Είναι οι πίθηκοι οι πρόγονοί μας;

          βίντεο

Περιγραφή και Συζήτηση

         Περιγραφή

         Ο Σουάμι Μουκούντα είναι δάσκαλος γιόγκα, διαλογισμού και πνευματικότητας.
         Έχει πτυχίο μηχανικού από το Ινδικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας και μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Ινδικό Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων. Έχει δουλέψει ως στέλεχος μια μεγάλης πολυεθνικής στην Ινδία, δουλειά όμως που σύντομα άφησε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις πνευματικές παραδόσεις. Ως εκφραστής της αρχαίας ινδικής σοφίας έχει μιλήσει σε διάφορα μέρη του κόσμου, και στις ΗΠΑ σε εταιρείες όπως Google, Oracle και Intel και κορυφαία πανεπιστήμια όπως το Γιέιλ, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, το Ντιουκ, το Πρίνστον και το Στάνφορντ.
         Οι ομιλίες του μεταδίδονται καθημερινά από τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια: Disha TV, Sanatan Channel, TV Asia και ITV.
         πηγή: Wikipedia
         https://en.wikipedia.org/wiki/Mukundananda

         Στην ομιλία αυτή εξετάζει το θέμα της προέλευσης του ανθρώπινου είδους. Ισχυρίζεται πως η θεωρία του Δαρβίνου είναι μια απλή εικασία. Τα επιχειρήματά του πλαισιώνονται από παραθέσεις διάσημων επιστημόνων που απορρίπτουν τη θεωρία του Δαρβίνου. Μπορείτε να τις βρείτε, αυτές και άλλες, μαζί με το αγγλικό τους πρωτότυπο και την πηγή τους, εδώ:
         http://www.youtubetranslations.gr/scientific_quotes_pop_up.htm

         Σημειώστε πως ο ίδιος δεν προτείνει ποια είναι η πηγή της προέλευσής μας. Απλά αναλύει λογικά τον ισχυρισμό πως το ένα ζώο προέρχεται απ' το άλλο, και ο άνθρωπος ειδικά απ' τον πίθηκο.

         Παρουσιάζει τη διαφορά μεταξύ εικασίας και γνώσης, και δείχνει γιατί η θεωρία του Δαρβίνου δεν «περνά τις εξετάσεις» ως ερμηνεία της πραγματικότητας.

         Αποτελεί μια εικασία που δεν υποστηρίζεται από τα στοιχεία.

         Συζήτηση

         Mike Chatzimike
         Αγαπητέ φίλε, εάν υπάρχει αδυναμία στην υποστήριξη της εξελικτικής διαδικασίας, υπάρχει περισσότερη αδυναμία στην απόρριψη της. Από όλες τις αλήθειες, η πιο δυνατή είναι αυτή του Ηράκλειτου με το "Τα πάντα ρει" . Η εξελικτική διαδικασία ποτέ δεν σταμάτησε, μόνο που οι θεαματικές αλλαγές φαίνονται αν συγκρίνουμε τους προγόνους με τους απογόνους σε βάθος χρόνου. Η όψη των Αφρικανών και αυτών της Άπω Ανατολής διαφοροποιήθηκε αισθητά τα τελευταία 100 χρόνια και συνεχίζει να διαφοροποιείται τόσο έντονα όσο έντονα αλλάζει η ζωή τους. Γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι; Υπάρχουν πολύ μικρόσωμοι και πολύ μεγαλόσωμοι και με ένα σορό έντονες διαφορές. Φυσικά δεν είναι τυχαίο που η σημερινή γενιά είναι πιο μεγαλόσωμη από την προηγούμενη. Κατ` αρχή η δημιουργία ζωής στη γη δε θα ξεκίνησε από ένα σημείο αλλά από αμέτρητα και πιστεύω αυτό συνεχίζεται. Ενδεχόμενα οι απόγονοι ενός μονοκύτταρου οργανισμού που μετανάστευσε χιλιάδες χιλιόμετρα να μεταλλάχτηκαν μετά από χιλιάδες χρόνια διαφορετικά από τους συγγενείς τους που έμειναν πίσω. Είναι πολύ λογικό, ανάλογα με την μετακίνηση και τις αλλαγές του περιβάλλοντος να ακολούθησαν διαφορετικές αλλαγές και στους διάφορους συγγενείς. Κάτι λέει και το DNA όλων των όντων στην γη, που είναι τόσο συγγενικό. Πάντως εκτιμώ πολύ τη δουλειά σου, είμαι, εδώ και καιρό, γραμμένος στο κανάλι σου και προωθώ τα βίντεο σου. Θα χαιρόμουν να δω και τη δική σου εγγραφή στο Mike Chatzimike, γιατί κι` εγώ προσπαθώ να βοηθήσω κόσμο. Να είσαι καλά.

         Κίμων (Video Translations)
         Σε αυτή τη σελίδα
         http://www.youtubetranslations.gr/scientific_quotes_pop_up.htm
         έχω μεταφράσει διάφορους διάσημους εξελικτικούς βιολόγους, παλαιοντολόγους, ζωολόγους κλπ να περιγράφουν τη θεωρία του Δαρβίνου ως άκυρη και ακόμα και ως απάτη.
         Δεν θα έπρεπε αυτό να μας κάνει να πατήσουμε παύση και να σκεφτούμε;
         Ποιος διαβάζει τα επιχειρήματά τους;
         Γιατί δεν ενδιαφερόμαστε να τα διαβάσουμε;
         Και, αν τα διαβάσουμε, αισθανόμαστε βέβαιοι πως είναι άκυρα;
         Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως κάνουν λάθος, αν και ασχολούνται όλη τη ζωή τους με το θέμα και έχουν φήμη σε αυτά τα πεδία, όταν οι ίδιοι δεν ασχολούμαστε ούτε το ένα χιλιοστό;
         Είμαι της γνώμης πως η γνώση έρχεται από μέσα σου. Όταν παρατηρείς τον εαυτό σου, σίγουρα βλέπεις τον εξωτερικό κόσμο να επιδρά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της ψυχολογίας σου. Όμως βλέπεις επίσης ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που σε διαμορφώνουν.
         Για παράδειγμα, ένας πατέρας δέρνει το παιδί του και αυτό γίνεται βίαιο.
         Η βία του παιδιού δεν εξηγείται αποκλειστικά με αναφορά στη βία του πατέρα, αν δεν αναφερθούμε επίσης και στην επιθυμία του παιδιού να ζήσει.
         Λέμε πως το παιδί, δεχόμενο τη βία, φοβάται για την επιβίωσή του και γι' αυτό γίνεται το ίδιο βίαιο ώστε να αμυνθεί.
         Όμως γιατί θέλει να επιβιώσει;
         Δεν είναι αυτός ένας εσωτερικός παράγων που διαμορφώνει την ψυχολογία του;
         Αν θέλει να επιβιώσει, γιατί να μην θέλει επίσης να είναι βίαιο;
         Η απομόνωση των εσωτερικών χαρακτηριστικών και η αιτιολογική αποδέσμευσή τους από το εξωτερικό περιβάλλον μας το κάνει εφικτό να αντιληφθούμε γιατί τα διάφορα χαρακτηριστικά μας συνεχίζουν να υπάρχουν όταν πεθαίνουμε. Κοίτα τι γίνεται με τις μεταθανάτιες εμπειρίες. Οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, συνεχίζουν να έχουν τα χαρακτηριστικά τους, ψυχολογικά, νοητικά και ακόμα και σωματικά, ακόμα και αφού πεθάνουν. Συνεχίζουν να τα βιώνουν στο αιθερικό πεδίο. Αυτό δείχνει πως υπάρχει, πίσω από την ύλη και τα χαρακτηριστικά της, ένας λεπτοφυέστερος παράγων στον οποίο αυτά θεμελιώνονται. Μερικές φορές η ύλη δρα ως διάμεσο μεταξύ του λεπτότερου παράγοντα και της εμπειρίας μας ή των διαμορφωμένων μας χαρακτηριστικών, και άλλες όχι.
         Π.χ. βλέπω μια όμορφη γυναίκα και ο νους μου επηρεάζεται. Αν δεν την έβλεπα δεν θα επηρεαζόταν.
         Όμως ο λόγος που επηρεάζεται βρίσκεται αλλού. Ακόμα κι αν αυτή δεν βρισκόταν μπροστά μου, θα την έψαχνα, γιατί θα αναζητούσα να κάνω να εκδηλωθεί αυτό που ήδη υπάρχει μέσα μου.
         Τι λοιπόν υπάρχει μέσα μας; Ποια είναι η φύση της επιθυμίας – της επιθυμίας για επιβίωση, για αναπαραγωγή, για φιλία, για επιτυχία κλπ;
         Αν μπορέσεις να βιώσεις αυτόν τον εσωτερικό παράγοντα ως μια εκρηκτική πηγή νοήματος ή μορφής, μία νοήμονα αιτία, τότε είσαι στο δρόμο για να ανακαλύψεις το πώς ο εσωτερικός παράγων θα μπορούσε να παράγει αποτελέσματα (πχ. ζωολογικές μορφές) χωρίς τη μεσολάβηση της ύλης.
         Άλλες φορές μεσολαβεί (π.χ. τρως καλύτερα και ψηλώνεις περισσότερο) και άλλες όχι (π.χ. στη διαμόρφωση του είδους).
         Έχεις προσέξει ότι, μέσα από τα χιλιάδες χρόνια που έχουμε καταγραμμένη ιστορία, δεν έχουμε ανθρώπους να αλλάζουν τον αριθμό των δαχτύλων τους; Ασφαλώς ο περισσότερος ήλιος θα σε κάνει μελαψότερο, και το καλύτερο φαΐ ψηλότερο, όμως ούτε θα μεταμορφωθείς από λευκό σε μαύρο ούτε θα αποκτήσεις ένα δάχτυλο περισσότερο. Αν, από γενετικό λάθος, εμφανιστεί δάχτυλο, όπως συμβαίνει καμιά φορά, δεν θα είναι λειτουργικό. Δηλαδή δεν θα μπορείς να κινήσεις αυτό το δάχτυλο κρατώντας τα άλλα ακίνητα. Αν μπορείς να το κινήσεις, θα είναι μόνο κινώντας άλλα δάχτυλα με τα οποία αυτό είναι συνδεδεμένο, κι έτσι κινείται κι αυτό από σπόντα.
         Για να κινήσεις ένα δάχτυλο, χρειάζεται να υπάρχει, πίσω από αυτό, ένα αιθερικό αντίστοιχο αυτού. Όταν βγαίνεις από το σώμα σου και επιπλέεις στον αιθέρα, έχεις το αιθερικό σώμα που έχει τα αντίστοιχα δάχτυλα με αυτά του φυσικού σώματος. Όταν μπαίνεις ξανά στο υλικό σώμα, τα πέντε αιθερικά δάχτυλα είναι μέσα στα πέντε υλικά, κι έτσι μπορείς να κινήσεις το καθένα απ' αυτά. Όμως αν σου κολλήσουν ένα δάχτυλο εξωτερικά, ή σου δημιουργήσουν τη δομή του προσθέτοντας εκεί κάποιο γονίδιο, δεν θα μπορείς να το κουνήσεις, γιατί δεν θα έχεις το αιθερικό αντίστοιχο του δαχτύλου στο αιθερικό σου σώμα. Και, όταν σκέπτεσαι να κουνήσεις ένα δάχτυλο, από το νου σου η εντολή πηγαίνει πρώτα στο αιθερικό σώμα και απ' εκεί στο φυσικό. Ο τρόπος που κουνάς ένα δάχτυλο δεν είναι ο τρόπος που κινείται το γόνατο όταν το χτυπήσεις με σφυρί. Αυτή η κίνηση είναι αποκλειστικά αυτόματη και ανακλαστική, και εξηγείται με αναφορά στα νεύρα και μόνο. Όμως η εθελούσια κίνηση του δαχτύλου δεν εξηγείται έτσι.
         Ομοίως, υπάρχουν συμπεριφορές που «εξηγούνται» με βάση τα εξωτερικά συμβάντα (π.χ είδα μια όμορφη και μου σηκώθηκε), όμως υπάρχουν συμπεριφορές που δεν εξηγούνται έτσι (π.χ. η συγγραφή ενός ποιήματος και η ποιότητά του).
         Αν δεις πως κάποιες συμπεριφορές δεν εξηγούνται, τότε ξαναγυρίζεις στις «εξηγημένες» συμπεριφορές και βλέπεις πως ούτε αυτές εξηγούνται. Τι εννοώ όταν λέω «όμορφη» και γιατί μου σηκώθηκε με την όμορφη; Τι εννοώ όταν λέω «να επιβιώσω» και γιατί θύμωσα κι έγινα επιθετικός όταν ο πατέρας μου με χτυπούσε;
         Ποιος είμαι καν «εγώ» που θύμωσα ή που επιθυμούσα να επιβιώσω;
         Η υλιστική ερμηνεία είναι πως δεν υπάρχει «εγώ», πως όλα συμβαίνουν αυτόματα. Το γόνατο τεντώνεται όταν το χτυπά το σφυρί, η φωνή μου βγαίνει αυτόματα, τα συναισθήματά μου συμβαίνουν αυτόματα, η ζωή μου συμβαίνει αυτόματα, η μορφολογία των ειδών συμβαίνει αυτόματα και όλα συμβαίνουν αυτόματα, χωρίς εσωτερικό παράγοντα που περιλαμβάνει νόηση.
         Εσύ δεν κάνεις τίποτα, όλα σου συμβαίνουν.
         Αλλά ο ανθρώπινος πολιτισμός κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση: να βιώσουμε τον δημιουργικό παράγοντα μέσα μας.
         Όσο περισσότερο τον βιώνουμε μέσα μας, τόσο τον βλέπουμε και στη φύση. Διότι κι εμείς, όπως το κάθε ζώο, είμαστε φύση. Όταν βρούμε μέσα μας το νοητικό παράγοντα, τον μη αυτόματο παράγοντα, όταν ανακαλύψουμε στο βάθος του νου μας τι είναι αυτό που μας ωθεί προς τη ζωή, την ομορφιά και τη μορφή, τότε ανακαλύπτουμε παράλληλα τον εσωτερικό αυτό παράγοντα στη φύση: στα ένστικτα και στη μορφολογία, άλλοτε λειτουργώντας μέσα από αυτό που αποκαλούμε εξωτερικό και άλλοτε όχι.
         Όταν κάποιο συμβάν δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με ένα εξωτερικό ερέθισμα, τότε μιλάμε για «άλμα».
         Είναι οι δύο ευθείες σε ένα Σταυρό. Η παράλληλη ευθεία εκτείνεται προς τις πλευρές, η κατακόρυφη εκτείνεται προς τα πάνω και κάτω.
         Από τις πλευρές, μπορείς να κινηθείς στο κέντρο. Και τότε κοιτάς πάνω και κάτω και βλέπεις αυτό που βρίσκεται εδώ κάτω, και το βλέπεις να βρίσκεται κι εκεί πάνω.
         Ο Καζαντζάκης είχε αναφερθεί σε μια εικόνα του Άγιου Γεωργίου πάνω στο άλογό του. Έβλεπες τον Γεώργιο και το άλογο στην υλική τους μορφή, και δίπλα από αυτή ήταν επίσης ζωγραφισμένοι στην αιθερική τους μορφή.
         Την αιθερική μορφή του κόσμου μπορείς να τη δεις στις φωτογραφίες κίρλιαν.
         Η αιθερική διάσταση πηγαίνει σε μεγαλύτερο βάθος όμως απ' ό,τι οι φωτογραφίες κίρλιαν μπορούν να δείξουν. Οι άνθρωποι που απαθανάτισαν τη μορφή τους, τους οποίους αποκαλούμε αγίους, καμιά φορά εμφανίζονται μπροστά μας ενώ κοιμόμαστε (ή ακόμα κι όταν είμαστε ξύπνιοι). Αμφιβάλλω πως η Κίρλιαν μπορεί να τους φωτογραφήσει τότε – σίγουρα όχι όταν κοιμόμαστε, όπου εμφανίζονται σε εμάς σε ένα άλλο πεδίο έτσι κι αλλιώς. Τότε βλέπουμε το σώμα τους ως ένα δυναμικό οργανισμό φτιαγμένο από φως. Βλέπουμε τα πέντε τους δάχτυλα, τα δύο τους πόδια, όλα αυτά που ο υλισμός θα περιέγραφε ως υλικές μορφές δίχως νοητικό αντίστοιχο.
         Όμως όταν τους βλέπεις, βλέπεις το νοητικό αντίστοιχο των μορφών αυτών.
         Και είναι ζωντανοί, είναι εκεί.
         Υπάρχει κάτι βαθύτερο στη ζωή από ό,τι ο υλισμός μπορεί να καταλάβει. Υπάρχει ένας νευραλγικός, δημιουργικός παράγοντας που μένει ακατανόητος.
         Αυτόν τον έζησα στα 23 μου χρόνια, και τον έχω περιγράψει σε βίντεο που μπορείς να βρεις στη σελίδα του βιογραφικού μου στην ιστοσελίδα μου.
         Τότε είδα πως υπάρχει μια νοήμων ενέργεια που δημιουργεί αποτελέσματα και θεμελιώνει την υλική, ακόμα περισσότερο την αιθερική, και ακόμα περισσότερο την πνευματική διάσταση της υπόστασής μας και της υπόστασης του κόσμου.
         Διότι ο ίδιος ο κόσμος δεν είναι μόνο υλικός. Όταν βγαίνεις απ' το σώμα σου, βγαίνεις στον αιθέρα.
         Όμως μπορείς να κάνεις άλμα σε λεπτότερες ενέργειες που ξεφεύγουν ακόμα κι απ' αυτή την αιθερική διάσταση.
         Η λαγουδότρυπα πάει πολύ βαθιά.
         Προσπαθούμε να εντοπίσουμε και να απομονώσουμε τον δημιουργικό παράγοντα στην ύλη και να τον χρησιμοποιήσουμε για να βγάλουμε χάπια, οργανισμούς κλπ.
         Αλλά το μυστικό της δημιουργίας των οργανισμών, της δημιουργίας της ψυχολογίας, της δημιουργίας της ευφυΐας, δεν βρίσκεται στην ύλη.
         Στην ύλη θα βρούμε επιφανειακές μόνο εκδηλώσεις. Αν φάμε καλύτερα, θα ψηλώσουμε καλύτερα. Αν παίξουμε ηλεκτρονικά, θα αισθανθούμε καλύτερα. Αν διαβάσουμε βιβλία, ίσως γίνουμε κατάτι εξυπνότεροι.
         Ακόμα κι αυτές οι αλλαγές δεν εξηγούνται με αποκλειστική αναφορά στις υλικές διαδικασίες που εμπλέκονται. Προφανώς κάποιος νους εμπλέκεται στο διάβασμα βιβλίων, στην απόλαυση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, ακόμα και στο ψήλωμα του κορμιού μέσω της επαρκούς τροφής, εφόσον είναι μια νοήμων διαδικασία (αν και ασυνείδητη σε εμάς) που μετατρέπει το φαγητό σε ύψος.
         Ομοίως, αν πάρεις ένα ναρκωτικό, ένα τοξικό χάπι που στο δώσει ψυχίατρος ή κάποιος έμπορος ναρκωτικών στο δρόμο, μπορείς να αισθανθείς κάποια αλλοίωση στον εγκέφαλο αλλά τίποτα που θα αλλάξει πραγματικά και ποιοτικά την ψυχική σου εμπειρία. Και ο εγκέφαλός σου θα αντιδράσει καταστρέφοντας τα ίδια του τα κύτταρα στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην τοξική ουσία.
         Ο κόσμος, η νόηση, η δημιουργία μορφών στη φύση και στην ψυχολογία μας, δεν λειτουργεί με αυτόν τον επιφανειακό και μηχανικό τρόπο, όπως η υλιστική επιστήμη προσπαθεί να μας πείσει. Η κβαντική μηχανική, η οποία παρήγαγε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, είναι η ίδια εξαιρετικά ακατανόητη για τον νου που είναι εστιασμένος στα υλικά, ορατά φαινόμενα και μόνο. Ακόμα και το πιο υλικό φαινόμενο, της νευτώνειας φυσικής, π.χ. ότι μια μπάλα που θα ρίξεις στον τοίχο θα σου γυρίσει πίσω με γκελ, δεν μπορείς να το καταλάβεις αποκλειστικά με φυσικούς όρους.
         Γιατί; Διότι δεν ξέρεις από πού προέρχονται οι νόμοι τους οποίους θα επικαλεστείς.
         Κάποτε μπορείς να εξηγήσεις το άλφα με βάση το βήτα και το βήτα με βάση το γάμα, αλλά όχι το γάμα με βάση το δέλτα.
         Κάθε φορά που βρίσκεις ένα κενό στη γνώση σου που δεν μπορείς να υπερπηδήσεις, γυρνάς πίσω και λες: καταλαβαίνω σωστά τη γνώση που πιστεύω πως ήδη έχω αποκομίσει;
         Η δημιουργική ενέργεια έχει ένα τεράστιο φάσμα εκδηλώσεων. Έρχεται από ψηλά και φτάνει μέχρι κάτω την ύλη, ακόμα ίσως και χαμηλότερα πεδία. Σε κάθε επίπεδο δημιουργεί παράλληλες κινήσεις, εκτείνεται προς τα αριστερά και δεξιά. Μέσα στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου επιπέδου, μπορείς να παίξεις με την ενέργεια μετασχηματίζοντας κάτι σε κάτι άλλο (π.χ. μέσω των νόμων της χημείας υλικών). Μα τα άλλα επίπεδα σού παραμένουν ανεξήγητα. Και δεν καταλαβαίνεις πραγματικά ακόμα και το επίπεδο που βρίσκεσαι, μέχρι να πάρεις το ασανσέρ και να ανέβεις σε ψηλότερα πατώματα – μέχρι δηλαδή να βιώσεις την κατακόρυφη ενέργεια και ουσία που έρχεται από ψηλά, από το νου.
         Το ότι η λαγουδότρυπα πάει πολύ βαθιά οι φυσικοί το έχουν καταλάβει. Ισχυρίζονται πλέον πως ο κόσμος μας στηρίζεται σε νόμους που δεν είναι φυσικοχημικοί μα υπερβατικοί και περιλαμβάνουν τη νόηση.
         Πολύς λόγος έχει γίνει για το ρόλο του παρατηρητή στα υλικά γεγονότα.
         Επίσης για την κβαντική διεμπλοκή, που είναι ο τηλεπαθητικός τρόπος με τον οποίο διαφορετικά κομμάτια της ύλης επικοινωνούν μεταξύ τους.
         Έτσι, η νευτώνεια φυσική αποκτά ένα καινούργιο πρίσμα ερμηνείας: ερμηνεύεται με βάση την κβαντική φυσική, που περιγράφει τις θεμελιακές δυνάμεις που ενεργούν στη δημιουργία του κόσμου μας.
         Εμείς οι μη ειδικοί πότε θα ανακαλύψουμε τον δημιουργικό παράγοντα που κάνει το σώμα μας και την ψυχολογία μας να είναι αυτή που είναι;
         Σίγουρα δεν πρόκειται να μετατρέψουμε το σώμα μας σε απλή εκδήλωση της σκέψης μας, να το εξαφανίζουμε και εμφανίζουμε κατά βούληση και άλλα μαγικά. Αν και ίσως θεωρητικά δυνατά, αυτά θα έπαιρναν εκατομμύρια χρόνια για να τα πετύχουμε.
         Όμως από κάπου πρέπει να αρχίσουμε.
         Αρχίζουμε κατανοώντας πως η ευτυχία μας δεν είναι επιφαινόμενο της ύλης. Κανένα χάπι και κανένας μπακλαβάς δεν πρόκειται να μας τη δώσει.
         Οι όμορφες γυναίκες θα μα σηκώσουν το πουλί αλλά όχι την ψυχή.
         Τι μας αποκαλύπτει τα ανώτερα πατώματα; Τι μας παίρνει ψηλά στο ασανσέρ, για να δούμε επίπεδα που περιλαμβάνουν περισσότερη δημιουργική ενέργεια από αυτή που επί του παρόντος εκδηλώνουμε;
         Ποια πεδία περιλαμβάνουν την αιτία της δημιουργίας των υλικών μορφών;
         Τι μας έδωσε τα δάχτυλά μας;
         Κι έγιναν αυτά μέσα απ' την πτώση ή την άνοδο της ψυχής μας;

         Mike Chatzimike
         Αγαπητέ Κίμων είδα και το βιογραφικό σου και συμφωνούμε σε αυτό που διδάσκουμε και στα 12-χρονα: Η ενέργεια είναι μια μορφή της ύλης. Από τον υλικό ήλιο βγαίνει το φως. Από τον εγκέφαλό μας οι σκέψεις και ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Συμφωνούμε και με το Σωκράτη που πριν περίπου 2500 χρόνια μας είπε ότι πρέπει να εξετάζουμε τα προβλήματα χωρίς τις προκαλύψεις της κοινωνίας μας (σαν να γνωρίζουμε οτιδήποτε). Όπως γράφεις: Γιατί το πρώτο βήμα, στην πορεία μας προς τη σοφία, είναι να ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε. (Αυτά που μας έμαθαν)

         Κίμων
         Αν πιστεύεις πως το υπόβαθρο του νου είναι η ύλη, τότε πώς αντιλαμβάνεσαι τις επιστημονικές δηλώσεις πως υπόβαθρο της ύλης είναι ο νους;
         Από την ηλεκτρονική διεύθυνση στην περιγραφή του βίντεο:

         «Με βάση τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης, είναι αρκετά λογικό να συμπεράνουμε ότι πίσω από τη φύση βρίσκεται ένας συμπαντικός Νους ή Λόγος.»
         Sir Arthur Eddington (ένας από τους γνωστότερους αστροφυσικούς του 20ού αιώνα)

         «Η αστρονομία μάς οδηγεί στη θέαση ενός σύμπαντος που δημιουργήθηκε από το τίποτα και διαμορφώθηκε μέσα από μια πολύ λεπτή ισορροπία που επέτρεπε να υπάρχουν ακριβώς εκείνες οι συνθήκες που χρειάζονταν για τη δημιουργία της ζωής, ακολουθώντας ένα υποκείμενο –θα μπορούσαμε επίσης να πούμε "υπερφυσικό"- σχέδιο.»
         Arno Penzias (βραβείο νόμπελ στη φυσική)

         «Μια λογική ερμηνεία των δεδομένων υποδηλώνει ότι ένας Υπερνούς έχει επιδράσει στη φυσική, καθώς και στη χημεία και τη βιολογία, και ότι δεν υπάρχουν "τυφλές δυνάμεις" άξιες λόγου στη φύση. Τα ποσοτικά στοιχεία που έχουμε ως προς αυτό είναι τόσο ισχυρά, ώστε να θέτουν αυτό το συμπέρασμα σχεδόν πέραν αμφιβολίας.»
         Fred Hoyle (γνωστός Άγγλος αστρονόμος και μαθηματικός, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ)

         «Ο νους είναι το θεμέλιο της ύλης.»
         Μαξ Πλανκ (βραβείο Νόμπελ στη Φυσική)

         «Έχουμε αντιστρέψει την συνήθη άποψη της κλασικής φυσικής ότι τα ανεξάρτητα "στοιχειώδη μέρη" του κόσμου (άτομα, μόρια κλπ) είναι η θεμελιώδης πραγματικότητα και ότι τα διάφορα συστήματα (βιολογικοί οργανισμοί κλπ) είναι απλά ειδικοί σχηματισμοί που προέρχονται από αυτά τα μέρη και θεμελιώνονται σε αυτά. Αντ' αυτού, η καινούργια φυσική λέει ότι η θεμελιακή πραγματικότητα είναι η κβαντική αλληλεξάρτηση ολόκληρου του σύμπαντος, ενώ τα σχετικώς ανεξάρτητα μέρη δεν είναι παρά μορφοποιήσεις που προέρχονται από το Όλο και θεμελιώνονται σε αυτό.»
         Ντέιβιντ Μπομ, μαθητής του Αϊνστάιν και (σύμφωνα με τη Wikipedia) ευρέως θεωρούμενος ένας από τους καλύτερους φυσικούς όλων των εποχών.

         «Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι υπάρχει κάτι πίσω από όλα αυτά. Φαίνεται σαν κάποιος να έχει ρυθμίσει επακριβώς τα νούμερα της φύσης για να φτιάξει το σύμπαν. [...] Η αίσθηση ότι [το σύμπαν] είναι σχεδιασμένο είναι πολύ ισχυρή.»
         Paul Davies (Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, αστροβιολόγος και συγγραφέας βιβλίων best seller, κάτοχος διαφόρων βραβείων, όπως του βραβείου Michael Faraday Prize, που του απονεμήθηκε το 2002 από τη Βασιλική Ακαδημία)

         «Το βρίσκω αρκετά απίθανο ότι τέτοια τάξη προήλθε από το χάος. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια οργανωτική αρχή. Ο Θεός είναι για μένα μυστήριο, αλλά είναι η εξήγηση για το θαύμα της ύπαρξης, για το γιατί υπάρχει κάτι αντί για τίποτα.»
         Alan Sandage (νικητής του βραβείου Crawford στην αστρονομία)

         «Μου φαίνεται τώρα ότι τα ευρήματα περισσότερων από 50 ετών έρευνας στο DNA έχουν παράσχει υλικό για ένα νέο και τρομερά ισχυρό επιχείρημα ότι η βιολογική ζωή είναι σχεδιασμένη.»
         Antony Flew (καθηγητής φιλοσοφίας στην Οξφόρδη και αλλού, πρώην αθεϊστής, συγγραφέας και debater, συγγραφέας του βιβλίου: «Υπάρχει Θεός: Πώς ο μεγαλύτερος αθεϊστής του κόσμου άλλαξε γνώμη»)

         «Γνωρίζουμε ότι η φύση περιγράφεται από τα καλύτερα των μαθηματικών, επειδή τη δημιούργησε ο Θεός.»
         Alexander Polyakov (Θεωρητικός φυσικός στο Πρίνστον, με πολλές διακρίσεις και βραβεία, όπως το Βραβείο για τη Μαθηματική Φυσική, που πήρε το 1986, και το Lars Onsager Prize, που πήρε το 2011. Ένας από τους θεμελιωτές της θεωρίας χορδών)

         «Για κάποιον που δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να περιορίσει την έρευνά του μόνο σε μη νοήμονες αιτιακούς παράγοντες, το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι πολλά βιοχημικά συστήματα είναι προϊόν σχεδιασμού.»
         Michael Behe (καθηγητής βιοχημείας στο Lehigh University, συγγραφέας του βιβλίου: "Το μαύρο κουτί του Δαρβίνου: η βιοχημική πρόκληση για τη δαρβινική θεωρία", ένα βιβλίο που επιλέχθηκε από τα περιοδικά National Review και World ως ένα από τα 100 σημαντικότερα του εικοστού αιώνα)

         «Για τον επιστήμονα που έχει ζήσει με πίστη στη δύναμη του ορθολογισμού, η ιστορία τελειώνει σαν κακό όνειρο. Έχει σκαρφαλώσει τα βουνά της άγνοιαςˑ είναι έτοιμος να κατακτήσει την υψηλότερη κορυφήˑ καθώς αναρριχάται πάνω από τον τελευταίο βράχο, βρίσκει να τον χαιρετάει μια ομάδα θεολόγων που κάθεται εκεί επί αιώνες.»
         Robert Jastrow (αστρονόμος, φυσικός και κοσμολόγος, διάφορες διευθυντικές θέσεις σε πρότζεκτ της NASA και αστεροσκοπεία, κάτοχος μεταλλίων και βραβείων από την κυβέρνηση, τη NASA και πανεπιστήμια)

--------------------------------------