Αφού ακούσετε την ομιλία, διαβάστε τον παρακάτω σχολιασμό.

         Όταν πεθαίνεις, βιώνεις τη δύναμη της συνειδητότητας να εξέρχεται από το υλικό σου σώμα.
         Όμως, αυτή η δύναμη υπήρχε και πρότερα εκεί. Γιατί δεν μπορούσε να κινηθεί προς τα πάνω; Διότι υπήρχε κάποιο μπλοκάρισμα ενέργειας. Για παράδειγμα, αν σου αρέσουν πολύ οι σοκολάτες, και τις τρως συχνά, η συνειδητότητά σου είναι απαγκιστρωμένη σε μια εμπειρία την οποία έχει μέσω του λαιμού. Λοιπόν η συνειδητότητα δεν μπορεί να βγει από το λαιμό, είναι κολλημένη εκεί.
        Αν μπορείς, όσο είσαι ζωντανός, να ελευθερώσεις την δύναμη της συνειδητότητάς σου από τέτοια κολλήματα, τότε η συνειδητότητα, βγαίνοντας προς τα έξω, παίρνει μαζί της την ίδια τη ζωή σου.
        Η Συνειδητότητα, ενωμένη με τη Ζωή, και ενισχυμένη από αυτή, διαπερνά το Σύμπαν με την ταχύτητα της σκέψης.
        Αλλά η σκέψη είναι ζωντανή.
        Από τότε το Σύμπαν γίνεται για σένα μια ζωντανή σκέψη.
        Ποιος το σκέπτεται;
        Το σκέπτεσαι εσύ.
        Η συνειδητοποίηση ότι δεν είναι το Σύμπαν που μας σκέπτεται ή μας δημιουργεί, μα εμείς που δημιουργούμε το Σύμπαν, έρχεται μόνο μέσα από ένα άλμα: όταν η Συνειδητότητα πετιέται έξω από το σώμα, παίρνοντας τη ζωή του σώματος μαζί.
        Όταν η ζωή μεγαλώνει και αγκαλιάζει το Σύμπαν, όταν διευρύνεται μέσα από την ένωσή της με τον ίδιο το νου, τότε το Σύμπαν δημιουργείται – μέσα στον ίδιο μας το νου.
        Τότε δεν υπάρχει θάνατος.
        Τότε ζεις σε κάθε τι που υπάρχει και δεν υπάρχει.
        Διότι ο κακόμοιρος αυτός που θα είχε μείνει νεκρός και ξέπνοος, είναι τώρα η πηγή της πνοής.

        Όταν η συνειδητότητα παρατά τα κολλήματά της και ανεβαίνει, ανέρχεται από τη βάση της σπονδυλικής στήλης στο ηλιακό πλέγμα, στο καρδιακό πλέγμα, στο αυχενικό πλέγμα…
        Μα, αν το ζήσετε όπως το έζησα εγώ, δεν θα νιώσετε το υλικό σώμα. Το σώμα σας θα είναι το Σύμπαν και η άνοδος θα είναι ανάληψη μέσα από τα διάφορα στρώματα του Σύμπαντος, επιστρέφοντας στην πηγή του.
        Ποια είναι η πηγή του;
        Ποια είναι η πηγή της γραμμής, όταν φέρεις την άκρη της πίσω στην αρχή της;
        Όταν το σύμπαν συστέλλεται, πού γυρίζει;
        Πού αρχίζει και πού τελειώνει ο κύκλος;

        Όταν ενώσεις συνειδητότητα και ζωή, πού είναι το σπίτι σου και πού δεν είναι;

        Τι σε ορίζει και τι σε περιορίζει;

        Πού βρίσκεσαι κάθε στιγμή, και πού βρίσκεται η κάθε στιγμή;

        Και πώς γίνεται οτιδήποτε να βρίσκεται οπουδήποτε, όταν το οτιδήποτε και το οπουδήποτε, ο χρόνος και ο χώρος, η σκέψη και το σώμα, είναι ένα και το αυτό;

        Εκεί η σκέψη τελειώνει και υπάρχει μόνο σιωπή.