Ακόμα να βρεθεί το γονίδιο της ευφυΐας;

         βίντεο

Σχόλιο

         Θέμα: Ναι μεν "όχι τα γονίδια", μα τι γίνεται αν "ούτε ο υποσυνείδητος προγραμματισμός" ;

         Ο Μπρους Λίπτον είναι ένας πασίγνωστος βιολόγος, «πατέρας της επιγενετικής», που θεωρεί ότι, αλλάζοντας τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις μας μπορούμε (σε συνδυασμό με τη δημιουργία ενός υγιεινότερου χημικού και ψυχολογικού περιβάλλοντος) να αλλάξουμε τη χημεία του σώματός μας. Τότε βλέπουμε ότι είναι ο νους που ορίζει τη χημεία του σώματος και όχι τα γονίδια.
Στο παρόν κλιπ ο Λίπτον δεν μιλά για τη δύναμη του υποσυνειδήτου επί της χημείας μας, μα απλά κάνει κριτική στο γενετικό μοντέλο. Βρίσκω την κριτική εύστοχη.
Όμως στο ελληνικό διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε διάφορες σελίδες που περιγράφουν την πεποίθησή του για την επίδραση του νου επί του σώματος, και ειδικά επί της έκφρασης των γονιδίων σε υποστηρικτική ή καταστροφική για το σώμα χημεία, όπως την περιγράφει στα βιβλία του. Κι εκεί πιστεύω ότι τα πράγματα ίσως δεν είναι τόσο απλά όσο τα περιγράφει.
Πρώτον, η κληρονομικότητα δεν χρειάζεται να οφείλεται αποκλειστικά στη γενετική (DNA). Τα ίδια τα γονίδια θα μπορούσαν να είναι άσχετα με τη διαδικασία κατά την οποία εκφράζουμε μοτίβα που έχουν εκδηλωθεί και στους γονείς μας. Αυτή η ιδέα αναλύεται βαθιά από τον άλλο ομιλητή του παρόντος κλιπ, τον Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, στο βίντεό του που ανάρτησα με τίτλο "Κληρονομικότητα Χωρίς Γονίδια". Συνεπώς η συνειδητοποίηση ότι τα γονίδια δεν παίζουν μεγάλο ρόλο στην υπόθεση δεν ακυρώνει την δυνητική επίδραση της κληρονομικότητας εν γένει.
Δεύτερον, η επιγενετική, που εξετάζει τον καθορισμό της γενετικής μας συμπεριφοράς (γονιδιακής έκφρασης) από παράγοντες άλλους από τη δομή των γονιδίων, δεν μιλά μόνο για νοητικά χαρακτηριστικά, μα και για περιβαλλοντικά. Όταν καπνίζεις (περιβαλλοντικός παράγοντας), είναι πολύ αμφίβολο ότι θα μπορέσεις να εμποδίσεις την δηλητηρίαση των πνευμόνων και του αίματος απλά και μόνο επειδή «έκανες καλές σκέψεις», «ξεπέρασες το άγχος και το φόβο» ή «συγχώρεσες τους εχθρούς σου». Μια πενηντάχρονη φίλη μου έβαλε το μεγαλύτερο βάρος της προσπάθειάς της να θεραπευτεί από τον καρκίνο στο να συγχωρήσει τους πάντες, και πέθανε. Η χημεία είναι ο σημαντικότερος παράγοντας. Δεν θεωρώ ότι η συμβατική χημειοθεραπεία ενδείκνυται, όμως κατάλληλες εναλλακτικές μέθοδοι χημικής υποστήριξης του σώματος βρίσκονται αποτελεσματικές, όπως δείχνουν διάφορα ντοκιμαντέρ στο διαδίκτυο, π.χ. το αναλυτικό και πολύωρο The Truth About Cancer.
Το γεγονός πως υπάρχουν παράγοντες άλλοι από τα γονίδια που καθορίζουν το πεπρωμένο του οργανισμού και της ψυχολογικής μας ευεξίας αναφέρεται σε μια πραγματικότητα πολύ πιο ευρεία από την ιδέα ότι ο «υποσυνείδητος νους μας» είναι ο πραγματικά αποφασιστικός παράγοντας. Σκεφτείτε το εξής: Γεννηθήκατε άντρες ή γυναίκες. Στη ζωή σας είχατε σκέψεις και όνειρα, καθώς πιθανά και πράξεις, που σχετίζονταν με το άλλο φύλο – θέλατε να κάνετε σεξ, ίσως να κάνετε παιδιά, ονειρευόσασταν το άλλο φύλο. Συμβαίνει αυτή η συμπεριφορά του μυαλού σας, και η τάση του σώματός σας, λόγω ενός «υποσυνείδητου προγράμματος» το οποίο μπορείτε να αλλάξετε αλλάζοντας τις σκέψεις σας; Θα μπορούσατε, ως γυναίκες, να αλλάξετε το νου σας έτσι ώστε να έλκεστε από άλλες γυναίκες αντί από άντρες; Αν «ανάβετε» όταν βλέπετε άντρες, μάλλον παρά γυναίκες, πόσο μπορείτε να το αλλάξετε αυτό μέσω της εμφύτευσης στο νου σας της ιδέας ότι σας αρέσουν οι γυναίκες μάλλον παρά οι άντρες;
Υπάρχει μια αθέατη και αόρατη πλευρά στην ύπαρξή μας και στην ύπαρξη γενικά, και δεν είναι απαραίτητο η παραπάνω έλξη να οφείλεται στα γονίδια. Ναι μεν υπάρχει κάποιος υποσυνείδητος προγραμματισμός που σας κάνει να έλκεστε προς τους άντρες, μα ποια είναι η πηγή του; Τι γίνεται αν η πηγή δεν είναι ούτε τα γονίδια αλλά και ούτε ο κοινωνικός προγραμματισμός σας ή οι προσωπικές υποσυνείδητες ιδέες σας; Τι γίνεται αν ο προγραμματισμός δεν οφείλεται ούτε στο σώμα ούτε στο νου σας; Θεωρείτε ότι αν άλλαζαν τη χημεία του σώματός σας, θα αλλάζατε πόλο έλξης και θα ελκόσασταν τώρα από τις γυναίκες; Θεωρείτε ότι, αν παίρνατε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή το χάπι «έλκομαι από άντρες» και Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο το χάπι «έλκομαι από γυναίκες», θα αλλάζατε την έλξη σας απλά και μόνο επειδή αλλάξατε τη χημεία σας;
Άσχετα από την όλη προπαγάνδα που γίνεται στις ΗΠΑ σχετικά με τους ομοφυλόφιλους και τους τρανσέξουαλ, νομίζω πως είναι σωστή η παρατήρηση πως οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν αναγκαστικά ανήθικη φύση ή ψυχοπαθολογία. Μερικές φορές απλά αισθάνονται με ένα τρόπο που δεν ταιριάζει στο σώμα τους, ενώ είναι καλοί άνθρωποι, ισορροπημένοι και δημιουργικοί.
Αυτός ο άγνωστος παράγοντας που επιδρά στη νοητική μας κατάσταση και τελικά στις σωματικές μας εμπειρίες δεν περιορίζεται στον έρωτα. Λόγου χάρη, ας πούμε ότι κάνατε μια κακή πράξη και νιώθετε τύψεις. Από πού έρχεται το συναίσθημα των τύψεων; Έρχεται από τα γονίδια; Έρχεται από ένα αόρατο υπόβαθρο μέσα σας; Μπορείτε να αλλάξετε το συναίσθημα απλά αλλάζοντας τις πεποιθήσεις σας; Οι ίδιες οι πεποιθήσεις σας από πού προέρχονται; Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε ότι το τάδε είναι καλό ή κακό; Είναι απλά ο υποσυνείδητος προγραμματισμός σας από την κοινωνία; Ή, σε τέτοιες σας κρίσεις, συντονίζεστε με μια υπερπροσωπική πραγματικότητα που διαμορφώνει τις κρίσεις και τα συναισθήματά σας; Υπάρχουν αξίες, αρετές, «πρέπει» και «δεν πρέπει» στην ύπαρξη γενικά; Τι δίνει στα ζώα, στα φυτά, στα συναισθήματα και στην ψυχή μας τη μορφή τους; Οι γενετιστές λένε πως όλα αυτά διαμορφώνονται από τα γονίδια (καθότι εν τέλει ακόμα και ο κοινωνικός σου προγραμματισμός δεν είναι αυθαίρετος μα βασίζεται σε γενετικά προγράμματα επιθετικότητας, αναπαραγωγής και επιβίωσης που καθορίζουν τους κοινωνικούς μας θεσμούς). Οι περιβαλλοντιστές λένε ότι διαμορφώνονται από το περιβάλλον, ή και από τη δύναμη της σκέψης (όπως ο Μπρους Λίπτον). Όμως τι γίνεται αν ούτε η προσωπική μας σκέψη, ούτε η σκέψη που το περιβάλλον έβαλε μέσα μας ως «προγραμματισμό» στην παιδική μας ηλικία, ούτε και τα γονίδια διαμορφώνουν την σωματική και ψυχολογική μας πορεία; Τι γίνεται αν υπάρχουν άλλοι παράγοντες, αθέατοι, η πολύπλοκη αλληλεπίδραση των οποίων διαμορφώνει το πεπρωμένο μας;
Συνεπώς θεωρώ πως η κριτική που κάνει στην γενετική επιστήμη ο Μπρους Λίπτον στο παρόν κλιπ μπορεί να εκληφθεί ως έγκυρη χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως η σημασία που δίνει στον προσωπικό μας προγραμματισμό του «υποσυνείδητου νου» είναι κι αυτή έγκυρη. Ίσως τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν ξέρουμε γιατί το σώμα μας παίρνει τη μορφή που παίρνει και εκφράζεται όπως εκφράζεται, ούτε και ξέρουμε γιατί ο νους μας και η ψυχή μας έχει τις εμπειρίες, τις πεποιθήσεις και τα προγράμματα που έχει, ωστόσο, βρισκόμενοι σε μια πραγματικότητα που φαίνεται να καθορίζεται σαφώς από νόμους (κανονικότητες), πρέπει να προσπαθούμε να υπακούμε στους νόμους που αισθανόμαστε ότι πρέπει να υπακούσουμε, είτε αυτοί είναι ψυχολογικοί και ηθικοί είτε χημικοί και σωματικοί (π.χ. να ζούμε υγιεινά), να μην υπακούμε σε ό,τι δεν αισθανόμαστε ότι πρέπει να υπακούσουμε (π.χ. στην τάση της κακίας ή, για τους πιο θρησκευτικά προσανατολιζόμενους, στην σεξουαλική τάση) και να παραμένουμε ανοιχτοί ώστε να βρούμε ποια βαθύτερη αιτία τελικά αναπτύσσει την ύπαρξή μας προς κάποιον πιθανό προκαθορισμένο, αγαστό στόχο. Με άλλα λόγια, να ψάχνουμε το νόημα της ζωής, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε την απώτατη πηγή της σωματικής, ψυχολογικής, ηθικής και ακόμα και πνευματικής μας πραγματικότητας, κι ακόμα κι αν το νόημα τυχόν διαφανεί να είναι η ίδια η υπέρβαση.

Η παραπάνω περιγραφή και τοποθέτηση, την οποία θα μπορούσα να περιγράψω περιληπτικά ως «ναι μεν όχι τα γονίδια, μα τι γίνεται αν ούτε ο υποσυνείδητος προγραμματισμός;», γεννήθηκε από το διάβασμά μου του ακόλουθου διαδικτυακού άρθρου για τον Μπρους Λίπτον:
Δρ. Bruce Lipton: «Η βιολογία της πεποίθησης»
https://www.dailytvradio.gr/δρ-bruce-lipton-η-βιολογία-της-πεποίθησης/

Υπάρχουν άτομα που θεωρούν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το νου τους για να ζήσουν ευτυχισμένα και πλούσια, να τον «αναπρογραμματίσουν» ώστε να τους φέρει αυτά που επιθυμούν. Και ισχυρίζονται πως αν η μάνα τους ή η κοινωνία τούς έλεγε «δεν μπορείς να τα καταφέρεις», και αλλάξουν τον προγραμματισμό σε «μπορείς να τα καταφέρεις», θα βρουν τον κατάλληλο άντρα, θα φτιάξουν λεφτά, θα διορθώσουν την έκφραση των γονιδίων τους για να είναι πάντα υγιείς, ακόμα και θα γίνουν νεότεροι.
Στον αντίποδα βρίσκονται οι βιολόγοι, που πιστεύουν πως τίποτα δεν εξαρτάται από σένα, όλα από τα γονίδια.
Οι πρώτοι αισθάνονται παντοδύναμοι, εφόσον θεωρούν ότι το πεπρωμένο τους είναι στα χέρια τους απλά και μόνο επειδή θα υπαγορεύσουν στο νου τους πώς να σκέφτεται, κι έτσι αυτός θα εκδηλώσει μια υποτιθέμενη παντοδυναμία.
Οι δεύτεροι αισθάνονται παντοδύναμοι, γιατί θεωρούν πως έχουν βρει το μυστικό της ύπαρξης: το γονίδιο της ευφυΐας, το γονίδιο της ευτυχίας, το γονίδιο της υγείας, και θα αναπρογραμματίσουν αυτά τα γονίδια για να φτιάξουν μια ιδανική κοινωνία.
Νομίζω πως αμφότερες οι οπτικές δεν αντιλαμβάνονται την ακατάληπτη πηγή των εμπειριών μας. Για να το θέσω σε θρησκευτική γλώσσα, μόνο ο Θεός είναι παντοδύναμος. Η διάθεσή μας να «αναπρογραμματίσουμε το νου μας » για να μας φέρει όλα τα ποθητά μάς εξαπατά με την πεποίθηση μιας ανύπαρκτης παντοδυναμίας, και τα γονίδια της ευφυΐας και της υγείας υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο άνθρωπος δεν είναι Θεός – ούτε ο βιολόγος ούτε ο αναπρογραμματιστής της κοινωνίας με νοητικές μεθόδους.
Άρα, ποιο είναι τελικά το μυστικό για να βγούμε από την ανίσχυρη, θνητή, ευάλωτη και στρεσογόνα κατάσταση όπου βρισκόμαστε ως ανθρώπινα όντα;
Νομίζω πρέπει να διεισδύσουμε στις εμπειρίες μας για να βρούμε τη βαθύτερη ενέργεια που τις εμψυχώνει. Αν αυτή η ζωή είναι περιορισμένη, πονεμένη, πληγωμένη και φοβισμένη, τι υπάρχει πέρα από αυτή τη ζωή;
Και πώς η εμπειρία μας εδώ θα μπορούσε να είναι μια προϋπόθεση για το άλμα στο Εκεί – στην πραγματική και αιώνια ευτυχία και υγεία, που δεν ανήκει στο ατομικό υλικό ον;
Με άλλα λόγια, το απόλυτο έρχεται διευρύνοντας την οπτική μας, όχι προσδίδοντας τα χαρακτηριστικά του στον παροδικό κόσμο των εφήμερων μορφών.
Αν πραγματικά θες να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να φέρεις μια πηγή ευτυχίας, πρώτα κάνε το νου σου δυνατό. Πώς γίνεται ο νους δυνατός; Σίγουρα όχι μέσω της επανάληψης ποθητών δηλώσεων, όπως «μπορώ να τα καταφέρω», «θα γίνω βασιλιάς» ή «είμαι αθάνατος και παντοδύναμος».
Ο νους μας είναι σαν μια σκιά της ύλης. Η δύναμη βρίσκεται στην ύλη. Η υλη δεν δίνει ευτυχία, πληρότητα και αθανασία, ωστόσο στο περιορισμένο της πεδίο είναι ισχυρή.
Λοιπόν για να γίνει ο νους ισχυρός, πρέπει η δύναμη της ύλης να περάσει σε αυτόν, να ενδυναμώσει η ύλη το νου.
Πώς γίνεται αυτό;
Μέσα από τον ασκητισμό.
Υποφέροντας στωικά και συγκεντρωμένα τη ζέστη και το κρύο, αντέχοντας δίχως φαΐ, κάνουμε το νου δυνατό.
Και, όταν ο νους είναι δυνατός, ίσως ξεχνά πια τα όνειρά μας για ευτυχία, πλούτο, παντρειές, υγεία και αθανασία.
Διότι η ίδια του η δύναμη είναι η ευτυχία και πληρότητά του.
Η δύναμη του νου, η εκρηκτική του ουσία, είναι η αιώνια ζωή.
Είναι μια αξία πάνω και από την ευτυχία.

Χθες βράδυ είδα το εξής όνειρο.
Ήμουν μέσα σε ένα μουσείο. Το μουσείο ήταν τεράστιο και κινιόμουν σαν πύραυλος από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Τα δωμάτια δεν ήταν ακριβώς «δωμάτια», μα χώροι στον καθένα απ' τους οποίους υπήρχε ένα διαφορετικό τοπίο μαγευτικής φύσης. Ήταν σαν ανοιχτοί χώροι, κι ωστόσο ήταν σαν να αποτελούσαν όλοι τους μέρη ενός κλειστού χώρου τον οποίο εξερευνούσα με έναν νου που δυναμικά διέτρεχε το όλο υλικό.
Μετά βρέθηκα να ανεβαίνω μια κακοτράχαλη ανηφόρα, όχι σαν πύραυλος, μα με το γνωστό ανθρώπινο σώμα. Σε ένα σημείο της ανηφόρας βρέθηκα, μαζί με άλλους που ανέβαιναν μαζί μου, μέσα σε ένα είδος σπηλιάς ή καλύτερα πρόχειρου σπιτιού ή καλύβας. Μπήκαμε μέσα. Βρώμα, άνθρωποι αιώνια άρρωστοι, μισοθαμμένοι στην ύλη, αδύναμοι, ανήμποροι, με μύγες μιλιούνια να τους τυραννούν.

Μπορώ να κάνω ένα άλμα και να αγκαλιάσω τα δύο διαφορετικά ψυχικά τοπία σε μια πραγματικότητα;
Θέλουμε την ευδαιμονία, την έμπνευση, την εξωτική ψυχαγωγία, τη σαγηνευτική νεωτερικότητα, το εκθαμβωτικά καινούργιο, μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.
Δεν θέλουμε την πτώση, τη φθίση, την παρακμή, τον πόνο, την τρέλα, την πληγή και τον αφανισμό.
Όμως πέρα απ' το τι θέλουμε ή όχι, σε τι ευελπιστούμε και τι απευχόμαστε, ποια είναι η πραγματικότητα της ύπαρξης;
Πώς να εξερευνήσουμε την πραγματικότητα προς κάποιο πιθανό απώτατο σκοπό;

Με άλλα λόγια, πώς να γίνουμε ένα με την ύπαρξη; Ποια θεία δύναμη αναβάθμισε τη συνείδηση και τη ζωή του κυττάρου σε μια ροή μέσα από όλο τον οργανισμό;

Ψάξε την τελειότητα. Μην αφήνεις όνειρα ευτυχίας να σε εκτρέπουν. Μην συμβιβάζεσαι.
Μην θεωρείς ότι είσαι ολωσδιόλου ο εαυτός σου.

Άφησε χώρο για το ανείπωτο. Πέρνα στη σιωπή και σβήσε.

-----------------------------------
-------------------------------------------------------------