Σχόλιό μου στο βίντεο:
"Η απάντηση είναι η συνειδητή σιωπή"
(σύνδεσμος για το βίντεο)
Ερμηνεία μου:
Δηλαδή οι σκέψεις σου δεν είναι δικές σου, βγαίνουν από μια μη προσωπική πηγή.
Ο όλος νους σου, ο όλος εαυτός σου έρχεται από αλλού,
κι όταν επιστρέφει εκεί δεν φεύγει από εδώ
αλλά επεκτείνεται και γεμίζει τα πάντα,
κι αυτό είναι η εκπλήρωση.
Απλά σταμάτα να δημιουργείς μια ιδέα για αυτή την εκπλήρωση,
ονειρευόμενος αυτή και φοβούμενος τις διάφορες απειλές της ζωής
και μπες μες στο τώρα
ή μάλλον μην βγαίνεις από το τώρα για να μπεις οπουδήποτε.
Ζήσε ελεύθερα, χωρίς οποιαδήποτε νοητική χίμαιρα
και ζήσε βαθιά και πλήρως ό,τι κι αν είναι αυτό που βιώνεις
- μην το ζεις στο κεφάλι αλλά βαθύτερα
γιατί κάθε σκέψη χωρίζει
και δεν αντιλαμβάνεται το υποκείμενο ενιαίο υπόστρωμα όλης της ύπαρξης,
το οποίο αποτελεί την μόνη αυθεντική εκπλήρωσή μας.
Το κεφάλι δημιουργεί σύμβολα αλλά δεν βιώνει.
Είναι η συνειδητή Παρουσία μέσα μας που βιώνει,
αυτό που κάποτε ονόμαζαν ψυχή.
Κι όταν μπορείς να έχεις βαθύτερες εμπειρίες,
τότε θα δεις ότι ο ρόλος του κεφαλιού σταματά να είναι να εύχεται και να απεύχεται
και να υποκαθιστά την ψυχή, με τους φόβους του και τις ελπίδες του,
και γίνεται να εκφράζει και να εκδηλώνει την ψυχή
-το απεριόριστο δυναμικό της ύπαρξης-
όντας σε πλήρη συντονισμό με αυτή.
Κι έτσι μπορείς να γίνεις και μια γιατρειά για τους άλλους
- γιατί εσύ ο ίδιος θα είσαι το φάρμακο.
Μέχρι πότε θα τραβάς τα μαλλιά σου και θα σχίζεις τα ρούχα σου επειδή υπάρχει πόνος στον κόσμο;
Δεν το βλέπεις ότι είναι ο ίδιος σου ο φόβος που εκφράζεις έτσι,
ο φόβος για τη δική σου ασφάλεια που προβάλλεται στην τύχη των άλλων;
Θα μπορούσε αυτός ο κόσμος της αρνητικότητας να φτιάξει
αν φέρουμε σε αυτόν την υγεία και την πληρότητα της αυθεντικής ύπαρξης;
Θα μπορούσε να ’ναι όχι τα σχέδιά μας, η κοσμοθεωρία μας, τα κατηγορώ και οι έπαινοί μας
το γιατρικό
αλλά η ίδια η ύπαρξή μας;
Αλλά «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται».
Αυτή η αλήθεια δεν θα μπορούσε να είναι αυτονόητη
όταν ζεις με το κεφάλι.
Κι είναι γι’ αυτό που χρειάζεται να «ανατραπούν» τα πράγματα
και τα πάθη του κεφαλιού να περάσουν από το φίλτρο της ψυχής,
δηλαδή της αμερόληπτης επίγνωσης.
Ώστε να δημιουργηθεί μια γέφυρα
προς Αυτό που υπάρχει και αποτελεί την πηγή της εκπλήρωσης
ελεύθερη από τα εμπόδια του φόβου και της ελπίδας,
τα οποία ορίζουν και περιορίζουν τους ζωντανούς οργανισμούς
και καθιστούν απαράβατα προσωρινό
το πλαίσιο της εκπλήρωσής τους.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
