο ένας αμαρτωλός όπως όλοι οι άλλοι. Ήξερα τη δική μου ατέλεια, ήξερα τους δικούς μου περιορισμούς. Ήξερα ότι δεν ήμουν θεός, και ήθελα να βρω συγχώρεση για τις αμαρτίες μου. Επίσης, πίστευα πολύ ειλικρινά στη μετενσάρκωση – πως όταν θα πέθαινα θα ερχόμουν πάλι πίσω – όμως αυτό δεν μου πρόσφερε καμιά αληθινή ελπίδα: μόνο το να πεθάνεις και να ξανάρθεις, και να πεθάνεις και να ξανάρθεις πάλι και πάλι, δεν προσφέρει καμιά ελπίδα.
           Ήθελα να βρω μια αληθινή ελπίδα, μια ελπίδα πέρα απ’ τον τάφο. Και ήθελα να βρω μια αληθινή ελπίδα με την έννοια ότι έχοντας βρει αυτήν, θα ήξερα με κάποιον τρόπο που πραγματικά πηγαίνω. Πηγαίνουμε και πηγαίνουμε … αλλά που πραγματικά πηγαίνουμε; Είχα σημαντικά ερωτήματα στην καρδιά μου: Ποιος είμαι; Γιατί ζω; Τι κάνω πραγματικά σ’ αυτόν τον πλανήτη, αλλά επίσης, που πηγαίνω; Ήθελα να ξέρω. Και στην πιο απελπισμένη μου στιγμή – έχοντας κλειδωθεί σ’ ένα δωμάτιο επί τέσσερεις περίπου ημέρες και νύχτες δίχως να τρώω, να πίνω οτιδήποτε, δίχως να μιλάω σε κανέναν – μια Ινδή κυρία ήρθε σπίτι μας και μου μετέδωσε το μήνυμα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Είπε, «Ράβι, ο Θεός σ’ αγαπά, και ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό για να συγχωρήσει όλες σου τις αμαρτίες. Και ο Θεός θέλει να έρθει στη ζωή σου, αλλά θα έρθει μόνο δια του Χριστού, που είπε ‘’Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή• κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μέσω Εμού’’».
           Λοιπόν, διαφώνησα πολύ μαζί της• της είπα ότι ποτέ δεν θα γινόμουν Χριστιανός, ούτε καν στο νεκροκρέβατό μου. Όμως εκείνη ήταν πολύ ευγενική και ψύχραιμη και αγαπητική, και φιλική, και με κατανόηση. Και με ανέχτηκε. Αλλά τα λόγια που μου είπε πραγματικά άγγιξαν την καρδιά μου• με έπεισαν. Και ο Θεός μου έδειξε ότι ο Χριστός είναι ο δρόμος προς το Θεό είναι μέσω του Θεού, δηλαδή του ίδιου του Ιησού Χριστού.
           Μετά από πολλές εσωτερικές μάχες, αναστάτωση και ψυχικές συγκρούσεις, μετά από τρεις εβδομάδες, τελικά γονάτισα και προσευχήθηκα με μια πολύ απλή προσευχή – γιατί ήθελα πραγματικά να γνωρίσω τον αληθινό και ζωντανό Θεό, ήθελα πραγματικά να βρω την αλήθεια, ήθελα όντως την απάντηση. Προσευχήθηκα απλά, ζητώντας από το Χριστό να έρθει στη ζωή μου, να συγχωρήσει όλες μου τις αμαρτίες, να με βοηθήσει να βρω τον αληθινό και ζωντανό Θεό. Προσευχήθηκα ειλικρινά, και δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάγουλά μου, επειδή όταν είπα αυτή την προσευχή πραγματικά συνέβη κάτι στη ζωή μου. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι όλες οι πάρα πολλές «μυστηριακές» εμπειρίες που είχα – οι ψυχεδελικές εμπειρίες χωρίς ναρκωτικά, όλα τα οράματα όπου έβλεπα τους θεούς, κ.τ.λ. – ήταν όλα αναπόσπαστο μέρος του σκοταδιού, που ήταν μέσα μου. Ο Θεός με ελευθέρωσε απ’ όλα αυτά, και ο Χριστός ο Οποίος είπε «Εγώ είμαι το Φως του κόσμου» μπήκε στη ζωή μου και μ’ έκανε έναν εντελώς καινούργιο άνθρωπο. Ο Θεός μου έδωσε μια πολύ πιο υπέροχη ελπίδα – την ελπίδα να είμαι μαζί Του στη βασιλεία Του, για πάντα. Και βρήκα την απάντηση μέσω του Ιησού Χριστού. Σήμερα ξέρω ποιος είμαι, ξέρω γιατί ζω, ξέρω από πού έρχομαι, και ξέρω που πηγαίνω. >>

          ----------- τέλος άρθρου ------------

           Κίμων
           Λαμπρινή, το πρόβλημα της θνητής ζωής λύνεται με την ανάληψη στον Ουρανό. Όσο πιο ψηλά πας στον Ουρανό, τόσο περισσότερο έχεις λύσει το πρόβλημα. Αναλήφθηκα στον Ουρανό μέσα από ένα άγγιγμα του θείου διδασκάλου μου, κι έτσι γνώρισα την αλήθεια.
           Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κάθε ινδουιστής θα γνωρίσει την αλήθεια, όπως κι ο κάθε χριστιανός δεν τη γνωρίζει. Ο καθένας πηγαίνει εκεί που αισθάνεται ότι του ταιριάζει, ανάλογα με την επιλογή του και την κουλτούρα του, και μπορεί να επιτύχει ή και όχι.
           Αν εσύ αισθάνεσαι ότι ο Χριστός θα αποτελέσει τη λύση για σένα, δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις. Αν δεν τα καταφέρεις, δοκίμασε κάποιον άλλον. Το θέμα δεν είναι ποιος σε καθοδηγεί, μα αν το εγχείρημα στέφεται με επιτυχία. Είναι καλύτερα να σε καθοδηγεί κάποιος δεύτερης κλάσης και να πετύχεις, παρά να σε καθοδηγεί ο πρωτοκλασάτος Ναζωραίος, και να αποτύχεις.
           Το όλο θέμα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό σου και την πορεία σου, όχι γύρω από τον δάσκαλο. Ο πατέρας μου ξεκίνησε ως ένα ξυπόλυτο, πάμφτωχο παιδί σε κάποιο μικρό χωριό της νήσου των Κυθήρων, κι έγινε Πρόεδρος του Εθνικού Θεάτρου. Άλλοι πηγαίνουν στα καλύτερα κολέγια της Αθήνας και των ΗΠΑ, κι έχουν τους καλύτερους καθηγητές, και παραμένουν τεμπέληδες, αδαείς και ακαμάτηδες.
           Κι ωστόσο είναι πολύ περήφανοι για τον εαυτό τους και λένε: "Εγώ πήγα στο καλύτερο πανεπιστήμιο κι είχα τους καλύτερους δασκάλους", όπως άλλοι λένε "εγώ έχω τη μία και μοναδική αληθινή θρησκεία και τον μοναδικό γνήσιο διδάσκαλο". Μα ο τρόπος ζωής τους και το ύψος στο οποίο έχει φτάσει η ψυχή τους, δικαιολογεί μια τέτοια περηφάνια;

           Γράφεις:
           «.....δεν παίρνω απάντηση ξεκάθαρη στο ερώτημα μου.»
           Το ερώτημά σου ήταν μήπως, εφόσον ο Παρτί είδε κάποιους αγγέλους που γίνονται ως τέτοιοι δεκτοί από τον χριστιανισμό, χωρίς να ανήκουν αυτοί στην κουλτούρα του ή να τους επιλέξει ο ίδιος, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Χριστό. Το σχόλιο που σου ζήτησα να διαβάσεις λέει:

           « Σε άλλη συνέντευξη ο Ραζίβ Παρτί πιθανολογεί πως του παρουσιάστηκαν αυτοί επειδή, έχοντας πάει να ζήσει στην Αμερική λίγα χρόνια νωρίτερα, συνδέθηκε καρμικά με τους αγγέλους που σχετίζονται με ένα πληθυσμό που είναι σε μεγάλο βαθμό χριστιανικός. Πάντως, αυτά δεν είναι διαμερίσματα που χωρίζονται στεγανά το ένα από το άλλο. Στην Ινδία θα βρεις ανθρώπους που βλέπουν το Χριστό, και στην Ευρώπη θα βρεις ανθρώπους που βλέπουν ινδουιστικές θεές και θεούς. Από πλευράς στατιστικής, όμως, οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται στην Άλλη Πλευρά (είτε ακόμα ζωντανοί είτε πεθαμένοι), βλέπουν οντότητες που σχετίζονται περισσότερο με την κουλτούρα τους, είτε γνωρίζουν τις συγκεκριμένες οντότητες είτε όχι. Βέβαια, εξαρτάται πάντα και ποια πνευματική παράδοση επιλέγει κανείς.»

           Το σχόλιο δεν λέει ότι κάθε φορά που βλέπεις κάποιον που δεν ανήκει στην κουλτούρα σου είναι επειδή τον έχεις επιλέξει. Λοιπόν ο Παρτί είδε κάποιους που δεν ανήκουν στην κουλτούρα του και δεν τους είχε επιλέξει. Γιατί τους είδε; Τον αναφέρω να πιθανολογεί πως του παρουσιάστηκαν επειδή είχε πάει να ζήσει στην Αμερική, που είναι ως επί το πλείστον χριστιανική.
           Αυτό απαντά στο ερώτημά σου.
           Ταυτόχρονα, το γεγονός πως κάποιος Ινδός είδε κάτι που ανήκει στον χριστιανισμό, δεν οδηγεί λογικά στο συμπέρασμα πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Χριστό, εφόσον δεν συμβαίνει το ίδιο με όλους τους Ινδούς (ή άλλους). Σχολιάζω πως «στατιστικά» οι περισσότεροι βλέπουν ό,τι ανήκει στην κουλτούρα τους, μα όχι όλοι. Ο Παρτί ανήκει στη μειονότητα αυτών που είδαν κάτι που δεν ανήκει στην κουλτούρα τους.
           Επίσης, το ότι είδε τον Μιχαήλ και τον Ραφαήλ, οι οποίοι γίνονται δεκτοί από τον χριστιανισμό, δεν οδηγεί λογικά στο συμπέρασμα πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Χριστό επειδή, πρώτον, δεν είδε τον Χριστό, και δεύτερον, οι εν λόγω άγγελοι είναι δεκτοί ως τέτοιοι και από άλλες θρησκείες, όπως τον Ιουδαϊσμό και το Ισλάμ.
           Ως προς αυτό το τελευταίο μπορείς να δεις σχετικά στοιχεία στη Wikipedia εδώ:
           https://en.wikipedia.org/wiki/Raphael_(archangel)  (Ραφαήλ)
           https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_(archangel)  (Μιχαήλ)

           Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που νιώθω ότι πρέπει να σχολιάσω, δηλαδή η ψευδής παρουσίαση του ινδουισμού από το χριστιανικό κείμενο που μου περιγράφεις. Ο ινδουισμός δεν περιστρέφεται γύρω από εμπειρίες θεών, χρωμάτων και φώτων, μα γύρω από την εμπειρία της ανάληψης στον Ουρανό. Αυτό με όρους ινδουισμού αποκαλείται «αφύπνιση των τσάκρα (ενεργειακών κέντρων)». Η ανάληψη στον Ουρανό είναι ταυτόσημη με την ένωση με τον Θεό και την αγιοποίηση της ψυχής, με την αιώνια ζωή, και άρα ο ινδουισμός δεν διαφέρει σ' αυτό (στην αντίληψη του σκοπού της ύπαρξής μας) από τον χριστιανισμό.

           Κείμενα με σκοπό τον προσηλυτισμό διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Αν οι χριστιανοί αυτοί «επιμορφωτές» σας ήθελαν πραγματικά να σας πληροφορήσουν, γιατί να μην σας παρουσιάσουν έναν χριστιανό σε ντιμπέιτ με έναν ινδουιστή; Δηλαδή έναν που υποστηρίζει τον χριστιανισμό και έναν που υποστηρίζει τον ινδουισμό. Γιατί σας παρουσιάζουν πάντα ανθρώπους που κάποτε υποστήριζαν τον ινδουισμό αλλά τώρα υποστηρίζουν τον χριστιανισμό;
           Είναι ο στόχος τους η αντικειμενική πληροφόρησή σας, ή κάτι άλλο;

           Ως προς τις καφετζούδες που έβλεπαν Χριστό και Παναγία, τι σχέση έχει αυτό με τον ινδουισμό; Το ότι οι χριστιανοί προσηλυτιστές παρουσιάζουν (παραπλανητικά) τους ινδουιστές ως καφετζούδες;

           Από όπου και να πιάσεις τα προσηλυτιστικά κείμενα, βρωμάνε από ατιμία, όπως το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Ποιο είναι εδώ το κεφάλι, η βασική, αρχική ιδέα;
           Ότι «εμείς είμαστε άγιοι, οι άλλοι αμαρτωλοί», «εμείς έχουμε τη μία και μοναδική αληθινή θρησκεία, οι άλλοι αυταπατώνται». Τέτοιες τάσεις αποκαλύπτονται στην κενότητα και την παραδοπιστία τους μόνο με ουσιαστική θρησκειολογική μόρφωση, κι όχι με ιστορίες του κυρίου Μαζαράτζα τάδε, που λατρευόταν ως γκουρού από τους άσχετους και αδαείς ειδωλολάτρες μέχρι που αντιλήφθηκε την αμαρτωλότητά του και αλλαξοπίστησε.

           Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια ο χριστιανισμός αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως «εγώ αντί οι άλλοι», αντί ως «και εγώ και οι άλλοι». Αυτό είναι το πρόβλημά του, το οποίο μετέτρεψε σε παγκόσμιο πρόβλημα με την επιθετικότητά του.

           Γιατί βέβαια είναι με τα λεφτά και τη δύναμη των όπλων που προσηλυτίζονται οι πληθυσμοί, κι όχι με «τη δύναμη του Ευαγγελίου».

           «Ήμουν πολύ υπερήφανος γι’ αυτές τις πολλές εμπειρίες που είχα, επειδή για τον Ινδουιστή όσο περισσότερα βιώνεις πνευματικά, τόσο θεϊκότερος νομίζεις ότι είσαι. Για τον Ινδουιστή το εμπειρικό είναι υψίστης σημασία.»
           Είναι θαυμάσιο να έρθεις σε επαφή με θεούς, όμως το ερώτημα είναι αν η δική τους αιώνια ζωή, το δικό τους αθάνατο πνεύμα, θα περάσει σε σένα. Αυτό είναι η επιδίωξη του ινδουιστή, κι όχι απλά να «συγχρωτίζεται» με αθάνατα πνεύματα ενώ ο ίδιος παραμένει θνητός.

           «Ο σκοπός του πατέρα μου, για παράδειγμα, λεγόταν moksa, που σημαίνει απελευθέρωση από το χρόνο, το χώρο και τα στοιχεία, που σημαίνει επίσης αυτοπραγμάτωση ή θεοπραγμάτωση. Αυτό σημαίνει ότι ο πατέρας μου θα έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να βρει τον αληθινό "εαυτό", και να ανακαλύψει ότι ο πραγματικός "εαυτός" είναι Θεός.»
           Στον ινδουισμό ο πραγματικός εαυτός δεν ταυτίζεται με το εγώ. Το εγώ σου είναι η αίσθηση που έχεις πως είσαι οτιδήποτε άλλο από πνεύμα. Πνεύμα είναι η ψυχή του Θεού. Έχεις δει την ζωγραφιά του Μιχαήλ Αγγέλου που δείχνει τον Θεό να αγγίζει τον Αδάμ και να του περνά τη ζωοποιό πνοή; Τούτο είναι το πνεύμα. Αυτό που βγαίνει κατευθείαν από τον Θεό, αυτό που αποτελεί την ψυχή και την ζωή του Θεού, αυτό είσαι στην πραγματικότητα, αυτό είναι η ζωή σου, αυτό σου εμφυσά ο Θεός, αν είσαι ανοιχτός σε Αυτόν.
           Όμως δεν είσαι ανοιχτός σε Αυτόν. Γιατί; Διότι ταυτίζεσαι με την περιορισμένη σου προσωπικότητα, το «εγώ». Λοιπόν η μάχη του ινδουιστή είναι να αρνηθεί την ταύτιση με το εγώ και να ταυτιστεί με την πνοή του Θεού, με το δώρο του Θεού σε αυτόν, με το Άγιο Πνεύμα, που γίνεται τότε ο πραγματικός, αιώνιος εαυτός του.
           Η θεοποίησή του λέγεται από τους χριστιανούς «αγιοποίηση». Σημαίνει ότι είσαι «έν-θεος», ότι υπάρχει μέσα σου ζωντανό «άγιο πνεύμα». Δεν σημαίνει ότι ο περιορισμένος εαυτός σου είναι το αντικείμενο της πνευματικής σου αναζήτησης.
           Το να παρουσιάζεις τον ένθεο, άγιο εαυτό που ο ινδουιστής επιζητά, ως περιορισμένο εγωικό εαυτό αποτελεί διαστρέβλωση του ινδουιστικού μηνύματος.
           Μα θα μου πεις: «Όμως ο άγιος δεν λέει ότι είναι ο Θεός, αυτό είναι ιεροσυλία. Ο άγιος λέει ότι έχει έρθει μέσα του το άγιο πνεύμα».
           Κι όταν έρχεται μέσα σου το άγιο πνεύμα, ποια διαφορά έχεις από το Θεό; Στον βαθμό που το Άγιο Πνεύμα σε πληροί, δεν έχεις καμία διαφορά. Στο βαθμό που δεν σε πληροί, φυσικά διαφέρεις.

           Ξεκάθαρα πράγματα, καμιά «εγωιστική πλάνη» σε αυτά. Ψάχνουμε τον εαυτό που είναι ο θεϊκός, δηλαδή ψάχνουμε το Άγιο Πνεύμα μέσα μας. Το Πνεύμα αυτό είναι ελεύθερο από τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου και των πέντε στοιχείων (χώμα, νερό, αέρας κλπ), και γι' αυτό έχει μια ουσιαστική και ποιοτική διαφορά από τον γήινο εαυτό σου, την προσωπικότητα, το σώμα και το νου σου.
           Αυτός είναι ο στόχος όλων των θρησκειών, να μας κάνουν έν-θεους, να βάλουν τον Θεό ή το Πνεύμα μέσα μας. Ο πραγματικός μας εαυτός λοιπόν θεωρείται αυτός που πληροίται απ' το Πνεύμα (όσο περισσότερο πληροίται, τόσο πραγματικότερος είναι) κι όχι ο περιορισμένος εαυτός που βιώνουμε τώρα.
           Ή μήπως είναι ο εαυτός ενός χριστιανού αγίου ο ίδιος με τον εαυτό του κοινού ανθρώπου;
           Και ποια η διαφορά τους, αν όχι ένα συμβάν μετατροπής του εαυτού του αγίου σε πνεύμα;
           Και πού συνέβη αυτή η μετατροπή, αν όχι κάπου μέσα στο σώμα και/ή την ψυχή του αγίου;
           Και δεν είναι αυτό μια μεταμόρφωση από έναν ψευδή, έκπτωτο εαυτό σε έναν αληθινό, γνήσιο και βαθύ εαυτό;
           Και γιατί είπε ο Χριστός ότι βαθειά στην καρδιά μας βρίσκεται ο Θεός;
Ο Θεός είναι μέρος του εαυτού μας, είναι ο βαθύτερος εαυτός μας, είναι η βαθύτερη, πνευματική πηγή μας, την οποία αγνοούμε καθώς παρασυρόμαστε από τα φαινόμενα του κόσμου.
           Το να πεις ότι ο Θεός είναι ο πραγματικός εαυτός σου είναι η δήλωση πως ο βαθύτερος εαυτός σου είναι αυτή η αιώνια πηγή και όχι η φαντασμαγορία των παροδικών μορφών.
           Είσαι ένα μικρό παγάκι που προέρχεται από ένα άπειρο χείμαρρο. Ανεβάζεις τη θερμοκρασία για να γυρίσεις πίσω στην πηγή, να ξαναγίνεις χείμαρρος, να ξαναβιώσεις τη θεϊκή πηγή σου,
           η οποία είναι βέβαια πηγή κι όλου του κόσμου, εφόσον όλα προέρχονται απ' τον Θεό.
           Ωστόσο, το ότι ο χείμαρρος έγινε παγάκι δεν σημαίνει ότι ο χείμαρρος «έφτιαξε» το παγάκι. Ο Θεός δεν έφτιαξε τα μεγάλα δόντια της τίγρης που με σκοτώνει, ωστόσο, αν η τίγρη μπορούσε να βρει την ενσυναίσθηση βαθειά μες στην καρδιά της, θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να με σκοτώσει, διότι θα έβλεπε την οικουμενικότητα που είναι το βαθύτερο υπόβαθρο όλων μας, αυτό που μας συνδέει μες στην αγιότητα και τη θεία απεραντοσύνη.
          Κάνοντάς το αυτό, θα είχε ξεπεράσει τον εαυτό της τίγρης, και θα είχε αφομοιωθεί από τον εαυτό του Θεού, από τη δική του απεραντοσύνη, αγιότητα και αγνότητα.
          Αυτό επιχειρεί να κάνει ο ινδουιστής. Από τιγράνθρωπος να γίνει θεάνθρωπος, από (σε χριστιανική γλώσσα) "άνθρωπος του κόσμου" να γίνει "άνθρωπος του Θεού" – ένας θείος, άγιος άνθρωπος, που πληροίται από το Άγιο Πνεύμα και το βιώνει μέσα του.
         Ένας άνθρωπος ταυτισμένος με την απεραντοσύνη και όχι με τον παροδικό, θνητό, ηδονοθηρικό, πεπλανημένο, "έκπτωτο" εαυτό.
         Γι' αυτό κι ο πατέρας του Ravi Mahara ζούσε όπως έπρεπε να ζει, ζούσε με τρόπο που ενίσχυε την ταύτισή του με τον απόλυτο εαυτό, αντί με τον ηδονοθηρικό, πεπλανημένο και έκπτωτο.
         Κι αυτό δεν το 'κανε προς χάριν του εγώ του, μα προς χάριν της τελειοποίησης της ψυχής του, ακριβώς όπως αποστρέφεται ομοίως τις «επίγειες πλάνες» κι αποσκοπεί στην τελειοποίησή του ο πραγματικός χριστιανός.

         Λαμπρινή
         Αγαπητέ Κίμων πραγματικά μου είσαι πολύ συμπαθής ως προς το έργο που κάνεις κι ως προς την επικοινωνία σου μαζί μας, αλλά δεν μπορώ να μην έχω τις ενστάσεις μου σε πολλές αναφορές σου. Καταρχήν μπερδεύεις τον κλήρο της εκκλησίας που αποτελείται από ανθρώπους που οι περισσότεροι το έχουν επάγγελμα με την πραγματική πνευματική υπόσταση του χριστιανισμού. Όταν μιλάμε για τον χριστιανισμό θα πρέπει να εστιάζουμε στην πνευματική ζωή των ασκητών, των παλαιών και των τωρινών… στις ερήμους… στους στύλους… στο Άγιο Όρος κλπ. Και θα σου φέρω παράδειγμα τον Άγιο Παΐσιο που κοιμήθηκε πρόσφατα και είχε την δόξα να συνομιλήσει με την Παναγία, την Αγία Ευφημία. ...και ήταν τόσο απλός και ανθρώπινος ως προς την ζωή του και την συμπεριφορά του απέναντι σε κάθε άνθρωπο είτε ήταν πιστός, είτε άπιστος, είτε άθεος. ..σε αντίθεση με τις περισσότερες γνωστές θρησκείες όπου οι καθοδηγητές είναι αυστηροί και απρόσιτοι.
         Δεύτερον θέλω να πω ότι ιστορικά ο Χριστός και η Παναγία είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ποιας άλλης θρησκείας ο Θεός της πέρασε αυτά τα βασανιστήρια. ..θανατώθηκε. ..αναστήθηκε κι αναλήφθηκε. ....; Υπάρχει θεός σε άλλη θρησκεία που η ιστορία με αποδείξεις να έχει καταγράψει?
         Δέχομαι ότι η Αγία Γραφή είναι ελλιπής... δεν έχει την σωστή μετάφραση... υπάρχουν εδάφια που μπορεί να προστέθηκαν με ανθρώπινο σκεφτικό.... και αναφέρομαι στην Καινή Διαθήκη όπου καταγράφεται ο λόγος και οι διδαχές του Χριστού... Αλλά μελετώντας το αυθεντικό κείμενο και τα απόκρυφα ευαγγέλια χωρίς μετάφραση βλέπεις ότι επαληθεύεται ο λόγος Του και το έργο Του. Υπάρχουν θρησκείες άλλων φυλών που ο αρχηγός τους ίπταται. ..αναλήπτεται....ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι έργο σκοτεινών δυνάμεων. ..τον Χριστό τον συναντούν κι άνθρωποι άλλων θρησκειών, δεν έχω ακούσει όμως κάποιος ασκητής, κάποιος πνευματικός χριστιανός να έχει συνάντηση με θεό άλλης θρησκείας, .....αν υπάρχει κάποιο βίντεο επ' αυτού θα ήθελα να μου το συστήσεις. Όσο για την νέα τάξη πραγμάτων, την νέα εποχή. ..δυστυχώς οδεύουμε στην παγκοσμιοποίηση που έχει προβλέψει η αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη.
         Ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να διατυπώσω τις απόψεις μου.

         Κίμων
         Γράφεις:
         " Όταν μιλάμε για τον χριστιανισμό θα πρέπει να εστιάζουμε στην πνευματική ζωή των ασκητών, των παλαιών και των τωρινών… στις ερήμους… στους στύλους… στο Άγιο Όρος κλπ."
         Όμως η ασκητική ζωή δεν υπονοεί την απόρριψη των άλλων θρησκειών.
         Ευλογημένοι όσοι ασκήτεψαν. Όμως ασκητεύουν άνθρωποι κάθε θρησκείας. Συνεπάγεται αυτό πως οι άλλες θρησκείες (ποιες άλλες;) είναι άκυρες;

         " Και θα σου φέρω παράδειγμα τον Άγιο Παΐσιο που κοιμήθηκε πρόσφατα και είχε την δόξα να συνομιλήσει με την Παναγία, την Αγία Ευφημία. ...και ήταν τόσο απλός και ανθρώπινος ως προς την ζωή του και την συμπεριφορά του απέναντι σε κάθε άνθρωπο είτε ήταν πιστός, είτε άπιστος, είτε άθεος. ..σε αντίθεση με τις περισσότερες γνωστές θρησκείες όπου οι καθοδηγητές είναι αυστηροί και απρόσιτοι."
         Καταρχήν ο Παΐσιος δεν ήταν προσιτός. Ήταν μοναχός. Ήταν απρόσιτος στο ήμισυ του πληθυσμού, στις γυναίκες, και απ' εκεί και πέρα διέθετε και κάποιο χρόνο στους προσκυνητές.
         Ήταν απλός και ανθρώπινος προς όλους; Αυτό είναι θαυμάσιο και μπράβο του. Όμως τι σε κάνει να πιστεύεις πως άλλοι καθοδηγητές είναι αυστηροί και απρόσιτοι; Αυτό δεν είναι αναγκαστικά έτσι, κι επίσης δεν είναι αναγκαστικά κακό. Εννοώ, ο πνευματικός μου δάσκαλος ήταν όντως αυστηρός και απρόσιτος. Όμως σε επισκεπτόταν στον ύπνο σου, αν είχες πίστη, και με αυτό τον τρόπο σε ευλογούσε. Ό,τι δεν λάμβανες από αυτόν στην υλική ζωή το λάμβανες όταν σε τραβούσε στον Ουρανό.

         " Δεύτερον θέλω να πω ότι ιστορικά ο Χριστός και η Παναγία είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ποιας άλλης θρησκείας ο Θεός της πέρασε αυτά τα βασανιστήρια. ..θανατώθηκε. ..αναστήθηκε κι αναλήφθηκε. ....; Υπάρχει θεός σε άλλη θρησκεία που η ιστορία με αποδείξεις να έχει καταγράψει?"
         Ποιες είναι οι αποδείξεις ότι ο Χριστός αναλήφθηκε;
         Το ότι έζησε δεν είναι απόδειξη για τίποτα. Για το διδάσκαλό μου υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις για το ότι έζησε από ό,τι υπάρχουν για τον Χριστό. Ας πούμε, μπορείς να τον δεις σε βίντεο. Αποδεικνύει αυτό ότι μπορεί να σε πάρει στον Ουρανό; Όχι. Η μεσσιανική του ιδιότητα δεν αποδεικνύεται από τα τεκμήρια της απλής σωματικής του ύπαρξης.
         Λοιπόν πώς αποδεικνύεται ότι ο Χριστός μπορεί να σε πάρει στον Ουρανό (άρα είναι Μεσσίας); Γιατί κάποιοι άνθρωποι το έχουν βιώσει. Το ίδιο και σε σχέση με τον δικό μου διδάσκαλο, και τόσους άλλους. Πώς αποδεικνύεται ότι ο Χριστός είναι καλύτερος διδάσκαλος από τον δικό μου; Μπορείς να το αποδείξεις με βάση τη σταύρωσή του; Γιατί; Οι Ρωμαίοι είχαν σταυρώσει αναρίθμητους ανθρώπους. Ποιος κανόνας λέει πως αν είσαι διδάσκαλος και σταυρωθείς, τότε είσαι ο καλύτερος διδάσκαλος;
         Πόσο μάλλον ο μόνος αληθινός διδάσκαλος;
         Αν είναι να μιλήσουμε για την ίδια τη σκληραγωγία, δεν νομίζω πως ο Χριστός υπέστη την μεγαλύτερη σκληραγωγία όλων των δασκάλων. Για τρεις μέρες είχε ένα μαρτυρικό θάνατο. Άλλοι ζουν μια ολόκληρη ζωή μαρτυρικά. Ο δικός μου διδάσκαλος έζησε για πολλά χρόνια ανάμεσα σε φωτιές που καίγανε. Τέσσερις φωτιές γύρω του κι από πάνω ο ινδικός ήλιος. Η θερμοκρασία πήγαινε στους ενενήντα. Είναι αυτό μικρότερο μαρτύριο από το να σταυρώνεσαι για τρεις μέρες;
         Ακόμα κι αν μπορούσαμε να αποδείξουμε ή να ξέρουμε πως το να σταυρώνεσαι ήταν μαρτυρικότερο, δεν σημαίνει ότι είναι ο καλύτερος διδάσκαλος ή Μεσσίας.
         Πόσο μάλλον ο μόνος αληθινός!

         Και, αλήθεια, μήπως ο ίδιος ο Χριστός δεν λέει, στην Καινή Διαθήκη, πως οι Ιουδαίοι είχαν το συνήθειο να σκοτώνουν τους προφήτες τους;
         Αυτή τη στιγμή πόσα μέλη θρησκευτικών οργανώσεων υποβάλλονται σε μαρτύρια στην Κίνα;
         Πρέπει κανείς να το ψάξει για να δει πόσοι ήταν οι Μεσσίες-προφήτες κλπ. που σταυρώθηκαν, μα, όπως εξήγησα, αυτό δεν σημαίνει τίποτα άλλο από αυτό.
         Μην ξεχνάς πόσοι φονιάδες περνούν από την ηλεκτρική καρέκλα ή εκτελούνται. Άγιασαν επειδή πέθαναν μαρτυρικά;

         Δεν είναι έτσι που γνωρίζουμε τη θεϊκότητα του Χριστού, δηλαδή μέσω ενός μαρτυρικού θανάτου που άλλωστε είχαν και τόσοι άλλοι. Την γνωρίζουμε επειδή τον βλέπουμε στον Ουρανό.
         Όμως δεν βλέπουμε μόνο αυτόν στον Ουρανό.
         Και ποιο το νόημα να θέλουμε να πούμε πως «αυτός είναι ο καλύτερος», πόσο μάλλον ότι είναι ο «μοναδικός»;
         Εμένα δεν με νοιάζει αν ο Χριστός είναι καλύτερος διδάσκαλος από τον δικό μου. Με νοιάζει ότι ένας διδάσκαλος με ανέβασε πιο κοντά στον Ουρανό – μου άλλαξε επίπεδο.
         Αυτό με νοιάζει και μόνο αυτό έχει νόημα να με νοιάζει.
         Μήπως είναι μαθητές μου, αυτοί οι δύο διδάσκαλοι, και σκέπτομαι πώς να τους βαθμολογήσω;

         «Δέχομαι ότι η Αγία Γραφή είναι ελλιπής... δεν έχει την σωστή μετάφραση... υπάρχουν εδάφια που μπορεί να προστέθηκαν με ανθρώπινο σκεφτικό.... και αναφέρομαι στην Καινή Διαθήκη όπου καταγράφεται ο λόγος και οι διδαχές του Χριστού... Αλλά μελετώντας το αυθεντικό κείμενο και τα απόκρυφα ευαγγέλια χωρίς μετάφραση βλέπεις ότι επαληθεύεται ο λόγος Του και το έργο Του.»
         Ο κόσμος είναι γεμάτος από θρησκευτικά βιβλία, που περιγράφουν πράματα και θάματα. Είναι αυτά "απόδειξη" για οτιδήποτε;
         Αν σε εμπνέουν, αυτό είναι θαυμάσιο. Μα δεν υποχρεούνται όλοι να εμπνέονται από το δικό σου βιβλίο, έτσι δεν είναι;
         Προσωπικά εμπνέομαι από την Καινή Διαθήκη, ειδικά από τα Ευαγγέλια, και λιγότερο από τις Επιστολές του Παύλου.
         Αλλά εμπνέομαι και από πολλά άλλα βιβλία.
         Ακόμα κι αν τα Ευαγγέλια ήταν τα πιο εμπνευστικά από όλα τα βιβλία, αυτό δεν ακυρώνει τα άλλα!

         «Υπάρχουν θρησκείες άλλων φυλών που ο αρχηγός τους ίπταται... αναλήπτεται.... ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι έργο σκοτεινών δυνάμεων.»
         Για τον Χριστό πώς ξέρεις ότι δεν ήταν όχημα σκοτεινών δυνάμεων; Στο κάτω-κάτω, έχουν γίνει αμέτρητοι φόνοι στο όνομά του, έτσι δεν είναι;

         " τον Χριστό τον συναντούν κι άνθρωποι άλλων θρησκειών, δεν έχω ακούσει όμως κάποιος ασκητής, κάποιος πνευματικός χριστιανός να έχει συνάντηση με θεό άλλης θρησκείας, .....αν υπάρχει κάποιο βίντεο επ' αυτού θα ήθελα να μου το συστήσεις."
         Στο βιβλίο του "Οι Γκουρού, ο Νέος και ο Γέροντας Παΐσιος" ο Φαρασιώτης περιγράφει πως είχε πάει στο άσραμ ενός Ινδού γκουρού στην Ινδία και εκείνος του εμφανίστηκε στον ύπνο του με το φωτεινό του σώμα.
         Αλλά θα ρωτήσω το εξής: Γνωρίζουμε ότι οι Ινδοί γκουρού εμφανίζονται στον ύπνο των ανθρώπων, ακριβώς όπως το κάνουν και οι χριστιανοί άγιοι ή ο Χριστός. Αν υποθέσουμε πως δεν εμφανίζονται στον ύπνο ανθρώπων που έχουν διαλέξει τον χριστιανισμό ως θρησκεία τους και ασκητεύουν κάπου, τι σημαίνει αυτό; Τι συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε απ' το ότι δεν ασχολούνται με αυτούς;
         Όταν έχεις κάνει μια επιλογή, και κάνεις πνευματικές προσπάθειες στο πλαίσιο αυτής της επιλογής, γιατί να έρθει ο γκουρού να μπερδεύεται στα πόδια σου; Ακολουθείς το δρόμο σου και καλά κάνεις.

         Ακόμα κι αν ερχόταν, θα άλλαζε τίποτα; Δεν θα του έδινες σημασία, ή θα έδινες μια αρνητική ερμηνεία στον ερχομό του – ακριβώς όπως κάνει κι ο προκατειλημμένος Φαρασιώτης με το όραμα του προαναφερόμενου γκουρού.

         " Όσο για την νέα τάξη πραγμάτων, την νέα εποχή. ..δυστυχώς οδεύουμε στην παγκοσμιοποίηση που έχει προβλέψει η αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη. "
         Άλλο Νέα Τάξη Πραγμάτων άλλο Νέα Εποχή. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι μια πολιτική επιδίωξη. Η Νέα Εποχή είναι η απελευθέρωση στην δυτική κοινωνία περισσότερων (από το ένα, τον χριστιανισμό) θρησκευτικών και φιλοσοφικών συστημάτων.
         Το να ισχυριστείς πως ο διδάσκαλός μου, ή και ο οποιοσδήποτε ινδουιστής ή βουδιστής διδάσκαλος, θέλει να γίνει κοσμοκράτορας, είναι γελοίο.
         Πού είναι οι αποδείξεις;
         Ακόμα κι αν μπορούσες να το αποδείξεις, πού είναι τα στοιχεία πως το κάνει αυτό ενώ είναι η ενσάρκωση του Διαβόλου;
         Και καταφεύγεις σε ένα βιβλίο, την Αποκάλυψη, το οποίο αρχικά δεν ήθελαν καν οι πρώτοι εκκλησιαστικοί αρχηγοί να μπει στον Κανόνα, που περιγράφει συμβολικά οράματα που μπορούν να ερμηνευτούν με οποιονδήποτε τρόπο, για να υποστηρίξεις ότι ο κόσμος μας είναι ο κόσμος που εννοούν αυτά τα οράματα: ένας κόσμος που τον έφτιαξε ο Χριστός και πάει να τον καπηλευτεί ο Αντίχριστος πριν ο Χριστός ξανάλθει στη Δευτέρα Παρουσία.

         Πού είναι οι αποδείξεις για αυτό το σκηνικό; Ερμηνείες συμβόλων δεν είναι αποδείξεις.
         Το απόγευμα, που θα ανοίξω το μαγαζί, έλα να σου δώσω δέκα ερμηνείες τη δεκάρα. Ή μπορεί να σου κάνω κι έκπτωση.
         Έχω τόσες πολλές, τι να τις κάνω;…

         " Ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να διατυπώσω τις απόψεις μου. "
         Το κάνεις με μεγάλο πνευματικό κόστος όμως. Σε εμένα, που προωθώ την ινδουιστική φιλοσοφία, θα έπρεπε να πεις: «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά».
         Γιατί δεν το λες; Αφού, έτσι κι αλλιώς, το ξέρεις, ελπίδα προσηλυτισμού δεν υπάρχει. Η ψυχή μου ήδη εγκαταλείπεται στα βάθη

         από όπου δεν πρόκειται να βγει στο φως ξανά.

         Λαμπρινή
         Ειλικρινά, δεν περίμενα τόση επιθετικότητα, βάση της φιλοσοφίας που εκπροσωπείς σε περίμενα πιο γαλήνιο, δεν ξέρω τι σ' εκνεύρισε τόσο πολύ. ....Το ύπαγε οπίσω μου σατανά. ..δεν θα το πω γιατί αν αντιλαμβανόμουν ότι η δουλειά που κάνεις είναι ορμώμενη από σκοτεινές δυνάμεις δεν θα είχα λόγο να την παρακολουθώ. ....Άργησα όμως ν' αντιληφθώ ότι ανακατεύεις όλες τις θρησκείες στα βίντεο που ανεβάζεις για να βάλεις κι εσύ ένα λιθαράκι στην πανθρησκεία που ετοιμάζουν η νέα τάξη και η παγκοσμιοποίηση. ...Σ' ευχαριστώ ήταν πολύ ωφέλιμη αυτή η συζήτηση και πολύ ενδυναμωτική στην πίστη του καθενός. ...

         Κίμων
         Γράφεις:
         «Υπάρχουν θρησκείες άλλων φυλών που ο αρχηγός τους ίπταται... αναλήπτεται.... ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι έργο σκοτεινών δυνάμεων. […] Όσο για την νέα τάξη πραγμάτων, την νέα εποχή... δυστυχώς οδεύουμε στην παγκοσμιοποίηση που έχει προβλέψει η αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη. »
         Το ότι οι θρησκείες «άλλων φυλών», δηλαδή οι άλλες θρησκείες, είναι «έργο σκοτεινών δυνάμεων», δηλαδή δαιμονικές, είναι μια ιδέα που από μόνη της είναι επιθετική. Πώς πιστεύεις ότι αισθάνομαι εγώ όταν πάνω να διδάξω γιόγκα σε γυμναστήριο της Αγίας Παρασκευής και μου λένε πως έλαβαν φαξ από το Αντιαιρετικό Τμήμα της Μητρόπολης Πειραιώς που λέει να μην επιτρέψουν στη δαιμονική γιόγκα να διδαχθεί στην επιχείρησή τους; Πώς πιστεύεις ότι αισθάνομαι όταν καλώ την πνευματική μου δασκάλα στο πανεπιστήμιο όπου φοιτώ, μαζεύονται τριακόσια άτομα να την ακούσουν (μετά από δική μου διαφήμιση) και έρχεται ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του πανεπιστημίου και λέει ότι αυτά είναι δαιμονικά πράγματα και δεν θα επιτρέψουμε την διάλεξη;
         Όταν σου γράφω πώς, εφόσον έχεις αυτή την ιδεολογία, κάθεσαι και μιλάς μαζί μου, ένα δαιμονικό, ένα αιρετικό, δεν εικοτολογώ σχετικά με τις πεποιθήσεις σου, τις βγάζω αποδεδειγμένα κατευθείαν από το χριστιανικό σας δόγμα. Το κάνω για να συνειδητοποιήσεις πως η ιδεολογία που πρεσβεύεις, που υποστηρίζεις συζητώντας μαζί μου, είναι όχημα επιθετικότητας και προκατάληψης προς άλλους. Είναι όχημα θρησκευτικών διωγμών, διωγμών αιρετικών, θρησκευτικών πολέμων, καψίματος φιλοσόφων κ.ο.κ.
         Γράφει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, βυζαντινολόγος ιστορικός, Πρύτανις στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στο βιβλίο της «Η πολιτική ιδεολογία της βυζαντινής αυτοκρατορίας» (εκδόσεις «Ψυχογιός» σελ. 17):

         «Πράγματι κατά τη βασιλεία του Θεοδοσίου ο χριστιανισμός γίνεται η θρησκεία του κράτους. Εναντίον των ειδωλολατρών [ελληνικών και άλλων πληθυσμών] εφαρμόσθηκαν μέτρα, που πήραν συχνά το χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε να σιγήσει, οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύτηκαν, τα ιερά λεηλατήθηκαν από τους χριστιανούς, οι ιερείς, όπως γράφει ο Λιβάνιος, υποχρεώθηκαν "να σιγήσουν ή να πεθάνουν"».

         Ομοίως ο ιστορικός Κυριάκος Σιμόπουλος στο βιβλίο του «Βασανιστήρια και Εξουσία» (σύνδεσμοι: εδώ και εδώ) :
         «Βασάνιζε η αυτοκρατορική εξουσία, βασάνιζε και η πατριαρχική. Με την ίδια αγριότητα. Οι βασανιστές του πατριαρχείου συναγωνίζονταν τους βασανιστές του παλατιού σε σκληρότητα και εφευρετικότητα.»

         Λοιπόν όταν κάποιος σού υποδεικνύει πως η φιλοσοφία σας είναι επιθετική και καταστροφική για τους «άλλους», επειδή τους απεικονίζει ως δαίμονες και κακούς, δεν νομίζω πως η σωστή απάντηση είναι να πεις πως είμαι επιθετικός. Χρειάζεται να αναλάβεις ευθύνη για τα λόγια σου, για την ιδεολογία που πρεσβεύεις, και να την υποστηρίξεις – ή αλλιώς να δεχτείς πως η επιθετικότητα αυτή δεν δικαιολογείται, καθότι η δαιμονικότητά μας δεν μπορεί να τεκμηριωθεί, και να αποκηρύξεις την ιδεολογία.
         Μιλώ παράλογα;
         Δεν θα ήταν αυτό σωστότερο από το να προσβάλλεσαι που προβάλλω την επιθετικότητα αυτής της ιδεολογίας – της ιδεολογίας που σε κάνει να μου λες πως οι άλλες θρησκείες είναι δαιμονικές, πως κάνουν «κόλπα» που προέρχονται από τον Σατανά, και πως σχεδιάζουν να προκαλέσουν μια παγκόσμια δικτατορία υπό τη δική του ηγεσία;
         Πιστεύεις πως θα έπρεπε να μπορείς να πεις αυτά για «εμάς» χωρίς να δεχτείς κριτική;
         Αν δεν αντιλαμβάνεσαι τι είδους ιδεολογία φέρεις, τότε τα σχόλιά μου θα έπρεπε να στο υποδείξουν: γιατί τα πολεμάς; Επειδή είπα πώς εσύ, μια χριστιανή που πιστεύει ότι οι «άλλοι» είναι δαίμονες, μιλάς με μένα δίχως την πιθανότητα προσηλυτισμού;
         Σέβονται οι χριστιανοί τις πεποιθήσεις οποιουδήποτε «αλλόθρησκου» σε πλαίσιο άλλο από τον προσηλυτισμό; Θεωρείτε ότι μπορείτε να μάθετε οτιδήποτε από εμάς, μας θεωρείτε ίσους; Ή μας βλέπετε, όπως λες κι εσύ, ως μια απειλή;
         «Άργησα όμως ν' αντιληφθώ ότι ανακατεύεις όλες τις θρησκείες στα βίντεο που ανεβάζεις για να βάλεις κι εσύ ένα λιθαράκι στην πανθρησκεία που ετοιμάζουν η νέα τάξη και η παγκοσμιοποίηση. ...»
         Δηλαδή να συμβάλω κι εγώ στην πανθρησκεία που ετοιμάζει δαιμονική δικτατορία, όπως κι όλος μου ο «κύκλος» των ινδουιστών διδασκάλων.
         Δεν είναι αυτό προκατάληψη κι επιθετικότητα; Και θέλεις να περνάς στο αλώβητο, δίχως κριτική;

         Αν έχεις δίκιο, δείξε μου ότι έχω άδικο. Αλλιώς, όταν δείχνω την επιθετικότητα και την αδικία της ιδεολογίας σας αυτής, γιατί δεν μ' αφήνεις να το εκφράσω και θίγεσαι;
         Πού κάνω λάθος; Δεν έχει ο χριστιανισμός κυλήσει τον κόσμο στο αίμα με αυτή την ιδεολογία, την ιδεολογία «εγώ έχω τον αληθινό Θεό κι εσύ είσαι δαίμονας», την ιδεολογία για τη δαιμονικότητα των «άλλων» λαών ή φυλών;
         Η ίδια η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι τίποτα άλλο από την εξιστόρηση του αιματοκυλίσματος στο οποίο υπέβαλαν οι Εβραίοι, που πίστευαν στον ένα και μοναδικό αληθινό Θεό, τους γείτονές τους στην περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης.
         Δήθεν επειδή την γη στην οποία ζούσαν οι άλλοι ήθελε ο Θεός να τη δώσει σε αυτούς.
         Και δεν τους βόηθησε ο Θεός π.χ. να ρίξουν τα τείχη της Ιεριχούς και να αιματοκυλήσουν, με δικές του διαταγές, τους πάντες εκεί;
         Είναι έτσι ή όχι;
         Λέω πράγματα που δεν θα έπρεπε να λέω;
         Γιατί;

         Αυτό που κάνω στο διαδίκτυο είναι η προώθηση της πραγματικής πνευματικότητας, που δεν αφορά το να κρίνεις τις άλλες θρησκείες και να τους προσηλυτίζεις στο δόγμα σου. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει.
         Πώς έκαναν οι αβρααμικές θρησκείες (ισλάμ, χριστιανισμός και ιουδαϊσμός) την πνευματικότητα θέμα σύγκρουσης ατόμων και λαών; Γιατί συνεχίζουμε να έχουμε αυτή τη νοοτροπία;

         Λόγω πλύσης εγκεφάλου.

         «Και ο Ιαχωβάς είπε στον Ιησού του Ναυή: "Να, παρέδωσα στο χέρι σου την Ιεριχώ"» (Ιησούς του Ναυή 6:2) «Και κατέκαψαν την πόλη με φωτιά, και όλα όσα ήσαν σ’ αυτή• μόνον το ασήμι και το χρυσάφι, και τα χάλκινα σκεύη και τα σιδερένια, τα έδωσαν στο θησαυροφυλάκιο του οίκου τού Κυρίου.» (στ. 24) «Και εξολόθρευσαν με μάχαιρα όλους όσους ήσαν μέσα στην πόλη, άνδρες και γυναίκες, νέους και γέροντες, και βόδια, και πρόβατα, και γαϊδούρια.» (στ. 21) «Και στον επόμενο χρόνο […] ο Ιωάβ […] πολιόρκησε τη Ραββά […] και την κατέστρεψε. Και ο Δαβίδ […] έβγαλε από την πόλη λάφυρα, υπερβολικά πολλά. Και τον λαό, που ήταν μέσα σ’ αυτή τον έβγαλε έξω, και τους έκοψε με πριόνια και με σιδερένια τριβόλια και με πελέκεις. Και ο Δαβίδ έκανε έτσι σε όλες τις πόλεις των Αμμωνιτών.» (Α΄ Χρονικών 20: 1-3)

         «Αν ο αδελφός σου, ο γιος τής μητέρας σου ή ο γιος σου ή η θυγατέρα σου ή η γυναίκα τού κόρφου σου ή ο φίλος σου, που [είναι] όπως η ψυχή σου, σε παρακινήσει κρυφά, λέγοντας: Ας πάμε, και ας λατρεύσουμε άλλους θεούς, που δεν γνώρισες ούτε εσύ ούτε οι πατέρες σου, (6) […] δεν θα συγκατανεύσεις σ’ αυτόν ούτε θα στρέψεις σ’ αυτόν την ακοή σου ούτε θα τον λυπηθεί το μάτι σου ούτε θα τον σπλαχνιστείς ούτε θα τον κρύψεις• αλλά θα τον θανατώσεις, οπωσδήποτε• […] Και θα τον λιθοβολήσεις με πέτρες, ώστε να πεθάνει• επειδή, ζήτησε να σε αποπλανήσει από τον Κύριο τον Θεό σου (8-10) […]» (Δευτερονόμιο 13:6-10)

         «Όταν πλησιάσεις σε πόλη για να πολεμήσεις εναντίον της, τότε να την καλέσεις σε ειρήνη• και αν σου αποκριθεί ειρηνικά, και ανοίξει σε σένα, τότε ολόκληρος ο λαός, που βρίσκεται σ’ αυτή, θα γίνει σε σένα υποτελής και θα σε δουλεύει• αν, όμως, δεν κάνει ειρήνη μαζί σου, αλλά σε πολεμήσει, τότε θα την πολιορκήσεις• και αφού ο Κύριος ο Θεός σου την παραδώσει στα χέρια σου, θα πατάξεις όλα τα αρσενικά της με μάχαιρα• και τις γυναίκες, και τα βρέφη, και τα κτήνη, και όλα όσα βρίσκονται στην πόλη, όλα τα λάφυρά της θα τα πάρεις για τον εαυτό σου• και θα τρως τα λάφυρα των εχθρών σου, όσα ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα. Έτσι θα κάνεις σε όλες τις πόλεις, που είναι πολύ μακριά από σένα, που δεν είναι από τις πόλεις των εθνών αυτών• από τις πόλεις, όμως, αυτών των λαών, που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα ως κληρονομιά, δεν θα αφήσεις ζωντανό κανένα από εκείνα που έχουν πνοή• αλλά, θα τους εξολοθρεύσεις κατακράτος, τους Χετταίους, και τους Αμορραίους, τους Χαναναίους, και τους Φερεζαίους, τους Ευαίους, και τους Ιεβουσαίους, καθώς σε πρόσταξε ο Κύριος ο Θεός σου• για να μη σας διδάξουν να κάνετε σύμφωνα με όλα τα βδελύγματά τους, που έκαναν στους θεούς τους, και αμαρτήσετε ενάντια στον Κύριο τον Θεό σας.» (Δευτερονόμιο 20:10-18)

         «Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Θα εκδικηθώ όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο• πήγαινε τώρα και πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους λυπηθείς• αλλά, θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι.» (Α΄ Σαμουήλ 15:2-3)

         «Όταν ο Κύριος ο Θεός σου σε φέρει στη γη, στην οποία πηγαίνεις για να την κληρονομήσεις, και εκδιώξει από μπροστά σου πολλά έθνη, τους Χετταίους, και τους Γεργεσαίους, και τους Αμορραίους, και τους Χαναναίους, και τους Φερεζαίους, και τους Ευαίους, και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλύτερα και δυνατότερα από σένα• και όταν ο Κύριος ο Θεός σου τούς παραδώσει μπροστά σου, θα τους πατάξεις• θα τους εξολοθρεύσεις κατά κράτος• δεν θα κάνεις συνθήκη μαζί τους ούτε θα δείξεις σ’ αυτούς έλεος• […] επειδή, θα αποπλανήσουν τους γιους σου από μένα, και θα λατρεύουν άλλους θεούς• και η οργή τού Κυρίου θα εξαφθεί εναντίον σας, κι αμέσως θα σε εξολοθρεύσει.» (Δευτερονόμιο 7: 1-6)

         «Και ο Κύριος ο Θεός μας τον παρέδωσε μπροστά μας• και τον πατάξαμε, και τους γιους του, και ολόκληρο τον λαό του. Και κυριεύσαμε, εκείνη την εποχή, όλες τις πόλεις του, και εξολοθρεύσαμε κάθε πόλη, άνδρες και γυναίκες, και παιδιά• δεν αφήσαμε τίποτε υπόλοιπο.» (Δευτερονόμιο 2:33-34)
        
         «Και τις εξολοθρεύσαμε, καθώς κάναμε στον βασιλιά Σηών τής Εσεβών, εξολοθρεύοντας ολόκληρη την πόλη, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.» (Δευτερονόμιο 3:6)

         «Μακάριος θα είναι εκείνος, ο οποίος θα κρατήση εις τας χείρας του τα βρέφη σου και θα τα συντρίψη κτυπών αυτά στους βράχους». (στ. 9)
(ο Δαβίδ απευθυνόμενος στη Βαβυλώνα, ψαλμός 137, στ. 9)

         «Τα γλυπτά των θεών τους θα τα κάψετε με φωτιά• (25)» (Δευτερονόμιο 7: 25)

         «Τι λέω, λοιπόν; Ότι το είδωλο είναι κάτι; Ή, ότι το ειδωλόθυτο είναι κάτι; Όχι• αλλά, εκείνα που θυσιάζουν τα έθνη, τα θυσιάζουν στα δαιμόνια, και όχι στον Θεό• και δεν θέλω, εσείς να γίνεστε κοινωνοί των δαιμονίων. Δεν μπορείτε να πίνετε το ποτήρι τού Κυρίου και το ποτήρι των δαιμονίων• δεν μπορείτε να είστε μέτοχοι στο τραπέζι τού Κυρίου και στο τραπέζι των δαιμονίων. Ή θέλουμε να διεγείρουμε τον Κύριο σε ζηλοτυπία; Μήπως είμαστε ισχυρότεροι απ’ αυτόν;»
         Α' Επιστολή Παύλου προς Κορινθίους, 19-22
         http://actsseventeen.gr/bible/book46/46-010/

         «Τους βωμούς τους θα τους καταστρέψεις, και τα είδωλά τους θα τα συντρίψεις, και τα άλση τους θα τα κατακόψεις. Επειδή, δεν θα προσκυνήσεις άλλον θεό• για τον λόγο ότι ο Κύριος, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος.» (Έξοδος 34: 3-14)

         «Και στη συνέχεια έχτισε με τις πέτρες ένα θυσιαστήριο στο όνομα του Ιεχωβά […] Μετά τακτοποίησε τα ξύλα και έκοψε το νεαρό ταύρο σε κομμάτια και τον έβαλε πάνω στα ξύλα [ως ολοκαύτωμα]. […] Τότε έπεσε η φωτιά του Ιεχωβά και κατέφαγε το ολοκαύτωμα και τα ξύλα και τις πέτρες και το χώμα και έγλειψε το νερό που ήταν στο χαντάκι. Όταν το είδε αυτό όλος ο λαός, έπεσαν αμέσως με το πρόσωπο κάτω και είπαν: "Ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός! Ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός!" Τότε ο Ηλίας τούς είπε: «Πιάστε τούς προφήτες του Βάαλ! Μην αφήσετε ούτε έναν να διαφύγει!" Αμέσως τους έπιασαν και ο Ηλίας τούς κατέβασε στην κοιλάδα του χειμάρρου Κισών και τους έσφαξε εκεί.»
                   (Α' Βασιλέων 18:32-40)

         «Ο Πάπας, όντας ο αποδέκτης της θείας εξουσίας και έχοντας την υποχρέωση να διαδώσει την πίστη, εξουσιοδότησε την Ισπανία να κατακτήσει τον Νέο Κόσμο και να προσηλυτίσει τους λαούς της. […] Οι ιθαγενείς λαοί έπρεπε να αποδεχθούν την υπεροχή της Καθολικής Εκκλησίας και του ισπανικού θρόνου. Το κράτος εξουσιοδοτήθηκε να επιβάλει την υποταγή, με πόλεμο όπου απαραίτητο.»
         Ο Ρόλος της Θρησκείας στην Ισπανική Κατάκτηση (Wikipedia)

         «Ωστόσο, η θρησκεία της αυτοκρατορίας παρέμενε ανεκτική, ανοιχτή προς τα διάφορα δόγματα, και πολυσχιδής. Η ύπαρξη ενός θεού, όσο ισχυρός και αν ήταν, δεν απέκλειε την ύπαρξη και πολλών άλλων. Αλλά εξαιτίας αυτού, εξαιτίας τού ότι ο παγανισμός ήταν πολυθεϊστικός, δεν μπορούσε να προσφέρει στην αυτοκρατορία μια ενοποιητική θρησκευτική ιδεολογία. […]
         Όταν ο Κωνσταντίνος ο Μέγας διέταξε τους άντρες του να πολεμήσουν ως χριστιανοί το 312 μ.Χ., ξεκίνησε μια ιδεολογική επανάσταση. Μέχρι το τέλος του αιώνα, ο παγανισμός είχε αποτελεσματικά γίνει παράνομος και ο χριστιανισμός ήταν η κυρίαρχη θρησκεία του κράτους, του στρατού, της ελίτ και των πόλεων. Δωρεές γης και χρήματα έρεαν προς την εκκλησία. […] Οι επίσκοποι ανταπέδιδαν την κρατική εύνοια κηρύττοντας πίστη στην κοσμική εξουσία. Σφυρηλατήθηκε μια συμμαχία μεταξύ εκκλησίας και κράτους και έκτοτε οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες παριστάνονταν ως λειτουργοί του Θεού επί Γης, εξουσιοδοτημένοι να πατάξουν τον παγανισμό και τους αιρετικούς με την υπεράσπιση του χριστιανισμού ενάντια στους εχθρούς του. Τους βλέπουμε να απεικονίζονται σε νομίσματα, επάργυρα είδη, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά δίπλα στο σύμβολο της χριστιανικής Εκκλησίας (τα δύο πρώτα γράμματα της λέξης Χριστός στα ελληνικά).
         Εδώ υπήρχε τώρα ένα καινούργιο μοτίβο στην προπαγάνδα της εξουσίας, ένα που έμελλε να έχει μια μακρά και αιματηρή ιστορία: ο ηγέτης ως σταυροφόρος.»
           Η Επίσημη Αλήθεια: Προπαγάνδα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
        

         Ο χριστιανισμός δημιούργησε μια κοσμοκρατορία (Βυζάντιο/ Ρώμη καθώς και ο ιμπεριαλισμός των νεότερων χρόνων σε Αφρική, Αμερική και Ασία) με αυτή την ιδεολογία. Και τώρα παρουσιάζεις ως επικίνδυνους κοσμοκράτορες όχι τους χριστιανούς αλλά τους ινδουιστές και βουδιστές, οι οποίοι, ως γνωστόν, είναι χορτοφάγοι, ειρηνιστές και δεν τελούν επιθετικούς πολέμους;

         Αλλά βέβαια, λατρεύουν το Σατανά. Ολόκληρη Αγία Γραφή δεν κουράζεται να το επαναλαμβάνει, ο δε Άγιος Παΐσιος το είχε καραμέλα.

        Με τόσους αγίους να μας διαβεβαιώνουν, και προφητείες της προϊστορικής εποχής, θα χρειαζόταν κάποια απόδειξη;

        Λοιπόν όταν λες ότι είμαστε δαίμονες, γιατί δεν το παίρνω με γαλήνη; Γιατί δεν λέω, σαν τον Χριστό,

        «Κύριε, συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν» ;

        Λαμπρινή (25 Ιουν.)
        ...Εγώ ούτε θυμώνω ούτε προσβάλλομαι με τα λεγόμενα σου. ...θα σου κάνω μια διευκρίνηση πάνω σε αυτά που σου έγραψα. ..όταν αναφέρομαι σε φυλές εννοώ τις άγριες φυλές που είναι μακριά από τον γνωστό πολιτισμό. ..όσο για την παλαιά διαθήκη σου ανέφερα ότι εγώ μελετώ την Καινή Διαθήκη και μην μπερδεύεις τους Εβραίους με τους χριστιανούς. ...ο Ιεχωβάς είναι ο θεός των Εβραίων, όσο και να θέλουν να τον ανακατέψουν κάποιοι ....ο Θεός των χριστιανών είναι η Αγία Τριάδα. ..όσο για την αιματοχυσία που διέπραξαν οι χριστιανοί για να εδραιωθεί η θρησκεία τους, θα ήθελα να σου πω ότι η Βικιπαίδεια την οποία επικαλείσαι κι εσύ καμιά φορά μας λέει. ....πως ξεκίνησε ο ινδουισμός από έναν πολεμοχαρή λαό και πως εδραιώθηκε.

        << Τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. έφτασαν στην Ινδία οι Άριοι, περνώντας τα βουνά της βορειοδυτικής Ινδίας και εκτοπίζοντας τους αυτόχθονες προς το νότο. Ήταν λαός πολεμικός και είχε μια πλήρη θρησκεία με πολλούς θεούς. Η θρησκεία τους χαρακτηρίζεται ενοθεϊστική, καθώς διαφορετικοί θεοί λατρεύονται ξεχωριστά ως Υπέρτατο Ον, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η ύπαρξη και άλλων θεών.
        Προχωρώντας οι Άριοι προς το νότο, κατέκτησαν ουσιαστικά τα εδάφη των αυτοχθόνων και εισήγαγαν για πρώτη φορά το σύστημα των καστών. Οι ίδιοι συγκρότησαν τις τρεις πρώτες κάστες, μεταξύ αυτών και την κάστα των βραχμάνων, ενώ οι αυτόχθονες αποτέλεσαν την τέταρτη κάστα, την κάστα των «Σούντρα». Η κάστα των βραχμάνων απέκτησε μεγάλη δύναμη, σε βαθμό που δεν υπάρχει σε καμία άλλη θρησκεία, καθώς ισχυρίζονται ότι ακόμη και οι θεοί υποτάσσονται στη γνώση τους. Το μονοπώλιο της γνώσης είναι ένα δικαίωμα της κάστας των βραχμάνων που διατηρείται μέχρι και σήμερα στον Ινδουισμό........

        Μη σταθερό δόγμα
        Ο Ινδουισμός είναι μια εντυπωσιακά ευπροσάρμοστη στις συνθήκες κάθε εποχής θρησκεία. Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θρησκευτικών πρακτικών και εξελίσσεται συνεχώς, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δεν έχει κάποιο ιερό κείμενο, ενώ οι κατά καιρούς διδάσκαλοι έδειξαν νέους «δρόμους σωτηρίας». Αρχικά, ως θρησκεία των αυτοχθόνων Ινδών, ήταν ουσιαστικά λατρεία της φύσης. Αργότερα εξελίχθηκε και συστηματοποιήθηκε από τους βραχμάνους. Απέκτησε την ιδέα ότι ο κόσμος διέπεται από κάποιο καθολικό νόμο (ντάρμα), η επίγεια έκφανση του οποίου είναι το αυστηρό, ιεραρχικό κοινωνικό σύστημα των καστών, καθώς και την ιδέα ότι ο κόσμος συνεχώς φτάνει σε ένα τέλος και ξεκινάει από την αρχή (αυτή η συνεχής κυκλική κίνηση του χώρου και του χρόνου ονομάζεται Samsara και προκύπτει απο την πίστη των Ινδών στην μετενσάρκωση) .

        Ινδικό φαινόμενο
        Ο Ινδουισμός είναι αποκλειστικό γέννημα του ινδικού πολιτισμού. Η εκτός Ινδίας επιρροή του περιορίζεται μόνο σε μικρό ιεραποστολικό έργο στην νοτιοανατολική Ασία και την Ινδονησία, με σκοπό την ενσωμάτωση φυλών ως νέες κάστες, ενώ μεμονωμένοι μη Ινδοί μεταστράφηκαν στον Ινδουισμό υπό την επίδραση βραχμάνων στοχαστών, ιδίως κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, όπου επικρατούσε η λεγόμενη «μανία με την Ινδία». >>

        ...Τώρα αν η ενημέρωση από την Βικιπαίδεια είναι λάθος. ...
        και για να τελειώνω θα σου πω ότι ο φανατισμός απ όπου κι αν προέρχεται δεν βοηθάει κανέναν αντιθέτως προκαλεί πανικό και μας κάνει να ξεφεύγουμε. ..

------
[το ακόλουθο είναι επιπρόσθετο μήνυμα της Λαμπρινής που έστειλε την επόμενη μέρα, στις 26 Ιουνίου, η ανάρτηση του οποίου αρχικά κατά λάθος παραλείφθηκε, και μετά προστέθηκε με υπόδειξη της Λαμπρινής, κάτι που συζητάμε αργότερα] ------

         Λαμπρινή 
        ...και συμπληρωματικά να σου πω ότι εγώ ανήκω στους ορθόδοξους χριστιανούς. ...δεν με αφορά σε όσα αναφέρεις προηγουμένως. ..για Εβραίους, ιεχωβάδες, καθολικούς. ....γιατί σε αυτούς αναφέρεσαι και σε πάρα πολλά συμφωνώ μαζί σου. ..χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν και στους ορθόδοξους οι γραφικοί που φανατίζονται και ξεφεύγουν. ...εγώ προσπαθώ να πράξω στην ζωή μου τον λόγο του Χριστού ,πράγμα πολύ δύσκολο, ειδικά στην εποχή μας με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί η κοινωνία. ....και τι ζητάει. ?κάτι πολύ απλό. ..ΑΓΑΠΗ δίχως όρια. ...είναι το κλειδί που ανοίγουν όλοι οι δρόμοι και όλες οι διαστάσεις του σύμπαντος. .όποιος το καταφέρει αυτό θα δει και τον ΘΕΌ. ...

        Κίμων
        «...Εγώ ούτε θυμώνω ούτε προσβάλλομαι με τα λεγόμενα σου. »
        Γράφεις ότι "άργησες να αντιληφθείς" πως προωθώ τη δαιμονική πανθρησκεία, κι ότι η συζήτηση ήταν "πολύ ωφέλιμη" στο να δυναμώσει την πίστη σου δείχνοντάς σου τη δαιμονικότητα των αντιλήψεών μου –αυτά τα λες χωρίς να δώσεις το οποιοδήποτε τεκμήριο ότι δικαιολογούνται–, κι ωστόσο "ούτε θυμώνεις ούτε προσβάλλεσαι";

        «θα σου κάνω μια διευκρίνηση πάνω σε αυτά που σου έγραψα. ..όταν αναφέρομαι σε φυλές εννοώ τις άγριες φυλές που είναι μακριά από τον γνωστό πολιτισμό.»

        Είχες γράψει:
        «Υπάρχουν θρησκείες άλλων φυλών που ο αρχηγός τους ίπταται. ..αναλήπτεται....ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι έργο σκοτεινών δυνάμεων;»
        Άγιοι που αιωρούνται υπάρχουν και στον χριστιανισμό. Ο ίδιος ο Χριστός αναλήφθηκε, όπως (υποτίθεται) και ο Προφήτης Ηλίας.
        Και ποιος είναι πιο άγριος από τους χριστιανικούς λαούς; Οι καυγάδες μεταξύ χριστιανικών φατριών στην Ευρώπη προκάλεσαν από μόνες τους εκατομμύρια νεκρούς. Χώρια οι επιθέσεις των χριστιανικών χωρών στον υπόλοιπο κόσμο.

        Φαίνεται ότι ο ίδιος ο διδάσκαλός μου αιωρείται. Όταν σπούδαζα Ψυχολογία της Γιόγκα στο πανεπιστήμιό του στην Ινδία (διετές Master's), ένας συμφοιτητής μου, Ινδός του Καναδά που είχε έρθει κι αυτός για μεταπτυχιακό, με διαβεβαίωσε εμφατικά πως τον είχε δει ξεκάθαρα μπροστά του να αιωρείται, ψηλά πάνω από το έδαφος.
        Το έχω διαβάσει και σε ένα από τα βιβλία του, ότι έκανε διαλογισμό και ερχόταν μία δύναμη και ανύψωνε το σώμα του και το έπαιρνε ψηλά, και έγραφε ότι τη σταμάτησε διότι φοβόταν μήπως ξαφνικά αυτή σταματήσει να επιδρά, όταν αυτός ήταν ψηλά, και πέσει κάτω και τσακιστεί.
        Άρθρο για τους ορθόδοξους Αγίους Παρθένιο και Ευμένιο, που ήταν αδέρφια, λέει:
        «Γρήγορα, η Μονή Κουδουμά μετατράπηκε σε ένα μεγάλο πνευματικό κέντρο χάρη στα δύο αδέρφια. Πολλοί ήταν εκείνοι που έρχονταν για να μαθητεύσουν κοντά στους μοναχούς και να γνωρίσουν από κοντά το μεγαλείο των θαυμάτων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έβλεπαν τους αγίους να λάμπουν από φως, να αιωρούνται, καθώς και να περιβάλλονται από φωτοστέφανο.»
        http://ikivotos.gr/post/738/agioi-parthenios-kai-eymenios-adelfia-sth-zwh-kai-ston-monaxismo
        Γιατί όταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί νικούν τη βαρύτητα τούς αποκαλούμε αγίους, αλλά όταν το κάνουν μη ορθόδοξοι ή μη χριστιανοί λέμε πως το ίδιο πράγμα δημιουργείται από το Σατανά;
        Πού είναι η απόδειξη;
        Δεν είναι προκατάληψη αυτό;

        Λες:
        «..όσο για την παλαιά διαθήκη σου ανέφερα ότι εγώ μελετώ την Καινή Διαθήκη και μην μπερδεύεις τους Εβραίους με τους χριστιανούς. ...ο Ιεχωβάς είναι ο θεός των Εβραίων, όσο και να θέλουν να τον ανακατέψουν κάποιοι »
        Εδώ συμφωνούμε πως ουδεμία σχέση έχει η διδασκαλία του Χριστού με το πρόσωπο του Ιαχωβά. Χαίρομαι που το καταλαβαίνεις! Φυσικά όλο το χριστιανικό ιερατείο διαφωνεί με σένα – όχι μόνο «κάποιοι». «Κάποιοι» μπορεί να ήταν αρχικά, τώρα είναι λίγο πολύ «όλοι».

        «...και συμπληρωματικά να σου πω ότι εγώ ανήκω στους ορθόδοξους χριστιανούς. ...δεν με αφορά σε όσα αναφέρεις προηγουμένως. ..για Εβραίους, »
        Δεν μιλώ για Εβραίους. Από την χριστιανική Βίβλο παραθέτω. Βέβαια, δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις, εφόσον εβραϊσμός και χριστιανισμός έχουν ενωθεί, ήδη από την αρχή, ήδη από τον Παύλο, τον στυλοβάτη της Καινής Διαθήκης.

        «... γιατί σε αυτούς αναφέρεσαι και σε πάρα πολλά συμφωνώ μαζί σου. ..χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν και στους ορθόδοξους οι γραφικοί που φανατιζονται και ξεφεύγουν».
        Μα ήδη το να θεωρείς όλους πλανεμένους και εσένα σωστή είναι σκληροπυρηνικός φανατισμός. Πώς εσύ και οι δικοί σου αποκτήσατε τέτοιο προνόμιο, να ξέρετε μόνο εσείς την αλήθεια; Και να οδηγείστε εσείς από αγγέλους και εμείς από δαίμονες; Πού είναι οι αποδείξεις; Δεν είναι άκρατος φανατισμός αυτό;
        Αυτό δεν λες; Δεν λες ότι οδηγούμαστε από δαίμονες; Δεν είπες ότι δουλεύω για να προωθήσω το δαιμονικό πανθρησκειακό δόγμα, την έλευση του Αντιχρίστου, σύμφωνα με την προφητεία της Αποκάλυψης του Ιωάννη;

        «....ο Θεός των χριστιανών είναι η Αγία Τριάδα.»
        Και η Αγία Τριάδα ποια είναι; Ο Χριστός και ο Πατέρας του (και ακόμα ένας). Κι ο Πατέρας του ποιος είναι; Η Καινή Διαθήκη είναι σαφής ότι είναι ο εβραϊκός Θεός, ο Ιαχωβάς. Σφάλλω;

        « ..όσο για την αιματοχυσία που διέπραξαν οι χριστιανοί για να εδραιωθεί η θρησκεία τους, θα ήθελα να σου πω ότι η Βικιπαίδεια την οποία επικαλείσαι κι εσύ καμιά φορά μας λέει. ....πως ξεκίνησε ο ινδουισμός από έναν πολεμοχαρή λαό και πως εδραιώθηκε.»
        Το απόσπασμα που μου παραθέτεις λέει πως ένας λαός κατέβηκε στην Ινδία από τα βόρεια και την κατέλαβε (όπως έκαναν πρόσφατα οι μωαμεθανοί και οι εγγλέζοι). Δεν λέει πως η θρησκεία αυτού του λαού τον παραινούσε να επιτίθεται στους άλλους με σκοπό τον προσηλυτισμό, όπως βλέπουμε στις τρεις αβρααμικές θρησκείες (μωαμεθανισμό, ιουδαϊσμό και χριστιανισμό). (Για την ακρίβεια, στον ιουδαϊσμό ο σκοπός δεν είναι ο προσηλυτισμός μα ο αφανισμός των γύρω ή η οικονομική τους εκμετάλλευση, όπως έχω ήδη παραθέσει, μα με την ίδια δικαιολόγηση, ότι οι "άλλοι" είναι λάτρεις δαιμόνων.)
        Στην πραγματικότητα, αν ψάξεις τα ινδουιστικά κείμενα, τη Βικιπαίδεια ή όπου αλλού, πουθενά δεν θα βρεις ινδουιστικές παραινέσεις σε θρησκευτικούς πολέμους.
       Γνωρίζεις πουθενά τέτοιες παραινέσεις;

       Και, αν δεν έχει η θρησκεία παραινέσεις για τη δημιουργία θρησκευτικών πολέμων και τελικά κοσμοκρατορίας, σε ποια βάση την υποπτεύεσαι;

        Τώρα, επειδή το απόσπασμα της Βικιπαίδειας αναφέρει και τις κάστες:
        α) Αν το θέμα των χριστιανών επικριτών των άλλων θρησκειών ήταν οι κάστες, τότε θα επαινούσαν τον βουδισμό και τον ζαϊνισμό, που κατάργησαν τις κάστες. Ούτε και το Ισλάμ έχει κάστες. Στην πραγματικότητα, ποια άλλη θρησκεία έχει κάστες; Κι ωστόσο ο χριστιανισμός τις θεωρεί όλες δαιμονικές.
        β) Οι κάστες είναι μια μορφή δουλείας. Είναι ο χριστιανισμός ενάντιος στη δουλεία; Δεν υποστηρίζει τη δουλεία ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη;
        Και τι έκαναν οι κληρικοί στο θέμα των Αμερικανών δούλων; Δεν παρέπεμπαν σε εδάφια της Καινής Διαθήκης για να δικαιολογήσουν τη δουλεία και να υποσκάψουν το κίνημα κατάργησης αυτής;
         Και δεν τέθηκαν ενάντια στις αντιδράσεις κατά της δουλείας, στην Ευρώπη, επισκοπικές σύνοδοι κατά το Μεσαίωνα;
        Αν τα παραπάνω δεν τα γνωρίζεις, μπορώ να παράσχω παραθέσεις και βιβλιογραφικές αναφορές.
        γ) Το ότι οι ιερείς και ο Απόστολος Παύλος υποστήριζαν τη δουλεία, σημαίνει ότι ο Χριστός υποστήριζε τη δουλεία; Όχι. Άρα πρέπει να ρωτήσουμε ποια είναι τα λόγια του διδασκάλου, όχι μόνο τι μπορεί να λένε άλλοι παράγοντες στη θρησκεία.
        Γιατί να κάνουμε αλλιώς στον ινδουισμό; Δεν πρέπει κι εκεί να αναζητήσουμε τα λόγια του διδασκάλου;
        Στην παρακάτω διεύθυνση 14 σύγχρονοι Ινδοί διδάσκαλοι καταδικάζουν την καταπίεση της κατώτερης κάστας από τους βραχμάνους και διηγούνται το φιλανθρωπικό έργο που έχουν κάνει οι οργανώσεις τους για να βοηθήσουν αυτούς τους φτωχούς και άμοιρους ανθρώπους.
        Μάλιστα η φιλανθρωπική του δικού μου διδασκάλου έχει βραβευτεί από την κυβέρνηση της Ινδίας για αυτό της το έργο.
       Παρά ταύτα, οι χριστιανοί, που νοιάζονται για τις κάστες, δεν τον επαίνεσαν, μα του έβαλαν δυναμίτη στο αυτοκίνητο όταν επισκέφτηκε την Ελλάδα.

         Οι διδάσκαλοι ούτε κατά διάνοια δεν διδάσκουν υπέρ των διακρίσεων για λόγους κάστας. Είμαι τριάντα πέντε χρόνια με τους διδασκάλους του ινδουισμού, στην Ελλάδα και την Ινδία, και ποτέ δεν άκουσα μία λέξη που να προωθεί τις διακρίσεις.
         Βέβαια, αυτό δεν στο λένε τα χριστιανικά βίντεο που αναφέρονται στις κάστες.

        Και τώρα, ως προς τα αρχαία ιερά κείμενα: Αυτό είναι ένα πολύπλοκο θρησκειολογικό θέμα και υπάρχουν τόσο αυτοί που λένε πως τα κείμενα υποστηρίζουν τις διακρίσεις λόγω καστών, όσο και αυτοί που λένε ότι δεν τις υποστηρίζουν (ούτε και υποστηρίζουν την κληρονομική κάστα).
        Επειδή γενικά εκτειθόμαστε μόνο στην άποψη ότι οι διακρίσεις λόγω καστών είναι ένα εγγενές και αναπόσπαστο κομμάτι του ινδουισμού, αναρτώ εδώ μεταφρασμένη την αντίθετη άποψη: μια Έκθεση-εκπόνημα από το Ίδρυμα Ινδουιστών της Αμερικής που ισχυρίζεται ότι αυτό δεν ισχύει.
        Ποια είναι η αλήθεια; Δεν έχω ιδέα. Οι δυτικοί μαθητές δεν είναι προσήλυτοι, για να διαβάζουν "τα βιβλία της θρησκείας". Είναι άτομα που ενδιαφέρονται για την πνευματική τους ανάπτυξη. Αν διαβάσουν βιβλία, θα διαβάσουν τα βιβλία του διδασκάλου. Από τα αρχαία κείμενα δεν πρόκειται να διαβάσουν πάνω από κανα-δυο. Κι αν, μέσα σε χιλιάδες στίχους υπάρχει κάτι που, περισσότερο ή λιγότερο εύλογα, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως προκατειλημμένο προς την κατώτερη κάστα, πιθανά ούτε θα το προσέξουν.
        Ούτε και δίνουν φράγκο βέβαια αν η κάστα των βραχμάνων ζει και βασιλεύει ή αφανιστεί.
        Λοιπόν με τι ασχολούνται οι δυτικοί, τι αναζητούν στον ινδουισμό, αν όχι ό,τι σχετικό μπορεί να έχει αυτός με τις κάστες; Όπως το θέτει η ιστοσελίδα του BBC :

«Από τη δεκαετία του 1960, πολλοί Ινδοί μετανάστευσαν στη Βρετανία και τη Βόρεια Αμερική. Οι Γκουρού ταξίδεψαν στη Δύση για να καλλιεργήσουν τις νεοσύστατες κοινότητες των ινδουιστών, μερικές φορές ξεκινώντας ιεραποστολικά κινήματα που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των Δυτικών. [...] Πολλοί από αυτούς τους δυτικούς ενδιαφερομένους, καθώς και περιστασιακοί ασκούμενοι στη γιόγκα, ένιωσαν να έλκονται από τις μη σεκταριστικές, πνευματικές πτυχές του ινδουισμού. Πολλοί Ινδουιστές νέοι της διασποράς προτίμησαν κι αυτοί αυτές τις οικουμενικές πτυχές του Ινδουισμού, που αντιτίθονταν στα πιο πολιτικά και σεκταριστικά (φατριαστικά) στοιχεία.»

        Κι ας σημειώσω εδώ ότι βασικά στοιχεία αυτού που στη Δύση αποκαλούμε "ινδουισμό", δηλαδή ο θεός Σίβα και η γιόγκα, προϋπήρχαν των Αρίων. Ήταν, όπως λέει αυτή η Εγκυκλοπαίδεια Αρχαίας Ιστορίας,  μέρος του πολιτισμού της Κοιλάδας του Ινδού.
        Αυτός είναι κι λόγος που ο ινδουισμός κι ο βουδισμός μοιάζουν τόσο πολύ. Αν και διαφέρουν στις κάστες, φέρουν κι οι δύο το μυστικιστικό υπόβαθρο που υπήρχε στην πρωτύτερη κουλτούρα, που αφορά τη χρήση της γιόγκα για την τελειοποίηση της ψυχής και την πρόσβαση στο θείο πεδίο.
        Όταν ο βουδισμός αποσχίστηκε από τον ινδουισμό, κράτησε αυτά τα σημεία. Γι' αυτό και οι ορθόδοξοι αντιμετωπίζουν τις δύο θρησκείες με τον ίδιο τρόπο, αν και η μία έχει καταργήσει τις κάστες.

         Ασφαλώς, οι χριστιανικές ιστοσελίδες πουθενά δεν αναφέρουν ότι ο βουδισμός κατάργησε τις κάστες. Κι επειδή το χριστιανικό ποίμνιο δεν πληροφορείται "για τους άλλους" πέραν των χριστιανικών πηγών, το αγνοεί.

        Πέρα από το θέμα των καστών όμως, τι πολιτισμός τελικά προέκυψε; Αυτό δεν συζητάμε; Αν ο πολιτισμός είναι φιλοπόλεμος ή ειρηνικός. Ως προς αυτό σου έγραψα:

        «Και τώρα παρουσιάζεις ως επικίνδυνους κοσμοκράτορες όχι τους χριστιανούς αλλά τους ινδουιστές και βουδιστές, οι οποίοι, ως γνωστόν, είναι χορτοφάγοι, ειρηνιστές και δεν τελούν επιθετικούς πολέμους»
        Το αμφισβητείς αυτό; Ισχυρίζεσαι πως οι ινδουιστές είναι επιθετικός λαός; Πού είναι οι πόλεμοι που έκαναν; Έχεις να μου αναφέρεις;
        Πώς εξέφρασαν τις κοσμοκρατορικές τους επιδιώξεις;
        Ή μήπως είναι λόγω καστών που αποτελούν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη;
        Να τους συγκρίνουμε με τους χριστιανούς; Σου έγραψα:
        «Ο χριστιανισμός δημιούργησε μια κοσμοκρατορία (Βυζάντιο/ Ρώμη καθώς και ο ιμπεριαλισμός των νεότερων χρόνων σε Αφρική, Αμερική και Ασία)»
        Το αμφισβητείς αυτό; Και σημείωσε ότι δεν αναφέρεται μόνο στους διωγμούς που έκαναν οι χριστιανοί «για να εδραιωθούν», μα σε όλη την ιστορία του χριστιανισμού μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
        Και ποιοι χριστιανοί; Όχι μόνο οι "καθολικοί, ιεχωβάδες, Εβραίοι", μα κι οι ορθόδοξοι του Βυζαντίου.
        Κι όχι μόνο του Βυζαντίου, μα  και της Ρωσίας. Ήταν πολύ καταπιεστικοί και, ως αντίδραση, ήρθε ο κομμουνισμός και τους ξεπάστρεψε, και έκτοτε αν ήσουν χριστιανός θεωρούσουν "εχθρός του λαού".
        Φαντάσου τι υπόφεραν στα χέρια της ορθόδοξης θεοκρατίας...

        Λέω ότι ο χριστιανισμός είναι επιθετικός επειδή:
        α) Το κεντρικό του θεόπνευστο κείμενο διδάσκει ότι εμείς είμαστε «του Θεού» και οι άλλοι «του Διαβόλου» και σε καθοδηγεί ρητά να τους σκοτώσεις, και παραθέτω πολυάριθμα εδάφια από το κείμενο αυτό
        β) Οι χριστιανοί όντως δημιούργησαν κοσμοκρατορίες, δικαιολογώντας τες με βάση το κείμενο αυτό (τη Βίβλο).

        Αυτά τα δύο στοιχεία υποδηλώνουν πως αν υπάρχει μια θρησκευτική ομάδα που είναι επικίνδυνη όσον αφορά την παγκόσμια εξουσία, αυτή είναι οι χριστιανοί.

        Είναι και οι ινδουιστές επίσης επικίνδυνοι;
        Αν ο ινδουισμός δημιουργήθηκε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια από τους επιθετικούς Αρίους κατακτητές και είναι μια επιθετική θρησκεία, όπως ίσως θα μπορούσε να υπονοεί το άρθρο της Βικιπαίδειας, πού είναι τα επιθετικά διδάγματα αυτής; Πού είναι εκείνα τα διδάγματα που παραινούν στην υποδούλωση των άλλων λαών;

        α) Παράθεσέ μου από τα ινδουιστικά κείμενα εδάφια που προωθούν την επιθετικότητα προς άλλους λαούς
        β) δείξε μου τις αντίστοιχες κοσμοκρατορίες που δημιούργησαν ή επιχείρησαν να δημιουργήσουν οι Ινδοί, εφαρμόζοντας αυτά τα διδάγματα.

        Τότε θα δεχθώ πως έχεις λόγο να υποψιάζεσαι και τους ινδουιστές επίσης ως επίδοξους κοσμοκράτορες.

        Όταν λοιπόν λέω σε σένα, που είσαι χριστιανή, πως αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να φοβόμαστε ως επίδοξο κοσμοκράτορα, είναι ο χριστιανός, που ήδη είναι κοσμοκράτορας και που έχει γαλουχηθεί από την ίδια του τη Βίβλο για να είναι, γιατί μου απαντάς αναφερόμενη στις κάστες;
        Πρώτα απάντησέ μου για την ίδια σου τη θρησκεία, εξέτασε αν ο ινδουισμός είναι όντως επιθετικός προς άλλες χώρες, και μόνο στο τέλος, αν θες να μιλήσουμε και για τις κάστες, παράθεσέ μου από τα θεόπνευστα κείμενα της Ινδίας αποσπάσματα που να δείχνουν πως ενθαρρύνουν τις σχετικές διακρίσεις και βία.
        Τότε θα τα αποκηρύξω.
         Αν πι χι υπάρχουν κείμενα που έχουν χρησιμοποιήσει την ιδέα της μετενσάρκωσης για να υποστηρίξουν πως όποιος γεννιέται σε μια χαμηλή και καταπιεζόμενη κάστα πρέπει να το δεχτεί επειδή οφείλεται στις καταστάσεις και στο κάρμα που φέρει από τον προηγούμενο βίο του, δεν το δέχομαι. Ακυρώνεται αυτό το σημείο του κειμένου.
         Κι αν το κείμενο δεν είναι τίποτα άλλο παρά τέτοια σκουπίδια, ακυρώνεται όλο το κείμενο, είτε θεωρείται θεόπνευστο είτε όχι.
         (Μπορείς εσύ να πεις το ίδιο πράγμα για τη Βίβλο; Δέχεσαι την κριτική της;)
         Και, αν όλα τα ινδουιστικά κείμενα δεν είναι παρά τέτοια σκουπίδια, ακυρώνονται όλες οι Γραφές.
        Γιατί εμένα τι με νοιάζουν οι Γραφές; Τη γνώση που κερδίζω, όπως π.χ. ότι υπάρχει μετενσάρκωση, την κερδίζω από την εμπειρία μου. Γνωρίζω πως υπάρχει μετενσάρκωση διότι ξαναέζησα ένα προηγούμενο βίο μου–, όχι γιατί υπακούω σε κάποιο δόγμα. Γνωρίζω ότι στον προηγούμενο βίο μου ήμουν νέγρος, γιατί πήγα πίσω στο χρόνο και το βίωσα.

        Οι θρησκείες υπάρχουν για εμάς, όχι εμείς για τις θρησκείες.
        Οι θρησκείες είναι απλά ένα εργαλείο για τη πνευματοποίησή μας. Οι γκουρού δε διδάσκουν μια φατριαστική θρησκεία. Διδάσκουν ένα πνευματικό τρόπο ζωής. Και λειτουργεί.

        Αν δεν λειτουργούσε, δεν θα είχα αναληφθεί στον Ουρανό, και αλλάξει μόνιμα τον τρόπο που βιώνω το υλικό μου σώμα, το υλικό σύμπαν και το νου.

                                         ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

 Η βραχμανική καταπίεση της τελευταίας κάστας έχει συζητηθεί πάρα πολύ τόσο μέσα όσο και έξω από την Ινδία, και το Ίδρυμα Ινδουιστών της Αμερικής (HAF), μαζί με 14 σύγχρονους Ινδούς πνευματικούς διδασκάλους, οι οποίοι καταδικάζουν τις διακρίσεις στη βάση της κάστας, έχει εκπονήσει μια μεγάλη Έκθεση παίρνοντας θέση για το κατά πόσο και με ποιο τρόπο ο ινδουισμός είναι ή δεν είναι υπεύθυνος για τις διακρίσεις αυτές. Ισχυρίζεται ότι δεν είναι.

         Ασφαλώς αυτό είναι ένα μεγάλο, σύνθετο θέμα στο οποίο ο καθένας έχει λόγο να πει ψέματα. Οι υπερασπιστές του ινδουισμού επειδή είναι ινδουιστές, και οι χριστιανοί επειδή είναι εκ χαρακτήρα και εκ πεποιθήσεως προσηλυτιστές.
         Εγώ δεν θα το λύσω το θέμα, μια που ούτε μπορώ να καλυτερέψω τη θέση της χαμηλότερης κάστας (που έτσι κι αλλιώς μάλλον θα συνεχίσει να 'ναι πάμφτωχη λόγω της εκμετάλλευσης των δυτικών πολυεθνικών, για το οποίο κανένας δεν μιλάει, καθώς κι επειδή η Ινδία έχει γονατίσει από τους μωαμεθανούς και τους χριστιανούς που την κατέλαβαν), μα ούτε και είναι το θέμα μου.
         Το θέμα μου είναι πώς να αναιρέσω την τάση του εαυτού μου να προσκολλάται στα πράγματα της ύλης. Αυτό είναι η βάση της δυστυχίας όλων μας. Αν ελευθερωθούμε πνευματικά, δεν θα ζούμε στην ύλη για να έχουμε τις χίλιες και δύο πίκρες της.

         Όμως αν θέλεις να δεις και την άλλη πλευρά, μεταφράζω εδώ την ινδουιστική οπτική, από την οποία το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα:

         «Οι διακρίσεις λόγω κάστας γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολυεθνικές ευαγγελικές και ιεραποστολικές οργανώσεις, των οποίων οι φαινομενικά ανθρωπιστικοί και αναπτυξιακοί στόχοι είναι πολύ συχνά αλληλένδετοι με επιθετικό προσηλυτισμό και αλλαγή θρησκείας. [...]
         Το σύγχρονο κίνημα των Νταλίτ [ανέγγιχτων] έχει υποστηριχτεί τις τελευταίες δεκαετίες από πολλές χριστιανικές οργανώσεις, με χρηματοδότηση που συχνά έρχεται από την Ευρώπη, την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ίδρυμα Ινδουιστών της Αμερικής επικροτεί εκείνους που παρέχουν αποκλειστικά υλική βοήθεια στους άπορους, αλλά βρίσκει ανήθικα, δόλια και ηθικά κατακριτέα τα κίνητρα εκείνων που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση μέσω προπαγάνδας ενάντια στον ινδουισμό ή που παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια με σκοπό τον προσηλυτισμό. Ενώ το Ίδρυμα Ινδουιστών της Αμερικής επιμένει ότι η αντιμετώπιση των διακρίσεων λόγω κάστας είναι η επείγουσα συλλογική ευθύνη των Ινδουιστών και της Ινδικής Κυβέρνησης, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να εγκρίνει χριστιανούς ιεραποστόλους που ψευδώς ισχυρίζονται ότι τέτοιες διακρίσεις είναι αδιαχώριστες από τον Ινδουισμό και προωθούν αυτό το επιχείρημα ως πρόσχημα για να "συλλέξουν ψυχές".
         Πρέπει να επισημανθεί ότι ο χριστιανικοί ιεραποστολικοί ισχυρισμοί ότι οι διακρίσεις λόγω κάστας είναι εγγενείς στον Ινδουισμό, κι ότι ο προσηλυτισμός σε άλλες θρησκείες είναι ο μόνος τρόπος για την εξάλειψη του προβλήματος, είναι ολοφάνερα ψευδείς. Είναι δηλωτικό ότι, παρά τους προσηλυτισμούς στον Χριστιανισμό (και σε άλλες θρησκείες), οι ανέγγιχτοι συνεχίζουν να υφίστανται διακρίσεις από "ανεπτυγμένες" κάστες χριστιανών. Ούτε είναι άλλοι Χριστιανοί απαλλαγμένοι από ενδοχριστιανικές διακρίσεις με βάση την εθνότητα, τη φυλή, το φύλο και την τάξη, στην Ινδία και σε άλλα μέρη του κόσμου. Σε περιοχές που κυριαρχούνται πληθυσμιακά από αυτόχθονες και ανέγγιχτους, συντονισμένες προσπάθειες προσηλυτισμού έχουν οδηγήσει σε διαθρησκευτικές διαμάχες μεταξύ των ανέγγιχτων, διότι συχνά συνοδεύονται από την ανοιχτή περιφρόνηση του Ινδουισμού και των θρησκευτικών του πρακτικών και [λόγω αυτού] από την καταπίεση τοπικών πληθυσμών που δεν έχουν προσηλυτιστεί.
         Η παρούσα Έκθεση παρουσιάζει μια δήλωση από έναν αρχηγό κοινότητας ανέγγιχτων στο Τσατισγκάρ της Ινδίας, ο οποίος επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του στον Ινδουισμό ενώ σταράτα απαιτεί τον τερματισμό των κοινωνικών διακρίσεων, καθώς και ένα άρθρο από έναν γνωστό χριστιανό διαθρησκειακό ακτιβιστή σχετικά με τη δυσμενή κατάσταση των χριστιανών [προσηλυτισμένων] ανέγγιχτων.»

         Λαμπρινή
          « "....ο Θεός των χριστιανών είναι η Αγία Τριάδα."
          Και η Αγία Τριάδα ποια είναι; Ο Χριστός και ο Πατέρας του (και ακόμα ένας). Κι ο Πατέρας του ποιος είναι; Η Καινή Διαθήκη είναι σαφής ότι είναι ο εβραϊκός Θεός, ο Ιαχωβάς. Σφάλλω;»
          ........θα ήθελα το εδάφιο της Καινής Διαθήκης που αναφέρεσαι. ..γιατί ό,τι απάντηση μου έχεις δώσει μέχρι τώρα μιλάς καθαρά για την παλαιά διαθήκη. ...Οπότε σε άλλο μήκος κύματος εκπέμπουμε. ..κι επειδή τα μηνύματά μου είναι μικρά θα μπορούσες να τα αναρτήσεις ολόκληρα κι όχι επιλεκτικά. ...αν κάποιος παρακολουθεί την συζήτηση μας να φαίνεται ξεκάθαρα οι απόψεις μου κι όχι όπως τις παρουσιάζεις. ......και θα σου επαναλάβω ότι μελετω την Καινη Διαθήκη και τον λόγο του Χριστού που διδάσκει για να φτάσει ο άνθρωπος στην θέωση ένα είναι το κλειδί. ..ΑΓΑΠΗ δίχως όρια .....και επεται η ταπεινοφροσυνη, η μετανοια ......όλα τ άλλα είναι λόγια και πράξεις προς εκμετάλλευση. ......απ όπου κι αν προέρχονται. .......

         Κίμων
         «κι επειδή τα μηνύματά μου είναι μικρά θα μπορούσες να τα αναρτήσεις ολόκληρα κι όχι επιλεκτικά ...αν κάποιος παρακολουθεί την συζήτηση μας να φαίνεται ξεκάθαρα οι απόψεις μου κι όχι όπως τις παρουσιάζεις. .»
         Τσεκάρω και βλέπω πως απάντησα επιλεκτικά κάποια σημεία από το συμπλήρωμα (26 Ιουν.) που έστειλες στο τελευταίο σου μήνυμα (25 Ιουν.), νομίζοντας πως το είχα προσθέσει και εμφανιζόταν κι αυτό πρώτα υπό το όνομά σου, ενώ στην πραγματικότητα είχα παραλείψει να το προσθέσω.
         Το πρόσθεσα τώρα και εμφανίζεται κι αυτό εκεί.

         Όλα εντάξει;

         Λαμπρινή
         ....θα ήθελα όπως σου γράφω και παραπάνω το εδάφιο που αναφέρεις της Καινης Διαθήκης ότι ο Θεός των χριστιανών είναι ο ιεχωβας. ...έστω και σε μετάφραση από την Ορθόδοξη εκκλησία. ...Ευχαριστώ

         Κίμων
         Ασφαλώς. Απάντησέ μου στην ερώτηση, και θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα.

         Λαμπρινή
         κατ αρχάς οτιδήποτε σου αναφέρω είναι οι απαντήσεις μου, απαντώ μέσω του πιστεύω μου και των απόψεων μου. ....και σε ρωτώ για τρίτη φορά, ποιο είναι το εδάφιο που αναφέρεις στην Καινη Διαθήκη. ...αν δεν μου απαντήσεις σημαίνει...αυτόματα ότι δεν υπάρχει. ...Οπότε ακυρωνεις ότι συζητήσαμε μέχρι τώρα. ...Ευχαριστώ

         Κίμων
         Λαμπρινή, εγώ θα σου απαντήσω, και μάλιστα, εφόσον μου βάζεις και προθεσμία, θα σου απαντήσω στο παρόν μήνυμα. Αλλά γιατί δεν συνεργάζεσαι όταν σου ζητώ να απαντήσεις αν διευθετήθηκε το θέμα για το οποίο μου παραπονέθηκες; Δηλαδή αν πεις, "ναι, εντάξει, αυτό ήταν, το έβαλες στη θέση του και τώρα είμαι ευχαριστημένη" τι θα πάθεις; Έτσι αφήνεις να πλανάται η υποψία, που υποδηλώνεται από το μήνυμά σου, πως δεν επρόκειτο απλά για μια προσθήκη σου που μου έστειλες σε άλλη στιγμή και ξέχασα να προσθέσω στην ανάρτηση, μα πως αλλάζω και παραλλάζω τα κείμενα των συνομιλητών μου.
         «να φαίνεται ξεκάθαρα οι απόψεις μου κι όχι όπως τις παρουσιάζεις»

         Υπάρχει βάση για μια τέτοια υποψία; Με εξαίρεση την ανάρτηση αυτού του σημείου που έστειλες ως προσθήκη ξεχωριστά, στις 26 Ιουνίου, και ξεχάστηκε, υπήρξε οτιδήποτε που έλειπε ή ήταν παραλλαγμένο;
         Αν δεν το απαντήσεις αυτό, αφήνεις να πλανάται μια υπόνοια. Και γιατί να θέλεις να το κάνεις, αν είναι άδικη;
         Και, αν είναι δίκαιη, γιατί είναι;

         «θα ήθελα όπως σου γράφω και παραπάνω το εδάφιο που αναφέρεις της Καινής Διαθήκης ότι ο Θεός των χριστιανών είναι ο ιεχωβάς. ...έστω και σε μετάφραση από την Ορθόδοξη εκκλησία. ...Ευχαριστώ»
         Τα εδάφια είναι πολλά. Μα δεν χρειάζεται να επεκταθούμε. Στο παρακάτω εδάφιο της Καινής Διαθήκης ο Χριστός ταυτίζει τον εαυτό του με τη θεία έλευση για την οποία μιλούσαν οι προφήτες του Ιαχωβά, και επιβεβαιώνει ότι έπρεπε να σταυρωθεί.

         Λουκά 24: 25-27
         «Και τότε ο Ιησούς είπε προς αυτούς• “ω ανόητοι, που έχετε βραδυκίνητη την καρδιά στο να πιστεύετε όλα όσα ελάλησαν οι προφήται. Αυτά δεν έπρεπε, σύμφωνα με την βουλήν του Θεού, να πάθη ο Χριστός και να εισέλθη κατόπιν εις την δόξαν του, η οποία και ήρχισε με την ανάστασίν του;” Και αφού ήρχισε από τον Μωϋσέα και εν συνεχεία από όλους τους προφήτας, εξηγούσε λεπτομερώς εις αυτούς όλας τας προφητείας των Γραφών, που ανεφέρεντο εις αυτόν.»

         Ο Ιαχωβάς, ο Θεός των προφητών, πήρε σάρκα.
         Ή μήπως πληροφορούσε ο Ιαχωβάς, ο ένας και μοναδικός αληθινός Θεός, τους προφήτες του για την ενανθρώπιση και τη σταύρωση ενός άλλου θεού; Δεν επιβεβαιώνει ο Χριστός πως πρόκειται για αυτόν τον ίδιο, τον Θεάνθρωπο, που αποκαλούμε «ομοούσιο με τον Πατέρα», για τον οποίο εμπνεύστηκαν από τον Ιαχωβά να μιλήσουν όλοι οι Εβραίοι προφήτες;
         Γι' αυτό και γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος στο βιβλίο του «Οι Δεσποτικές Εορτές»:

         «Στο όρος Σινά ο Μωϋσής είδε την δόξα του ασάρκου Λόγου, ο οποίος του παρέδωσε τον Νόμο, την Παλαιά Διαθήκη. […] Αλλά και ο Προφήτης Ηλίας αξιώθηκε να δη τον άσαρκο Λόγο, με την μορφή της λεπτής αύρας. […] Υπάρχει όμως τεράστια διαφορά μεταξύ της θεοπτίας που είχαν οι δύο Προφήτες κατά την διάρκεια της ζωής τους, από την θεοπτία που είχαν στο όρος Θαβώρ. Τότε ήταν θεωρία του ασάρκου Λόγου, γι’ αυτό και εκρύβησαν στην πέτρα και το σπήλαιο, ενώ τώρα βλέπουν τον ενσαρκωμένο Λόγο.»

         Δηλαδή Λαμπρινή τότε είδαν τον Θεό άσαρκο, τώρα τον είδαν ένσαρκο. Μα τον ίδιο Θεό. Τότε τον Ιαχωβά, τώρα τον Χριστό. Τότε τον Πατέρα και τώρα τον Υιό.

         Η θεοπτία έγινε στο όρος Θαβώρ όταν οι ψυχές τους αιωρούνταν δίπλα στον πνευματικώς απαστράπτοντα Χριστό:

         «(Ματθαίον 17,1) Ύστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τον αδερφό του, και τους ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό.
         (Λουκά 9:29-31) Την ώρα που προσευχόταν, η όψη του προσώπου του έγινε διαφορετική και τα ρούχα του άσπρα κι αστραφτερά. Ξαφνικά δύο άντρες άρχισαν να μιλούν μαζί του: ήταν ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι παρουσιάστηκαν με λαμπρότητα και μιλούσαν για τον θάνατό του στην Ιερουσαλήμ, με τον οποίο θα εκπλήρωνε την αποστολή του.
         (Ματθαίον17:4-9) Και είπε ο Πέτρος στον Ιησού: "Κύριε, είναι ωραία να μείνουμε εδώ! Αν θέλεις, να κάνουμε εδώ τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για τον Μωυσή και μια για τον Ηλία". Ενώ μιλούσε ακόμα, ένα φωτεινό σύννεφο τους σκέπασε, και μέσα από το σύννεφο ακούστηκε μια φωνή που έλεγε:
         "Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου, αυτόν να ακούτε".
         Όταν το άκουσαν οι μαθητές, έπεσαν με το πρόσωπο στη γη και φοβήθηκαν πολύ. Τους πλησίασε τότε ο Ιησούς, τους άγγιξε και τους είπε: "Σηκωθείτε και μη φοβάστε". Σήκωσαν τότε τα μάτια τους και δεν είδαν κανέναν άλλον, παρά τον ίδιο τον Ιησού μόνον του. »
         http://users.sch.gr/kxevgenis/images/pdf/B%2024_H%20metamorfwsh%20tou%20Xristou.pdf

         Αυτή η ταύτιση των δύο θεών, του Υιού με τον Πατέρα, του ενσαρκωμένου με τον άσαρκο (αμφότερους τους οποίους βίωσαν ο Μωυσής και ο Ηλίας), ενώ απορρίπτεται από τους Εβραίους, καθώς και από τους ισλαμιστές (που θεωρούν τον Χριστό απλό προφήτη του θεού του Μωυσή), υποστηρίζεται από το χριστιανισμό – με βάση όχι μόνο την Παλαιά μα και την Καινή Διαθήκη.

         Σφάλλω;

         «......και θα σου επαναλάβω [γιατί αυτό ήταν το κομμάτι που παραλείφθηκε] ότι μελετω  την Καινη Διαθήκη και τον λόγο του Χριστού που διδάσκει για να φτάσει ο άνθρωπος στην θέωση ένα είναι το κλειδί. ..ΑΓΑΠΗ δίχως όρια .....και επεται η ταπεινοφροσυνη, η μετανοια ......όλα τ άλλα είναι λόγια και πράξεις προς εκμετάλλευση. ......απ όπου κι αν προέρχονται.»
         Εντάξει. Τότε γιατί δεν δέχεσαι να εξασκώ την αγάπη υπό τις διδασκαλίες του δικού μου διδασκάλου; Γιατί πρέπει μια Αγία Τριάδα που περιλαμβάνει –εκτός από τον Ιαχωβά Πατέρα– τον Χριστό ως τον μόνο λυτρωτή, να είναι η μόνη σωστή πίστη για μένα;

         Και με ποιο τρόπο η πεποίθηση και έκφραση της ιδέας πως προετοιμάζω τον ερχομό του Αντίχριστου Σατανά, είναι «αγάπη δίχως όρια»;
         Αν η καρδιά μας δημιουργεί δυσαρμονία με τους γύρω μας, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την κρίση μας για να δούμε αν σκεπτόμαστε ορθά;
         Ίσως η καρδιά μας είναι παραστρατημένη. Και μια παραστρατημένη καρδιά όντως ίσως παρασύρεται εύκολα από «λόγια και πράξεις προς εκμετάλλευση», δηλαδή ακύρωση των άλλων θρησκειών με σκοπό τον προσηλυτισμό.
         Που είναι και ο τρόπος που η συζήτησή μας άρχισε, όταν μου έγραψες, ήπια ακόμα τότε, πριν καταλάβεις πως προωθώ τη δαιμονική πανθρησκεία,
«μήπως όλοι οι δρόμοι οδηγούν τελικά στον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ;».

         Μήπως η επιθυμία να έχουν όλοι απαραίτητα τον δικό μας Σωτήρα είναι τελικά μια άλλη μορφή περηφάνιας και ιδιοτέλειας; Εγώ αυτό ρωτώ.

         Και το ρωτώ όχι μόνο για σένα, μα για το όλο χριστιανικό οικοδόμημα.
Δεν είμαι εναντίον τού να διδάσκουν χριστιανοί το λόγο του Κυρίου τους. Αυτό το θεωρώ καλό. Όμως να τον προτείνουν στους άθεους ηδονιστές υλιστές, που θα είχαν να κερδίσουν κάτι από την εύρεση ενός πνευματικού νοήματος. Αυτοί που έχουν ήδη βρει πνευματικό νόημα, υπό άλλη θρησκεία ή διδάσκαλο, γιατί να τα απορρίψουν και να υιοθετήσουν τα δικά μας;
         Αν πίνω νερό από την πηγή του δικού μου χωριού, γιατί να έρθω στο δικό σου να πάρω;
         Ακόμα κι αν το 'φερνες ο ίδιος, μου κάνεις χάρη ή εγώ σε σένα πίνοντάς το;

         Δεν θα πρέπει να μπορούμε να κρίνουμε τις επιθυμίες μας και να συνειδητοποιούμε τι κρύβουν μέσα τους, κι αν είναι πράγματι ωφέλιμες για οποιονδήποτε;

         Λαμπρινή
         Επειδή είμαι ρητά κάθετη ως προς την ταύτιση του Ιησού με τον Ιεχωβά σου παραθέτω τα παρακάτω από την Βικιπαίδεια.

         << Ειδικότερα το όνομα Γιαχβέ/Ιεχωβά, ούτε από την Καινή Διαθήκη παραδίδεται, ούτε από την Πατερική ερμηνεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κάθε φορά που υπάρχει λόγος, γίνεται χρήση της ελληνικής απόδοσης Ο Ων ή Κύριος, όπως φαίνεται από τα σχόλια των Πατέρων επάνω στο γνωστό εδάφιο της "αποκάλυψης του θείου ονόματος", Εξ. 3:14:
         "Ο Ων δε εξαπέσταλκέν με, φησίν ο Μωυσής" (Κλήμ. Αλεξ., Στρωμ. 1.25.166)
         "Είπε γαρ κύριος προς Μωσήν• Ο Ων τούτο μοι εστίν το όνομα." (Ωριγένους, Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, 2.13.95)
         "Όταν γουν λέγη• Εγώ ειμί ο Ων, και το Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός, και όπου ποτέ λέγει η γραφή ο Θεός, ημείς αναγινώσκοντες ουδέν έτερον ή αυτήν την άκατάληπτον αυτού ουσίαν." (Μ. Αθανασίου, Επιστολή περί της εν Νικαία συνόδου, 26.3)
         "Δια τι μη είπεν, Εν μορφή Θεού γενόμενος, αλλ' Υπάρχων; Ίσον εστί τούτο του ειπείν, Εγώ ειμί ο Ων." (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις την Προς Φιλιππησίους, 62.223)
         Κατά τον ίδιο τρόπο, σημαντικά πρόσωπα της Εκκλησιαστικής παράδοσης όπως ο Κλήμης Αλεξανδρείας, ο Ωριγένης, ο Ευσέβιος Παμφίλου, ο Επιφάνιος Επίσκοπος Σαλαμίνος και ο Θεοδώρητος Κύρου, παραδίδουν τις μέχρι σήμερα ακολουθούμενες αποδόσεις του τετραγράμματου στα ελληνικά ως εξής:
• Ιαουέ ως "ο Ων και ο εσόμενος" (Κλήμ. Στρωματ. 5.6.34)
• Ιαή ως Κύριος (Ωριγ. Εις Ψαλμούς, 12.1104)
• Ια και Ιαώ "επώνυμα εστί του ενός και αυτού Θεού" (Ωριγ. Κατά Κέλσ. 6.32)
• Ια ως Κύριος (Ευσεβ., Εις τους Ψαλμούς, 24.65)
• Ια ως Κύριος (Επιφ., Κατά Αιρέσ. 2.86)
• Ιαβέ ως "ος ην και εστίν ο αεί Ων" (Επιφ., Κατά Αιρέσ. 2.86)
• Ια ως Κύριος (Θεοδώρ., Εις τους Ψαλμούς, 80.1980)
• Ιαβέ ως ο Ων (Θεοδώρ., Ερωτήσεις εις τη Γένεσιν, 112.11-18)
         Και στην Κ.Δ. όμως, είναι ενδεικτική η περίπτωση απόδοσης εδαφίων με ελληνικές λέξεις, εδάφια που στην Π.Δ. περιέχουν την λεγόμενη αποκάλυψη του ονόματος:
         "Θεός του Αβραάμ, Θεός του Ισαάκ, Θεός του Ιακώβ (Μαρκ. 12:26, Λουκ. 20:37). Με το Θεός αποδίδει ο Μάρκος και ο Λουκάς τις παραθέσεις από το Εξ. 3:15.
         Γενικά, στην Κ.Δ. εκτός από λίγες περιπτώσεις, απουσιάζουν οι περισσότερες παλαιοδιαθηκικές προσφωνήσεις του Θεού και αντί αυτών συναντώνται οι εξής[162]:
         • Επτά αναφορές με το "Κύριος ο Θεός σου" (Ματθ. 4:7.10, 22:37, Μαρκ. 12:30, Λουκ. 4:8.12, 10:27).
         • 300 περίπου αναφορές με την ελληνική λέξη "Θεός", στα τέσσερα ευαγγέλια.
         • Άλλες 275 φορές, έχουμε τη χρήση του Πατήρ-Πατρός (που για την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί αναφορά στο Πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας)...... >>

         Επίσης η αναφορά της παλαιάς διαθήκης στο όνομα αφορά τον Πατέρα Θεό. ..στο πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας όταν φανερώθηκε στον Μωυσή, ο Υιός ήρθε στην γη εκ των υστέρων με το όνομα Ιησούς Χριστός είναι ομοούσιος του Πατρός αλλά το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, .....τώρα οι χιλιαστές, η αίρεση του Ιεχωβά εδώ και 2000 χρόνια παλεύουν να αφανίσουν τον χριστιανισμό και χρησιμοποιούν αποσπασματικά εδάφια της παλαιάς διαθήκης τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν και το μόνο που έχουν καταφέρει από μερικές χιλιάδες οι χριστιανοί ,όλων των δογμάτων , να έχουν φτάσει τα 2.000.000.000,....
         Αυτό δεν είναι τυχαίο Κίμων, εγώ παρακολουθώ την φιλοσοφία την ινδουιστική απ έξω, σε κάποια δίνω πολύ βάση, κάποια τα απορρίπτω. Αλλά με τον όρο θρησκεία δεν την δέχομαι, κι ο Σωκράτης ο μεγαλύτερος φιλόσοφος μίλησε για μονοθεϊσμό.

<< • λοιπόν τα επιχειρήματα, που χρησιμοποιεί ο Σωκράτης μέσα στην Απολογία του για την μονοθεϊστική αντίληψη, που είχε, ώστε να διαπιστώσει και ο αναγνώστης ότι ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος κατά βάση ήταν μονοθεϊστής και όχι πολυθεϊστής. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κλείνοντας την Απολογία του θα πεί το περίφημο εκείνο: «αλλά γαρ ηδη ώρα απιέναι, εμοί μεν αποθανουμένω, υμίν δε βιωσομένοις- οπότεροι δε ημών έρχονται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλην ώ τω θεώ». (Mα τώρα πλέον είναι ώρα να φύγουμε, εγώ να πεθάνω κι εσείς να ζήσετε. Ποιοι από μας πηγαίνουν στο καλύτερο, δεν το γνωρίζει κανείς παρά μόνο ο θεός!..) >>

         Μόνον ο Θεός, λοιπόν, και όχι οι θεοί!.......
         Και γενικά σε όλη την απολογία του μόνο μια φορά αναφέρεται στους θεούς στην αρχή για να μην προκαλέσει το μένος των δικαστών. ..στην συνέχεια μιλάει μόνο για έναν Θεό. ...
         Και θα τελειώσω λέγοντας ότι οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι τεράστιες αφού η ψυχή μας είναι κομμάτι από τον ίδιο τον Θεό που εμφύσησε μέσα μας,
         Δέχομαι ότι υπάρχει τεχνική που μπορεί να τις ενεργοποιήσει. ...αλλά μέχρι εκεί δεν μπορώ να θεοποιήσω τις τεχνικές και να τις αγιοποιήσω ..
         Αφού πολύ απλά με νηστεία και προσευχή ,με καθαρό νου και καρδιά μπορώ να φτάσω στην θέωση. ...αυτά ζητάει ο Χριστός. .....και να σου πω και το άλλο. .....
         Υπάρχουν δύο πράγματα που επικρατούν παντού. ...το ψέμα και η αλήθεια. ...
         Το ψέμα το διαχειρίζεται ο σατανάς. ...
         Αν λοιπόν ο Χριστός είπε ψέματα τότε δεν θα ήταν θεός, ξέρουμε όμως ότι ο σατανάς Τον πείραξε, και Τον προκάλεσε. ..οπότε είπε αλήθεια ότι είναι Υιός Θεού. ...
         Ευχαριστώ και πάλι. ...

         [Κάνω στη Λαμπρινή κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις με εμαιλ και μου γράφει:]

         Σου προσθέτω κι αυτό για επιβεβαίωση του μονοθεϊσμού του Σωκράτη.

         << Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα:
         «Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).
         Επίσης προλέγει τον ερχομό του Χριστού και τα πάθη Του. .......
         Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) – βιβλίο που όλοι το αποδέχονται – περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ’ αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθηκης
         «Θα απογυμνωθεί απ’ όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείτε άδικος για όλη του τη ζωή. Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει»....... >>

         Όπως βλέπεις Κίμωνα με όλα αυτά τα επιχειρήματα πως να αμφισβητήσεις την θεότητα Του. ..
         Τον πιστεύω και Τον αγαπώ μέχρι θανάτου αλλά δυστυχώς δεν συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τον λόγο Του. .προσπαθώ αλλά όσο ζεις στα εγκόσμια πάντα θα ξεφεύγεις. ....

 

 

 

-------------------------------------------------------