Αντικαταθλιπτικά χάπια
Γεια σου Διονυσία.
Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχεις ασχοληθεί με το θέμα των ψυχοφαρμάκων, ενώ εγώ έχω κάνει εκτενή έρευνα σε αυτά, μεταφράζοντας πολλές πληροφορίες τις οποίες έχω αναρτήσει στην ιστοσελίδα μου, αισθάνομαι υποχρεωμένος να σε προειδοποιήσω για τον σωματικό και ψυχικό κίνδυνο που διατρέχεις από τη χρήση τους. Μετάφρασα τώρα για σένα ένα άρθρο του διάσημου νευροψυχίατρου Peter Breggin, MD, για τις αποδεδειγμένες καταστροφές που συμβαίνουν στο νευρικό σύστημα ανθρώπων και ζώων από τη χρήση αντικαταθλιπτικών. Πολλά άλλα στοιχεία θα μπορούσα να σου δώσω, αλλά μένω στα λίγα για να μην σε κουράσω. Ελπίζω ότι θα τιμήσεις την καλοπροαίρετη προσπάθειά μου και θα διαβάσεις το άρθρο που ακολουθεί.
Σύντομο βιογραφικό του Peter Breggin: Ο Δρ Peter Breggin είναι ένας διάσημος ψυχίατρος και εμπειρογνώμων στην κλινική ψυχοφαρμακολογία. Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια, όπως στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και στο John Hopkins, έχει διατελέσει σύμβουλος στο Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας και έχει συγγράψει δεκάδες επιστημονικά άρθρα και πάνω από είκοσι βιβλία, όπως το "Απαντώντας στο Προζάκ". Έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και έχει κληθεί ως εμπειρογνώμων ιατρός σε δίκες κατά φαρμακευτικών εταιρειών για την προώθηση στην αγορά τοξικών και καταστροφικών για τη δημόσια υγεία προϊόντων, στοιχεία που οι ίδιες γνωρίζουν αλλά αποκρύπτουν ηθελημένα. Έχει καταθέσει στο Κογκρέσο για τη χορήγηση σε παιδιά ψυχοτρόπων ουσιών, όπως και στο συνέδριο για τη ΔΕΠΥ (1998) του Εθνικού Ιδρύματος Ψυχικής Υγείας όπου, κληθέντας ως ο κύριος εμπειρογνώμων στην κλινική ψυχοφαρμακολογία, παρουσίασε τα αποτελέσματα των ερευνητικών μελετών σχετικά με τις καταστροφικές επιδράσεις των ψυχοφαρμάκων στον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά των παιδιών. Είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου για τη Μελέτη της Ψυχιατρικής και της Ψυχολογίας (ICSPP), ενώ ήταν ένας από τους σκαπανείς στον αγώνα για την κατάργηση των ηλεκτροσόκ και των λοβοτομών σε ψυχιατρικούς ασθενείς.
Το παρακάτω άρθρο του Peter Breggin εμφανίστηκε στη σοβαρή βρετανική εφημερίδα Huffington Post.
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/dr-peter-breggin/antidepressants-long-term-depression_b_1077185.html
Τίτλος: Τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να προκαλέσουν
μακροπρόθεσμη κατάθλιψη
Συγγραφέας άρθρου: Dr. Peter Breggin, νευρολόγος-ψυχίατρος
Κείμενο:
Σύντομα αφότου το Προζάκ έγινε το πιο καλοπουλημένο φάρμακο στον κόσμο στις αρχές του 1990, πρότεινα ότι υπάρχουν μικρές ή καθόλου αποδείξεις για την αποτελεσματικότητά του, αλλά ισχυρές αποδείξεις ότι το φάρμακο θα επιδείνωνε την κατάθλιψη και θα δημιουργούσε μεγάλες συμπεριφορικές ανωμαλίες. Απέδωσα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος σε "αντισταθμιστικές αλλαγές" στους νευροδιαβιβαστές, καθώς ο εγκέφαλος αντιδρά στην επίδραση του φαρμάκου. Από τότε, σε μια σειρά βιβλίων και άρθρων, τεκμηρίωσα την κλινική επιδείνωση που βλέπουμε ότι προήλθε από τα αντικαταθλιπτικά και μερικά από τα υποκείμενα σωματικά της αίτια. Τώρα η ιδέα έχει κερδίσει έδαφος στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα και της έχει δοθεί το όνομα "όψιμη δυσφορία".
Ήταν εμφανές για αρκετά χρόνια ότι η χρόνια έκθεση στα αντικαταθλιπτικά (επιλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης - SSRI) συχνά κάνει τους ανθρώπους απαθείς ή λιγότερο εμπλεκόμενους στη ζωή τους, και τελικά πιο καταθλιμμένους. Στην κλινική μου εμπειρία, αυτός είναι ένας συχνός λόγος που τα άλλα μέλη της οικογένειας ενθαρρύνουν τους ασθενείς να ζητήσουν βοήθεια για να μειώσουν ή σταματήσουν τα φάρμακα. Η απάθεια λόγω λήψης αντικαταθλιπτικών συμβαίνει στους ενήλικες και περιλαμβάνει απώλειες στη γνωστική λειτουργία και στη λειτουργία του πρόσθιου λοβού του εγκεφάλου. (Βλ. Barnhart et al., 2004; Deakin et al., 2004; Hoehn-Saric et al., 1990). Έχει επίσης αναγνωριστεί ότι συμβαίνει σε παιδιά. (http://www.toxicpsychiatry.com/storage/antidep SSRI_apathy_Reinblatt 2006.pdf) Επίσης οι ενήλικες με άνοια είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην απάθεια που προκαλείται από τα αντικαταθλιπτικά.
Μια πρόσφατη έρευνα από τους El-Mallakh και συνεργάτες (http://www.toxicpsychiatry.com/storage/antidep El-Mallakh-tardivedysphoriadarticle1.pdf) ανασκόπησε την ερευνητική βιβλιογραφία για τα αντικαταθλιπτικά και κατέληξε ότι οι όποιες αρχικές βελτιώσεις συχνά ακολουθούνται από αντίδραση του οργανισμού προς την αγωγή και από την επιδείνωση της κατάθλιψης. Συγκρίνουν αυτό το πρόβλημα με την όψιμη δυσκινησία που δημιουργείται από τα αντιψυχωσικά φάρμακα και την αποκαλούν όψιμη δυσφορία, "μια ενεργή διαδικασία κατά την οποία προκαλείται κατάθλιψη από τη συνεχιζόμενη χορήγηση του αντικαταθλιπτικού". Βασιζόμενοι σε πειράματα σε ποντίκια, προτάσσουν την υπόθεση ότι η αιτία μπορεί να είναι η αυξημένη ανάπτυξη των δενδριτών στα νευρικά κύτταρα.
Σε μια μετα-ανάλυση 46 ερευνητικών μελετών που έγινε το 2011, οι Andrews και συνεργάτες http://www.toxicpsychiatry.com/storage/antidep Andrews etal drug exposure raises greater relapse risk.pdf βρήκαν ότι το ποσοστό υποτροπής στους ασθενείς που τους χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά (44.6%) ήταν πολύ υψηλότερο από εκείνο στους ασθενείς που έλαβαν πλασέμπο (24.7%). Οι Andrews και συνεργάτες βρήκαν επίσης ότι τα πιο ισχυρά αντικαταθλιπτικά προκαλούσαν αυξημένο κίνδυνο υποτροπής μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Μια αξιολόγηση της ιατρικής φροντίδας στην πολιτεία της Μινεσότα που έγινε το 2010 http://www.toxicpsychiatry.com/storage/antidep 2010 MN rept depressed chronic ill 20101.pdf βρήκε ότι μόνο στο 4,5% από περισσότερους από 20.000 ασθενείς υπήρχε υποχώρηση συμπτωμάτων μετά από 12 μήνες, υποδηλώνοντας ότι είχαν προσβληθεί με χρόνια κατάθλιψη κατά τη διάρκεια και πιθανά ως αποτέλεσμα της φαρμακευτικής τους αγωγής.
Οι Andrews και συνεργάτες (2011) http:/www.toxicpsychiatry.com/storage/antidep Andrews etal drug exposure raises greater relapse risk.pdf τονίζουν ό,τι είχα αρχικά περιγράψει ως "αντισταθμιστικό μηχανισμό". Τα αντικαταθλιπτικά μπλοκάρουν την απομάκρυνση της σεροτονίνης από τις συνάψεις μεταξύ των νευρώνων, προσπαθώντας έτσι να πλημμυρίσουν τις συνάψεις με περισσότερη σεροτονίνη. Αυτό οδηγεί σε απώλεια των υποδοχέων σεροτονίνης που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 60% http://www.toxicpsychiatry.com/storage/Antidep Receptor alterations SSRI SNRI Wamsley 1987.pdf. Το μπλοκάρισμα της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης προκαλεί μια δυνητικά βλαπτική προσαρμοστική απόκριση του οργανισμού, με τη μορφή της επίμονης υπερτροφίας του μηχανισμού επαναπρόσληψης http://www.toxicpsychiatry.com/storage/Antidep SSRIs increase in serotonin transporters Wegerer 1999.pdf. Επιπρόσθετες μελέτες http://breggin.com/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=45 δείχνουν επίμονες βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο μετά από έκθεση σε αντικαταθλιπτικά.
Επιπλέον, έχω περιγράψει http://breggin.com/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=45 άμεσες τοξικές επιδράσεις στον εγκέφαλο που μπορούν να εξηγήσουν την συναισθηματική επιδείνωση των ασθενών. Η παρατεταμένη χρήση αντικαταθλιπτικών μπορεί να προκαλέσει ανώμαλη ανάπτυξη κυττάρων στον εγκέφαλο ποντικιών (νευρογένεση) http://www.toxicpsychiatry.com/storage/Antidep SSRI_neurogenesis_Malberg2000.pdf και μείωση του όγκου του εγκεφαλικού θαλάμου σε παιδιά, δηλαδή συρρίκνωση του ιστού λόγω θανάτου των κυττάρων http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10807485. Μέχρι στιγμής οι περισσότεροι ερευνητές δεν έχουν ακόμα αρχίσει να λαμβάνουν υπόψη τους αυτές τις πιο χονδροειδείς απειλές στην ακεραιότητα του εγκεφάλου του ασθενούς μετά από παρατεταμένη έκθεση σε αντικαταθλιπτικά. Εν τω μεταξύ, αλλαγές στη δομή και τον αριθμό των εγκεφαλικών κυττάρων που προκαλούνται από παράνομα ναρκωτικά πάντα παρουσιάζονται ως λόγος για να μη γίνεται χρήση αυτών.
Τα αντικαταθλιπτικά είναι η δεύτερη σε συχνότητα χορήγησης ομάδα φαρμάκων στην Αμερική. Ωστόσο συνεχίζουν να συσσωρεύονται στοιχεία για την επικινδυνότητά τους. Δεδομένης της δυσκολίας που υπάρχει να δειχτούν ωφελήματα ακόμα και μετά από βραχεία χρήση τους http://www.plosmedicine.org/article/info:doi/10.1371/journal.pmed.0050045, η χρήση αυτών των ουσιών γίνεται όλο και πιο προβληματική. Επιπλέον τα αντικαταθλιπτικά προκαλούν σοβαρές αντιδράσεις απόσυρσης [δηλ. κατά τη διακοπή του φαρμάκου] http://breggin.com/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=45, οι οποίες κάνουν το σταμάτημα αυτών δύσκολο και κάποιες φορές επικίνδυνο για τη ζωή http://breggin.com/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=45, ακόμα κι όταν αυτό γίνεται με την συνιστώμενη ιατρική επίβλεψη και σε αργό ρυθμό. Οι ψυχίατροι ήταν πάντα απρόθυμοι να αποδεχθούν επιστημονικές αποδείξεις ότι οι μέθοδοί τους είναι βλαβερές. Το κοινό θα πρέπει να αναπτύξει τη δική του αντίσταση στη λήψη καταθλιπτικών φαρμάκων.
------
