Έχουμε μια αδελφή ψυχή, ένα έτερο ήμισυ;

          βίντεο

Συζήτηση για το βίντεο

         Επιτρέπεται να έχουμε αρνητικά συναισθήματα σε σχέση με τη συμπεριφορά ενός ερωτικού συντρόφου προς εμάς;
         Θα έπρεπε να τον συγχωρήσουμε;

         Διαβάστε την παρακάτω συζήτηση που έχω με έναν θεατή του βίντεο.

         pavlos814
         «Το μάθημα που έχω πάρει στη ζωή είναι ότι η προδομένη αγάπη μετατρέπεται σε απύθμενο μίσος».

         Κίμων
         Η αγάπη μπορεί να "προδοθεί" για διάφορους λόγους. "Προδομένη αγάπη" ονομάζουμε όταν ο ένας θέλει κάποιον και ο άλλος δεν ανταποκρίνεται, ή δεν ενδιαφέρεται πλέον. Στην περίπτωση αυτή, ο ομιλητής έχει δίκιο: πρέπει να ασκήσουμε την αυταπάρνηση, την μεγαλοψυχία, την ανιδιοτέλεια, την εξιδανίκευση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στον άλλον το δικαίωμα να αλλάξει γνώμη, να διαμορφώσει τη ζωή του όπως τώρα κρίνει, να τραβήξει το δρόμο που του ταιριάζει. Και πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε και να σεβόμαστε και να αισθανόμαστε στοργή προς τον άλλον για αυτό που είναι ο ίδιος, και όχι για αυτό που θα μπορούσε να είναι στην εξυπηρέτηση των δικών μας επιθυμιών ή συμφερόντων, των δικών μας επιδιώξεων.
         Όμως η "προδομένη αγάπη" μπορεί να είναι και άλλου χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ένας άντρας καταφέρνει μια γυναίκα να τον παντρευτεί, αυτή πλέον εξαρτάται από αυτόν οικονομικά, δεν έχει άλλη επιλογή για να ζήσει παρά μόνο μέσα από αυτόν, και τότε αυτός, γνωρίζοντάς τα αυτά, από την μία την απατά, από την άλλη την χτυπά και την κακοποιεί. Ένας γνωστός μου μού έλεγε πως ένας στενός του φίλος είχε στείλει τη γυναίκα του στο νοσοκομείο σπάζοντάς της το κεφάλι με ένα τούβλο. Όταν τον ρώτησα γιατί μετά αυτή ξαναγύρισε σε αυτόν, μου είπε: "Πού να πάει; Δεν έχει πώς να ζήσει".
         Γνωρίζουμε πως υπάρχουν πατεράδες που βγάζουν τα κορίτσια τους στο δρόμο ως πόρνες, ή τα πουλάνε σε νταβάδες.
         Όταν σε στενές σχέσεις που υποτίθεται ότι είναι σχέσεις στοργής, είτε πρόκειται για ερωτικές σχέσεις είτε για σχέσεις γονέων προς παιδιά είτε για οποιεσδήποτε άλλες στενές σχέσεις, συμβαίνουν τέτοιες προδοσίες, αποτελούν έσχατη παράβαση ηθικών νόμων και όχι απλά μια απροθυμία του άλλου να ανταποκριθεί στις προσωπικές μας επιδιώξεις. Όσο πιο στενή είναι η σχέση, και όσο πιο ανώτερα και ακόμα και ιερά αισθήματα εκφράζει, τόσο πιο μεγάλο είναι το αίσχος για τον άνθρωπο που "προδίδει". Τέτοιες "προδοσίες" είναι προδοσίες μιας ψυχής έναντι στον ίδιο τον Θεό, αποτελούν αμαρτίες και δεν συγχωρούνται έτσι απλά για να δείξουμε μεγαλοψυχία. Διότι επιδεικνύουν πως ο άλλος κάνει το σφάλμα που αποτελεί τη βάση κάθε αμαρτίας: έχει χάσει την αίσθηση της ανθρωπιάς, κι έχει κάνει το δικό του συμφέρον τον απόλυτο γνώμονα και καθοδηγητή της πράξης του.
         Τέτοιοι άνθρωποι πάνε όντως στην Κόλαση. Όσο πιο απόλυτος είναι ο εγωκεντρισμός μας, όσο πιο ασεβείς είμαστε προς τον συνάνθρωπο, όσο πιο προδοτικοί είμαστε προς τις πιο λεπτές εκφράσεις του ανθρώπινου συναισθήματος και προς τις υποχρεώσεις μας προς τους άλλους, τόσο πιο άγρια γίνεται η μοίρα της ψυχής μας τόσο μέσα στους επερχόμενους βίους μας όσο και πέρα από αυτούς, στον κόσμο της ψυχής.
         Ένας γνωστός μου είχε ένα άσχημο ατύχημα με το μηχανάκι ως ντελιβεράς που εργαζόταν. Έμεινε στο κρεβάτι για κάποιο διάστημα, με κίνδυνο να μην μπορέσει να περπατήσει αργότερα, και φρικτούς πόνους. Η γυναίκα του, αντί να τον φροντίσει, τον παράτησε. Ο πατέρας του μου έλεγε πως προφανώς τον χρησιμοποίησε για να πάρει άδεια παραμονής στην Ελλάδα (είναι Αλβανή) και τώρα που δεν τον χρειάζεται πλέον σκέφτηκε: «Σιγά, θα κάθομαι τώρα να τον υπηρετώ κιόλας; Ας βρει τρόπο.» Τέτοιες προδοσίες δεν συγχωρούνται. Δεν ξέρω αν πιστεύεις πως υπάρχει θεία κρίση αφού πεθάνουμε. Μα, αν υποθέσουμε πως υπάρχει, κι αν ήσουν εσύ ο Κριτής, θα την συγχωρούσες;
         Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, σε ρωτώ στ' αλήθεια.
         Πρώτα και πάνω απ' όλα έρχεται ο στοχασμός. Είναι αυτός που αποφασίζει ποια πρέπει να είναι τα συναισθήματά μας. Και ισχυρίζομαι πως ο στοχασμός δεν λέει σε κάθε περίπτωση "συγχώρεσε" και "μάθε να αγαπάς". Λέει επίσης: "Μάθε να απορρίπτεις, όταν έτσι ταιριάζει."
         Και, όταν αισθανόμαστε πως έχουμε αδικηθεί, κι αισθανόμαστε έντονη την πικρία από την ασέβεια που έχουμε δεχθεί, τότε έχουμε ένα ερέθισμα που μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε:
         α) για ποιο λόγο επηρεαζόμαστε καν από το τι κάνουν οι άλλοι; Γιατί χρειαζόμαστε παιδιά, ερωτικούς συντρόφους, φίλους, υποστηρικτές, θαυμαστές ή οποιονδήποτε άλλον; Γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένοι απλά μόνοι μας;
         β) ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να βρούμε ώστε να αντικαταστήσουμε την κάθε εφήμερη σχέση, που τελειώνει, αν όχι με προδοσία ή με πλήξη, σίγουρα με το θάνατο, με μια σχέση που στηρίζεται όχι στο (αναπόφευκτα) προσωρινό, μα στο (εκ φύσης) αιώνιο, αλλάζοντας τον όλο χαρακτήρα και την ποιότητα της ζωής μας.
         Αυτό είναι το μάθημα που παίρνουμε από τις προδοσίες, ή και από οποιαδήποτε άλλα χτυπήματα της μοίρας, όπως ατυχήματα, θανάτους κλπ. Δηλαδή το μάθημα της ανεξαρτησίας, μαζί φυσικά με την διάκριση που μας καθοδηγεί να απορρίπτουμε ό,τι πρέπει να απορριφτεί και να συνειδητοποιούμε βαθύτερα την αξία της ηθικής στην ανθρώπινη ζωή.
         Η συνειδητοποίηση αυτή μάς βοηθά να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να μην προδίδουμε οι ίδιοι άλλους, να ζούμε με αγάπη εκεί που δεχθήκαμε μίσος. Μας βοηθά να μισούμε την κακοήθεια και να αγαπούμε την αρετή, αντιλαμβανόμενοι κι αισθανόμενοι αυτήν ως οδό που μας συνδέει με την καρδιά των άλλων και το δικό μας πνευματικό δυναμικό.

         Μεταφράζοντας ένα βιβλίο του διδασκάλου μου, τον διάβασα να διηγείται την ακόλουθη περίπτωση. Μια Ινδή είχε πάει σε αυτόν και του είχε πει πως ο άντρας της φέρνει άλλες γυναίκες στο σπίτι και κάνει σεξ μαζί τους και αδιαφορεί για τις δικές της διαμαρτυρίες. Ο διδάσκαλος μίλησε με τον άντρα και προσπάθησε να τον κάνει να αντιληφθεί την ανηθικότητα της στάσης του. Ο άντρας δεν του έδωσε σημασία. Τότε ο διδάσκαλος συμβούλευσε αυτή να τον εγκαταλείψει. Αυτή παντρεύτηκε κάποιον Γάλλο, που τη σεβόταν, κι έμεινε στη Γαλλία. Μετά από χρόνια επισκέφτηκε την Ινδία και μίλησε με τον διδάσκαλο. Του είπε: «Το πρόβλημά μου έχει φύγει.»
         Επειδή η Ινδία είναι μια πολύ παραδοσιακή κοινωνία, με τον άντρα πατριάρχη, ο διδάσκαλος πήγαινε κόντρα στη συμβατική νοοτροπία που λέει: "Ο άντρας σου, ο Θεός σου". Ρωτώ: Έκανε λάθος στην συμβουλή που της έδωσε; Εκείνη έκανε λάθος να αισθάνεται αρνητικά προς τον άντρα που της συμπεριφερόταν ασεβώς; Έκανε λάθος να τον αφήσει;

         Σε μια άλλη περίπτωση, στο ντοκιμαντέρ που ανάρτησα «Μια μεταθανάτια εμπειρία οδηγεί στο Θεό» https://youtu.be/9I5oOAI3DzE , ένας άντρας πυροβολείται στο κεφάλι και η γυναίκα του σκέφτεται να τον αφήσει. Τότε, διηγείται η γυναίκα, βλέπει κοντά της τον Χριστό που της λέει να μείνει μαζί του.
         Δεν θα ήταν ασυγχώρητο να τον προδώσει; Δεν θα πρόδιδε και τον Χριστό μαζί;
         Δεν θα πρόδιδε την ίδια της την ανθρώπινη συνείδηση, την ίδια της την ανθρωπιά;

Αφηγητής: Μια ομάδα αντρών πίσω τους μάλωναν και τρεις από αυτούς έβγαλαν όπλα τριών χιλοστών και άρχισαν να πυροβολούν. […] Ο Μάθιου πυροβολήθηκε και αυτός στο κεφάλι και πέθανε κι αυτός.
Μάθιου: Τέλειο σκοτάδι. Απίστευτος φόβος. Πήγα σε ένα μέρος το οποίο εγώ πιστεύω ότι ήταν η Κόλαση, απ’ το οποίο έλειπε οτιδήποτε καλό, ήταν τόσο παγωμένο όσο δεν μπορεί να περιγραφεί. Και ήρθε ένα χέρι σε μένα προς τα κάτω και, καθώς με άγγιξε, μου έφερε θερμότητα που πλημμύρισε τον χώρο όπου βρισκόμουν μαζί με ένα έντονο λευκό φως. Και τότε αισθάνθηκα μια κίνηση, όπου τραβιόμουν προς τα πάνω. Άκουσα μια φωνή που έλεγε: «Δεν είναι η ώρα σου.»
Αφηγητής: Έγινε στον Μάθιου επί τόπου ανάνηψη και τον πήγαν στο Νοσοκομείο Πίντμοντ στην Ατλάντα. Η Νάνσυ πήρε το αεροπλάνο για εκεί από το Μίτσιγκαν. Η πρώτη της συνάντηση με τον γιατρό ήταν σαρωτική.
Νάνσυ: Είπε: «Αν βγάλει τη νύχτα» -έδωσε σε αυτό 30% πιθανότητα - θα είναι έκτοτε, το πιθανότερο, σε αναπηρική καρέκλα» και δεν ήξεραν αν θα μείνει ίσως φυτό εξαιτίας της εγκεφαλικής βλάβης -σε εκείνη τη φάση δεν ήξεραν-, και είπε: «Και ίσως θα χρειαζόταν ακόμα και να ζήσει σε ίδρυμα».
Αφηγητής: Η Νάνσυ βγήκε να περπατήσει στο διάδρομο για να καθαρίσει ο νους της.
Νάνσυ: Μπροστά μου άρχισα να βλέπω μια μαυρίλα που έπιασε να μεγαλώνει και εγώ ένιωθα να πέφτω μέσα της. Δεν είχα έλεγχο, έχανα το μυαλό μου. Και τότε αισθάνθηκα ένα βαρύ χέρι στον δεξί μου ώμο. Και δεν υπήρχε κανείς εκεί. Και τότε ένιωσα πως ήξερα ότι ήταν ο Χριστός. Ξαναγύρισα κατευθείαν στο δωμάτιο του Μάθιου και ήταν τελείως τυλιγμένος σε επιδέσμους και απλά είπα: «Κύριε, φέρε πίσω τον άντρα μου, ακόμα κι αν είναι σε καροτσάκι, δεν πειράζει, αλλά φέρε πίσω αυτό που είναι η καρδιά του, αυτό που είναι η προσωπικότητά του. Το υπόσχομαι ότι θα μείνω μαζί του.»
Αφηγητής: Η υπόσχεση αυτή έμελλε να περάσει από δοκιμασία. […] Τελικά άφησε το αναπηρικό καροτσάκι και περπάτησε με μπαστούνι. Όμως η επαναφορά του νου του ήταν μια πολύ πιο αργή διαδικασία. Αλλά η Νάνσυ θυμόταν την υπόσχεσή της να μείνει μαζί με τον Μάθιου ό,τι και να έρθει.
Νάνσυ: Νοητικά, δεν είχε το μυαλό του. Ήταν στη χώρα της τρέλας. Λοιπόν ναι, το σκέφτηκα: «Φιλαράκι, δεν "δήλωσα συμμετοχή" σε μια τέτοιου είδους ιστορία...» Αλλά θυμόμουν ότι είχα δώσει την υπόσχεση [στο Χριστό] και αυτό ήταν πιο ισχυρό απ’ το τι ήταν αυτό για το οποίο είχα "δηλώσει συμμετοχή".

         Άνθρωποι όπως η Μητέρα Τερέζα δεν έχουν ως κίνητρο την απόλαυση. Έχουν κίνητρο την προσφορά. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι όμως έχουμε κίνητρο την απόλαυση όταν κάνουμε ερωτικές σχέσεις.
         Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έστω, χρειάζεται να τηρούμε κάποιους κανόνες ανθρωπιάς. Με αυτό τον τρόπο η ζωή μας δεν είναι τελείως ζωική, μα αποκτά ένα ανθρώπινο και κάπως ανώτερο χαρακτήρα.
         Και, στο βαθμό που μπορούμε να κρατήσουμε έναν τέτοιο χαρακτήρα στις ερωτικές σχέσεις, τους δίνουμε ένα υπόβαθρο ώστε σταδιακά να μεταμορφωθούν σε σχέσεις ψυχικού έρωτα, όχι σωματικού, σχέσεις που κινητοποιούνται από ένα ενδιαφέρον και μια συμπόνια που έρχονται από την καρδιά.

         Λοιπόν, στις ανθρώπινες σχέσεις, όσο πιο δυνατές συναισθηματικά είναι, τόσο περισσότερο ισχυρά είναι τα αρνητικά συναισθήματα αν υπάρξει προδοσία. Όμως η προδοσία που θα έπρεπε να μας νοιάζει είναι η προδοσία της αρετής και της ανθρωπιάς, όχι η έλλειψη ανταπόκρισης στους προσωπικούς μας πόθους. Αυτή, από μόνη της, δεν είναι πράγματι καθόλου προδοσία. Είναι μέρος των εναλλαγών που χαρακτηρίζουν τις εφήμερες καταστάσεις του παροδικού μας βίου.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

σχετικά με τον ομιλητή Χανς Βίλχελμ:

                Πώς ο Χανς Βίλχελμ έλαβε μια οδηγία από τον Ουρανό

         Ο Χανς Βίλχελμ έχει συγγράψει και εικονογραφήσει πάνω από διακόσια βιβλία για όλες τις ηλικίες με συνολικές πωλήσεις πάνω από 42 εκατομμύρια αντίγραφα σε 30 γλώσσες. Είναι δια βίου μελετητής και δάσκαλος των πνευματικών νόμων και έχει εμπνεύσει ακροατήρια σε όλο τον κόσμο με τις θετικές του διδακτικές έννοιες.

         Σχετικά με τις βιντεοσκοπημένες ομιλίες του, ο ίδιος λέει:

         Η αποστολή μου είναι να προσφέρω αυτά τα βίντεο για να εμπνεύσω θεατές να αναζητήσουν και να εξερευνήσουν την πνευματικότητα και τη δική τους σχέση με το Σύμπαν. Τα οφέλη τού να ανοίγεσαι προς την πνευματικότητα είναι τεράστια. Περιλαμβάνουν:

Απαντήσεις για το από πού ερχόμαστε, γιατί βρισκόμαστε εδώ και πού πηγαίνουμε.
Απελευθέρωση από τον τροχό του κάρμα
Κατανόηση των συμπαντικών νόμων και τελειοποίηση σε αυτούς
Σύνδεση με τις Ανώτερες Δυνάμεις
Αυξημένη δημιουργικότητα και διαίσθηση
Βίο που χαρακτηρίζεται από κουράγιο και στόχο
Δημιουργία του δικού μας μέλλοντος και πραγματικότητας [σε συντονισμό με την ηθική και πνευματική πραγματικότητα της Ύπαρξης].

         Μερικοί από εσάς ίσως αναρωτιέστε τι ή ποιος με ενέπνευσε για να δημιουργήσω τα πνευματικά βίντεο που θα βρείτε στο www.LIFEexplained.com . Η σύντομη απάντηση είναι: Ο πατέρας μου – πολύ μετά το θάνατό του.

         Όλα άρχισαν το 2004, όταν ο πατέρας μου πέθαινε, και του έμεναν μόνο εβδομάδες ή μέρες ζωής. Μετά από ένα μεγάλο και γεμάτο βίο δέχθηκε ήρεμα τη μοίρα του, η οποία πίστευε πως θα αποτελούσε το έσχατο τέλος του. Με άλλα λόγια, δεν πίστευε πως υπήρχε ζωή μετά θάνατον. Ως στρατιώτης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε δει πολλούς θανάτους και ήταν σίγουρος πως, άπαξ και κάποιος πεθάνει, αυτό είναι το τέλος του. Ο πατέρας μου έχασε κάθε πίστη στις θρησκείες όταν είδε τους ιερείς να ευλογούν τα τουφέκια και τα κανόνια και να στέλνουν τους άντρες να πολεμήσουν στο όνομα του Θεού.
         Εμείς, τα τέσσερα παιδιά του, κάτσαμε δίπλα του με βάρδιες, κατά τις ημέρες που πέθαινε. Αντιλαμβανόταν πλήρως όλα όσα συνέβαιναν γύρω του, αλλά δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει. Μια μέρα, όταν ήταν σειρά μου να περάσω τον πολύτιμο χρόνο μαζί του, είπα: «Μπαμπά, ξέρω ότι δεν πιστεύεις πως υπάρχει μεταθανάτια ζωή. Μα απλά για την περίπτωση που θα βρεις πως συνεχίζεις να υπάρχεις μετά το θάνατο του σώματος, επίτρεψέ μου να σου πω τι θα μπορούσες να βιώσεις, έτσι ώστε να μην εκπλαγείς τελείως αν αυτό συμβεί.»
         Και τότε μοιράστηκα μαζί του τι θα μπορούσε να συμβεί στην ψυχή μετά το σωματικό θάνατο. Άντλησα αυτές τις πνευματικές πληροφορίες από τις πολλές ατραπούς, πηγές, σεμινάρια, δασκάλους και διοράσεις που είχα μελετήσει τα τελευταία 45 χρόνια με μεγάλο πάθος. Όταν τελείωσα, ο πατέρας μου μού χαμογέλασε αχνά, υποδηλώνοντας ότι, αν και με είχε ακούσει, ήξερε ότι τέτοια τρελά πράγματα οπωσδήποτε δεν τον περίμεναν.
         Είχα τελείως ξεχάσει αυτό το περιστατικό, μα επέστρεψε σε μένα με ένα τρόπο που με ξάφνιασε, μετά από τέσσερα χρόνια. Μερικοί φίλοι μου ήταν ενθουσιασμένοι σχετικά με τον ερχομό στον τόπο μας ενός νεαρού μέντιουμ για την προώθηση του τελευταίου του βιβλίου. Ονομαζόταν Roland Comtois και αποφάσισα να τον συναντήσω στη δημόσια παρουσίαση του βιβλίου του που θα έκανε στο τοπικό μας βιβλιοπωλείο. Καθότι ο χώρος ήταν μικρός, έφθασα νωρίς για να βεβαιωθώ πως θα έβρισκα θέση. Όταν τακτοποιήθηκα στην καρέκλα και έκλεισα τα μάτια μου για ένα σύντομο διαλογισμό, κάποιος με χτύπησε στον ώμο και είπε: «Γεια. Είμαι ο Roland Comtois. Σε είδα να μπαίνεις στο κατάστημα. Την ίδια ώρα εμφανίστηκε και ο πατέρας σου και με πλησίασε βιαστικά και με παρότρυνε να σου μιλήσω. Μου είπε πως είσαι ο γιος του και ότι του εξήγησες τι θα συνέβαινε όταν θα πέθαινε. Εκείνη τη στιγμή ο πατέρας σου δεν σε πίστεψε, μα μου είπε πως είχες απόλυτο δίκιο και ότι οι πληροφορίες σου τον βοήθησαν τρομερά να προσανατολιστεί στον πνευματικό κόσμο. Με παρότρυνε να σου πω πως πρέπει να "βγεις έξω" και να πεις σε άλλους για αυτό, επειδή βλέπει υπερβολικά πολλές ψυχές να φτάνουν στην Άλλη Πλευρά οι οποίες είναι τελείως χαμένες και μπερδεμένες, γιατί κανένας δεν τις ετοίμασε για το τι να περιμένουν. Ο πατέρας σου σού ζητά να γράψεις βιβλία για αυτό και να πληροφορήσεις όσο περισσότερους ανθρώπους μπορείς.»
         Όταν ο Ronald συνέχισε μοιραζόμενος μαζί μου μερικά άλλα πολύ προσωπικά θέματα που ο πατέρας μου του είχε πει, αντιλήφθηκα στα σίγουρα ότι πραγματικά επικοινωνούσε με την ψυχή του πατέρα μου. Αρχικά αισθάνθηκα πολύ άβολα σχετικά με την ιδέα να μοιραστώ δημόσια τη γνώση μου των πνευματικών κόσμων και νόμων. Πάντα πίστευα πως αυτό ήταν κάτι πολύ προσωπικό και ιδιωτικό. Πάλεψα με το αίτημα του πατέρα μου για αρκετά μεγάλο διάστημα, μέχρι που μια μέρα, κατά τη διάρκεια ενός διαλογισμού, έλαβα την έμπνευση να φτιάξω σύντομα βίντεο, αντί να γράψω βιβλίο για το θέμα. Σε αυτά τα βίντεο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τις εικονογραφικές μου ικανότητες και να δείξω οπτικά πώς λειτουργούν αυτοί οι πνευματικοί νόμοι και δυναμικές και επηρεάζουν ο ένας τον άλλο. Επιπλέον, με τέτοια βίντεο θα προσέγγιζα πολλούς νέους ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν απελπισμένα την πνευματική αλήθεια.
         Έτσι άρχισα την ιστοσελίδα www.LIFEexplained.com που τώρα δείχνει περισσότερα από 40 ολιγόλεπτα βίντεο.
         Θα ήθελα να πάρω αυτή την ευκαιρία για να ευχαριστήσω τους πολλούς θεατές που έχουν μοιραστεί μαζί μου τον τρόπο που αυτά τα βίντεο τούς βοήθησαν και έφεραν διαύγεια στην κατανόησή τους των πνευματικών νόμων. Τα λόγια σας με έχουν ενθαρρύνει να προσθέσω πολύ περισσότερα βίντεο στα επόμενα χρόνια.

         Όλα τα παραπάνω τα μετέφρασα από την ιστοσελίδα του:
         http://www.lifeexplained.com/

----------------------
---------------------------------