Επιστήμονες ανακαλύπτουν την τρισδιάστατη μορφή του Χριστού

          βίντεο

Α. Περιγραφή του βίντεο

        Στις αρχές του 2018 ερευνητές στη Ρώμη δημοσιοποίησαν ένα τρισδιάστατο αντίγραφο της μορφής του Χριστού, βασισμένο στις μετρήσεις της Σινδόνης του Τορίνο. Το άγαλμα είναι η τρισδιάστατη αναπαράσταση, σε πραγματικό μέγεθος, του Άνθρωπου της Σινδόνης, που δημιουργήθηκε ακολουθώντας τις ακριβείς μετρήσεις που ελήφθησαν από το ύφασμα. Με βάση το μοντέλο είναι σε θέση να πουν ότι είχε ύψος περίπου 1.80μ, ενώ το μέσο ύψος τότε ήταν περίπου 1.65 μ. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι έχουν τελικά την ακριβή εικόνα τού πώς έμοιαζε ο Χριστός και, με βάση τα σημάδια στη Σινδόνη του Τορίνο, ότι "έλαβε συνολικά τουλάχιστον 600 χτυπήματα". Το γλυπτό του βασανισμένου σώματός του αντικατοπτρίζει αυτές τις πληγές.

        Σχετικά δημοσιογραφικά άρθρα:
        « Η Ιερά Σινδόνη "διηγείται" το μαρτύριο του Χριστού» (σύνδεσμος)
        «Νέα έρευνα θεωρεί "υπερφυσική" την αμφιλεγόμενη "Ιερά Σινδόνη" του Τορίνο» (σύνδεσμος)

        Στο δεύτερο ήμισυ του βίντεο προβάλλονται αγάλματα του Χριστού από τον Κήπο "Φως του Κόσμου" στους Κήπους του Άστον στην Γιούτα των ΗΠΑ. Πρόκειται για 15 σκηνές από τις διδασκαλίες και τα θαύματα του Χριστού, μέσα από 35 μπρούντζινα γλυπτά μεγάλων διαστάσεων φιλοτεχνημένα από την Άντζελα Τζόνσον.
        Μπορείτε να κάνετε έναν εικονικό περίπατο στον Κήπο βλέποντας τα αγάλματα και διαβάζοντας τις εμπνευστικές σκέψεις που έγραψε η Τζόνσον για το καθένα από τα αγάλματά της αυτά. Ποια σκηνή από τα Ευαγγέλια απεικονίζουν και ποιο το νόημα της σκηνής αυτής για τη ζωή μας; Οι σκέψεις της είναι γραμμένες στα αγγλικά και μπορείτε να τις δείτε μεταφρασμένες πιο κάτω, μαζί με τους συνδέσμους για να μεταφερθείτε στο καθένα από τα αγάλματα.

        Λοιπόν αφού ολοκληρώσετε την παρακολούθηση του βίντεο, ώστε στο δεύτερο ήμισυ να πάρετε μια βιντεοσκοπημένη ιδέα των αγαλμάτων, μπορείτε μετά να κοιτάξετε στις αναγραφόμενες διευθύνσεις πιο κάτω το κάθε άγαλμα ξεχωριστά, πιο συγκεντρωμένα, και ταυτόχρονα να διαβάσετε στη μετάφραση την γλύπτρια να εξηγεί εμπνευστικά τι απεικονίζει και γιατί είναι σημαντικό για εμάς.

Β. Αγάλματα στον Κήπο "Φως του Κόσμου"

Ο σύνδεσμος για να δείτε τα αγάλματα βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κάθε κείμενο. Τα κείμενα είναι, τα περισσότερα, γραμμένα από τη γλύπτρια των αγαλμάτων, ή αλλιώς μεταφέρουν την οπτική της. Δίνεται επίσης σύνδεσμος για το σχετικό βιβλικό εδάφιο.
Στο καθένα από τα παρακάτω, πρώτα πατήστε το σύνδεσμο να δείτε το άγαλμα, μετά διαβάστε το κείμενο. Και, αν αισθάνεστε, επίσης και τη βιβλική περικοπή.
Για να ανοίξει το άγαλμα σε ξεχωριστή σελίδα, πατήστε δεξί κλικ και μετά "Άνοιγμα συνδέσμου σε νέα καρτέλα". Όταν σας ανοίξει τη σελίδα, κυλήστε τη μπάρα προς τα κάτω, για να δείτε το ίδιο άγαλμα από διαφορετικές οπτικές γωνίες σε επιπρόσθετες φωτογραφίες.

1. Είμαι Εγώ, μην Φοβάσαι
(Ματθαίος 14: 22-27)

Γνωρίζουμε πολύ καλά το νερό. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Το πίνουμε, κολυμπάμε σε αυτό, θαυμάζουμε την καθαριστική του δύναμη, αλλά δεν βαδίζουμε σε αυτό. Σκεφτείτε τα τρομερά κύματα των καταιγίδων στη Γαλιλαία. Είναι ένα πράγμα να διαβάζετε μια ιστορία σχετικά με τον κίνδυνο που διατρέχουν άλλοι, και τελείως διαφορετικό να βρίσκεστε ο ίδιος σε κίνδυνο. Σκεφτείτε πόσο πολύ οι μαθητές είχαν αγωνιστεί με τη θύελλα, πόσο φοβισμένοι ήταν, πόσο εξαντλημένοι ήταν. Όταν είμαστε σε κίνδυνο, φωνάζουμε για βοήθεια από τον Θεό, από οποιονδήποτε μπορεί να ακούει. Ο Ιησούς άφησε τους Αποστόλους να τον δουν να περπατάει στο νερό. Αν και οι θύελλες της ζωής μπορεί να είναι άγριες, αυτό το θαύμα του Χριστού μπορεί πάντα να μας υπενθυμίσει ότι ακόμα κι αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη δύναμή Του, ο Ίδιος κατανοεί απόλυτα εμάς, τη ζωή μας και τις δοκιμασίες μας. Είναι ο Σωτήρας μας.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/it-is-i-be-not-afraid/

2. Σου Δίνω Ζωντανό Νερό
(Ιωάννης 4: 4-42)

Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς θα ήταν να μας ζητήσει ο Υιός του Θεού ένα ποτήρι νερό. Αυτό ζήτησε από μια Σαμαρείτισσα καθώς κάθισε να ξεκουραστεί δίπλα σε ένα πηγάδι. Αλλά αυτή δεν ήξερε στην αρχή ποιος ήταν. Από το πηγάδι της συμπόνιας στην ψυχή της ανταποκρίθηκε στο αίτημά του. Ήταν μόνο καθώς συνέχιζε να αλληλεπιδρά με αυτήν, που άνοιξαν τα μάτια της. Καθώς ταξιδεύουμε μέσα από τη ζωή, δεν θα μπορούσε να 'ναι αυτό ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού; – να αναγνωρίσουμε πράγματι το χέρι Του στη ζωή μας, να κατανοήσουμε ότι γνωρίζει όλες τις περιστάσεις που αντιμετωπίζουμε και να λάβουμε από το ζωντανό νερό που μόνο αυτός μπορεί να μας δώσει.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/be-thou-clean/

3. Καθάρισε
(Ματθαίος 8: 1–4)

Την εποχή του Χριστού, ο κόσμος δεν γνώριζε τίποτα για τις βιολογικές αιτίες της λέπρας. Όταν κάποιος γινόταν λεπρός, χαρακτηριζόταν ακάθαρτος. Απορριπτόταν από την κοινωνία, αποσχιζόταν από την οικογένειά του και καταδικαζόταν να ζει ως η χαμηλότερη μορφή ζωής στη Γη, καταραμένη από τον Θεό. Αυτή η ασθένεια ήταν τόσο φρικτή ώστε αν οποιοσδήποτε πάσχων από λέπρα τολμούσε ποτέ να πλησιάσει άλλους, θα μπορούσε να σκοτωθεί για αυτό. Είναι τόσο αξιοσημείωτο ότι αυτός ο άνθρωπος, που οι Γραφές λένε ότι ήταν γεμάτος λέπρα, ήρθε και έπεσε κάτω στα πόδια του Χριστού. Μπορεί κανείς να υποθέσει μόνο, ότι ήταν τόσο γεμάτος από απελπισμένο πόθο να θεραπευτεί ώστε κινδύνευσε να θανατωθεί πλησιάζοντας άλλους για να μεσολαβήσουν προς τον Χριστό. Τα απλά λόγια της πίστης του, «Δάσκαλε, αν θελήσεις, μπορείς να με καθαρίσεις», εξέφρασε την πίστη του ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να τον θεραπεύσει. Αντί να καταδικάσει τον λεπρό, ο Ιησούς τον άγγιξε και είπε: «Το θέλω. Καθάρισε». Και αμέσως ο λεπρός θεραπεύτηκε.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/be-thou-clean/

4. Μίλα Δάσκαλε
(Λουκάς 7: 36–50)

Μπορούμε να το φανταστούμε τόσο εύκολα: το σπίτι ενός πλούσιου Φαρισαίου. Η πρόσκληση δόθηκε και ο Ιησούς δέχτηκε. Το έθιμο του καιρού εκείνου επέτρεπε σε όσους δεν είχαν προσκληθεί να στέκονται στην πόρτα και να παρακολουθούν την κοινωνική συγκέντρωση. Μια γυναίκα γεμάτη με βαθιά μεταμέλεια μπήκε και γονάτισε στα πόδια του Ιησού. Είχε φέρει μύρο για να χρίσει τα πόδια Του. Ο πόνος της ψυχής της ήταν τόσο μεγάλος και το κλάμα της τόσο βαθύ ώστε λέγεται ότι έλουσε τα πόδια του με τα δάκρυά της και μετά τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Ο Σίμων ο Φαρισαίος προσβλήθηκε όχι μόνο με το τι έκανε η γυναίκα, αλλά και από το ποια ήταν. Σκέφτηκε σιωπηλά μέσα του: «Αν αυτός ο άνθρωπος ήταν προφήτης, θα ήξερε τι είδους γυναίκα είναι αυτή, ότι είναι αμαρτωλή». Ο Ιησούς, που αντιλαμβανόταν τις σκέψεις του, στράφηκε προς αυτόν και είπε: «Σίμωνα, έχω κάτι να σου πω", στο οποίο ο Σίμων απάντησε:" Μίλα δάσκαλε". Αυτό που ακολουθεί είναι μια πραγματικά συναρπαστική ανταλλαγή μεταξύ Ιησού, Σίμωνα και γυναίκας. Ο Ιησούς είναι πάντα ο Κύριος και με τη σοφία Του μας υποκινεί να στοχαστούμε.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/master-say-on/

5. Κάποιος με Ακούμπησε
(Λουκάς 8: 43–48)

Μετά από λίγο μπορεί να κουραστούμε από τις κακουχίες. Οι ασθένειες, οι δοκιμασίες και οι κακουχίες μπορεί να φέρουν μια βαθιά μοναξιά σε εκείνους που πάσχουν και αδυνατούν να ξεφύγουν από τον πόνο. Προσπαθούμε να αντέξουμε κάθε στιγμή, ενώ φέρουμε τον φυσικό πόνο του σώματός μας καθώς και τον συναισθηματικό πόνο τού να μην γνωρίζουμε γιατί υποφέρουμε. Η βιβλική αναφορά στη γυναίκα που είχε αιμορραγία μάς λέει ότι υπέφερε εδώ και 12 χρόνια, μάταια αναζητώντας φάρμακα και θεραπείες. Η σκηνή που απεικονίζεται εδώ είναι ακριβώς μετά τη στιγμή που έχει αγγίξει το στρίφωμα του ενδύματος του Ιησού. Η έκφραση του Ιησού υποδηλώνει ότι έχει ήδη αισθανθεί την θεραπευτική δύναμη μέσα Του να ρέει προς μια άλλη ψυχή. Αυτή η μεταφορά πραγματοποιήθηκε χωρίς επίσημη έκκληση από τη γυναίκα. Φαίνεται ότι η δύναμη της πίστης ήταν ο αγωγός μέσω του οποίου έρευσε η θεραπευτική δύναμη. Μόνο αφότου θεραπεύτηκε, της ζήτησε να μοιραστεί την ίασή της με το πλήθος. Ίσως κάπως διστακτικά, ήρθε μπροστά. Φανταστείτε την να κοιτά μέσα στα μάτια του Ιησού και να εκφράζει ευγνωμοσύνη υπερβολικά μεγάλη για να εκφραστεί σε λέξεις, και να αισθάνεται ότι είναι βαθιά κατανοητικός, συμπονετικός και στοργικός.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/someone-hath-touched-me/

6. Ω Πατέρα μου
(Ματθαίος 14:23)

Οι Γραφές μάς λένε ότι ο Ιησούς συχνά ανέβαινε στα βουνά για να επικοινωνήσει με τον Πατέρα Του στον Ουρανό. Ο Τζέιμς Τάλματζ γράφει: «Αν και ήταν Μεσσίας, συνειδητοποιούσε βαθιά την εξάρτησή του από τον Πατέρα, του οποίου το έργο είχε έρθει για να κάνει». Τι εκπληκτικά ευλαβική αλήθεια μάς διδάσκει ο Ιησούς με την αγάπη του για τον Πατέρα του να τον αναλώνει καθώς Τον υπάκουγε σε όλα, Τον δόξαζε πλήρως και έκανε το έργο που τον είχε στείλει να κάνει. Το στρεφόμενο προς τα ψηλά πρόσωπο και η καρδιά που εκφράζει πλήρη αφοσίωση είναι το κεντρικό μήνυμα τού "Ω, Πατέρα Μου".
http://lightoftheworldgarden.com/scene/oh-my-father/

7. Ένα Πράγμα Χρειάζεται
(Λουκάς 10: 38–42)

Οι ιερές σχέσεις που είχε ο Ιησούς αποτελούν για εμάς από μόνες τους τόσο βαθύ δίδαγμα... Αλληλεπίδρασε με τους ανθρώπους πριν από χιλιάδες χρόνια, και μας διδάσκει σήμερα. Οι διαχρονικές του διδασκαλίες, καθώς κάθεται στο σπίτι της Μαρίας και της Μάρθας, πηγαίνουν πολύ πέρα από τις τριβές μεταξύ οικογενειακών μελών, τις προσδοκίες, την αναγκαιότητα της ταπεινότητας και την σπουδαιότητα της πρόσληψης θείων διδαχών. Αφού ζήτησε την προσοχή της Μάρθας, της δίδαξε ότι ένα πράγμα είναι απαραίτητο. Τα λόγια του εννοούσαν τόσο πολύ περισσότερα από μια παραίνεση να βάλει στην άκρη τις οικιακές δουλειές. Ο Ιησούς προσπαθούσε να μας διδάξει ότι αν κολλάμε στις φροντίδες της ζωής, η κοσμική φιλοσοφία, οπτική και νοοτροπία έχει τη δύναμη να μπλοκάρει τελείως τις αιώνιες πνευματικές αξίες. Όταν τυφλωνόμαστε από αυτή την πραγματικότητα, οι καρδιές μας σκοτεινιάζουν και αρχίζουμε να αισθανόμαστε χαμένοι, χωρίς να γνωρίζουμε γιατί.

Μέσω του παραδείγματος της Μαρίας, ο Ιησούς μάς δίδαξε πως όταν η πλήρης μας εστίαση είναι πάνω Του και βυθίζουμε τις σκέψεις μας στα ιερά λόγια του Θεού, η καρδιά μας παραμένει σε μια απαλή, υποτακτική κατάσταση, αποτεινόμενη πάντα στον Ουρανό. Η διαδικασία να γίνουμε σαν τον Χριστό γίνεται μια συναρπαστική, διαρκής ανανέωσή μας, που καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/one-thing-is-needful/

8. Το Περιμάζεμα
(Ματθαίος 23:37)

Με την τέχνη ως μέσο, η γλύπτρια δημιούργησε ένα περιβάλλον όπου ο Ιησούς παρακολουθεί τρυφερά τις κότες να μαζεύουν τα μικρά τους. Στην απεικόνιση μπορούμε να σκεφτούμε την ελεήμονα συγκατάβαση του Θεού στη θλίψη του για την Ιερουσαλήμ: "Ω, Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, εσύ που σκοτώνεις τους προφήτες, και λιθοβολείς τους απεσταλμένους σε σένα, πόσο συχνά θα σε είχα περιμαζέψει, όπως μια κότα μαζεύει τα μικρά της κάτω απ' τα φτερά της, κι ωστόσο δεν το θέλησες!" Χρησιμοποιεί τη μεταφορά του αφιερωμένου τρόπου με τον οποίο η κότα συγκεντρώνει τα κοτόπουλα κάτω από τα φτερά της. Είναι εκπληκτικό ότι ο Ιησούς επέλεξε αυτή την εικόνα της τρυφερότητας για να εκφράσει πώς αισθάνεται ο Ίδιος για εμάς.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/his-gathering/

9. Ο Αναμάρτητος
(Ιωάννης 8: 1–11)

Το τεντωμένο δάχτυλο του Χριστού, καθώς εκτείνεται κάτω να γράψει στην άμμο, είναι μια πολύ γνωστή οδηγία προς όλους μας να κοιτάξουμε στην καρδιά μας και να μην κρίνουμε άλλους.

"Ο νόμος του Μωυσή λέει ότι τέτοιες πρέπει να λιθοβολούνται. Εσύ τι λες;" ήταν τα λόγια που εκτοξεύτηκαν στον Ιησού. Υπήρξαν πολλοί εκείνες τις ημέρες που θέλησαν να χρησιμοποιήσουν έθιμα, νόμους και ανθρώπους προσπαθώντας να τον παγιδεύσουν. Ήθελαν να βρουν έναν τρόπο να τον σιωπήσουν και να αρνηθούν τη δύναμη της αγάπης και των θαυμάτων Του. Αισθάνονταν απειλημένοι από Αυτόν. Πήραν μια γυναίκα που την είχαν πιάσει στην αμαρτία και την έφεραν ενώπιον του Ιησού. Ήθελαν να δημιουργήσουν θέμα με Αυτόν. Αλλά εκείνος, στη μεγαλοσύνη Του, γονάτισε κάτω και άρχισε να γράφει στην άμμο. Πόσο θα πρέπει να θύμωσαν όταν ο Ιησούς δεν απάντησε με όμοιο τρόπο στην επίθεσή τους! Ό, τι κι αν ήταν αυτό που έγραψε στην άμμο, άρχισε να επηρεάζει τις καρδιές των κατηγόρων. Οι Γραφές μάς λένε ότι, ένας προς έναν, έφυγαν. Τότε ο Ιησούς μίλησε με έλεος, τρυφερότητα και ελπίδα στη γυναίκα: «Πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια». (“Go thy way and sin no more.”)

Από την ελληνική μετάφραση του εδαφίου:

«Και ο Ιησούς σήκωσε το κεφάλι, και μη βλέποντας κανέναν, εκτός από τη γυναίκα, της είπε: "Γυναίκα, πού είναι εκείνοι οι κατήγοροί σου; Δεν σε καταδίκασε κανένας;"
Και εκείνη είπε: "Κανένας, Κύριε".
Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτήν: "Ούτε εγώ σε καταδικάζω• πήγαινε, και στο εξής μην αμαρτάνεις." »
http://lightoftheworldgarden.com/scene/let-he-that-is-without-sin/

10. Λάζαρε, Έλα Έξω
(Ιωάννης 11: 1–44)

Ο θάνατος έρχεται σε όλους μας. Με την έγερση του Λάζαρου από τους νεκρούς, ο Ιησούς δήλωσε: «Είμαι η ανάσταση και η ζωή».

Η Μαρία και η Μάρθα, οι αδελφές του Λαζάρου, είχαν στείλει να ειδοποιήσουν τον Ιησού γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να θεραπεύσει τον αδελφό τους που ήταν πολύ άρρωστος. Ο Ιησούς δεν πήγε αμέσως. Στις προχωρημένες ώρες της νύχτας, όπου οι αδελφές μάλλον θα περπατούσαν έξω και θα κοίταζαν από απόσταση, ψάχνοντας τον Ιησού, θα πρέπει να αναρωτήθηκαν ξανά και ξανά: "γιατί δεν είναι εδώ;"

Ο αγαπημένος αδελφός τους γλιστρούσε μακριά τους κι ωστόσο ο Ιησούς δεν ερχόταν. Τελικά, πέθανε. Η θλίψη τους ήταν απεριόριστη. Ετοίμασαν το σώμα του για την ταφή και το έβαλαν στον τάφο. Η επίμονη ηχώ του ερωτήματος θα πρέπει να ήταν αβάσταχτη. Όταν τελικά ο Ιησούς είπε στους Αποστόλους ότι θα πάει στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν νεκρός για τέσσερις ημέρες. Ο Ιησούς γνώριζε ότι ήταν.

Θα συνέβαινε μια άλλη εκδήλωση της δύναμης του Θεού, και ο Λάζαρος, ο οποίος ήταν φίλος του Ιησού, θα ήταν αυτός μέσω του οποίου θα αποκαλυπτόταν αυτή η δύναμη. Την στιγμή που πλησίασε ο Ιησούς, η Μάρθα έτρεξε σ 'Αυτόν και φώναξε: «Κύριε, αν ήσασταν εδώ, ο αδελφός μας δεν θα πέθαινε!» Ο Ιησούς στοργικά επέμεινε να θυμηθεί τι της είχε διδάξει, και με ταπεινή υποταγή η Μάρθα πήγε να πει στη Μαρία ότι ο Ιησούς είχε έρθει. Η θλίψη και η πίστη πρέπει να βρίσκονταν σε πόλεμο στην καρδιά τους. Οι καρδιά τους θα πρέπει να χτυπούσε καθώς ο Ιησούς είπε: "Κυλήστε το βράχο." Και τότε ειπώθηκαν τα επικά λόγια, "Λάζαρε, έλα έξω!" Ήταν λογικό να αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς; Όχι. Κι ωστόσο η ζωή επέστρεψε στο πρότερα άψυχο σώμα.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/lazarus-come-forth/

11. Γεθσημανή
(Λουκάς 22: 39–53)

Καθώς πλησίαζε η ώρα να πάρει ο Ιησούς επάνω Του τον πόνο, τις αρρώστιες, τις αμαρτίες και την ενοχή όλων των παιδιών του Θεού, άρχισε να συνταράζεται και να αγωνιά. Η εξιλέωση που ξεκίνησε στη Γεθσημανή και τελείωσε στο Σταυρό ήταν το μαγευτικό, θείο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία των παιδιών Του.

Είναι εκπληκτικό ότι η καλλιτέχνιδα είχε πραγματικά το θάρρος να απεικονίσει αυτή τη σκηνή. Πώς να απεικονίσεις άπειρο πόνο; Καθώς η καλλιτέχνιδα προσπάθησε να αναστοχαστεί πόνο τόσο έντονο που έκανε τον Ιησού να αιμορραγεί από κάθε πόρο, της προκάλεσε σημαντική καλλιτεχνική και προσωπική οδύνη. Καθώς ο ακατανόητος πόνος βυθιζόταν σε κάθε νεύρο, σε κάθε πτυχή του νου, σε κάθε αίσθηση, πώς μπορούσε να τον αντέξει; Πώς να τον απεικονίσεις; Οι άνθρωποι τείνουν να αποστρέφουν το βλέμμα τους από τη μεγάλη οδύνη· τους προκαλεί υπερβολικό πόνο να τη βλέπουν. Όταν κοιτάτε αυτήν την απεικόνιση, εστιαστείτε πάνω του. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να εμβαθύνει, αφομοιώνοντας την αιώνια σημαντική στιγμή στο Όρος των Ελαιών, σε ένα κήπο που λεγόταν Γεθσημανή.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/gethsemane/

12. Λόγω της Αγάπης
(Μάρκος 15 and Ιωάννης 12: 23–50)

Εξασθενημένος από την εμπειρία του στη Γεθσημανή, ο Ιησούς υπέμεινε κοροϊδία, ξυλοδαρμό, φτυσίματα, προδοσία και καταδικάστηκε να υποφέρει το θάνατο στο Σταυρό.

Ο Σταυρός έχει υπάρξει ένα μεγάλο σύμβολο του Χριστιανισμού για χιλιάδες χρόνια. Μέσα από τη δύναμη της τέχνης μπορεί κανείς να σταθεί κοντά σε αυτόν, να βάλει τα χέρια του πάνω του, και να κοιτάξει το πρόσωπο του Ιησού καθώς τον μεταφέρει. Μπορεί να δει ένα στεφάνι από αγκάθια στο κεφάλι Του και τις φλέβες του να πρήζονται κάτω από το όλο βάρος. Μπορεί να κοιτάξει τα πόδια του και να δει τα δάχτυλά του να γραπώνονται στο έδαφος σε μια προσπάθεια να ισορροπήσουν το βάρος του Σταυρού. Μοιάζει σαν αυτή η στιγμή να έχει ακινητοποιηθεί στο χρόνο. Μπορούμε να εστιάσουμε σε αυτήν όσο θέλουμε. Μπορούμε να αναρωτηθούμε όποιο ερώτημα ανέρχεται. Γιατί να υποφέρει ο Ιησούς τόσο έντονα για εμάς; Τότε το πνεύμα του απαντά, "Λόγω της Αγάπης".
http://lightoftheworldgarden.com/scene/because-of-love/

13. Mary
(Ιωάννης 20: 11–18)

Παντοτινά αξέχαστη, και άρρηκτα συνδεδεμένη με την ένδοξη ανάστασή Του, ήταν η εμφάνισή Του στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Την είχε συνεπάρει η θλίψη για το θάνατο του αγαπημένου της Σωτήρα κι είχε απαρηγόρητα ταραχθεί από την εξαφάνιση του σώματός Του, που η ίδια είχε φροντίσει. Θαυμάζουμε την τελική νίκη Του επί της όλης αντίστασης που δέχθηκε η διακονία Του και επί Του ίδιου του τού θανάτου. Ο αναστημένος Υιός του Θεού εμφανίζεται σε αυτή την πολύτιμη ψυχή αποκαλώντας την με το όνομά της, "Μαρία".

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν ο Θεός γνωρίζει ότι υπάρχουμε. Το κοροϊδευτικό αυτό ερώτημα φαίνεται να μας χλευάζει με την αίσθηση της ίδιας μας της ασημαντότητας. Σίγουρα ο Θεός είναι απασχολημένος με πιο σημαντικά πράγματα. Η εξιστόρηση αυτή των τρυφερών εκδηλώσεων του Ιησού, καθώς εμφανίζεται στη Μαρία και την καλεί με το όνομά της, μας καλεί να αναθαρρήσουμε ότι γνωρίζει όντως το όνομά μας και ότι επιθυμεί να μας παρηγορήσει, να μας διδάξει και να μας ενδυναμώσει.
http://lightoftheworldgarden.com/scene/mary/

14. Πλούσιοι στην Πίστη
(Ιωάννης 20: 24–31)

Ακόμη και με την μαρτυρία των γυναικών και των άλλων Αποστόλων ότι ο Ιησούς αναστήθηκε, ο Θωμάς δήλωσε εμφατικά: «Δεν θα πιστέψω αν δεν τον δω και δεν αγγίξω τα σημάδια των καρφιών στα χέρια και τα πόδια του».

Δεν μπορούμε στ' αλήθεια να ξέρουμε τις πιέσεις που ασκήθηκαν στον Απόστολο μετά τον θάνατο του Ιησού. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τον Θωμά για την επιμονή του να μην πιστέψει αν οι ανθρώπινες αισθήσεις του δεν κατέγραφαν την πραγματικότητα της ανάστασης. Εσείς πώς θα νιώθατε αν ο Ιησούς στεκόταν εμπρός σας;

Αυτή η απεικόνιση καταγράφει το βλέμμα στα μάτια του Ιησού καθώς κοίταζε τον Θωμά, και καθώς έτεινε τα χέρια Του προς Αυτόν καλώντας τον να αγγίξει τις πληγές στα χέρια και τα πλευρά Του. Τότε, με ένα βλέμμα που θα πρέπει να διαπέρασε τον Θωμά μέχρι τον πυρήνα του, είπε: "Θωμά, επειδή με είδες, πίστεψες· ευλογημένοι είναι αυτοί που δεν είδαν και ωστόσο πίστεψαν ".
http://lightoftheworldgarden.com/scene/reach-in-faith/

15. Αυτός είναι ο Αγαπημένος μου Υιός
(Η Ιστορία του Τζόζεφ Σμιθ 1:17)
http://lightoftheworldgarden.com/scene/this-is-my-beloved-son/

         (Σχόλιο δικό μου)
         Η σκηνή απεικονίζει το υποτιθέμενο όραμα του Χριστού και του «Πατέρα» του (το μόνο όραμα του «Πατέρα» για το οποίο έχω ο ίδιος ποτέ ακούσει) από ένα νεαρό αγόρι που έγινε ο προφήτης και ιδρυτής της Εκκλησίας των Μορμόνων, τον Τζόζεφ Σμιθ.
         «Αμέσως μετά βρήκα ότι είχα απελευθερωθεί από τον Εχθρό που με είχε αιχμαλωτίσει» λέει ο Σμιθ. «Όταν το Φως έπεσε πάνω μου, είδα δύο Προσωπικότητες, των οποίων η λάμψη και η δόξα δεν μπορεί να περιγραφεί, να αιωρούνται από πάνω μου στον αέρα. Ο ένας από αυτούς μού μίλησε, καλώντας με με το όνομά μου, και είπε, δείχνοντας τον άλλον: "Αυτός είναι ο γιος μου ο αγαπητός. Άκουσέ τον."»

         Αυτή η αμφιλεγόμενη περιγραφή (διότι κατηγορείται ότι πέρασε μέσα από διάφορες εκδοχές) δόθηκε από τον Σμιθ, και θεωρείται ότι αναφέρεται στον Χριστό να εμφανίζεται διπλός, ως πατέρας και γιος (τα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδας). Οι πολυθεϊστικές συνεπαγωγές είναι προφανείς και αναπόφευκτες, όχι βέβαια μόνο για τους Μορμόνους, μα και για όσους πιστεύουν στην Αγία Τριάδα (ή Πεντάδα ή Εξάδα ή ό,τι άλλο) γενικότερα.
         Διότι είναι αυτή η πολλαπλότητα που ονομάζεται πολυθεϊσμός.

         Αν ο «Πατέρας» μπορεί να γεννήσει ένα γιο, τότε γιατί όχι περισσότερους; Από Πατέρα και Γιο (και υποθέτουμε και μητέρα), δηλαδή τρεις, μπορούν να γίνουν και τέσσερις και δεκατρείς.
         Και οι τρεις, τέσσερις και δεκατρείς, οπωσδήποτε δεν μπορούν να είναι «ένας», ή αλλιώς γιατί δεν μπορούν οι χιλιάδες θεοί του ινδουισμού να είναι «ένας»;
         Λογικό;

         Όταν βλέπουμε, στο άγαλμα, δύο θεούς πάνω από το αγόρι, συνειδητοποιούμε το πολυθεϊστικό δόγμα που εμπεριέχεται βαθιά στην καρδιά του χριστιανισμού.

         Κι αυτό γιατί ο Πατέρας του Χριστού δεν είναι κάποιο ασώματο, άμορφο και απροσδιόριστο πνεύμα. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη οντότητα η οποία κρίνει και αποφασίζει και επικοινωνεί, στην Παλαιά Διαθήκη, και στην οποία ο Χριστός προσεύχεται, στην Καινή.
         Δηλαδή ακριβώς όπως όλοι οι θεοί όλων των λαών.
         Το ερώτημα λοιπόν είναι: Είναι ο Ιαχωβάς, ο βιβλικός Πατέρας του Χριστού, ένα πραγματικό πρόσωπο στον Ουρανό όπως ο ίδιος ο Χριστός;
         Ή είναι μια επινόηση συγγραφέων της εποχής;
         Νομίζω πως μόνο ένα τρόπο έχουμε να το ξέρουμε. Από ανθρώπους που τον είδαν.
         Ετούτη η αμφιλεγόμενη μαρτυρία του οράματος του Ιαχωβά και συγχρόνως του Χριστού, είναι η μόνη αναφορά που έχω συναντήσει που να υποδηλώνει ότι ο Ιαχωβάς δεν είναι μυθολογικό κατασκεύασμα που προβάλλεται από τη θρησκεία ως αληθινό, μα πράγματι ένας δεύτερος Ουράνιος Θεός δίπλα στον Χριστό.

-------------------------------------------------------